1 Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι

 

1 Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών 

Θα ξεκινήσουμε με λίγο ιστορία, λίγο φυσική και λίγο αστρονομία και μετά θα πάμε στην σοφία του Θεού, στην Φωνή Θεού, αν και όλα είναι Φωνή Θεού. 

Αδέλφια μου, εύχομαι σε όλους καλό χειμώνα. Ακόμα εύχομαι από καρδιάς, η αγάπη του Θεού και το έλεός του να μας καταδιώκει πάσας τας ημέρας της ζωής μας. Ξεκινάμε την ομιλία μας. Αγάπη εν Χριστώ αδελφοί. Ξέρουμε σήμερα, ότι οι άνθρωποι του Θεού εξελίσσονται μέσα από την σοφία του Θεού, με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούνται πνευματικά, αυξάνουν στην πίστη, γνωρίζουν καλύτερα τον Θεό, γίνονται φιλάδελφοι, προσεύχονται, αγαπούν, ζουν με ειρήνη, αποκτούν σιγά σιγά ταπεινοφροσύνη, και το σημαντικότερο είναι ότι όλα αυτά αλλά και άλλα πολλά, οι άνθρωποι του Θεού γνωρίζουν ότι έρχονται από τον Θεό. Οι άνθρωποι τώρα που δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν μελετούν, δεν σπουδάζουν την σοφία του Θεού, δηλαδή οι βαθιά κοσμικοί και υλικοί, κινούνται τελείως διαφορετικά, διότι αυτοί σπουδάζουν, μαθαίνουν, εξελίσσονται μέσα από την σοφία των ανθρώπων, όποια και αν είναι αυτή. Μάλιστα, αν πετύχουν κάτι στον υλικό ή πνευματικό τομέα, καυχώνται ότι αυτοί είναι έξυπνοι και γι’ αυτό το έφεραν στην ζωή τους, πιστεύουν ακόμα ότι και η τύχη ήταν μαζί τους, πιστεύοντας στις προκαταλήψεις αλλά και σε πολλές δεισιδαιμονίες, κλπ.

Κάποτε ήταν ένα ανδρόγυνο που ήθελε να κάνει ένα παιδάκι αλλά δεν μπορούσε. Αποφάσισαν να πάνε σε έναν γιατρό και ο γιατρός τους είπε, τί να κάνουν για να αποκτήσουν παιδί, όμως τίποτα δεν γινόταν. Πέρασαν τα χρόνια, πήγαν σε πολλούς γιατρούς, και πάλι τίποτα. Αφού απελπίστηκαν από τους ανθρώπους, άρχισαν να στρέφονται στον Θεό, πήγαν σε έναν μοναχό, αφιερωμένο άνθρωπο, και του ζήτησαν καθοδήγηση. Αυτός τους είπε να μελετούν τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή και να ζουν χριστιανικά. Η ανάγκη τους έκανε να ασχοληθούν με τον Θεό, έστω και έτσι, η αγάπη του Θεού ενήργησε. Μάλιστα, σιγά-σιγά πίστεψαν στον Λόγο του Θεού, ο Λόγος του Θεού τους δυνάμωσε αλλά και τους αύξησε την ελπίδα, αλλά και την πίστη. Έτσι, μετά από λίγο καιρό η γυναίκα έμεινε έγκυος και το παιδί γεννήθηκε μετά από λίγους μήνες. Οι γονείς, με την παρουσία του παιδιού έστρεψαν όλη την προσοχή τους σε αυτό, όλη μέρα και όλη νύχτα ασχολούνταν μόνο με το παιδί τους. Μέχρι εδώ βλέπουμε ότι η πίστη έκανε το θαύμα της και νίκησε την λογική των ανθρώπων, την τύχη, αλλά και τις προκαταλήψεις. Μετά από λίγα χρόνια, στην χώρα που ζούσαν, έπεσε μια βαριά γρίπη. Το παιδί αρρώστησε, γιατί έπαιζε στην αυλή ενώ έκανε κρύο. Ήρθαν οι γιατροί, το είδαν και τα αποτελέσματα ήταν ότι η ζωή του λιγοστεύει. Τότε όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι έλεγαν, ότι το παιδί το χτύπησε βαριά η κακιά μοίρα με την γρίπη αυτή που το βρήκε, μάλιστα λέγανε ότι δεν είχε τύχη το παιδί αυτό και ότι η τύχη του έπαιξε κακό παιχνίδι. Κάθε μέρα που περνούσε, το παιδί χειροτέρευε και οι γονείς, βλέποντας το παιδί τους να πεθαίνει, θυμήθηκαν και πάλι τον Θεό, θυμήθηκαν την πίστη, αρχίζοντας έτσι να μελετούν τον Λόγο του Θεού, να προσεύχονται πολύ, και να ζητάνε από τον Θεό το έλεος. Το θαύμα και εδώ έγινε για δεύτερη φορά. Πάλι εδώ η πίστη νίκησε την μοίρα, νίκησε την τύχη, νίκησε την λογική. Έτσι δουλεύει ο Θεός με τους χριστιανούς, με τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό.  Οι βαθιά κοσμικοί τώρα, αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό, στηρίζονται στους ανθρώπους. Ανάλογη περίπτωση ένα άλλο ζευγάρι, που στηριζόταν στην λογική των ανθρώπων και δεν προχώρησαν καθόλου σε καμία ενέργεια, διότι η επιστήμη είπε ότι δεν γίνεται. Αφού δεν ήξεραν την πίστη, παραδόθηκαν στην μοίρα, στην τύχη, στους ανθρώπους. Εμείς τώρα, θα αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη, στην μοίρα, στην λογική ή θα στραφούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο να βρούμε τον Θεό, να βρούμε την πίστη, ώστε να φέρουμε μέσα μας αλλά και γύρω μας με τα λόγια μας, όπου μας δέχονται, αλλά και με το παράδειγμά μας, την βασιλεία του Θεού; 

Με αυτό, θέλω να πω, ότι όλη μας η ζωή χωρίς Χριστό ή με λίγο Χριστό, θα είναι μια πάλη μέχρι να μάθουμε να νικάμε. Οι άνθρωποι του κόσμου θα μιλάνε για τύχη και οι άνθρωποι του Θεού για πίστη. Ας είμαστε από αυτούς που η πίστη μας θα ελευθερώνει τον ίδιο μας τον εαυτό από τις κακοτοπιές αλλά και όσους είναι γύρω μας με το παράδειγμά μας. Φεύγουμε από εδώ και πάμε στο 1821, στην Μόσχα. Αυτή την χρονιά γεννήθηκε ο Ντοστογιέφσκι.

Ας δούμε λίγο την προσωπικότητα του Ντοστογιέφσκι. Ο Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού, και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή, μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία.  Λόγω του ότι ήταν άθεος, πολύ άθεος, όχι λίγο αλλά πολύ, και λόγω του ότι οι ιδέες του ήταν προχωρημένες και αντίθετες με το κατεστημένο, τον καταδίκασε η ρώσικη και η θρησκευτική εξουσία, σε θάνατο δια απαγχονισμού. Κατά παράξενο τρόπο όμως, την ώρα του απαγχονισμού, ήρθε μια διαταγή ξαφνικά να τον απελευθερώσουν και η καταδίκη του σε θάνατο μετατράπηκε σε 4 η 5 χρόνια καταναγκαστικά έργα στην Σιβηρία. Ο Ντοστογιέφσκι ήταν άθεος, την ώρα λοιπόν που έφευγε για την φυλακή, μια γυναίκα τον πλησίασε και του έδωσε στα χέρια μια Καινή Διαθήκη και αυτός την πήρε για να μην την προσβάλλει. Ο Ντοστογιέφσκι παρατήρησε ότι τα φύλλα της Καινής Διαθήκης ήταν πολύ ωραία για να στρίβει το τσιγάρο του. Κάθε μέρα λοιπόν έκοβε 2 με 3 φύλλα για να φτιάχνει το τσιγάρο του, έκοψε και έκανε τσιγάρα όλο το Κατά Ματθαίον, το Κατά Μάρκος, το μισό Κατά Λουκά και φτάνει στο κεφάλαιο 15, στην παραβολή του ασώτου. Κοιτάξτε τώρα, αν είναι δυνατόν να είναι αυτό σύμπτωση, να σταματήσει στην παραβολή του ασώτου του; Λέει, δεν το διαβάζω να δω τί λέει; Αυτή η παραβολή τον έκανε να αλλάξει ριζικά, θαύμασε πολύ την σοφία του Κυρίου, αλλά και την αγάπη του Θεού Πατέρα, στην συνέχεια εντυπωσιάστηκε αλλά και ερωτεύτηκε τον Ιησού. Όλοι ξέρουμε μετά τί έγραψε. Οι φίλοι του τον κορόιδευαν, «εσύ πίστεψες στον Χριστό», και αυτός έλεγε «η πίστη μου πέρασε ως διά πυρός και σιδήρου». Μάλιστα αυτός ήταν που είπε, ότι το πιο αξιαγάπητο πρόσωπο του κόσμου είναι ο Χριστός. Φαντάσου τώρα, ο Ντοστογιέφσκι γνωρίζει τον Θεό μετά από τον υπαρκτό κίνδυνο να απαγχονιστεί, μετά από την εξορία του, μετά από πολλά, και μέσα από την  μεγάλη αθεΐα του. Και όμως αυτός ο άθεος πίστεψε, διαβάζοντας την παραβολή του ασώτου. Εμείς τώρα που λέμε ότι είμαστε πιστοί, άμα δοκιμαστούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τί θα γίνει; Είμαστε πιστοί ή είμαστε απλώς οι συντηρητικοί, αυτοί που τα έχουν καλά με όλους χωρίς να ξέρουμε τί πιστεύουμε, αφού δεν αγαπάμε τον Θεό συνειδητά; Εξάλλου αυτό φαίνεται και από το ποιόν του έργου μας κλπ. Μάλιστα ο Ντοστογιέφσκι παρόλο που έγινε πιστός, πάλι ήταν ενάντια της εκκλησίας, διότι έλεγε ότι δεν χρειάζονται όλα αυτά που κάνουν οι χριστιανοί, αλλά ένα μικρούλι χρειάζεται και όλα τέλος. Ποιό είναι αυτό το μικρούλι που όταν εφαρμοστεί γίνεται μεγάλο; Απλά για αυτόν, ο Θεός ήταν το «Αγαπάτε αλλήλους», ή καλύτερα το να τηρήσουμε όλοι το «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μαρκ. 12:31), αυτό το λίγο μόνο φτάνει έλεγε, αυτό χρειάζεται και ο Θεός, έρχεται ανάμεσά μας και τα προβλήματά μας σταματάνε.

Πάμε κάπου αλλού να δούμε κάτι άλλο. Πολλές φορές στην ζωή μας λέμε πολλά «γιατί» στον Θεό. Έχουμε όμως αναρωτηθεί, μήπως εμείς με τον τρόπο ζωής μας, ρεζιλεύουμε τον Θεό αλλά και εκθέτουμε τον Θεό μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, με φυσική συνέπεια τα «γιατί» να αυξάνουν; Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι διότι λέμε ότι είμαστε χριστιανοί και όμως οι πτώσεις και τα προβλήματά μας δεν έχουν τέλος, αλλά και η καύχηση ότι είμαστε χριστιανοί δεν έχει και αυτή τέλος, ενώ στην ουσία είμαστε άνθρωποι μόνο των λόγων και όχι των έργων.  Αν ήμασταν άνθρωποι του Θεού, δεν θα εκθέταμε τον Θεό, ούτε «γιατί» θα είχαμε, μάλλον θα διορθώναμε την όποια βλάβη στην ζωή μας και θα ήμασταν χαρούμενοι. Εμείς λοιπόν, εκθέτουμε τον Θεό και όχι ο Θεός εμάς. Γι’ αυτό, όταν λέμε «πιστεύω στον Θεό», θα πρέπει να εννοούμε ότι «έχω σχέση με τον Θεό», το «πιστεύω στον Θεό» χωρίς σχέση, δεν σημαίνει τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ μας. Είναι και γραφικό, «και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν» (Ιάκωβος 2:19) όταν λες σε έναν άνθρωπο για την αγάπη, για την δικαιοσύνη, για την σοφία του Θεού. Η πίστη λοιπόν θα πρέπει να έχει έργα, «ἀλλ' ἐρεῖ τις· σὺ πίστιν ἔχεις, κἀγὼ ἔργα ἔχω· δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου, κἀγὼ δείξω σοι ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου» (Επιστολή Ιακώβου 2:18). Πίστη χωρίς έργα είναι σαν κατσαρόλα στο πετρογκάζι χωρίς φαγητό μέσα. Έχω ξαναπεί, ότι άθεος δεν είναι αυτός που λέει ότι είναι άθεος, αλλά αυτός που λέει ότι πιστεύει στον Θεό, εκκλησιάζεται, τηρεί τα τυπικά, όμως δεν έχει ταπείνωση, δεν έχει αγάπη, δεν έχει πίστη, δεν έχει δικαιοσύνη, δεν έχει ειρήνη, δεν έχει με λίγα λόγια σοφία Θεού, αγάπη ανυπόκριτη, πνευματική εργασία, καρπούς, χαρίσματα και σημεία. 

Αδέλφια μου, πρέπει να καταλάβουμε ότι η πίστη μας στον Θεό δεν είναι ένας μύθος, δεν είναι ένας τύπος, δεν είναι μια θρησκεία, αλλά η πίστη μας στηρίζεται σε έναν επίγειο μεγαλειώδη βίο του Χριστού, ο οποίος περιέχει έναν ανεπανάληπτο θεάρεστο ευλογημένο Λόγο αλλά και θησαυρό πνευματικό, που κρύβει μέσα του μεγάλη ενέργεια αλλά και δύναμη με εξουσία στον όποιο λόγο, αφού το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο καταργεί τον θάνατο. Άπειρη σοφία κρύβει μέσα του ο Λόγος του Θεού. Μάλιστα συλλάβαμε όλα αυτά τα χρόνια, ότι δεν πρόκειται για μια θρησκεία, αλλά για την υπερεπιστήμη του Λόγου, ο οποίος δεν έχει μέτρο σύγκρισης με κανέναν και με τίποτα, και ο λόγος, διότι όταν ειπωθεί από πιστό άνθρωπο, τότε ενεργεί χωρίς όρια προς πάσα κατεύθυνση και ο τρόπος, με θαύματα μεγάλα. Ακόμα η πίστη μας στην ζωή δεν είναι μάταιη, αφού αυτή στηρίζεται σε έναν άδειο τάφο. Έχουμε έναν Θεό που γίνεται άνθρωπος και νικά τον θάνατο, λύνει προβλήματα και γκρεμίζει όλα τα μεσότοιχα της έχθρας και μάλιστα δια της μετάνοιας και της αναγέννησης, μας δίνει το δικαίωμα να μπορούμε και εμείς να συμμετέχουμε στην δική του δόξα. Ο Πέτρος, ο μαθητής του Χριστού, περπάτησε στην θάλασσα, θεράπευσε τυφλό. Όλοι ξέρουμε τί είπε σε έναν τυφλό στον ναό, «αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι· ο δε έχω τούτό σοι δίδωμι, εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού του Ναζωραίου έγειρε και περιπάτει» (Πράξεις Αποστόλων 3:6). Ακόμα ο Χριστός δια της πίστεως, μας ενώνει με τον Πατέρα. Η πίστη μας στηρίζεται στον Θεό, ο οποίος δια του Λόγου μαθαίνει τον άνθρωπο να νικά τον θάνατο,  «θανάτῳ θάνατον πατήσας», έχουμε ζωντανό Θεό. Η  πίστη μας ακόμα στηρίζεται στην αφθαρσία αλλά και στην αθανασία, η πίστη μας στηρίζεται στην αγάπη, στην ειρήνη, στην δικαιοσύνη, στην ταπεινοφροσύνη, και τελευταία στηρίζεται στην ανάσταση όλων των εν Κυρίω κοιμηθέντων.

Αν τώρα, ένας ή πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν, τί σημαίνει χριστιανισμός αλλά και ποιές οι δυνατότητές του, τότε απλά αμαρτάνει,. Αμαρτία σημαίνει αστοχία. Ακόμα αμαρτία σημαίνει αυτοκαταστροφή. Τί σημαίνει αυτοκαταστροφή και γιατί είναι αμαρτία; Π.χ. παίρνουμε ένα αυτοκίνητο και ο κατασκευαστής του λέει, ότι πρέπει να κάνεις συντήρηση, αλλαγή στα λάδια κλπ. στα 10 χιλιάδες χιλιόμετρα. Αν εγώ το αμελώ το βιβλίο, στην συνέχεια το αυτοκίνητο θα πάθει ζημιά, και εμείς θα είμαστε η αιτία. Το ίδιο συμβαίνει και με το Ευαγγέλιο του Χριστού, αυτό είναι το προσπέκτους του ανθρώπου, αυτό σε κρατά στην ζωή, την οποία ζωή την κάνει αγιοπνευματική, όμορφη ζωή, ευλογημένη ζωή, μάλιστα δεν έχει διαταγές αλλά νουθεσίες, εντολές, που σου λέει τί να κάνεις για να μην πεθάνεις π.χ. μην κρίνεις, και ο λόγος, διότι δημιουργείται σύγχυση, ανακατανομή, με φυσική συνέπεια να αρρωστήσεις, καθώς μην μπαίνεις σε ξένα χωράφια, σου λέει δώσε αγάπη και θα πάρεις αγάπη. Αν δεν τα προσέξει αυτά κάποιος, αυτοκαταστρέφεται, αυτό είναι η αμαρτία. Έτσι εξηγείται και εκείνο που φανερώνει ο Λόγος του Θεού, «Ή δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν ... ;» (Κορινθίους Α΄ 6:19). «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16-17), εδώ μας φανερώνει ότι έχουμε ευθύνη. Ακόμα και με την δημιουργία έχουμε ευθύνη, διότι όταν και αυτή δεν την προσέχεις τότε αυτοκαταστρέφεται αυτή αλλά και εμείς, αφού αυτή μας κρατά στην ζωή, αυτή μας παρέχει καθημερινά τροφή, οξυγόνο και ζωή. Η αμαρτία λοιπόν έγκειται στο ότι δεν κάνω το θέλημα του Θεού, δεν γνωρίζω ποιό είναι το θέλημα του Θεού, αυτό είναι αμαρτία. Πολλοί λένε, αυτός έκανε μια αμαρτία, ενώ όλοι μας έχουμε αποστατήσει από το θέλημα του Θεού, το οποίο συγκλίνει στην αγάπη, στον Θεό Πατέρα, αλλά και στον αδελφό, ακόμα και στον εχθρό.

Πάμε λίγο τώρα να δούμε την σοφία που φανερώνει ο Πατέρας Θεός στην ύπαρξη του γαλαξία μας, της δημιουργίας. Πριν από αυτό, θα πω ότι κάθε επιστήμη που έχει κάνει την εμφάνισή της στις κοινωνίες των ανθρώπων, να ξέρουμε ότι έρχεται με την σκέψη, η σκέψη είναι δημιουργία του Θεού. Κάθε επιστήμη είναι ένα κύτταρο του Θεού, καταλαβαίνουμε δηλαδή ότι ο Θεός, το πνεύμα, δημιούργησε την φυσική, την βιολογία, την μηχανική, την πληροφορική, την ιατρική, που έχει χιλιάδες ειδικότητες. Μάλιστα είναι τόση μεγάλη η σοφία του Θεού, που ξεδιπλώνεται σήμερα μπροστά μας, η οποία δεν χωρά σε έναν άνθρωπο, γι’ αυτό και ο Θεός έδωσε ιδιάζουσα μορφή σοφίας σε κάθε άνθρωπο, λαό ή έθνος, ώστε όλοι να έχουμε χρεία ο ένας τον άλλον.  Για να δούμε λίγο την σοφία της δημιουργίας του Θεού, που μόλις τώρα, εδώ και περίπου 200 χρόνια άρχισε να ξεδιπλώνεται στους ανθρώπους. 

Η επιστήμη σήμερα, με τις έρευνες προχώρησε και μας λέει, ότι στον ήλιο βρίσκεται το 99,86 τοις εκατό της μάζας του ηλιακού μας συστήματος.

Το 2017 βρέθηκαν ζωντανά βακτήρια στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού σταθμού.

Μια κουταλιά ύλης ενός αστέρα νετρονίων, ζυγίζει περίπου 10 εκατομμύρια τόνους. 

Το Βόγιατζερ 1 είναι η πιο απομακρυσμένη από τη γη, ανθρώπινη κατασκευή. Σε απόσταση 21.000.000.000 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από την γη, θα προσεγγίσει ο γαλαξίας κοντινό άστρο, διπλανό ηλιακό σύστημα, όπως ο δικός μας δηλαδή που συνορεύει με την γη. Αν λοιπόν τρέχει το Βόγιατζερ με 62.000 χιλιάδες χιλιόμετρα, θα φτάσει στην άκρη του δικού μας γαλαξία για να μπει στον επόμενο σε 40.000 χρόνια. Καταλαβαίνετε τί συμβαίνει μέσα στην δημιουργία; Πόσα λίγα ξέρουμε και πόσο θαυμάζω αυτούς που ερευνούν την δημιουργία, καθώς την σύσταση και την βιολογία όλων των όντων του πλανήτη με αποκορύφωμα τον άνθρωπο, και πόσα είναι αυτά που δεν ξέρουμε. Τίποτα δεν ξέρουμε και όμως ο εγωισμός περνά την κεφαλή μας, αφού κάνουμε τους ξερόλες, αν είναι δυνατόν! Γι’ αυτό και οι άρχοντες των εθνών, οι έξυπνοι, δεν ασχολούνται σοβαρά μαζί μας, διότι καταλαβαίνουν πόσο αμόρφωτοι και αδιάφοροι είμαστε, -ειδικά εμείς οι χριστιανοί-, για την δημιουργία, για την εξέλιξη, για τον Θεό, αφού καυχόμαστε για πολλά, ενώ δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα, ούτε τα βασικά. 

Το παρατηρήσιμο σύμπαν περιλαμβάνει περίπου 100.000.000.000 δισεκατομμύρια γαλαξίες.

Δηλαδή τί θέλει να μας πει με αυτό. Όταν κοιτάμε μπροστά και πάνω, όμως δεν μπορούμε να κοιτάμε ταυτόχρονα, δεξιά, αριστερά, πίσω μας, αλλά και από την κάτω μεριά της γης, αλλά και τί υπάρχει γύρω από το σύμπαν, όχι τον γαλαξία, το σύμπαν, αφού δεν ξέρουμε αν υπάρχουν και άλλα σύμπαντα, αλλά και ποιός είναι ο χώρος γύρω από αυτά, εντός του χώρου και εκτός, τα οποία είναι κληρονομιά του λογικού ανθρώπου. Εμείς ξέρουμε, ότι η κληρονομιά μας είναι ένα σπίτι και φτιάχνουμε συμβόλαιο, ενώ η πραγματική μας υλική περιουσία είναι αμύθητη. Εν πάση περιπτώσει ασύλληπτες οι έννοιες αυτές, εμείς δεν μπορούμε να συλλάβουμε παρά μόνο πολύ λίγα από όλη την δημιουργία, πόσο μάλλον τα άλλα. Πάντως, αυτό που παρατηρούμε μπροστά μας και πάνω, όσο πιάνει το μάτι, περιλαμβάνει περίπου 100.000.000.000 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Αυτά τώρα, είναι πολύ σοβαρά θέματα να ασχοληθείς και όχι οι μικρότητες των ανθρώπων οι οποίοι μαλώνουν για λίγη ύλη. Μάλιστα ο Θεός, για να τα κληρονομήσουμε όλα αυτά, έβαλε έναν όρο, να γίνουμε αγάπη, αυτός είναι ο όρος στην σχέση μας με τον Θεό αλλά και μεταξύ μας. Διαφορετικά, όλοι θα τα χάσουμε, και ποτέ δεν θα καταλάβουμε ποιός ο λόγος της ύπαρξής μας, ποιός ο λόγος της σταύρωσης του Κυρίου, ποιός ο λόγος του Ευαγγελίου, αφού και αυτό, οι άνθρωποι που το διαβάζουν και λένε ότι το κατάλαβαν, μιλάνε με σιγουριά για μια άλλη ζωή, για την μεταθανάτια, ενώ ο Χριστός έφερε την ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου. Στην συνέχεια, αυτός ο Θεός, αν τηρήσουμε την προϋπόθεση, θα μας δείξει τον δρόμο και τον τρόπο στο να μας δώσει εκατομμύρια ηλιακά συστήματα, αφού ο άνθρωπος είναι το μόνο λογικό ον μέσα στην δημιουργία. Να ξέρουμε όμως ακόμα, ότι και οι εκπλήξεις στο ανθρώπινο είδος θα είναι πολλές, αλλά και ο τρόπος που ο Θεός εργάζεται μυστηρίως, όμως μια μέρα όλα θα αποκωδικοποιηθούν. Δυστυχώς, ακόμα είναι πολύ μικρή η αγάπη μας για τον Θεό και για τον αδερφό, αλλά και το πνευματικό μας επίπεδο είναι για κλάματα, διότι είναι πολύ μακριά από αυτό που λέμε Θεός, Ιησούς, Λόγος, Πνεύμα Άγιο, σοφία Θεού, θαύματα, ενέργεια, δημιουργία, δυνάμεις.

Με όλα αυτά που διάβασα, που είναι ένα μυριοστό της πολυποίκιλης σοφίας του Θεού, θέλω να δείξω, ότι είμαστε τόσο μακριά από την σοφία του Θεού, αφού εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα από όλα αυτά, που ανακαλύπτουν οι άνθρωποι με τις θαυμαστές σκέψεις αλλά και τις έρευνες που κάνουν στο να τις υλοποιούν. Ερχόμαστε σε εμάς. Εμείς αγωνιζόμαστε χρόνια για να γνωρίσουμε το θέλημα του Θεού, να δώσουμε λίγο αγάπη, και άμα δώσουμε λίγο αγάπη, κάνουμε λες και δώσαμε την ζωή μας. Δεν μπορούμε ακόμα να κάνουμε τα απλά, να συγχωρέσουμε, και ο λόγος για να γνωρίσουμε την αρετή των αρετών ταπεινοφροσύνη. Είναι μεγάλο πράγμα να ταπεινωθούμε, πράγματα που και αυτά εμείς τα θεωρούμε τόσο μεγάλα, ενώ είναι η αρχή του ανθρώπου, ώστε να γνωρίσει την φυσική του Θεού, την βιολογία του Θεού, την αρχιτεκτονική του Θεού, την γονιδιακή του Θεού, την επιστήμη με λίγα λόγια του Λόγου του Θεού, ο οποίος έχει την εξουσία να πολλαπλασιάζει πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια, πύρινα κύτταρα, τα οποία κύτταρα μάλιστα, ξέρουμε σήμερα, ότι μοιάζουν μεταξύ τους, όμως διαφέρουν. Δεν ταιριάζουν 100 τοις εκατό μεταξύ τους, όλα έχουν διαφορές που δεν φαίνονται, όμως δημιουργούν διαφορετικά σώματα, άνθρωποι, ζώα, υδρόβιος κόσμος, κλπ. ή όργανα, μάτι, συκώτι, νεύρο, καρδιά, και που και εδώ, είναι και πάλι να σου φεύγει το μυαλό, και να φωνάζεις «ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμός 103:24). Μάλιστα μπορούμε διά του Λόγου, να δημιουργούμε καινούργια κύτταρα αλλά και να μεταβάλλουμε αυτά, μπορούμε διά του Λόγου, να δημιουργούμε ύλη την οποία και να μορφοποιούμε κατά το είδος. Ότι έκανε ο Θεός, μπορούμε και εμείς. Όμως ακόμα δεν μπορούμε να κάνουμε, ότι έκανε ο Θεός, αν και καυχόμαστε για τον Θεό και για το δόγμα μας. Νομίζω ότι το πρόβλημά μας είναι το ίδιο με αυτό που κατηγορούμε τους Γραμματείς και Φαρισαίους. Όλοι είμαστε υποκριτές, όχι μόνο αυτοί, και ο λόγος, διότι εμείς σαν χριστιανοί, πέσαμε στην παγίδα των Εβραίων, οι οποίοι πιστεύω, είμαι σίγουρος δηλαδή, ότι κατάλαβαν στο βάθος ότι ο Χριστός είναι ιδιαίτερος, ότι είναι ευλογημένος, ότι σε όλα είχε δίκιο. Όμως δεν μπορούσαν να δεχτούν απ’ αυτόν σαν θρησκεία μόνο την αγάπη, και ο λόγος, διότι η αγάπη, η διδασκαλία του γκρέμιζε ναούς, παραδόσεις, πάσχα, χριστούγεννα, όλα, μα πάνω απ’ όλα η διδασκαλία του άφηνε αυτούς χωρίς δουλειά αλλά και χωρίς χρήματα, αφού είχαν πολλά οφέλη αλλά και εξουσία. Έτσι, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν για να μην χάσουν αυτά που απολάμβαναν ως αντιπρόσωποι του Θεού. Το ίδιο και εμείς σήμερα, δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε, δεν θέλουμε να γίνουμε αγάπη, διότι θα χάσουμε τον εγωισμό μας, τα συμφέροντά μας, την κάθε χριστιανική εξουσία που ασκεί ο κάθε άνθρωπος, χριστιανός, ποιμένας κλπ. στους ανθρώπους. Έτσι, όλοι μας σταυρώνουμε τον Χριστό κάθε μέρα. Άκουσα μια μέρα έναν ποιμένα, ο οποίος υποστήριζε ότι μακριά από την εκκλησία -μάλλον θα εννοούσε την δική του-, δεν υπάρχει Θεός. Αυτό είναι ο Θεός, τυφλώνει τον υποκριτή, διότι δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που είπε ο ίδιος ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα, «ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ιωάννης 4:23–24). Καθώς δεν μπορούν όλοι να καταλάβουν, «Ή δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν ... ;» (Κορινθίους Α΄ 6:19). «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16-17).

 

Δεν κάνω με όλα αυτά που ανέφερα για την δημιουργία, μάθημα μαθηματικό ή αστρονομίας ή φυσικής, αλλά θέλω να πω, πόσα λίγα ξέρουμε για τον Θεό, διότι ο Θεός δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε ή αυτό που διαβάζουμε, αλλά και πολλά άλλα που φανερώνουν την σοφία του. Και πρέπει να καταλάβουμε, ότι αν δυσκολευόμαστε να γνωρίσουμε την ταπεινοφροσύνη και να ζήσουμε ταπεινά, αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε, τί σημαίνει αγάπη, ώστε να ζήσουμε με αγάπη, πόσο οπισθοδρομικοί είμαστε στο να καταλάβουμε τα μεγαλεία του Θεού, τα θαύματα, την αφθαρσία του σώματος, την αναπαραγωγή των κυττάρων στο να θεραπεύονται όλες οι ασθένειες, αλλά και ότι έχει καταστραφεί. Μάλιστα με τον εγωισμό μας, αφήνουμε τα χρόνια να περνάνε, με φυσική συνέπεια ποτέ να μην γνωρίσουμε τον Θεό, αλλά και τις δυνατότητες που αυτός μας καθόρισε να έχουμε, με την προϋπόθεση να γίνουμε ταπεινοί, και συνάμα να ιδιωτικοποιήσουμε καρπούς, χαρίσματα, σημεία κλπ. Δεν είναι δύσκολες οι εντολές για όσους καταλαβαίνουν αλλά και αγαπούν τον Θεό ουσιαστικά. Αν τώρα για μας είναι δύσκολες, πάει να πει ότι δεν καταλαβαίνουμε την αξία αυτών των εντολών, αφού αυτές διατηρούν αλλά και αυξάνουν την ζωή, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να νικήσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας, πόσο μάλλον, αν ο διάβολος μας επιτεθεί με ένα πρόβλημα, μη γένοιτο. Αδέλφια μου, οι εντολές, οι νουθεσίες του Θεού έχουν ένα σκοπό, να μας ζωοποιήσουν, να μας αναγεννήσουν, ώστε στην συνέχεια να περάσουμε στην φυσική του Θεού, στην βιολογία του, στην ανατομία του, στην δημιουργία του, στην βασιλεία του. Αν τώρα κάνουμε χρόνια αγώνα, για να συλλάβουμε την ταπείνωση ή για να δώσουμε αγάπη ή για να συγχωρήσουμε, ώστε να ζήσουμε χωρίς πάθη ή για να γίνουμε δίκαιοι, χωρίς αστοχίες που σημαίνουν αμαρτίες, -και είπαμε πιο πάνω, αμαρτία είναι η αυτοκαταστροφή μας, αυτό κάνει η αμαρτία, μας αυτοκαταστρέφει-, τότε θα δυσκολευόμαστε να ζήσουμε, αλλά και να λύσουμε τα απλά. 

Και όπως δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα παιδί 10 ετών την θεωρία του Αϊνστάιν ή έστω Άλγεβρα, έτσι δεν μπορούν να φανερωθούν τα μυστικά του ουρανού σε έναν άνθρωπο, που δεν είναι έτοιμος να αντέξει και να διαχειριστεί αυτήν την γνώση, αυτή την σοφία του Θεού. Έχει αποδειχθεί, ότι δεν μπορείς να περιγράψεις την εικόνα σε κάποιον που βλέπει μόνο την κορνίζα.

Όσο και αν θέλω εγώ ή κάποιος άλλος, να βοηθήσω κάποιον, πρέπει πάντα να το θυμάμαι αυτό και να μετράω καλύτερα το ανθρώπινο επίπεδο. Εξάλλου είναι και γραφικό το «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ' ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα» (Επιστολή Ιακώβου 1:17). Ξέρει πολύ καλά ο Θεός τί κάνει. Δεν μας στερεί την γνώση, την δύναμη, την ζωή, την όποια εξουσία, απλά μας προστατεύει από αυτήν για να μην απολεστούμε.

Ακόμα και η παράβαση τον πρωτοπλάστων, δεν ήταν πτώση αλλά εξέλιξη, αλλά δεν γίνεται ακόμα κατανοητό, αφού έχει υποτιμηθεί ο Θεός στους εγκεφάλους των ανθρώπων. Σαν άνθρωποι, μας αρέσει να μαθαίνουμε. Όμως η γνώση, χωρίς την εφαρμογή, εξελίσσεται σε εωσφορικό εγωισμό. Πρέπει να μάθουμε να τακτοποιούμε τα πράγματα με σοφία Θεού, η οποία έχει σαν αρχή  την ταπεινοφροσύνη. 

Καλό είναι λοιπόν να μην γυρίζουμε στα ίδια, από την ώρα που ο Χριστός μας είχε καλέσει, να ενθυμούμεθα «ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου» (Πέτρου Β΄ 2:22). Μάλιστα καλό είναι, να μην ξεχνάμε την αγάπη μας την πρώτη. Εγώ το βλέπω στην ζωή μου, ότι εργασία έκανα στην αρχή, την ίδια έχω και σήμερα αλλά και πολύ περισσότερο. 

Μάλιστα, θα πρέπει ο εγκέφαλός μας να δουλεύει, όπως ο αλγόριθμος. Πολλοί δεν ξέρουν, τί σημαίνει αλγόριθμος. Πάντως και εδώ, ο πρώτος αλγόριθμος κατασκευάστηκε στην Ελλάδα από τον Ευκλείδη. Στις μέρες μας, ο Ευκλείδης είναι γνωστός ως ο «πατέρας» της Γεωμετρίας. Ο Ευκλείδης, μετά από πολλά χρόνια, κατέχει μια κρίσιμη θέση στην ιστορία της Λογικής και των Μαθηματικών. Όμως σήμερα, στην εποχή μας έγινε πολύ γνωστός, και ο λόγος, διότι πίσω από κάθε μηχανή αναζήτησης δουλεύει ένας αλγόριθμος και όλοι τον θυμούνται. Μάλιστα σήμερα, ο καλύτερος αλγόριθμος είναι της Google και είναι η μηχανή αναζήτησης. Όταν ψάχνεις κάτι, αυτός ο αλγόριθμος μέσα σε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια λέξεις, σου βγάζει πρώτη, αυτή που ψάχνεις. Όλοι ξέρουμε την Google και πόση μεγάλη είναι η αξία της. Την μεγάλη αξία της Google που αξίζει πολλά δισεκατομμύρια, την δημιούργησαν οι αλγόριθμοι. Έτσι και ο εγκέφαλός μας, χρειάζεται αλγόριθμο, την σοφία του Θεού για να βάζει σε τάξη τα προβλήματα, ώστε να τα λύνει. Ο Απόστολος Παύλος μίλησε για αισθητήρια γεγυμνασμένα. Τον  εγκέφαλό μας, γι αυτό μας τον έδωσε ο Θεός, για να λύνει προβλήματα. 

Τα βήματα δημιουργίας λύσης ενός ή πολλών προβλημάτων του αλγορίθμου είναι:

1.    Διατύπωση του προβλήματος

2.    Κατανόηση του προβλήματος

3.    Έλεγχος της λύσης 

4.    Λύση του προβλήματος

5.    Αποτελεσματικότητα

Για τον εγκέφαλό μας, αποτελεσματικότητα στα προβλήματα σημαίνει, ότι με την σοφία του Θεού δημιουργούμε πλήρη θεραπεία και λύση στο πρόβλημα.

Αν ο εγκέφαλός μας, δεν δουλεύει αστραπιαία, όπως ο αλγόριθμος, άστα βράστα, κώλυσε η βελόνα, μπλόκαρε ο αλγόριθμος του εγκεφάλου μας. Μόνο ο Χριστός ξέρει να τον ξεμπλοκάρει, αλλά και να τον ενεργοποιήσει. Αλλά θα χρειαστεί στην αρχή και ένας άνθρωπος, που να τον διέπει σοφία, να έχει την εμπειρία, να έχει ελευθερώσει τον εαυτό του. Ξέρετε, ο Ντοστογιέφσκι ήταν αιρετικός πρώτα, γιατί αυτά που έλεγε ήταν ενάντια όλου του συστήματος αλλά και στην συνέχεια, όταν έγινε πιστός, πάλι κατέληξε αιρετικός, διότι έλεγε ότι ένα μικρούλι χρειάζεται για να ζήσουμε τη βασιλεία, για να έρθει ο Θεός στην γη, το «Αγαπάτε αλλήλους», «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μαρκ. 12:31). Δίκιο είχε, αλλά η αγάπη έχει άλλο τρόπο να διδάξει τον άνθρωπο, η αγάπη θέλει χρόνο, ενώ η κρίση έχει θυμό, έχει φόβο, δημιουργεί ανακατανομή, όταν βιάζεσαι να δικαιωθείς, ας λες και την αλήθεια. Παρόλα αυτά, αν και ήταν για κάποιους αιρετικός, αυτό δεν τον ενοχλούσε καθόλου, διότι ο εγκέφαλός του είχε τις λύσεις και τις απαντήσεις σε ότι τον κατηγορούσαν οι άλλοι. Μάλιστα εμείς, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει σχέδιο. Αυτό που κηρύττουμε στην Φωνή Θεού, είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό, το καταλαβαίνουμε, και ο λόγος, διότι χαλάει ότι υπάρχει. Το είπα και πιο πάνω, ο Χριστός για τους Ιουδαίους ήταν αιρετικός και ο λόγος, διότι γκρέμιζε με την διδασκαλία του την Ιουδαϊκή θρησκεία. Όμως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, αν και μπορεί να πίστευαν στο βάθος ότι είχε δίκιο, δεν θέλησαν να δεχτούν την ουσία, και ο λόγος, διότι μετά θα έπρεπε να αλλάξουν δουλειά, δεν θα είχε νόημα ο ναός τους, τα τυπικά, όλα όσα έκαναν, τα ζώα, το πάσχα. Έτσι, αποφάσισαν «καλύτερα να σκοτώσουμε αυτόν, παρά εμείς να αλλάξουμε δουλειά, εδώ είναι όλα τσάμπα, πήραμε αξία, είμαστε κάτι, μετά τί θα είμαστε». Και ξέρετε, αν δεν αλλάζει ο κόσμος ακόμα, είναι διότι ακόμα και σήμερα αυτοί που έχουν την εξουσία, δεν θα ξέρουν τί να κάνουν, αφού με την αγάπη όλα μοιράζονται και όλοι παίρνουν αξία. Όμως όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η αγάπη γίνει κατανοητή, τότε όλα θα αλλάξουν, διότι όλοι θα καταλάβουν την αξία των λόγων του Θεού «Αγαπάτε αλλήλους», «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μαρκ. 12:31).

Πάμε τώρα στην ομιλία μου που έχει σαν θέμα: Η αγάπη, ο Θεός, βρίσκει τρόπους, πολλούς τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας στο να μας ελκύσει κοντά της.

Αφού δεν μπορούμε να καταλάβουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού, πάει να πει ότι το πνευματικό μας επίπεδο είναι ανώριμο, αλλά εμείς θα κάνουμε την προσπάθειά μας. 

Αδέλφια μου, πολλές φορές, όταν βλέπουμε τα μεγάλα έθνη να ετοιμάζουν κάποιο διαστημόπλοιο για να ταξιδέψει προς το μεγαλείο του ουρανού και την απεραντοσύνη του, -φυσικά όχι πολύ μακριά από την γη, αλλά λίγο έξω από την στρατόσφαιρα, διότι το ηλιακό μας σύστημα είναι πολύ μεγάλο, πόσο μάλλον το σύμπαν ολόκληρο, η κτήση ολόκληρη-, δεν μπορούμε να το γνωρίσουμε αυτό ακόμα, παρά μόνο να το αγναντεύουμε από την γη ή με τα τηλεσκόπια. Και να δούμε, τί να δούμε; Ήλιους που φαίνονται σαν απλά αστράκια, αν και είναι ύλη που παράγουν ενέργεια μέσα από την καύση, όπως ο δικός μας, όμως όλα αυτά φαίνονται από την γη σαν φωτολαμπίδες. Εμείς οι άνθρωποι, με το διαστημόπλοιο μπορούμε να φτάσουμε μέχρι τη στρατόσφαιρα, όπου η βαρύτητα της γης αρχίζει να σταματά. Παρόλα αυτά, εμείς, σε ένα τέτοιο ταξίδι των αστροναυτών, μένουμε εκστατικοί, διότι όταν βλέπουμε τους αστροναύτες να προετοιμάζονται για το ταξίδι τους, εμείς τους θαυμάζουμε αλλά και αναρωτιόμαστε, πώς να είναι άραγε να πετάς με ένα διαστημόπλοιο, τί συμβαίνει μέσα σε αυτό, πώς ζουν οι αστροναύτες, τί κάνουν. Αυτό, που για μας είναι τόσο δύσκολο να το δούμε αλλά και να το ζήσουμε, αφού δεν είμαστε στο διαστημόπλοιο και δεν έχουμε εκπαιδευτεί. Το ερώτημα αυτό μένει αναπάντητο και πάντα θα απορούμε. Παρόλα αυτά, όσο παράξενο και να φαίνεται, όλοι εμείς οι κάτοικοι της γης το ζούμε, διότι αν προσέξουμε λίγο, θα δούμε ότι όλοι μας αυτή την στιγμή είμαστε αστροναύτες στο υπερδιαστημόπλοιο γη. Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι ταξιδεύουν αιώνες τώρα με το διαστημόπλοιο γη, μάλιστα ειδικά σήμερα που ο πληθυσμός της γης είναι γύρω στα 7 με 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, εκτός τους άλλους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν πάνω στην ξηρά και την θάλασσα, όλα μαζί, ζώα και άνθρωποι ταξιδεύουν συνέχεια για αιώνες μέσα στο άπειρο. Επιπλέον αναρωτιόμαστε, καλά τί τεχνολογία, τί ενέργεια έχει αυτό το διαστημόπλοιο γη, ποιός το κατασκεύασε, αφού ζώα και άνθρωποι, όλοι πάνω σε αυτό τρώνε, κοιμούνται, εργάζονται, ερευνούν, εμπορεύονται, καλλιεργούν, διασκεδάζουν, δημιουργούν, ανακαλύπτουν, αλλά και πολλές φορές τσακώνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους και καταστρέφουν με πόλεμο ότι έφτιαξαν, και τόσα πολλά άλλα κάνουν οι άνθρωποι μέσα στο διαστημόπλοιο γη, το οποίο έχει ένα κλειστό κύκλωμα, διότι τίποτα δεν μπορεί να βγει έξω από αυτό και τίποτα δεν μπορεί να εισέλθει μέσα σε αυτό. Και όμως, αυτό το διαστημόπλοιο γη, με τόσους ταξιδιώτες, έχει ένα καταπληκτικό βιοχημικό κύκλωμα με δέντρα, με ποτάμια, με θάλασσες, το οποίο συνέχεια ανακυκλώνεται, αυτοκαθαρίζεται και είναι ικανό να ταξιδεύει για δισεκατομμύρια χρόνια, για άπειρα χρόνια, είναι και γραφικό, ο Θεός έθεσε την γη σε ασφάλεια και δεν θέλει σαλευθεί στους αιώνες των αιώνων. Μάλιστα, όλο μας το ταξίδι στο διαστημόπλοιο γη, που γίνεται για εκατομμύρια ή δις. αιώνες τώρα, είναι τόσο αθόρυβο, τόσο ταπεινό, που ένας γεννιέται και πεθαίνει και δεν γνωρίζει ότι συνέχεια ταξιδεύει, ούτε το έχουν αντιληφθεί πολλοί άνθρωποι, και ο λόγος, διότι είναι τόσες οι μέριμνες των ανθρώπων και τα βιοτικά, που δεν αντιλαμβάνεται ουδείς ότι ταξιδεύει, και μάλιστα αυτή η γη, είναι εκατομμύρια χρόνια στην τροχιά της, χωρίς να φεύγει από αυτήν ούτε ένα μυριοστό του εκατοστού του δευτερολέπτου. Από την αρχή της δημιουργίας της μέχρι και σήμερα, αυτό και μόνο αυτό αν σκεφτείς, είναι να σου φεύγει το μυαλό και να φωνάζεις «ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμός 103:24). Τώρα να δούμε ακόμα, τί συμβαίνει με εμάς και με τον Θεό. Μπορεί κάποιος να ρωτήσει, πού είναι ο Θεός; Θα μου πει κάποιος, τί σχέση έχει τώρα το διαστημόπλοιο, με το άλλο που μας ενδιαφέρει πολύ και λέγεται Πατέρας Θεός. Πιστεύω, ότι κάτι τέτοιο που συμβαίνει με τους αστροναύτες του διαστημοπλοίου και τους αστροναύτες της γης, συμβαίνει και με τον Θεό, διότι όσοι δεν μπήκαν σε διαστημόπλοιο, αναρωτιούνται πώς να είναι, ενώ και οι ίδιοι ταξιδεύουν στο άπειρο με το διαστημόπλοιο γη. Ο λόγος που λέω, ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει με όλους μας σε σχέση με τον Θεό, είναι διότι από την στιγμή που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε λίγα πράγματα, όλοι οι άνθρωποι, πιστοί ή άπιστοι, αναρωτιόμαστε για το πού είναι αυτός ο Θεός. Μάλιστα όλοι εμείς που θέλουμε να τον βρούμε, αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχει ο Θεός, τον ψάχνουμε παντού αγωνιωδώς. Έτσι, από την αρχή ακόμα της ζωής μας πολλοί άνθρωποι αρχίζουμε να τον ψάχνουμε τον Θεό, αλλά και να τρέχουμε δεξιά και αριστερά, όπου νομίζουμε ότι είναι ο Θεός. Εμείς σαν Έλληνες, τον ψάχνουμε στην εκκλησία, στο μοναστήρι, στον διορατικό γέροντα, στην νηστεία, στα καλά έργα, όσο γίνεται περισσότερα κατά το δυνατόν. Μάλιστα είναι πολλοί άνθρωποι που νομίζουν ότι ξέρουν τον Θεό, και μιλάνε ασταμάτητα για αυτόν, το κίνητρό τους δίνεται από το ότι έχουν διαβάσει το Ευαγγέλιο του Χριστού, έτσι, νομίζουν ότι τον ξέρουν. Άλλοι τον ψάχνουν πάντα, και πολλές φορές δεν ξέρουν τί να κάνουν για να τον γνωρίσουν, ειδικά τον ψάχνουν αυτοί που περνάνε κάποια δοκιμασία, αυτοί τον ψάχνουνε αγωνιωδώς και καθημερινά. Όλοι οι άνθρωποι λίγο ή πολύ, ψάχνουμε να βρούμε τον Θεό. Άλλοι τον ψάχνουν για να αποδείξουν στους άλλους ότι δεν υπάρχει και στο τέλος τον βρίσκουν και αυτοί, όπως ο Ντοστογιέφσκι, άλλοι τον ψάχνουν γιατί θέλουν να τους λύσει ένα πρόβλημα, και άλλοι γιατί γνώρισαν ότι είναι ο γεννήσαντας οργανισμός και θέλουν να είναι μαζί του. Όπως λοιπόν αναρωτιόμαστε με το διαστημόπλοιο, στο τί κάνουν οι αστροναύτες μέσα σε αυτό, έτσι αναρωτιόμαστε και για τον Θεό, πού να είναι, και όλα αυτά συντελούνται στην ζωή μας, μέχρι να αντιληφθούμε ότι αυτό που ψάχνουμε έξω από εμάς, είναι μέσα μας. Τώρα, αφού αυτό το καταλάβουμε, θα αναρωτηθούμε πάλι, γιατί κάτι που είναι μέσα μας, να το ψάχνουμε γύρω μας; Όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αφήνεται να εννοηθεί, ότι καταλάβαμε πολλά για τον Θεό, αλλά δεν απορρίπτουμε και όλα τα υπόλοιπα, όλα ανήκουν στην σοφία του Θεού και παίζουν ρόλο στο να σπουδάσουμε, όπως ακριβώς και στο σχολείο, όπου χρειάζονται, και τα νήπια, και η πρώτη δημοτικού, και το γυμνάσιο, και το λύκειο, και το πανεπιστήμιο, όλα χρειάζονται. Μια τρίχα δεν πέφτει άνευ του θελήματος του Θεού, όλα ανήκουν στην σοφία του. Γι’ αυτό εμείς στην Φωνή Θεού, δεν κρίνουμε κανέναν. Να προσέξουμε όμως ένα πράγμα πολύ σοβαρό, να μην φανατιστούμε με τίποτα και με κανέναν στην ζωή μας, διότι θα αλλάξουμε πολλές φορές γνώμη για πολλά, μέχρι ο Θεός να γίνει ο φίλος μας, ο γνωστός μας Θεός. Εμείς, με σοφία να περνάμε τα σκαλοπάτια, με ένα σκοπό, να ελευθερωθούμε από τους εχθρούς μας, οι οποίοι δεν είναι έξω από εμάς αλλά μέσα σε εμάς. Όταν λοιπόν όλα αυτά γίνουν αντιληπτά, αλλάζουν τα πράγματα για εμάς. Αν δεν φτάσουμε σε αυτή την ανακάλυψη, τότε θα ψάχνουμε τον Θεό δεξιά και αριστερά, έξω από εμάς. Όταν όμως καταλάβουμε ότι ζει μέσα μας, τότε ένα μένει, να ποτίσουμε αυτόν τον Θεό που είναι μέσα μας με τον Λόγο του Θεού, αυτό είναι το νερό, που κάνει τον μικρό Θεό που είναι μέσα μας να γίνει Μέγας Θεός και ο άνθρωπος να γίνει άνδρας, παιδί Θεού, να γίνει ο άνθρωπος του Θεού. Ο Θεός, που ο Κύριος εμφάνισε σε όλον τον επί γης βίο του, ενεργούσε μέσα από αυτόν, «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.» (Ιω. 17,21), ο Κύριος είπε «ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα ά εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει …» (Ιωάννης 14:12). Ο Λόγος του Θεού φανερώνει το Πνεύμα του Πατέρα μας, τις ιδιότητές του, τις επιδιώξεις του, τους στόχους του, την αγάπη του, την ταπεινοφροσύνη του και άλλα πολλά. Αν θέλουμε να δούμε τον Θεό μέσα μας αλλά και γύρω μας, μόνο με αυτά να ασχολούμαστε καθημερινά, διότι αν τα καλλιεργούμε συνέχεια, στο τέλος γινόμαστε παιδιά Θεού. Το αποτέλεσμα του πνευματικού μας αγώνα, -αυτό να το προσέξουμε-, δεν είναι μόνο να ζούμε χριστιανικά αλλά να φτάσουμε στο σημείο να ζει ο Θεός μέσα μας. Με αυτόν τον τρόπο, παίρνει αξία η θυσία του Κυρίου μας, αφού το όνειρο του Θεού, το θέλημα του Θεού για την δημιουργία και τον άνθρωπο παίρνει σάρκα και οστά. Με αυτόν τον τρόπο, πίνοντας τον Θεό και τρώγοντας τον Θεό σε καθημερινή βάση, δηλαδή τον Λόγο του, τον οποίο έφερε ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος στην ζωή μας, θα γνωρίσουμε τον Θεό. Δηλαδή, αυτό που ψάχνουμε έξω από εμάς,  θα το δούμε μέσα σε εμάς να ενεργεί κάτω από όλες τις συνθήκες της ζωής μας, σε σημείο ο άνθρωπος του Θεού που εμφανίζει τον Θεό, να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αδέλφια μου, με την σημερινή μου ομιλία θέλω να βρούμε τρόπους και να δούμε τρόπους που μας φέρνουν πιο κοντά σε αυτό που είναι μέσα μας, τον Πατέρα μας Θεό. Για να βρούμε τον Θεό δεν χρειαζόμαστε πολλά, απλά χρειάζεται να πάρουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια μας αλλά να έχουμε και μια μεγάλη προσοχή σε αυτόν. Η προσοχή έγκειται στην ταπείνωση, όχι εγωιστικές, εωσφορικές εκδηλώσεις, όχι επιπολαιότητες ή εγωιστικές παραστάσεις, ότι τάχα εμείς είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι γύρω μας δεν είναι. Να ξέρουμε, ότι ο Θεός έδωσε στον κάθε άνθρωπο, λαό ή έθνος, ιδιάζουσα μορφή σοφίας, ώστε να έχουμε χρεία ο ένας τον άλλον. Ξέρετε, αν ο Θεός είπε σε έναν να κάνει μόνο το τυπικό, θα τον δικαιώσει, όπως έναν μεγάλο άνθρωπο π.χ. τον Απόστολο Παύλο ή τους μαθητές του, διότι ο Θεός δεν βλέπει την πνευματική μας ποσότητα, αλλά την πνευματική μας ποιότητα. Ο Θεός πληρώνει όλους το ίδιο, είτε κάποιος πάει το πρωί, είτε πάει στο τέλος, η αγάπη αυτό κάνει. Να προσέχουμε τί λέμε, τί κάνουμε. Αδέλφια μου, να πάρουμε τον Λόγο του Θεού στα χέρια μας με το σκεπτικό, ώστε μέσα από την ταπείνωση να ερευνήσουμε τον Θεό, να τον ψηλαφήσουμε, να τον αγαπήσουμε, αλλά να αγαπήσουμε και τον αδελφό και τον φίλο αλλά και τον εχθρό, καθώς και όλη την δημιουργία, και ο λόγος, γιατί αυτό είναι το καθήκον μας απέναντι στον εαυτό μας, στον συνάνθρωπό μας, στον τριαδικό Θεό μας, αφού εξαιτίας του υπάρχουμε. Για να γνωρίσουμε τον Θεό που ζει μέσα μας, χρειάζεται ακόμα σήμερα να καταλάβουμε όλοι εμείς, τί σημαίνει Ευαγγέλιο του Χριστού, Καινή Διαθήκη. Για μένα, είναι ο Λόγος του Θεού, το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Χωρίς αυτό, ο άνθρωπος απλά μοιάζει με κάποιον που φορά ένα κουστούμι, ο οποίος έχει και σύγχρονα αυτοκίνητα και πολλά άλλα υλικά αγαθά, όμως πνευματικά δεν γνωρίζει τίποτα, δεν σπούδασε τίποτα. Μάλιστα πολλές φορές λόγω του ότι δεν είναι καλλιεργημένος, συμπεριφέρεται σαν τα κτήνη, αφού ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, και όπως ξέρουμε, ο ισχυρότερος σήμερα, ας μην έχει πνευματικό επίπεδο, διά της απειλής και στην συνέχεια διά της βίας επιβάλλεται στον αδύναμο, έτσι όμως κάνουν και τα ζώα, είναι και γραφικό, «ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμός 48:13). Όμως με το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια μας, στην ζωή μας, στον νου μας, ο άνθρωπος, ο καθένας μας, αλλάζει και γίνεται διά του Λόγου σκεύος εκλογής αλλά και κληρονόμος Θεού, συγκληρονόμος Χριστού αλλά και συμμέτοχος της μεγάλης δόξης αυτού του Θεού.  Στην Φωνή Θεού έχουμε μια μικρή εμπειρία για την σοφία του και τις δυνατότητές του, διότι ερευνώντας το τώρα πολλά χρόνια, είδαμε, ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι απλά ένα συνηθισμένο βιβλίο, δεν είναι ένα φιλοσοφικό βιβλίο, δεν είναι ένα ψυχολογικό βιβλίο, δεν είναι ένα νεκρό γράμμα, δεν είναι ένας γραπτός ρητορικός λόγος, δεν είναι ένα βιβλίο που το έγραψε ένας άνθρωπος με λογική ανθρώπινη, δεν είναι ονειροκρίτης, ούτε είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται σε μια μυθολογία, μάλιστα δεν γράφτηκε για να δημιουργήσει μια θρησκεία ή πολλές, ούτε γράφτηκε για να δημιουργεί μόνο καλούς ανθρώπους. Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι ένας γραπτός ανθρώπινος λόγος με νόμους, στο να δημιουργήσει μία ή πολλές εκκλησίες, ούτε είναι ένα βιβλίο για να δημιουργήσει ένα ή πολλά δόγματα. Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι απλά ένας καλός λόγος, που δημιουργεί μια αγαθή καλή κοινωνία με ανθρώπινες αρχές δικαιοσύνης, όπως είναι σήμερα και που δυστυχώς προκοπή δεν υπάρχει, αφού όλοι οι κάτοικοι της γης είναι διαιρεμένοι με αντιπαλότητες πολλές, ειδικότερα τα χριστιανικά έθνη, τα οποία καυχιούνται ότι έχουν αρχηγό τον Χριστό. Μάλιστα σήμερα, όλοι οι άνθρωποι, χριστιανοί και μη, στηρίζουν την ζωή τους στα χρήματα και στα φάρμακα, και όχι στην αγάπη, στην ζώσα πίστη, στον Θεό. Αποδεικνύεται, ότι η πίστη σήμερα για όλους τους χριστιανούς είναι απλά σκιώδη και όχι ζώσα, διότι αν και εκατομμύρια άνθρωποι μιλάνε για τον Λόγο του Θεού, συστήνουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, παρόλα αυτά οι χριστιανοί είναι αδύναμοι με πολλά προβλήματα, μάλιστα είναι και διαιρεμένοι με πολλές αντιπαλότητες και συγκρούσεις. Καταλαβαίνουμε λοιπόν με όλα αυτά, ότι δεν αξιοποιήθηκε ακόμα σωστά το Ευαγγέλιο του Χριστού από τους ανθρώπους και ο λόγος, διότι δεν έγινε ολοκληρωμένα αντιληπτό. Αφήνεται ακόμα να εννοηθεί, ότι το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων δεν έχει εξελιχθεί πάνω στην αγάπη, στην ταπεινοφροσύνη, στην δοτικότητα, στην χαρά, με λίγα λόγια στους καρπούς, στα χαρίσματα, στα σημεία του Αγίου Πνεύματος, αλλά και στις ιδιότητες του Θεού, όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν ιδιοκτησία μας, αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής τους. Νομίζω όμως, ότι σήμερα φτάσαμε στο πλήρωμα του χρόνου να συλλάβουμε αλλά και να καταλάβουμε, ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι, όπως είπα, θρησκεία, δεν είναι εκκλησία, δεν είναι δόγμα, δεν είναι ποιμένας ή πνευματικός ή πρόβατα. Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι η υπερεπιστήμη του Λόγου του Θεού, του ίδιου του Θεού, είναι το μέλλον, είναι ένα βιβλίο που όταν το διαβάζεις, ο συγγραφέας του, ο Θεός, είναι πάντα παρών, το Ευαγγέλιο του Χριστού έχει στα σπλάχνα του και μας δίνει την εξουσία, του να λέμε και να γίνεται, είναι γραφικό, «ειπε λόγον και θέλει γίνει». Το Ευαγγέλιο του Χριστού, όταν εφαρμόζεται, το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο δηλαδή, σε ανεβάζει στο επίπεδο του Θεού και γίνεται ο άνθρωπος κληρονόμος Θεού, συγκληρονόμος Χριστού και συμμέτοχος της δόξης αυτού του Θεού, το Ευαγγέλιο του Χριστού μας είναι ο ίδιος ο Θεός ο οποίος δημιουργεί δια του Λόγου, ότι βλέπουμε αλλά και ότι δεν βλέπουμε. Ο Θεός δημιούργησε δια του Λόγου την κτήση, αυτόν τον τρισμέγιστο κόσμο, ο οποίος εμφανίζει την ζωή, όπως την βλέπουμε, αλλά και πολλά άλλα μυστικά κρύβει η δημιουργία ολόκληρη στο θέμα της λογικής κτήσης. Δια του Λόγου ξεδιπλώνονται σύμπαντα, δια του Λόγου δημιουργείται λογική Χριστού, έτσι έχουμε ανθρώπους λογικούς, που σημαίνει αγιοπνευματικούς, ανθρώπους που έχουν ειρήνη, χαρά, σοφία, αγάπη, δικαιοσύνη, και άλλα πολλά. Μάλιστα στους λογικούς ανθρώπους του Θεού, οι οποίοι υπηρετούν την αγάπη, αυτή η αγάπη γίνεται ανυπόκριτη, δηλαδή στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο ή εχθρό. Ο Χριστός, φανερώνεται μέσα στον Λόγο του, ότι επιθυμεί να μας καταστήσει σύμμορφους με τον εαυτό του μέσα στην δημιουργία, θέλει να γίνουμε φίλοι και ο τρόπος ένας, διά του Ευαγγελίου, μέσω αυτού θέλει να μας μεταλαμπαδεύσει τις ιδιότητές του, τις δυνατότητές του. Μάλιστα ο Χριστός, δεν έδωσε την ζωή του για να ζούμε έτσι όπως ζούμε σήμερα, γεμάτοι με έναν θρησκευτικό εγωισμό και φανατισμό, που τον καλύπτει η άγνοιά μας, δεν θέλει να έχουμε μεταξύ μας πονηρίες ή συμφέροντα σε προσωπικό ή γενικό επίπεδο, θεωρώντας μάλιστα εμείς, ότι είμαστε και θρησκευόμενοι ή καλοί χριστιανοί, δεν υπάρχουν καλοί χριστιανοί χωρίς ταπείνωση, χωρίς σοφία Θεού, χωρίς προσφορά, χωρίς στοιχεία ευγενούς άμιλλας. Νομίζω, ότι όλοι μας θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι ο Χριστός έδωσε την ζωή του λύτρον αντί πολλών και χάρισε σε όλους το δικαίωμα αλλά και την δυνατότητα να μπορούν όλοι να μετέχουν της δικής του δόξης. Ο Χριστός μας χάρισε τον Λόγο του. Ο Λόγος του Θεού έχει την δυνατότητα να μας απαλλάξει από την αμαρτία, από την φθορά αλλά και από το φυσικό θάνατο, αυτό είναι λίγο εξωπραγματικό για την λογική μας σήμερα, να καταργηθεί ο θάνατος, όμως αποδεικνύεται, ότι είναι το θέλημά του, είναι γραφικό, ο Θεός έφερε την ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου. Με λίγα λόγια, το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο καταργεί τον φυσικό θάνατο, και ο λόγος διότι δημιουργεί τον νου του Χριστού μέσα μας. Όταν σκέφτεσαι ή σκέφτομαι όπως ο Θεός, τότε ο εγκέφαλός μας αλλάζει όλες του τις βιοχημικές διεργασίες, με φυσική συνέπεια η αναπαραγωγή κυττάρων να είναι ολοκληρωμένη αλλά και συνεχόμενη, αφού στον εγκέφαλο του ανθρώπου του Θεού δεν υπάρχουν πάθη, αδυναμίες, φοβίες, κρίσεις, εγωισμοί, άγνοια, ώστε να δημιουργείται σύγχυση. Η σύγχυση δημιουργεί τα πάθη, όλα αυτά δημιουργούν την φθορά, τα προβλήματα, τις ασθένειες και πολλά άλλα κακά. Το ότι ο Θεός ζητά να γίνουμε φορείς του δικού του Λόγου, αυτό γράφεται στον Λόγο του Θεού, ο οποίος διά Πνεύματος Αγίου μας αποκαλύπτει, -επαναλαμβάνω, για όποιον το καταλαβαίνει-, ότι ο Χριστός έφερε την ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου, ο Χριστός θέλει την επανένταξή μας στην αρχική μας κοιτίδα, στην χώρα των ζώντων. Ο Χριστός θέλει ο λογικός άνθρωπος να ανέβει στο πνευματικό επίπεδο το δικό του, ώστε να επιτευχθεί η ολοκλήρωση του θελήματος του, το οποίο συγκλίνει στο να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού όπως είναι στον ουρανό έτσι και στην γη. Για να προσεγγίσουμε όμως αυτή την σοφία του Θεού αλλά και για να εξασφαλίσουμε τα μεγαλεία της δικής του προσφοράς, δια μέσου του Λόγου αλλά και δια Πνεύματος Αγίου, χρειάζεται να προσέξουμε ορισμένα καθημερινά συμβάντα, τα οποία εμφανίζονται στην ζωή μας, με φυσική συνέπεια να καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε αλλά και με την σοφία του Θεού να τα εξαλείψουμε, ώστε να μείνουμε ελεύθεροι από την άγνοια, την αμαρτία, την φθορά αλλά ακόμα να ξεπεράσουμε και τον θάνατο. Χρειάζεται να εμπιστευθούμε τον Θεό, ώστε κάτω από όλες τις συνθήκες να ζούμε με ασφάλεια, να ζούμε αγιοπνευματικά, να ζούμε με αγάπη, να ζούμε όπως θέλει ο Πατέρας μας ο Θεός. Για να δούμε, ποιά είναι όλα αυτά που χρειάζεται να επιδιώξουμε αλλά και να προσέξουμε. 

 

Πρώτον, θετικές σκέψεις. Χρειαζόμαστε στην ζωή μας για να αντέξουμε τον καύσωνα της άγνοιας, της αμαρτίας, της φθοράς, του θανάτου, να αποκτήσουμε θετικές σκέψεις, με αποκορύφωμα όλων αυτών των θετικών σκέψεων, την σοφία του Θεού, τον Λόγο του Θεού, ο οποίος χρειάζεται να γίνει κατανοητός, ώστε στην συνέχεια να γίνουν οι θετικές σκέψεις με την σοφία του Θεού, καθημερινή μας ενέργεια που θα παράγει πολυποίκιλη πνευματική εργασία, να γίνει δηλαδή στόχος και σκοπός μας ο θετικός, ο καλός τρόπος ζωής. Ο τρόπος που μπορούμε να έχουμε θετικές σκέψεις και μόνο, όπως αγάπη για όλα και για όλους, είναι με την καθημερινή εντριβή μας μέσα σε αυτόν τον Λόγο του Θεού, ο Κύριος πάνω από τον σταυρό είπε για τους σταυρωτές του, «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Κατά Λουκάν ΚΓ', 34), καθώς στο μυστικό δείπνο ξέρουμε, ότι πήρε λέντιο, το γέμισε με νερό και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, τί μεγαλείο! Με αυτό, έγινε ο αρχηγός της ταπείνωσης αλλά και της ανυπόκριτης αγάπης, αφού έπλυνε ακόμα και τα πόδια του ανθρώπου που τον πρόδωσε, ο Χριστός εφάρμοσε τα λόγια του «Ἀλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν, προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς.» (Λουκάς 6:27-28). Ο λόγος που πρέπει να γεμίσουμε με σκέψεις αγαθές, σκέψεις Θεού, είναι ένας: να έλθει σε εμάς ο αγιασμός. Γι’ αυτό χρειάζεται να σπουδάζουμε την σοφία του Θεού καθημερινά αλλά και να κατανοήσουμε αυτή, διότι τότε και μόνο τότε θα γευτούμε μεγαλεία, αφού η σοφία του Θεού θα γίνει σε εμάς κίνητρο ζωής, αγιοπνευματικής ζωής, ώστε να ζούμε εν Κυρίω κάθε μέρα. Στην συνέχεια, αυτό είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο ότι θα μας αλλάξει την ζωή ολόκληρη, διότι με  το Ευαγγέλιο του Χριστού θα νιώθουμε ότι ξαναγεννηθήκαμε, ότι οι φίλοι μας έγιναν αυτόματα καλοί, οι εχθροί μας ευεργέτες μας, η δημιουργία το πάρκο μας, η παιδική χαρά μας. Μάλιστα, από κοσμική εωσφορική που είναι σήμερα η ζωή μας, θα μεταμορφωθεί σε αγιοπνευματική. Μυροπωλείο του Αγίου Πνεύματος θα γίνει ο καθένας μας. Στην συνέχεια, είναι σίγουρο ότι θα ζούμε μια ολοκληρωμένη αληθινή ζωή δια του Χριστού, με τον Χριστό θα ζούμε σε μια μακαριότητα. Μόνο που θα πρέπει το αγαθό έργο μας, που θέλουμε να εργαζόμαστε, να στρέφεται με αγάπη προς κάθε συνάνθρωπο, φίλο αλλά και εχθρό. Δηλαδή, ξεκινάμε το αγιοπνευματικό έργο με το να έχουμε έναν καλό υγιή θετικό λόγο για όλους. Στην συνέχεια, μπαίνουμε στην λογική των καλών έργων χωρίς να προσωποληπτούμε, από εκεί και πέρα, χωρίς να περιμένουμε τίποτα, θα απολαύσουμε τα πάντα, είναι γραφικό, «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ψαλμός 33:11). Ας εμπιστευθούμε τον Θεό και από εκεί και πέρα, ας περιμένουμε να δούμε τί ευλογίες θα μας φέρει ο Πατέρας ο Θεός. Είναι μεγάλο πράγμα, να εργάζεσαι το θέλημα του Θεού συνειδητά, χωρίς να περιμένεις τίποτα, και ο λόγος που δεν θα περιμένουμε τίποτα, είναι διότι κατάλαβες, κατάλαβα, καταλάβαμε ότι ήδη πήρες πολλά, πήρα πολλά, πήραμε πολλά, διότι αυτά που έχουμε σήμερα στα σπίτια μας, ούτε βασιλιάδες δεν τα είχαν, μάλιστα και πνευματικά, μπορούμε σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή να εξελιχθούμε, έχουμε το Ιντερνέτ, ομιλίες, βιβλία, τόσα καλά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τον καλόν αγώνα. Όταν ξεκινήσουμε, πάει να πει ότι καταλάβαμε τί δρόμο άνοιξε μπροστά μας ο Κύριος, μάλιστα αυτό θα φανερώνει ότι έχουμε και ευφυή υγιή νου, θετικό νου, και ο λόγος διότι αναγνωρίζεις συνειδητά, τί σημαίνει να ζεις, να είσαι λογικό ον, να μπορείς να εξελιχθείς με αποκορύφωμα να μελετάς τον Λόγο του Θεού, αφού αυτός και μόνο αυτός, σου εξασφαλίζει την υπερεπιστήμη του Θεού, η οποία είναι επιστήμη του λόγου «ειπε λόγον και θέλει γίνει». Πιστεύω ότι αυτό αρκεί, ώστε να φύγουμε από τις μικρότητες. Αν αυτό δεν αρκεί, πάει να πει ότι δεν κατάλαβες ότι ζεις, ότι είσαι λογικό ον, ότι έχεις την δυνατότητα να γίνεις παιδί Θεού, ότι έχεις Πατέρα τον Θεό και αδελφό τον Χριστό, τελευταία ότι έχεις τον Λόγο του στα χέρια σου, μεγάλο πράγμα αυτό. Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο από τον Θεό, δεν είναι η ζωή, δεν είναι η ύλη, δεν είναι η δημιουργία, δεν είναι ο κόσμος, αλλά το Ευαγγέλιο του Χριστού, με αυτό μπορείς να καταλάβεις την αξία όλων των άλλων. Χωρίς αυτό, και να τα έχεις όλα τα άλλα, δεν ωφελούν, και ο λόγος διότι το κακό πάντα θα βρίσκεται στην ζωή όλων μας με αποκορύφωμα αυτού του κακού οι πόλεμοι και τελευταία η σκλαβιά, αποκορύφωμα αυτής ο αντίχριστος. Το ξαναλέω, για μένα, το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ξέρετε, πόσο αίμα έχει χυθεί για να συνεχίσει αυτό το αγιοπνευματικό αγαθό έργο, το Ευαγγέλιο, που είναι γεμάτο με αγάπη, να βρίσκεται πάντα κοντά στον άνθρωπο; Ο αναμάρτητος έδωσε την ζωή του λύτρον αντί πολλών. Δεν γίνεται εμείς να είμαστε αχάριστοι απέναντι σε αυτή την προσφορά του ίδιου του Θεού, δεν γίνεται το Ευαγγέλιο του Χριστού να φτάσει στα χέρια μας και εμείς να το περιφρονούμε, δεν γίνεται. Γι’ αυτό, σήμερα που έχουμε καιρό, να το εκμεταλλευτούμε, διότι αυτό το Ευαγγέλιο του Χριστού δημιουργεί ισορροπία στην ζωή μας, στις μεταξύ μας σχέσεις, στον κόσμο μας, στα πάντα. Αν θέλουμε, ας το αποφασίσουμε και να το ψηλαφήσουμε, ώστε οι ευλογίες του Πατέρα μας να περάσουν στην εξουσία μας. Αδέλφια μου, αν θέλουμε, να γίνουμε του Θεού παιδιά, διότι υπάρχουν και τα παιδιά του πονηρού, και να απολαύσουμε τον Θεό, αλλά και όλη την κτήση, φυσικά πάντα μέσα από την ελεύθερη βούλησή μας. Η επιλογή μας να τα βάλουμε στην ζωή μας όλα αυτά που μας συστήνει ο Λόγος του Θεού, θα αποδώσουν καρπούς, μόνο τότε θα φτάσουμε στο σημείο να συμμετέχουμε στην δόξα του Θεού. Και όταν λέω, να τα βάλουμε όλα όσα γράφει στην ζωή μας, εννοώ, να σπουδάσουμε την αγάπη και την αποκεκριμένη του σοφία, η οποία συγκλίνει στην αγάπη. Αυτή αρκεί, διότι η αγάπη είναι η υπερέχουσα οδός, με την αγάπη δεν χρειάζεται να δικαιωθείς με τον νόμο, με την αγάπη γεμίζεις με θετικές σκέψεις. Γνωρίσαμε το τυπικό μέρος της χριστιανικής μας θρησκείας, ας προχωρήσουμε, να φύγουμε από τυπική τυπολατρία ή δογματικές αναλήθειες και να μπούμε στην αλήθεια, το να μελετάς τον Λόγο του Θεού. Αυτό είναι η μεγαλύτερη αλήθεια και αυτό είναι αρκετό. Αρκεί να αντιλαμβανόμαστε την αξία των εντολών, τις οποίες να εντάσσουμε στην ζωή μας φανερώνοντας αγάπη, διότι η αγάπη είναι υπερέχουσα οδός, καταργεί τον νόμο, τα δόγματα, τον φανατισμό, τον διάβολο, τον εγωισμό, τα πάντα και μας αφήνει ελεύθερους να μπούμε στα σκηνώματα του Θεού και αυτό είναι υπερ αρκετό, το να θέλεις, να θέλω, να θέλουμε να βάλουμε στην ζωή μας την σοφία του Θεού η οποία συγκλίνει στην αγάπη, στην ταπείνωση, στην δικαιοσύνη. Σήμερα είναι στο χέρι σου, στο χέρι μου, στο χέρι μας να κάνουμε βήματα βιωματικά, ουσιαστικά ως προς τον Θεό, διότι ο Θεός, όταν δει αλήθεια και θείο έρωτα, είναι απολύτως βέβαιον, ότι θα ανοίξει για μας όλους τους κρουνούς, όλες τις βρύσες του ουρανού, φυσική συνέπεια η ευλογία του Θεού να χυθεί πάνω σου, πάνω μου, πάνω μας. Όταν εργαζόμαστε το θέλημα του Θεού, χωρίς να περιμένουμε τίποτα, τότε και μόνο τότε, θα δούμε τον Θεό να στρώνει ροδοπέταλα στον δρόμο της ζωής σου, της ζωής μου αλλά και όσων είναι γύρω μας, θα δούμε να απολαμβάνουν και αυτοί πολλές ευλογίες εξαιτίας αυτού του νου, αυτού του μυαλού, που κάνει το θέλημα του Θεού, που έχει μόνο μέσα του το καλό και εργάζεται με θετικές σκέψεις τις οποίες και να τις πιστεύουμε. Η πίστη έχει μεγάλη δύναμη και πολλά κυριαρχικά δικαιώματα, η πίστη θεμελιώνει την αγάπη και τις θετικές σκέψεις αφού κάνει όλες αυτές τις σκέψεις να υλοποιούνται. Ήρθε η ώρα να ιδιωτικοποιήσουμε την αγάπη, την αναγέννηση, την χαρά, την ανεκλάλητη χαρά, να ιδιωτικοποιήσουμε το έλεος, την πίστη, τους καρπούς, τα χαρίσματα, τα σημεία, με λίγα λόγια τον Θεό στην ζωή μας. Ένα εμπόδιο θα μας καθυστερήσει, να το προσέξουμε, η άγνοια, ο εγωισμός, τα συμφέροντα, με λίγα λόγια ο κόσμος και η παχυλότητα του υλικού στοιχείου, αυτά να τα προσέξουμε, διότι είναι μεγάλες παγίδες. 

 

Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ώριμοι πνευματικά, διότι σπουδάζουν, ερευνούν, μορφώνονται, φιλοσοφούν, εξελίσσονται σε όλα τα επίπεδα πολιτιστικά, πνευματικά, φιλοσοφικά, υλικά, τεχνολογικά, και δόξα τω Θεώ σε πολλούς τομείς είναι να θαυμάζεις και να λες «ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμός 103:24). Πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Θεού, αφού ο Θεός εξαιτίας αυτής μοίρασε στους ανθρώπους δώρα, πολλά δώρα, και ο λόγος για να έχουμε χρεία ο ένας τον άλλον. Με αυτόν τον τρόπο, μας αναγκάζει να σπουδάσουμε την αγάπη, την ενότητα. Μάλιστα, για να σπουδάσουμε την αγάπη, χρειάζεται να εξελιχθούμε πνευματικά αλλά και αγιοπνευματικά, και ο λόγος, διότι όλα αυτά τα μεγαλεία που συστήνει αλλά και εμφανίζει η σοφία του Θεού, ο Λόγος του Θεού, μόνο οι ώριμοι πνευματικά μπορούν να τα ιδιωτικοποιήσουν αλλά και να τα ζήσουν όλα αυτά, και ο λόγος, διότι όλα αυτά, ο άνθρωπος του Θεού τα αντιλαμβάνεται ως κίνητρο ζωής και εύκολα τα βάζει στην ζωή του. Ενώ όσοι δεν τα βάζουν στην ζωή τους, αφήνεται να εννοηθεί, ότι ακόμα το πνευματικό τους επίπεδο δεν τους επιτρέπει στο να μπορούν να τα αντιληφθούν. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος για πολλούς, ίσως ακόμα και εξαιτίας των παθών δεν μπορούν πολλοί άνθρωποι να τα εννοήσουν ή και το περιβάλλον που μεγάλωσε ο κάθε άνθρωπος. Μάλιστα, άλλο ένα βασικό εμπόδιο είναι και η παχυλότητα του υλιστικού στοιχείου. Δυστυχώς, οι άνθρωποι της άγνοιας αλλά και όλοι μας, έχοντας καλυμμένα τα πάντα στην ζωή μας, αφού αφιερώσαμε όλον τον χρόνο μας για την απόκτηση αυτής, προσπαθούμε συνάμα να τηρούμε και το τυπικό μέρος της θρησκείας, με αυτό νομίζουμε ότι είμαστε εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις μας που έχουμε με τον Θεό. Έτσι, όλοι λίγο ή πολύ, μέχρι να αποφασίσουμε να γίνουμε αλήθεια, γινόμαστε υποκριτές, όλοι είμαστε λίγο ή πολύ υποκριτές, αφού τα λόγια προτρέχουν των έργων μας, αυτό είναι εμφανές. Όλοι στα λόγια είμαστε άπιαστοι, ενώ στα έργα με το τσιμπιδάκι τα εργαζόμαστε, και μάλιστα παρουσιάζουμε τα μικρά έργα που κάνουμε, ότι είναι τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, είναι γραφικό «ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων», (Ματθ. 15:8-9). Αδέλφια μου, ο άνθρωπος, όταν απλά φιλοσοφεί, αποκτά μια ανώριμη πνευματική αξία, η οποία γίνεται ανάξια αξία, στην ουσία ανύπαρκτη αξία, αφού καταλήγει σε εωσφορικό εγωισμό, οι άνθρωποι που φιλοσοφούν χωρίς να ζουν, δεν μπορούν να ζουν ευτυχισμένα αλλά δαιμονισμένα, είναι γραφικό, «ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·» (Α Κορ. 8:2). Η γνώση είναι κίνητρο ζωής, η εφαρμογή αυτής της γνώσης όμως είναι η ενέργεια που χρειάζεται το σώμα μας για να ζήσει. Ο άνθρωπος για να ζήσει, χρειάζεται την σοφία του Θεού, τις εντολές του Θεού, οι οποίες για όσους αγαπούν τον Θεό, δεν είναι βαριές, για όσους όμως δεν καταλαβαίνουν την αξία τους, είναι δυσβάσταχτα φορτία. Εμπόδιο στο να μην γίνεται κατανοητή η αξία των εντολών, είναι το σύστημα των ανθρώπων, έτσι όπως έχει δομηθεί σαθρά, αφού στηρίζεται στα χρήματα, στα πάθη, στους εγωισμούς, στα συμφέροντα, στις πονηρίες, στις φιλοδοξίες, είναι εξάλλου και γραφικό, «Ρίζα πάντων των κακών εστίν η φιλαργυρία» (Α' Τιμόθ., 6:10). Να προσέξουμε αυτό το κακό που δημιουργείται στο μυαλό μας, να πιστεύουμε δηλαδή ότι με την συνεχόμενη δουλειά και την συνεχόμενη υλική δραστηριότητα θα πετύχουμε. Ξέρετε, η φτώχια έχει τα δύσκολά της, μα και ο πλούτος έχει τα πολύ δύσκολά του. Πλούσιος ή φτωχός όμως, αν αναγεννηθούν, όλα θα μπορούν να τα διαχειριστούν με σοφία Θεού, διότι η αναγέννηση θα φέρει ισορροπία, ευφορία, ανάπαυση, αγαλλίαση, δραστηριότητα, ευλογία, πολύ Θεό, γένοιτο, αμήν.

Να αποφύγουμε την περιέργεια. Αδέλφια μου, για να έρθουμε κοντά στον Θεό, στην αγάπη, χρειάζεται να προσέξουμε τον εγωισμό και την περιέργεια, αυτά είναι τα μεγαλύτερα κακά δαιμόνια. Μάλιστα η περιέργεια, κρύβεται πίσω από το ενδιαφέρον, γιατί είναι κακή η περιέργεια. Στην ουσία, ένας περίεργος χαρακτήρας κάνει μεγάλο κακό στην ζωή του, στο σώμα του, στην οικογένειά του και ο λόγος, διότι με την περιέργεια μαζεύει όλα τα σκουπίδια του κόσμου στον εγκέφαλό του,  αυτό καθιστά τον εγκέφαλό του ευάλωτο στα πάντα, ο περίεργος είναι και ζηλιάρης, μάλιστα τα καλά νέα τα απεχθάνεται, ενώ τα κακά τον ενδιαφέρουν, γι’ αυτό λέω ότι γίνεται ένας σκουπιδότοπος. Σήμερα γνωρίζουμε, ότι άμα έχουμε σκοτεινό νου, έχουμε και σκοτεινό σώμα, διότι αυτή η κατάσταση του νου, κάνει το σώμα να υποφέρει, αφού δημιουργεί ανακατανομή. Η περιέργεια δημιουργεί σύγχυση, στην συνέχεια θλίψη, αποκορύφωμα όλων αυτών, η κατάθλιψη, τελειώσαμε; Όχι, έχουμε και συνέχεια. Η περιέργεια έχει κουμπάρους την ζήλια, την κακία, τον εγωισμό, όλα αυτά οδηγούν αυτόν, που έχει το δαιμόνιο αυτό, στην βιολογική ασθένεια, η οποία τις περισσότερες φορές σε ελαφριά μορφή, μας δημιουργεί τα αυτοάνοσα προβλήματα. Αυτά μπερδεύουν και τους γιατρούς, διότι σήμερα οι εξετάσεις είναι όλες καλές, αύριο όλες στραβές, μέσα στο σώμα οι δείκτες, που φανερώνουν ισορροπία, δείχνουν ότι είναι συνέχεια μπερδεμένη. Στην συνέχεια, η περιέργεια μας οδηγεί σε πολύ πιο δύσκολη κατάσταση, έρχεται η ασθένεια, η οποία μας καταλήγει στον θάνατο, δεν έρχεται αμέσως ο θάνατος, αλλά σταδιακά. Είναι πολλά τα κακά που μας οδηγούν στον θάνατο, αλλά σήμερα μαθαίνουμε για αυτήν την περιέργεια, η οποία έχει σαν κάλυμμα το ενδιαφέρον. Τώρα εμείς, θα αφήσουμε αυτήν την κατάσταση να συνεχίζεται ή όχι; Τί θα κάνουμε; Θα ξεκινήσουμε πνευματική ζωή, θα συμβουλευτούμε ανθρώπους που τα κατάφεραν, που είναι ελεύθεροι, που είναι καλά, κι αν δεν βρούμε, τότε θα το ψάξουμε μόνοι μας μέσα από τον Λόγο του Θεού ή από βιβλία απλών, ταπεινών ανθρώπων, όχι φιλοσόφων, αλλά ταπεινών, ώστε να επιδιώξουμε τον αγιασμό, διότι η θεραπεία όλων αυτών γίνεται με την ταπείνωση. Και η ταπείνωση, είναι κάτι που μόνο ο Θεός την φέρνει στην ζωή μας, αυτή είναι η αρετή των αρετών, η μεγαλύτερη αρετή. Άμα μπορούμε, ας βρούμε και έναν ταπεινό πνευματικό, καλλιεργημένο άνθρωπο, ώστε να μας βοηθήσει πνευματικά. Μην βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα ότι είμαστε οι καλύτεροι και πέσουμε σε φανατισμούς ή εγκλωβιστούμε πάνω σε εντολές ή νόμους, αν είναι δυνατόν. Ο άνθρωπος που θα μας βοηθήσει, επαναλαμβάνω να είναι ταπεινός καλλιεργημένος αλλά και μορφωμένος. Ο ταπεινός μόνο ξέρει να λύνει προβλήματα. Προσοχή, αν πέσεις, όταν ζητήσεις βοήθεια, σε λάθος άνθρωπο, απλά την έβαψες. Καλύτερος όλων για νουθεσία και επανένταξη στην ζωή, όταν αυτήν την χάνουμε, είναι ο Χριστός και ο Λόγος του. Επειδή όμως είναι δύσκολο να καταλάβουμε τον Λόγο, να βρούμε και έναν πνευματικό, όπως τον περιέγραψα, για να πάρουμε βοήθεια. Όσο για την περιέργεια, με την αναγέννηση που μας δημιουργεί ο Λόγος του Θεού, θα μας εγκαταλείψει, αφού πρώτα πάρουμε δύναμη από το Ευαγγέλιο του Χριστού και μετά αποφασίσουμε να την πετάξουμε. Καλό είναι να μην έχουμε περιέργεια, στο πώς δουλεύει το σύστημα των ανθρώπων, τί κάνει ο διάβολος, ποιός κάνει λάθη ή όχι, να μην συμμετέχουμε τάχα να λύσουμε προβλήματα επιπόλαια, με το κοσμικό πνεύμα δεν λύνονται, μόνο ο Χριστός ξέρει να τα λύσει. Να μην έχουμε λοιπόν περιέργεια για τα προβλήματα ή για τις επιτυχίες των ανθρώπων του κόσμου. Ας έχουμε όμως περιέργεια για το τί συμβουλεύει ο Λόγος του Θεού. Για να ξεκινήσει η αναγέννηση, η πνευματική μας καλλιέργεια άνθρωπε, πρέπει να γνωρίσουμε την λογική του Θεού, διότι μετά, ότι και αν ακούσεις, δεν θα το κουβαλάς πάνω σου, ξέρεις τί να αφήσεις, τί να κρατήσεις, η σωστή διαχείριση είναι το παν. Αδελφέ, ζήσε για σένα, φτιάξε εσένα, μάθε κάτι καλό μόνο για σένα. Μην προσπαθούμε να αποδείξουμε στους άλλους, ότι κάτι ξέρουμε ή ότι είμαστε πετυχημένοι ή ότι τα ξέρουμε όλα. Αν θέλεις να κάνεις προβολή, αν και δεν είναι σωστό, κάντο μετά τα 100 χρόνια και αυτό, αν σε συστήσει ο Χριστός ή κάντο, όταν σε συστήσει ο Χριστός. Όλοι λίγο ή πολύ φτάνουμε κάποια χρόνια, η ευφυΐα όμως ξεκινά μετά από τα 90 ή 100 και φυσικά, αν καταφέρεις να στέκεσαι καλά, αν περπατάς σωστά, αν έχεις αισθητήρια γεγυμνασμένα, αν μιλάς σωστά, το βασικό, αν δεν εξαρτάσαι από άλλους, αν δεν έχεις χάσει το χιούμορ σου, την δραστηριότητά σου, την ακοή σου, την όρασή σου κλπ. Όταν φτάσεις 100 και έχεις όλα αυτά, εντάξει, δικαιολογείται λίγη καύχηση ότι είσαι ευφυής. Πόσο μάταιο είναι να καυχιέσαι σήμερα στους άλλους γύρω σου, ότι τάχα έχεις μυαλό, και την άλλη μέρα να σου συμβαίνει ένα ατύχημα ή ένα τροχαίο ή κάποια ασθένεια ή μια ανακοπή κλπ. Είναι ματαιότητα να καυχιέσαι, από την ώρα που δεν έχεις ουδεμία εξουσία στην ζωή σου, και μάλιστα δεν ξέρεις, αν θα ξημερώσεις και πώς θα ξημερώσεις. Ο Χριστός είπε «ο καιρός ο εμός ούπω πάρεστιν, ο δε καιρός ο υμέτερος πάντοτε έστιν έτοιμος» (Ιωάννης 7:6-7), για να μην είναι, να μάθουμε να ζούμε όπως ο Χριστός, ο οποίος είχε εξουσία σε όλα και μάλιστα έλεγε, «ότι εγώ κάνω μπορείς να το κάνεις και εσύ». Να καταλάβουμε, ότι χρειάζεται ταπείνωση. Είμαι μικρός, είσαι μικρός για να θέλεις ή να θέλω να δικαιωθείς από τους άλλους και να αποδείξεις σε αυτούς, ότι είσαι κάτι, ενώ δεν είσαι τίποτα. Είναι λάθος να ζεις, απλά για να περιεργάζεσαι και να καυχιέσαι για την ευφυΐα σου, κάτι φυσικά που δεν έχεις, που δεν έχω, αφού ανά πάσα στιγμή εξαρτώμαι από τους άλλους αλλά και από τόσα άλλα. Άμα έχουμε περιέργεια, θα πέσουμε σε πολλές εωσφορικές ανθρώπινες καταστάσεις οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Περιέργεια να έχουμε, όχι στο τί έκανε ο ένας και ο άλλος, αλλά στο να μάθουμε, ποιό είναι το θέλημα του Θεού. Περιέργεια να έχουμε για την καλή πλευρά της ζωής ή της επιστήμης, να έχουμε για την δημιουργία, για το σώμα μας και για το πώς μπορούμε να το ζωοποιήσουμε και ακόμα πώς μπορούμε να καταργήσουμε τον φυσικό θάνατο. Ο Χριστός μας βεβαιώνει ότι μπορούμε, αρκεί να τείνουμε στην υλοποίηση των λόγων μας, «Ο πoιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς» (Γαλάτας 3:13), ο Χριστός θέλει την ζωοποίηση του σώματος, ο ίδιος είπε, «Ή δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν ... ;» (Κορινθίους Α΄ 6:19). «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16-17). Η επιστήμη έχει τις δικές της απαντήσεις, είναι και αυτή επιστήμη του Θεού και γίνεται σήμερα στερέωση των καιρών. Να μάθουμε και αυτές τις ανακαλύψεις, αυτά όλα έχουν ενδιαφέρον, η επιστήμη έχει πολλές πηγές ενέργειας, εμείς φυσικά, ανακαλύψαμε την μεγαλύτερη, αυτή βρίσκεται στον Λόγο του Θεού, είναι γραφικό «Τα ρήματα ά Εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα έστι και ζωή έστιν» (Α' Κορ. 4, 15). Το σώμα μας χρειάζεται ενέργεια και η πιο ολοκληρωμένη καθαρή ενέργεια έρχεται από το ρήμα, από τον Λόγο, από τον Θεό. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος ξεκινά ως εξής, «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω. 1:1). Καλό είναι να μάθουμε για όλα αυτά τα μυστήρια και όχι για όλες τις χαζομάρες, που λένε οι ακαλλιέργητοι άνθρωποι, που απλά, καθημερινά αλλά και σταθερά με την άγνοιά τους αυξάνουν σε πάθη, σε αμαρτία, σε εγωισμό. Άνθρωπε, σήμερα που έχεις καιρό, μάθε για την σοφία του Θεού, αυτή είναι μια υπερεπιστήμη, η επιστήμη του λόγου να λες και να γίνεται, τί άλλο από αυτό να σπουδάσεις; Τί καλύτερο; Και σταμάτα να λες, ο γείτονας, ο ξάδελφος, ο αδελφός, ο φίλος, ο πολιτικός, ο παπάς είπε αυτό ή το άλλο. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τους άλλους, μόνο ένας λόγος υπάρχει, και αυτός είναι, αν πραγματικά θέλεις να τους βοηθήσεις υλικά ή πνευματικά. Σήμερα έφτασες και έφτασα στο σημείο, να μπορώ να διαβάζω, και αν πραγματικά είμαστε του Θεού, να στηρίζουμε την ζωή των συνανθρώπων μας, των αδερφών μας, αν μας το επιτρέπουν. Ο Χριστός έχει δίπλα μου, δίπλα σου τον Λόγο του, να τον πάρουμε για ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας πρώτα, και στην συνέχεια τους άλλους. Μάθε να ζεις, μάθε να χαίρεσαι, μάθε να κυριαρχείς πάνω στην φθορά, στην αμαρτία, στον θάνατο, στην ύλη, στον εαυτό σου, στους εχθρούς σου, στους φόβους σου, στα πάθη σου. Όταν όλα αυτά τα υποτάξεις, τα υποτάξω, τα υποτάξουμε, τότε απέκτησες, απέκτησα, αποκτήσαμε νου Χριστού, αυτό είναι το μεγαλείο. Εδώ ξεκινά η μακαριότητα. 

Μεγάλες ανακαλύψεις. Άμα μας αρέσουν οι μεγάλες ανακαλύψεις, τότε να ψάξουμε να βρούμε τον Θεό. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη είναι αυτή, διότι είναι ο μόνος που ενώνει το παλιό με το νέο. Άμα θέλουμε να γνωρίσουμε καινούργιες αποκαλύψεις, τότε ψάξε, ρώτησε τον Θεό να σου δείξει, να μου δείξει τον τρόπο, πώς να δημιουργήσουμε τον δικό του νου, μετά να μάθεις να μην πεθάνεις, να μην πεθάνω, να μην πεθάνουμε, αυτός ξέρει τον τρόπο. Άμα θέλουμε μεγάλες ανακαλύψεις, τότε να ζητήσουμε από τον Θεό να μας δείξει, πώς θα μπορέσουμε να ταξιδέψουμε μέσα και γύρω από τα άστρα, την δημιουργία, την κοσμογονία, την κτήση. Με αυτά μπορεί να αποκτήσει νόημα η ζωή μας, με αυτά θα γνωρίσουμε τον Θεό και θα ψηλαφήσουμε τον Θεό, είναι μεγάλο πράγμα να γνωρίσουμε αυτό, που μυαλό δεν χωρά και μάτι δεν μπορεί να δει. Μάλιστα, άμα σου αρέσει ή μου αρέσει ή μας αρέσει η μεγάλη εξουσία, ώστε όλα να υποτάσσονται, φυσικοί νόμοι αλλά και βιολογικοί, όπως και υλικοί, τότε να επιδιώξουμε την ταπείνωση. Άμα μας αρέσει η σοφία του Θεού, τότε να επιλέξουμε τη μοναξιά για να σπουδάσουμε, άμα μας ενδιαφέρει η δημιουργία, τότε να γνωρίσουμε τον Θεό που ζει μέσα μας, για να μας δείξει αυτός, τί είναι και γύρω μας, αλλά και το πώς αυτό πλάθεται αλλά και εξουσιάζεται. Σήμερα γνωρίσαμε, ότι δια του Λόγου, όλα σε αυτόν υποτάσσονται, «ειπε λόγον και θέλει γίνει». Όλη η δημιουργία είναι γέννημα του Λόγου, ο Λόγος έχει ενέργεια σε άμορφη ύλη, η οποία μπορεί να ενώνει νετρόνια, ηλεκτρόνια, πρωτόνια, πύρινα, κύτταρα και να δημιουργεί ύλη κατά το είδος, στο οποίο να μπορεί να τους δίνει και ζωή. Όλα έχουν ζωή, ακόμα και αυτά που νομίζουμε ότι είναι άψυχα, όλα είναι γέννημα του Λόγου και όλα υπακούουν σε αυτόν τον Λόγο, αρκεί ο Λόγος να εξέρχεται από άνθρωπο, που τον διέπει καθαρισμός αλλά και αγιασμός, μα πάνω απ’ όλα ταπείνωση. 

Τώρα θα πούμε δύο λόγια για τη σοβαρή ασθένεια της άγνοιας. Αδέλφια μου, όποιος έχει άγνοια του Λόγου του Θεού, δυστυχώς, θα έχει εκατό τοις εκατό νου, γεμάτο με βλαβερές συνήθειες, με μεγαλύτερη το να κρίνει και να κατακρίνει, μάλιστα θα κάνει τον έξυπνο όπου βρεθεί. Η άγνοια έχει ύφος υπεροπτικό, μάτι πονηρό, και ενδείξεις περιφρονητικές για όσους είναι γύρω από αυτόν που έχει άγνοια. Αυτός που έχει άγνοια του Λόγου του Θεού, μόνο όταν τον ταπεινώσει η ζωή θα ισορροπήσει, και στην συνέχεια, μέχρι να ανακαλύψει τον Θεό, την ταπείνωση, απλά θα κάνει την κότα, και ο λόγος, διότι θα έχει ανάγκη τον γιατρό, την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους φίλους του, κάτι που μέχρι χτες περιφρονούσε αλλά και υποτιμούσε. Μέχρι να έρθει η ταπείνωση, αυτός που έχει άγνοια, θα έχει εγωισμό, φυσική συνέπεια να κάνει τον μεγάλο και τον τρανό, τον έξυπνο, αυτά είναι δείγματα της άγνοιας. Δυστυχώς είναι τρομακτικές ή αρνητικές οι συνέπειες της άγνοιας του Λόγου του Θεού, μάλιστα ο νους, που δεν έχει μέσα του την σοφία του Θεού, θα φτιάχνει αλλά και θα δημιουργεί προτάσεις και σενάρια για την ζωή του και για τους άλλους, που θα τον οδηγούν σε καινούργια λάθη ή αδιέξοδα. Ο κόσμος, λόγω της άγνοιας έχει πιστέψει στο χρήμα και με βάση της δυνατότητας που έχει κάποιος σε αυτό, κρίνεται από τους άλλους ανθρώπους ως άξιος ή ανάξιος. Δυστυχώς έχει χαθεί αυτό που λέμε δικαίωση του Θεού, η οποία έχει σαν αρχή την προσφορά αλλά και το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Όποιος έχει άγνοια, δεν κινδυνεύει από κανέναν, αλλά για το δικό του μυαλό, κινδυνεύει από όλους και από όλα. Όποιος έχει άγνοια, έχει απλά πολύ μεγάλο εωσφορικό εγωισμό, αφού νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Όποιος έχει άγνοια, να γνωρίζει, ότι αυτή από μόνη της είναι η μεγαλύτερη εωσφορική εγωιστική αμαρτία αλλά και ασθένεια, και ο λόγος, διότι η άγνοια φέρνει την ανακατανομή σε όλον τον εγκέφαλο, με φυσική συνέπεια να δημιουργείται και ανακατανομή σε όλο το σώμα. Μάλιστα αυτοί που έχουν άγνοια του Λόγου του Θεού, πέφτουν και σε μια άλλη παγίδα, δηλαδή πολλές φορές τηρούν το τυπικό μέρος του δόγματός τους. Αυτό τώρα τους κάνει να νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα για τον Θεό, δυστυχώς δεν ακούν κανέναν και δεν συνδιαλέγονται με κανέναν που θα τους πει οτιδήποτε αντίθετο. Η άγνοια του Λόγου του Θεού σε κάνει να γίνεις ένας άνθρωπος φιλάργυρος, άπληστος, που στηρίζεις την ζωή σου μόνο στα χρήματα και σκληρός. Αυτός που έχει άγνοια του Λόγου του Θεού δεν γνωρίζει τα λόγια του Θεού, ο οποίος μας φανερώνει ότι «η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκάς 12:15). Θα μπορούσα να γράψω πολλά για την άγνοια του Λόγου του Θεού αλλά αυτά είναι αρκετά. Πάντως, η άγνοια του Λόγου του Θεού είναι η μεγαλύτερη αμαρτία, διότι φαντάσου να γεννηθείς, να πιστεύεις στον Θεό, να εκκλησιάζεσαι μερικές φορές τον χρόνο, να λες ότι είσαι πιστός ή χριστιανός, και όμως το Ευαγγέλιο να μην το έχεις διαβάσει έστω και μία φορά. Αντίθετα τώρα, όποιος έχει επίγνωση των πραγμάτων, δοξάζει τον Θεό, ευχαριστεί τους ανθρώπους και δεν βλέπει λάθη πουθενά, αυτός ο άνθρωπος που έχει σοφία, έχει και νου Χριστού, έχει μυαλό διαποτισμένο με αρχές και ιδανικά Χριστού. Αυτός που έχει Χριστό, ζει ευχάριστα, αγιοπνευματικά, ταπεινά, έχει στόχους, σπουδάζει την σοφία του Θεού, κάθε μέρα γίνεται καλύτερος. Αυτός που σπουδάζει τον Λόγο του Θεού, που ερευνά, οικοδομείται από το παρελθόν, ζει το σήμερα και ελπίζει στο μέλλον, αμήν.  

 

Ποιά διαφορά υπάρχει μεταξύ άνδρα και γυναίκα ή και το αντίθετο. Πιστεύω, ότι μόνο μια διαφορά υπάρχει σε έναν άνδρα και μια γυναίκα και αυτή είναι το αναπαραγωγικό σύστημα των οργάνων του σώματος, όλα τα άλλα με την σοφία του Θεού, τον Λόγο του Θεού είναι ίδια. Μάλιστα πνευματικά, αν βάλουν την σοφία του Θεού στην ζωή τους, τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος με κορυφή όλων την ταπεινοφροσύνη, τότε όλα διορθώνονται. Χωρίς όμως αυτόν τον Λόγο του Θεού, πέρα από το αναπαραγωγικό σύστημα, υπάρχουν πολλές διαφορές. Απλά κοίτα γύρω σου και δες, πώς είναι σήμερα οι κοινωνίες των ανθρώπων, εύκολο είναι, αν θέλει να το δει κάποιος, αυτόματα θα καταλάβει. Όλοι βλέπουμε, ότι όπου λείπει ο Χριστός, κανένας δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν, παντού διαφωνία, παιδιά, γονείς, ανδρόγυνα, φίλοι, όλοι σχεδόν συστεγασμένοι εχθροί, και όλα αυτά, διότι λείπει ο Θεός από την ζωή όλων, και δεν εννοώ μόνο την θρησκεία αλλά την ουσία αυτής, η οποία βρίσκεται στις εντολές του Λόγου του Θεού. Αδέλφια μου, μόνο όταν έρθει ο Χριστός, μόνο τότε όλα αλλάζουν και όλα γίνονται σαν μια συμφωνική ορχήστρα. 

 

Όταν κάποιος σε απειλεί ή σε εκβιάζει συνέχεια. Αδέλφια μου, αν οι άνθρωποι γύρω μας όπως φίλοι, συγγενείς, οικογένεια, συνέχεια σου λένε ή μας λένε, ότι εξαιτίας τους έχεις ό, τι έχεις, αν θέλουν ανταπόδοση για ό, τι καλό έκαναν για σένα, αν σε θέλουν κατώτερο και αυτοί να έχουν την εξουσία στην δική σου ζωή, αν συνέχεια σου υπενθυμίζουν με τρόπο ότι πάντα κάτι τους χρωστάς, τότε πάρε την απόφαση και επέστρεψε ό, τι σου έδωσαν, αν δεν μπορείς, τότε φύγε από κοντά τους και άστους να σε κρίνουν από μακριά. Τα λόγια- βέλη που έρχονται από μακριά δεν σκοτώνουν, απλά λίγο πληγώνουν, και αυτό σε μία περίπτωση, αν επιμένεις να τα μαθαίνεις τα κατηγορώ. Πάμε τώρα στην θρησκεία. Αν η θρησκεία που έχεις στην χώρα σου, σου στερεί την ελευθερία, την δημοκρατία, τον σεβασμό στην άλλη θρησκεία, την οποιαδήποτε θρησκεία, αν σου επιβάλλουν νόμους, παραδόσεις, ενοχές, αυστηρές επιτακτικές εκδηλώσεις, αν σε εγκλωβίζουν και σου στερούν την δική σου θέληση ή σε οδηγούν σε αδιέξοδα, αν σε απειλούν, τότε φύγε μακριά τους. Αν η απειλή ή ο εκβιασμός που δέχεσαι, είναι μεγάλος, τότε εγκατέλειψε ακόμα και την πατρίδα σου, την χώρα σου και ζήτα προσωρινά, μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα, άλλη πατρίδα, άλλη χώρα, ζήτα ακόμα και άλλη θρησκεία, δεν πειράζει, αρκεί να είναι θρησκεία αγάπης, δικαιοσύνης, ειρήνης. Εξάλλου, ο Θεός δεν είναι θρησκεία, δόγμα αλλά αγάπη, ειρήνη, δικαιοσύνη. Άνθρωπε, σήμερα γίνε ελεύθερος, άνθρωπε να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι. Δεν υπάρχει πατρίδα, θρησκεία, λαός, έθνος, άγγλος, γερμανός, ινδός, καθολικός, χριστιανός ορθόδοξος, είναι όλα ταμπέλες που οι άλλοι μας έβαλαν για να μας χειραγωγούν. Η αγάπη να γίνει η ταμπέλα μας. Ξέρετε, ένας πλούσιος θέλει τους δούλους του, τους υπηρέτες του, για να ζει αυτός άνετα, το ίδιο συμβαίνει και με τα έθνη, με την θρησκεία, με την πατρίδα, κάποιοι θέλουν να απολαμβάνουν τις εξουσίες. Για τον άνθρωπο και τον Θεό, ένα μόνο υπάρχει και αυτό είναι το συμφέρον μας, ποιό είναι το συμφέρον μας λοιπόν; Είναι η ενότητα, η αγάπη, η δικαιοσύνη, η σοφία του Θεού, η επιστήμη, η καλή επιστήμη, αλλά και η καλή σοφία του Θεού, η οποία γίνεται λόγος που μας ζωοποιεί και μας ελευθερώνει, διότι μας μαθαίνει πώς να ζούμε χωρίς αντιπαλότητες. Μην φανατιζόμαστε με τίποτα και με κανέναν. Είναι απλό, γιατί δεν το βλέπεις; Οι έξυπνοι απλά σε χρειάζονται για να τους υπηρετείς, για να δουλεύεις για αυτούς, για να τους φρουρείς από τους άλλους έξυπνους άλλων εθνών. Μην γινόμαστε θύματα ανθρώπων αλλά να γίνουμε όλοι κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι αυτού.

 

Ο άνθρωπος του Θεού είναι χαρούμενος. Αδέλφια μου, ο άνθρωπος του Θεού, όταν καταφέρει να γίνει του Θεού, έχει σαν βάση αλλά και φυσική του κατάσταση την χαρά, ο άνθρωπος του Θεού είναι ως επί το πλείστον χαρούμενος και ο λόγος, διότι αισθάνεται την ευλογία του Θεού στην ζωή του. Αυτός που αισθάνεται τον Θεό, που ζει τον Θεό, δεν θέλει κολακείες, δεν τις έχει ανάγκη και δεν ψάχνει για κολακείες, εξάλλου είναι ένα μεγαλείο, να φτάσεις στο πνευματικό επίπεδο να μην χρειάζεσαι την γνώμη των άλλων ή την στήριξή τους. Σίγουρα καλό είναι να χρειαζόμαστε κάποια πράγματα, αλλά και ο ένας τον άλλον, όμως με το πνεύμα του Θεού, που δεν καταπατά την ελευθερία που μας χάρισε και την προσωπικότητα, ώστε να είμαστε και ταπεινοί, και όχι να ζούμε με αυτούς που συνέχεια θέλουν να τους πληρώνεις με κολακείες για ανταπόδοση, σε σημείο να ασκούν εξουσία στην ζωή μας. Μη γένοιτο.

 

Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Αδέλφια μου, οι μεγαλύτεροι εχθροί μας ή εχθρός μας δεν είναι αυτός που είναι έξω από εμάς αλλά μέσα μας. Αυτό, όταν το καταλάβουμε, θα σταματήσουμε την κρίση, διότι όποιος κρίνει, απλά χωρίζεται από την αγάπη, όποιος φεύγει από την αγάπη, φεύγει από την ζωή, φυσική συνέπεια ο θάνατος να αρχίζει να κάνει εμφανή τα σημάδια στην ζωή του. Πόνοι περιζώνουν τον άνθρωπο που κρίνει, και αυτός, αντί να σταματήσει το λάθος, ψάχνει για φάρμακο. Δεν υπάρχει φάρμακο όταν κρίνουμε, όταν βλέπουμε λάθη, όταν δεν έχουμε ισορροπία πνευματική, ζούμε κάτω από την σκιά του θανάτου. Ο μεγαλύτερος λοιπόν εχθρός μας λέγεται εγωισμός και  ζει μέσα μας. Ο εγωισμός έχει μορφές που γίνονται εμφανείς στην καθημερινότητά μας. Αυτές είναι η περιαυτολογία, ο έπαινος του περιβάλλοντος, η ευθιξία, το παράπονο, η δικαιολογία και η προπέτεια. Ακόμα είναι ο φόβος, ο θυμός, η κρίση, η πονηρία, τα συμφέροντα, τελευταίο και θανατηφόρο η οκνηρία, η πνευματική τεμπελιά, η άγνοια, «να μην θέλω να μάθω τίποτα, να μην θέλω να σπουδάσω κάτι, να νιώθω ότι τα γνωρίζω όλα». Άμα έχεις έναν τέτοιο μολυσμένο νου, μην ψάχνεις για λάθη ή εχθρούς ή για θεραπεία, αυτός είναι ο εχθρός σου. Αυτούς τους εχθρούς που είναι μέσα μας, καλούμαστε να πολεμήσουμε, τότε και μόνο τότε, θα καταλάβουμε ότι όλοι οι άλλοι, που πρώτα νόμιζες ή νόμιζα ότι είναι εχθροί μου, γίνονται απλά ευεργέτες μου και τους δημιούργησε ο εγωισμός μου. Είναι τραγικό οι άνθρωποι σήμερα να κάνουν 10 φίλους και στην συνέχεια με τον εγωισμό τους, με την άγνοια, με την έλλειψη αγάπης να κάνουν 10 εχθρούς, τους οποίους και να κρίνουν μέρα νύχτα. 

 

Ασχολήσου με ό, τι σε εξελίσσει. Αν σου αρέσει αδελφέ να σκαλίζεις τα πράγματα, καλύτερα σκάλισε τον Λόγο του Θεού, έμπα στα άδυτα της σοφίας του Θεού. Ασχολήσου ακόμα με την φιλοσοφία, έχει και αυτή πολύ Θεό, μάθε καινούργια πράγματα, ασχολήσου με την σοφία της σύγχρονης επιστήμης, γνώρισε την υπερεπιστήμη του Λόγου του Θεού, ώστε να λες και να γίνεται, γνώρισε την αξία της ταπεινοφροσύνης, της αγάπης της δικαιοσύνης. Πιστεύω ότι είναι καλύτερα όλα αυτά, από το να ασχολούμαστε με τις ζωές των συνανθρώπων μας. Να ασχολούμαστε με λίγα λόγια, με ό, τι μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, να ασχολούμαστε με ό, τι μας εξελίσσει, με ό, τι μας μορφώνει και μας καλλιεργεί, και όχι με τους φίλους μας, με τους εχθρούς μας ή τους ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται να κάνουν το θέλημα του Θεού. Να θυμάσαι, να θυμάμαι, να θυμόμαστε, ότι όλοι οι άνθρωποι, στην ουσία είμαστε ένα μηδέν, ένα τίποτα, χωρίς αυτόν που μας δημιούργησε, τον Πατέρα Θεό. Χωρίς την χάρη του Θεού, απλά είμαστε ζωντανοί νεκροί. Και αυτό το ανακαλύπτει ο κάθε άνθρωπος, όταν ωριμάσει πνευματικά, στην συνέχεια όλοι ξέρουμε, αρχίζουν τα βήματα της επιστροφής, όπως ο άσωτος υιός. Να καταλάβουμε ακόμα για να μην πέφτουμε σε λάθη απέναντι στους συνανθρώπους μας, ότι οι άνθρωποι δεν είναι κακοί απλά δεν γνωρίζουν την αγάπη ή έχουν λανθασμένη εικόνα αυτής της αγάπης. Δυστυχώς μεγαλώνουμε όλοι με τον εγωισμό, και ό, τι βλέπουμε δεν είναι δικό τους αλλά γέννημα της πτώσης. Σε όποιον όμως βλέπουμε κάτι καλό, σπούδασέ το, μάθε το, κάντο δικό σου, αυτό είναι σοφία Θεού, αυτό είναι η παρουσία του Θεού. Γίνε Θεός, και όχι απλά ένας σαν τους άλλους που δεν ξέρουν γιατί ζουν, γιατί υπάρχουν, γιατί κάνουν ότι κάνουν, με φυσική συνέπεια να γίνονται εωσφορικοί, μη γένοιτο.

 

Γίνε αυτό που σκέφτηκες. Στην αρχή της ζωή μας, αναγκαστικά θα ακολουθήσουμε τον δρόμο που μας δείχνει ο κόσμος και που μας οδηγεί το σύστημα του κόσμου των ανθρώπων, είναι γραφικό, «ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ ουρανού» (Κορινθίους Α΄ 15:47), αφού και αυτός ο κόσμος σου μαθαίνει πολλά καλά αν ακολουθήσουμε την αγαθή πλευρά του. Να ξέρουμε ότι οι κοινωνίες των ανθρώπων δημιουργήθηκαν και αυτές από τον Θεό, και μάλιστα η αγαθή πλευρά του κόσμου, όταν την επιλέξουμε, θα μας δώσει καλές βάσεις. Ο κόσμος θα σε βοηθήσει, όπως και εμάς, όλους μας έχει βοηθήσει, να γίνεις κάτι αγαθό, ώστε να μπορέσεις να σπουδάσεις και στην συνέχεια να ζήσεις ειρηνικά, εξασφαλίζοντας στην συνέχεια και μια δουλειά και αργότερα μια φωλιά, μια οικογένεια, ώστε να έχεις μια ζεστασιά, αν είναι θέλημα Θεού, αυτό είναι το ανθρώπινο. Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα θα αλλάξουν. Καθώς θα ωριμάζεις, δεν θα σε ευχαριστούν όλα αυτά, θα χρειαστείς περισσότερη πνευματικότητα και αυτό θα γίνει κίνητρο ζωής για να συνεχίσεις να ζεις αρμονικά με την δουλειά σου, με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου, ακόμα και με τους εχθρούς σου, διότι θα αντιληφθείς, ότι εκεί κρύβονται πολλά μεγαλεία που δημιουργούν ισορροπία, αυξάνουν την υγεία και πετυχαίνεις νέο τρόπο ζωής. Όταν λάβεις κάλεσμα, όταν νιώσεις την ανάγκη να έρθεις πιο κοντά στον Θεό, να καταλάβεις ότι σε κάλεσε ο Θεός. Προσπάθησε, καθώς και όλοι μας σήμερα που βρισκόμαστε σε αυτήν την αναζήτηση, να γίνουμε αυτό που θέλει ο Θεός. Στην αρχή είπαμε, γίνε αυτό που σκέφτηκες, αυτό που σου ενέπνευσε ο κόσμος, κάνε αυτό που σου άρεσε, κάνε αυτό που σκέφτηκες, αυτό που θέλεις και που είναι το ανθρώπινο. Να θυμάσαι όμως, ότι στον όποιο δρόμο σου, άλλοι θα σε βραβεύσουν και άλλοι θα σε κατηγορήσουν, μην σε ενοχλεί αυτό, απλά περιφρόνησέ το, εξάλλου τί νόημα έχει, αν εσύ κερδίσεις αυτό που θες, αν εσύ γίνεις αυτό που θες, για το ποιά θα είναι η γνώμη των άλλων;

Αν έχεις στόχους. Αν θέλεις κάτι από αυτή τη ζωή, αν σου αρέσει το οτιδήποτε, εργάσου γι’ αυτό με όλη σου την δύναμη. Όταν ξεκινήσεις εσύ, θα ξεκινήσει και αυτό από εκεί που βρίσκεται, για να έρθει να σε βρει. Όσο μεγάλο και αν είναι αυτό, θα έλθει, πίστεψέ το. Η πίστη είναι η καλή αρχή, η βάση. Στην συνέχεια, η αγάπη σου για αυτό θα το ελκύσει, όσο μακριά και αν βρίσκεται, δεν έχει θέμα, η πίστη σου, η αγάπη σου το ελκύει, εξάλλου γι’ αυτό υπάρχει εκεί, για να το πάρεις εσύ, υπάρχει για σένα. Το ότι είναι για σένα, αποδεικνύεται ότι εσύ το εμπνεύστηκες, εσύ το σκέφτηκες, εσύ το επιθυμείς, και την επιθυμία αυτή ποιός στην έβαλε μέσα σου; Ο Θεός. Πρόσεξε όμως. Για να ευλογηθείς από αυτό, να είναι υπέρ του εαυτού σου, υπέρ του συνανθρώπου σου, υπερ του Θεού σου. Πάντα ότι ζητάμε να συγκλίνει στο να χωρά πολλούς. Ο Θεός δεν αγαπούσε μόνο έναν ούτε έδωσε την ζωή του μόνο για έναν αλλά για όλους. Πρόσεξε ακόμα, αυτό που θέλεις, να το θέλει και ο Θεός, μόνο τότε ζεις μέσα στην δικαιοσύνη του Θεού. Όχι αρπαγή, πάντα να εργαζόμαστε με αγάπη, ώστε όταν το αποκτήσεις, να μπορείς, να μπορώ να το διαχειριστώ με την δικαιοσύνη του Θεού, όχι να γίνεις, να γίνω ή να γίνουμε κλέφτες. Μάλιστα αυτό που θέλουμε να το αγαπάμε πολύ και να το διαχειριζόμαστε σωστά. Το νερό υπάρχει για να το βρεις και να το πιεις και εσύ υπάρχεις για να σε βρει το νερό. Στην συνέχεια να πούμε και στους άλλους, αν βλέπουμε ότι διψάνε, πού υπάρχει νερό, όλα έλκονται όταν τα σκεφτόμαστε και θα έρθουν, όμως για να μείνουν, θα πρέπει να τα διαχειριστούμε με αγάπη, με σοφία Θεού, με δικαιοσύνη, η οποία έχει σαν αρχή την προσφορά. Να ξέρουμε όμως και κάτι άλλο, θα χρειαστεί καθημερινά να το ψάχνουμε, δεν θα έρθει από μόνο του το οτιδήποτε, και να ξέρουμε ότι τα υλικά και τα πνευματικά πάνε σε όσους τα αγαπούν, τα θέλουν, τα έλκουν αλλά και μπορούν να τα διαχειριστούν, όλα έχουν προσωπικότητα, ζωή και ζητούν την έλξη τους, η έλξη είναι το όνομά τους, βρες το, η αγάπη τα κρατά κοντά μας, κέρδισέ τα. Αν λοιπόν θέλεις το οτιδήποτε από την ζωή, ψάξτο και μην ψάχνεις για άδεια στο να σου δώσει κάποιος, απόκτησέ το, απλά είναι δικό σου, με αρχές όμως την δικαιοσύνη του Θεού. Προσοχή, όχι να το πάρεις από τον άλλον, υπάρχει καινούργιο για σένα, το καινούργιο ψάξε, όχι το παλιό ή το μεταχειρισμένο ή ότι ανήκει αλλού. 

 Η ευτυχία είναι ευλογία. Αυτή η ευτυχία, η χαρά, δεν εξαρτάται από το τί έχεις στην ζωή σου, η ευτυχία είναι δώρο Θεού και ο λόγος, διότι ο ευτυχισμένος δεν χρειάζεται λόγους για να είναι ευτυχισμένος, έχει ήδη πολλούς. Η ευτυχία είναι μια αναγεννησιακή, νοητική αλλά και πνευματική κατάσταση που βρίσκεται μέσα μας και την αποκτάμε όταν μάθουμε το θέλημα του Θεού, διότι έτσι θα μάθουμε  και τον ίδιο μας τον εαυτό, τον οποίον στην συνέχεια θα τον εξουσιάζουμε, δεν θα μπορούν να μπουν μέσα μας ξένα στοιχεία, ο Κύριος είπε, «η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκάς 12:15), καθώς η ευτυχία και η μακαριότητα ανήκει σε αυτούς που συνέλαβαν τους μακαρισμούς του Κυρίου αλλά και τους έχουν εντάξει στην ζωή τους. Εδώ είναι η μεγάλη ευτυχία, η μεγάλη ενέργεια ζωής που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Μην περιφρονούμε τον Λόγο του Θεού, διότι τον έγραψε ο ίδιος ο Θεός για να γίνουμε θεοί, ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, αμήν. Μόνο ο Θεός ξέρει να σε κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο, αλλά και ευλογημένο. 

 

Με όλους να μιλάς. Το να μιλάς με τους φίλους σου είναι καλό, φυσιολογικό, το να μιλάς με τους εχθρούς σου όμως, αν έχεις βέβαια αυτή τη διαύγεια, είναι καλύτερο. Το να μιλάς με τον Θεό είναι υπεράνω όλων, διότι εδώ θα μάθεις τα πάντα και το μάθημα πάντα θα σου κλέβει την παράσταση. Ο άνθρωπος που γνώρισε τον Θεό δεν λυπεί και δεν χάνει τα μαθήματα του Θεού. Πώς καταλαβαίνουμε ότι κάποιος μιλά με τον Θεό; Απλά δεν ξέρει, ό, τι ξέρουν οι άλλοι μόνο, αλλά ούτε επαναλαμβάνει μόνο ό, τι έχει ειπωθεί μέχρι σήμερα, αλλά γνωρίζει και καινούργια πράγματα που σε κάνουν, όταν τα ακούς, να σκέφτεσαι και να ξανασκέφτεσαι και να αναρωτιέσαι, «καλά τί είπε τώρα;». Ο Αϊνστάιν μέσα σε ένα δωμάτιο γνώρισε ένα μεγάλο μέρος της σοφίας του Θεού και του σύμπαντος, ενώ όλοι οι άλλοι που κοιτούσαν τα άστρα, τον ουρανό με τηλεσκόπια, δεν γνώρισαν αυτά που συνέλαβε ο Αϊνστάιν. Άλλο είναι να βλέπει ο φωτισμένος νους και άλλο τα μάτια. Όταν κάποιος γνωρίσει τον Θεό, διέπεται από απλότητα, από γλυκύτητα, από χαρά, από σοφία, από ταπείνωση, από Θεό. Αυτός που έχει Θεό φαίνεται, ακόμα και οι εχθροί του, όταν τον γνωρίσουν, θα βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους μπροστά του.

Όταν έρχονται στην ζωή μας τα κακά. Να ξέρουμε, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, διότι η στενοχώρια, η απελπισία, η κατάθλιψη, τα αυτοάνοσα, οι ασθένειες δημιουργούνται ως επί το πλείστον από την άγνοια, από τον εγωισμό, από την ημιμάθεια, από την πονηρία, από την πλεονεξία, από την φιλαργυρία, από το ότι θέλω οι άλλοι να κάνουν αυτό που θέλω, και άλλα πολλά. Όλα αυτά δημιουργούν συγκρούσεις μέσα μας. Στην συνέχεια αυτές δημιουργούν ανακατανομή, η οποία με την σειρά της δημιουργεί αστάθεια πνευματική αλλά και βιολογική. Έπειτα η μεγάλη αστάθεια, η μεγάλη στέρηση του νου από την ειρήνη, την χαρά, την ευχαρίστηση, δημιουργούν όλες τις ασθένειες. Όλα αυτά φαίνονται κακά, όμως για έναν που μετανοεί, είναι η αρχή της λύσης για όλα όσα του συμβαίνουν, αλλά και για μια καινούργια ζωή, αγιοπνευματική ζωή. Μην μας ξεγελά ένας που κάνει τον χαρούμενο αλλά μέσα του τίποτα δεν βρίσκεται σε ισορροπία, μόνο ο Θεός με το δικό του πνεύμα μπορεί να μας κάνει χαρούμενους, ευτυχισμένους κάτω από όλες τις συνθήκες της ζωής. Και να ξέρουμε, ότι και τα δύσκολα να έρθουν, ο Θεός έχει λύσεις. Γι’ αυτό ας ψάξουμε σήμερα τις λύσεις του Θεού, μην τυχόν και τις χρειαστούμε στο μέλλον μας.

 

Στην Φωνή Θεού μιλάμε για την αξία της σιωπής, για την μοναξιά. Δύο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν για αυτόν που θέλει την μοναξιά, που θέλει να ζει μόνος του. Ο ένας είναι ο δαιμονισμένος, ο οποίος δεν αντέχει, δεν αντέχεται, δεν ανέχεται ή δεν δέχεται, και ο άλλος είναι ο άνθρωπος γεμάτος με πνευματική ωριμότητα, όπου ζητά την μοναξιά για να γνωρίσει καλύτερα την σιωπή, τον Θεό. Ο διαχωρισμός αυτός, το ποιός είναι δαιμονισμένος ή αφιερωμένος, που σημαίνει αναγεννημένος, γίνεται ως εξής: ο πρώτος, απλά ζητά την μοναξιά, διότι δεν μπορεί με κανέναν, παντού βλέπει λάθη και πάντα είναι θυμωμένος, κρίνει, ζει πυρίκαυστα με τον εαυτό του αλλά και με τους άλλους, οι σκέψεις στην συνέχεια του κάνουν τον βίο αβίωτο, διότι συνέχεια ο άνθρωπος αυτός ζει έντονα, πυρίκαυστα. Τώρα να δούμε ποιός είναι ο αναγεννημένος. Είναι αυτός που ψάχνει τον Θεό, ερευνά τον Θεό, φιλοσοφεί πνευματικά και ενεργεί αγιοπνευματικά στην καθημερινότητά του. Αυτός ζει στην μοναξιά για να συγκεντρώνεται στην αποστολή του, στο έργο του, αφού θέλει να γίνει καλύτερος, αυτός ο άνθρωπος, είναι του Θεού και ζητά την μοναξιά για να γνωρίσει τον Θεό καλύτερα. Ποιά η διαφορά τώρα του δαιμονισμένου, που ζει μόνος του, και του αναγεννημένου. Απλά ο αναγεννημένος μπορεί να ζει και με τους ανθρώπους του κόσμου, όπως αυτοί και αν είναι, χωρίς να θυμώνει, χωρίς να τους κρίνει, μάλιστα έχει την δύναμη να καλύπτει λάθη, να καταλαβαίνει το πνευματικό επίπεδο όλων, να μένει πάντα ειρηνικός, να τους δικαιολογεί, να έχει έναν καλόν λόγο. Ο αναγεννημένος δεν κρίνει ποτέ κανέναν, όλους τους βλέπει αδελφούς του και παιδιά Θεού και σε όλους εύχεται τα καλύτερα, αλλά και πάντα όλους τους ευχαριστεί. Για να είσαι καλά με τον εαυτό σου, με τους ανθρώπους του κόσμου, με την θρησκεία σου, με τους πολιτικούς, θέλει επίπεδο πνευματικό, όταν δεν το έχεις, απλά δαιμονίζεσαι με το κάθε τι και ζητάς την μοναξιά, διότι παντού βλέπεις λάθη. Ο άνθρωπος του Θεού μπορεί να ζει μόνος του αλλά άνετα μπορεί να ζει και με όλους χωρίς πρόβλημα. Αυτή είναι η διαφορά του δαιμονισμένου και του αναγεννημένου, ο ένας μπορεί τα πάντα, ενώ ο άλλος τίποτα και κανέναν δεν θέλει, όλους τους κρίνει και όλους τους αποφεύγει. 

 

Να γίνουμε δοτικοί. Ό, τι καλό έχουμε ή έχεις, δώστο, μοίρασέ το εκεί που καταλαβαίνεις ότι θα πιάσει τόπο και θα πολλαπλασιαστεί. Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε αγάπη. Είναι μεγάλο πράγμα να κάνεις χαρούμενους αυτούς που στερούνται αυτό, που εσύ το έχεις και σου περισσεύει, π.χ. ένα καλό λόγο, ένα πιάτο φαγητό, λίγα χρήματα που σου περισσεύουν, μια ομιλία, ειδικά την καλή πνευματική ομιλία ή βιβλίο, το οποίο, όπου το δώσεις και όσες φορές και αν το μοιραστείς, δεν θα χάσει την ενέργειά του, την αξία του και μάλιστα θα δεις πολλούς να χαίρονται και μαζί με αυτούς που χαίρονται εξαιτίας σου, θα χαίρεσαι και εσύ. Ένα υλικό, όταν εσύ το έχεις, -χρήματα ας πούμε-, μην τα κρατάς για τον εαυτό σου, κάνε και σε όσους άλλους μπορείς, όταν μπορείς, να γελάσουν. Δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να μοιράσεις, η χήρα ένα δηνάριο είχε και ο Θεός την βράβευσε, και όλες οι γενιές την θαυμάζουν, αφού ο Θεός την συστήνει δια του Ευαγγελίου παντού σε όλον τον χριστιανικό κόσμο. Όλες αυτές οι χαρές που θα δώσεις, που θα δώσω, θα έρθουν στο δικό σου μυαλό, στην δική σου ζωή, στην δική σου οικογένεια, αυτό είναι το μεγαλείο του να δίνεις, διότι ό, τι δίνεις, παίρνεις. Ας δώσουμε αγάπη στα μέτρα που μπορούμε, είναι γραφικό «Ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 7:2), μόνο έτσι ευλογείσαι από τον Θεό και γίνεσαι ένα σκεύος εκλογής, στην συνέχεια ζεις απλά χαρούμενος, κάτι που όλοι θα αναγνωρίζουν ότι ο Θεός ζει μέσα σου. Ύστερα εσύ, αν σε ρωτήσουν, πες τους τί κάνεις, ώστε αυτό να γίνει η δόξα του Θεού για πολλούς. Το καλό που υπηρετούμε, όταν το υπηρετούμε, να ξέρουμε θα γίνει Χριστός, θα γίνει αγάπη και στην συνέχεια θα γίνει τρόπος ζωής, φύση. 

 

Σοφία Θεού. Σπούδασε την σοφία του Θεού και γίνε ο άνθρωπος του Θεού, ο ταπεινός όμως άνθρωπος του Θεού, ο οποίος είναι γεμάτος με ειρήνη, με σοφία, με απλότητα, με Χριστό. Ποτέ, ό, τι έμαθες, ό, τι έχεις, μην το χρησιμοποιείς με εξουσία, διότι η διαχείριση σε ό, τι έχουμε θα παίξει τον ρόλο στο να έρθει ή όχι ο Θεός στην ζωή μας. Φύγε μακριά από τίτλους και εξουσίες κοσμικές ή χριστιανικές, διότι και οι δύο εξουσίες κρύβουν εγωισμό, το να λες ότι είσαι κάτι, κρύβει από μόνο του εγωισμό. Σίγουρα χρειάζονται οι εξουσίες, αφού και αυτές από τον Θεό υπάρχουν, ώστε να έχουμε ειρήνη. Όμως για τους χριστιανούς, μία μόνο εξουσία χρειάζεται και αυτή είναι η ταπείνωση, αυτή καταργεί την εξουσία. Ο Χριστός φανέρωσε «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.» (Ματθ. 23:8), είναι πολλοί που λένε ότι ο Απ. Παύλος έθετε ποιμένες, προφήτες, διακόνους κλπ., όλα αυτά είναι παγίδα για να πιάνονται οι αλώπεκες, οι εγωιστές, αυτοί που θέλουν εξουσία, αυτοί που στερήθηκαν εξουσία και τώρα βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν τον απεσταλμένο, τον εκλεκτό, τον αντί Θεού. Τώρα, για να τα επιτρέπει όλα αυτά ο Θεός, ανώτερους, κατώτερους, εκκλησίες κλπ. αφήνεται να εννοηθεί, ότι οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν «μία ποίμνη, εις ποιμήν, ο Χριστός» (Ιωάννης 10:16), δεν κατάλαβαν ακόμα το «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.» (Ματθ. 23:8), δεν κατάλαβαν ότι ο Θεός είναι αυτός που στέλνει αγαθές δόσεις, «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων.» (Ψαλ. 126:1), δεν κατάλαβαν το «ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ.» (Ρωμ. 9,16), δεν κατάλαβαν την αξία της φιλαδέλφειας και την εκκλησία της φιλαδέλφειας. Η σοφία του Θεού όμως, λόγω του ότι είναι αγάπη για όλους, κάνει ένα κόλπο -ας το πούμε έτσι-, με τις εξουσίες. Τί κάνει σε αυτούς που είναι εγωιστές; Άπλα τους δίνει τίτλο. Έτσι, τους κάνει ποιμένες ή μισθωτούς ή χαρισματικούς, και ο λόγος, μήπως από αυτά που διαβάζουν και που λένε στην συνέχεια στους άλλους, με ύφος πολλές φορές, καταλάβουν το νόημα του Χριστού, το λόγο της παρουσίας του και το τί πρέπει να κάνουν, ώστε να γίνουν ταπεινοί. Εμείς όλοι σήμερα στην Φωνή Θεού, ας αφήσουμε τον καθένα να φέρει την αποστολή του, εμείς ας κοιτάξουμε την δικιά μας, και η δικιά μας είναι να γίνουμε φιλαδέλφεια, αγάπη, ταπείνωση, δικαιοσύνη, η οποία έχει σαν αρχή την προσφορά, να γίνουμε τα παιδιά του Θεού «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β Κορ. 6:2), αμήν.

 

Η αξία της ταπεινοφροσύνης. Ταπείνωση δεν είναι να κάνεις τον ταπεινό και να λες «εγώ ο άχρηστος, εγώ ο αμαρτωλός, εγώ ο άθλιος, εγώ δεν είμαι τίποτα» κλπ. Άμα είσαι όλα αυτά, τότε να βάλεις τον Χριστό μέσα σου και να γίνεις αγάπη, να γίνεις ταπεινός. Ταπείνωση δεν είναι όλα αυτά, ταπείνωση είναι να καταλάβεις, να καταλάβω, ότι όλα μου δόθηκαν, όπως μάτια, χέρια, πόδια, μυαλό, γη, νερό, ύλη, ζωή, φίλο  κλπ. και απλά να μην καυχάσαι, αλλά να δοξάζεις τον Θεό και να στηρίζεις την ζωή του φίλου σου, του αδελφού σου, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς ανταπόδοση. Κοίτα γύρω σου άνθρωπε, τόσα σου χάρισε ο Θεός! Αφού αυτός δεν σου ζητά κάποια ανταπόδοση, εσύ γιατί το κάνεις; Ταπείνωση δεν είναι το «δεν είμαι τίποτα» αλλά το «είμαι του Χριστού και από σήμερα μπαίνω στην υπηρεσία του Θεού και του ανθρώπου, με ένα σκοπό, την επικράτηση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων». Άμα ο Θεός αναλάβει τον άνθρωπο, τότε ο άνθρωπος γίνεται ελεύθερος, ταπεινός, ζει ευχάριστα, γίνεται φως, γίνεται πόλη κτισμένη πάνω όρους, «ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου» (Ησαίας 66:2). Η ταπείνωση είναι το κλειδί για όλες τις  πόρτες. 

 

Πολλοί θέλουμε τον κύκλο, την εκκλησία, όχι για την δόξα του Θεού αλλά για να εκμεταλλευτούμε καταστάσεις. Πολλοί είναι αυτοί, που θέλουν να πηγαίνουν σε έναν κύκλο, σε μια παρέα, σε μια ομάδα χριστιανική, σε μια εκκλησία, με την δικαιολογία ότι θέλουν να ακούσουν για τον Θεό, να μάθουν για τον Θεό. Και όμως αυτοί, λόγω του ότι μέσα τους είναι ο κόσμος, έρχονται από τον κόσμο, δυστυχώς, όταν γίνεται η ομιλία, το κήρυγμα για τον Χριστό, δεν ακούν τίποτα, δεν βλέπουν τίποτα, και ο λόγος, διότι είναι μπερδεμένοι από τον κόσμο, από την παλιά φύση. Μάλιστα, ακόμα και την ώρα που γίνεται το μάθημα, ψάχνουν να βρουν ένα κενό στην συζήτηση, για να ξεκινήσουν να μιλάνε για τα δικά τους προβλήματα. Θέλουν να κάνουν τα παράπονά τους, όπως «έχω αυτό το πρόβλημα, έχω το άλλο», αν δεν τους δώσει κάποιος σημασία, αρχίζουν άλλο τροπάριο «γιατί πεθαίνει ένα μικρό παιδί, γιατί γίνονται οι πόλεμοι, γιατί πεινάνε στην Αφρική» κλπ., μάλιστα θέλουν να παρουσιάζονται ότι στερούνται πολλά, με φυσική συνέπεια να ζητάνε χρήματα, να λένε συνέχεια τί ανάγκες έχουν κλπ. Σε κάθε κύκλο αυτοί οι άνθρωποι συνέχεια επαναλαμβάνουν τα προβλήματά τους, στην ουσία χαλάνε το μάθημα. Ας καταλάβουμε, ότι δεν πήγαμε σε μια εκκλησία, σε μια παρέα, σε μια ομάδα, για να μας λύσουν τα προβλήματα, διότι και οι άλλοι έχουν προβλήματα. Πήγαμε σε έναν κύκλο, σε μια εκκλησία, για να γνωρίσουμε τον Χριστό, ώστε ο Χριστός να μας λύσει τα προβλήματα. Μην ζητάμε από τους ανθρώπους λύσεις, είναι γραφικό «Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον» (Ιερεμίας 17:5), από τον Θεό να ζητάμε λύσεις. Αν η λύση δεν έρθει από τον Θεό, όποια άλλη λύση και αν έρθει, θα είναι για λίγο. Μόνο ο Πατέρας μας ξέρει να λύνει προβλήματα. Εμπιστοσύνη και αγάπη στον Θεό. Μην τρελαίνουμε τους ανθρώπους που μας άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους με τα προβλήματά μας. Ήρθαμε στον Χριστό, γνωρίσαμε τον Χριστό, σπουδάζουμε τον Χριστό, για να φύγουν τα προβλήματα. Κάποιος μου είπε «Θωμά, εσύ δεν έχεις προβλήματα;» του είπα «ναι, αλλά όμως ο Χριστός μου δίνει λύσεις, έτσι, όταν έχω 5 προβλήματα, ο Χριστός μου δίνει 100 εναλλακτικές λύσεις, με τον Χριστό δεν έχω πρόβλημα». Να μάθεις, να μάθω, να μάθουμε όλοι, να λύνουμε τα προβλήματά μας με τον Χριστό, και όταν βρεθεί και κάποιος να μας βοηθήσει, να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, και μην τον τρελαίνουμε στην συνέχεια κάθε μέρα να μας ξαναπροσφέρει βοήθεια, δεν είναι υποχρεωμένος κανένας. Μην αποκτάμε οικειότητα με την αγάπη που μας δείχνουν οι άλλοι. Στα προβλήματα, υπάρχει και μια λύση που αυτή μας καλεί να χάσουμε, έτσι λύνουμε το πρόβλημα. Ας χάσουμε. Ίσως, όταν εμπιστευθούμε τον Θεό, όταν δεχτούμε να χάσουμε, στην ουσία να μην χάσουμε, διότι με το να χάσουμε, απλά λύσαμε το πρόβλημα, που δημιουργούσε σε εμάς τον φόβο, την απαίτηση, την διεκδίκηση, τα παράπονα. Με το να χάσουμε λοιπόν, λύθηκε το πρόβλημα και γλιτώσαμε από πολλά. Να εμπιστευθούμε τον Θεό, αυτός ξέρει, γνωρίζει, ούτε μία τρίχα δεν πέφτει άνευ του θελήματος του Θεού, καθώς «Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;» (Ματθαιος 6:26), αμήν κλπ. 

 

Το θαύμα και πώς να το βιώσουμε. Πολλές φορές, έχουμε ένα πρόβλημα υγείας ή οικονομικό ή ψυχολογικό ή πνευματικό, και προσευχόμαστε στον Θεό να μας βοηθήσει αλλά η προσευχή μας δεν εισακούγεται και λέμε, «γιατί Θεέ μου, δεν με ακούς» κλπ. Άλλες φορές λέμε, «τον γείτονα το έχεις ευλογήσει, εμένα που κάνω τόσα για σένα, με ξέχασες», ζητάμε τα ρέστα δηλαδή από τον Θεό και θέλουμε να μας δώσει αναφορά ή με τον τρόπο μας, είναι σαν να του λέμε «κάνεις λάθος που τον ευλογείς αυτόν και εμένα όχι». Αυτές, σε γενικές γραμμές είναι οι απορίες του ανθρώπου προς τον Θεό, όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλει, με αποκορύφωμα το «γιατί Θεέ μου». Αδέλφια μου, ο Θεός έχει απλώσει την ευλογία του σε όλα τα έθνη, ειδικότερα σήμερα. Ποτέ δεν μας άφησε απροστάτευτους, ποτέ δεν μας εγκατέλειψε. Εμείς όμως, πάμε κοντά του μόνο στα δύσκολα και πάλι με λάθος τρόπο. Να γνωρίζουμε, ότι αν δεν επεμβαίνει ο Θεός στην ζωή μας, ώστε να λύσει τα προβλήματά μας, θα υπάρχουν λόγοι, και αυτοί είναι, ότι ακόμα δεν χρειάζεται να επέμβει. Πρώτον, διότι θέλει να μας σπουδάσει κάτι ή διότι θέλει να μας αφήσει στην ελεύθερη βούλησή μας, ώστε να δει και να δούμε και εμείς, πώς θα το αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, ίσως, διότι ό, τι χρειαζόμαστε, το έχουμε τελευταία. Δεύτερον, ίσως, διότι ο εγωισμός μας πέρασε την κεφαλή μας και θέλει να μας ταπεινώσει για το καλό μας, ίσως να κινδυνεύει η ψυχή μας και στην συνέχεια η ζωή μας. Άλλες φορές  δεν επεμβαίνει, διότι όσες φορές μας βοήθησε, δεν μάθαμε να τα εκτιμάμε όλα αυτά που μας έχει προσφέρει. Άλλη φορά δεν επεμβαίνει, διότι η ζωή δόθηκε από τον Θεό και αυτός ξέρει, πότε θα σταματήσει ο άνθρωπος να ζει και η ψυχή του να επιστρέψει πάλι από εκεί που ήρθε. Είναι διαφορετικές οι αποστολές. Παρόλα αυτά να ξέρουμε, ότι και αν εμάς εκείνη την ώρα δεν μας βοηθά, όλη η δημιουργία μαρτυρά τον Θεό, μαρτυρά το θαύμα. Ερχόμαστε πάλι σε εμάς, γιατί δεν γίνεται το θαύμα, τότε που το θέλουμε. Εμείς οι άνθρωποι, έχουμε μάθει σήμερα να ζούμε όπως ο κόσμος, δηλαδή μιλάμε με απαίτηση, με εγωισμό, με πονηρό πνεύμα, και μεταξύ μας αλλά και στον Θεό μιλάμε σα να παραγγέλνουμε σουβλάκια, δηλαδή λέμε στον Θεό και στους ανθρώπους με απαίτηση «φέρε μου αυτό, κάνε μου εκείνο ή το άλλο». Με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούμε να πάρουμε θεραπεία από τον Θεό αλλά ούτε και να έχουμε υγεία. Δεν χρειάζεται να ζητάμε αλλά χρειάζεται να καταλάβουμε το σχέδιο που έχει για μας και το οποίο συμβάλει στην θέωση, στην αναγέννησή μας, στην μετάνοιά μας. Να ξέρουμε, ότι στην ζωή μας θα περάσουμε από το Θαβώρ, αλλά θα περάσουμε και από τον Γολγοθά, και τα δύο είναι για την δόξα του Θεού και την σωτηρία την δική μας, αλλά και για την αναγέννηση όλων όσων είναι γύρω μας. Για να έρθει η ευλογία, η ενέργεια στην ζωή μας, ώστε να γίνει το θαύμα, χρειάζεται η αγάπη, η αγαθότητα, η αγνότητα. Για να λάβουμε λοιπόν ενέργεια, χρειάζεται να κατευθυνθούμε στην πηγή με τον τρόπο τον δικό του και όχι με τον τρόπο τον δικό μας. Άρα, με το να ζητάμε να έχουμε, ότι έχει ο Θεός, τότε κλάφτα Χαράλαμπε, θαύμα δεν βλέπουμε. Το θαύμα δεν γίνεται όπως παραγγέλνουμε σουβλάκια, θέλει γόνατο, θέλει προσευχή και πίστη, πράγματα που αν δεν τα καλλιεργήσουμε νωρίτερα, δεν θα τα βρούμε, όταν τα χρειαστούμε. Καλύτερα λοιπόν το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν. Όταν λοιπόν αντιμετωπίζουμε προβλήματα, οι λόγοι είναι πολλοί, ο βασικότερος όμως όλων, είναι ότι δεν έχουμε εκμεταλλευτεί σωστά τον χρόνο μας. Ενώ θα έπρεπε να τον εκμεταλλευόμεθα πνευματικά, εμείς αδιαφορούμε, αυτό έχει σαν συνέπεια το να ζητάμε αλλά να μην λαμβάνουμε. Σήμερα λοιπόν που έχουμε καιρό, να μαζέψουμε θησαυρό, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στο μέλλον, απ' ό, τι θελήσει να προσβάλει την ζωή μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τους αδελφούς μας. Να μην λέμε ότι είμαστε του Θεού και η πίστη μας, η αγάπη μας, η σοφία μας να είναι σκιώδη. Να εκμεταλλευόμεθα τον χρόνο μας για να εισακουγόμαστε, αμήν. 

Η αλήθεια μετέχεται, δεν κατέχεται, καθώς ο Θεός δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι μας βγάζει από την μικρότητα που δημιουργεί ο εγωισμός, «θα σώσω τον κόσμο ή εγώ ξέρω την αλήθεια». Ξέρετε, ο Θεός δημιούργησε στον κόσμο εκκλησίες, μοναστήρια, οργανώσεις, σωματεία που μιλάνε για την αγάπη, για την σοφία του Θεού. Πολλοί νομίζουν ότι βρήκαν τον Θεό. Δεν είναι έτσι, απλώς ο Θεός, με θεόπνευστο τρόπο μας κάλεσε σε έναν χώρο, με σκοπό να έρθουμε κοντά του. Το αν θα βρει κάποιος τον Θεό, θα εξαρτηθεί στην συνέχεια από τον ίδιο, αφού ο καθένας θα ακούσει, θα προβληματιστεί, θα αποφασίσει, θα ενεργήσει, θα εξελιχθεί, θα ταπεινωθεί, θα αγαπήσει, θα αγαπηθεί, θα μισηθεί, θα θυμώσει, θα κρίνει, θα κριθεί, θα εφαρμόσει ή όχι. Πάντως, όποιος πάρει τον Θεό στα σοβαρά και τον αγαπήσει, τον ερωτευθεί, κάνει σχέση μαζί του, θα προβεί σε αλλαγές πνευματικές. Αν μπορέσει να κάνει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις πνευματικές, αν περάσει ας πούμε τα στάδια της δοκιμασίας, της σπουδής, της πνευματικής εξέλιξης ανθρωπίνως, τότε ναι, ο Θεός θα τον πάρει στα σοβαρά και θα του αποκαλυφθεί. Πάντα ο άνθρωπος θα νιώθει τον Θεό κοντά του, με λίγο ή πολύ αγώνα, διότι ο Θεός είναι η αγάπη που μας γέννησε, που μας φρουρεί, που μας θέλει στην ζωή, που μας αγαπά. Το να γνωρίσει όμως κάποιος τον Θεό και να βρίσκεται σε επαφή, όπως ο Κύριος, οι Άγιοι, οι προφήτες, θα πρέπει πρώτα να σπουδάσει αλλά και να εφαρμόσει, ο Θεός δεν εμφανίζεται σε έναν, που ξέρει για τον Θεό αλλά σε έναν, που ζει τον Θεό. Να μην νομίζει λοιπόν ο άνθρωπος, που μπήκε στην διαδικασία να εφαρμόσει, ότι ξέρει τον Θεό, μόνο όταν ο Θεός του αποκαλυφθεί και κάνει αισθητή την παρουσία του δια Πνεύματος Αγίου, μόνο τότε θα του συμβούν σημαντικές, ουσιαστικές αλλαγές. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει μόνος του τον Θεό, ούτε κάποιος ποιμένας ή ιερέας μπορεί να του τον γνωρίσει, απλώς μαθαίνει από τους ανθρώπους την ιστορία του Θεού, το έργο του, απλά σπουδάζει. Σίγουρα και καθημερινά θα δίνει και θα δίνουμε εξετάσεις, αν κάποιος μπει στην διαδικασία να τα βάλει στην ζωή του, έστω τα λίγα που ζητά ο Θεός με αρχές την ταπεινοφροσύνη, από εκεί και πέρα ο Θεός του αποκαλύπτεται. Ξέρετε τί συμβαίνει, όταν ο Θεός αποκαλύπτεται; Ο άνθρωπος, μπροστά στην εικόνα του, ταπεινώνεται, γίνεται στην συνέχεια με όλα αυτά, που του μαθαίνει ο Πατέρας Θεός, σκεύος εκλογής. Όλοι οι Άγιοι που αφιερώθηκαν, στην αρχή έκαναν τον αγώνα τους, έψαχναν τον Θεό. Αφού επέμεναν, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο Θεός πήγε εκεί που ήταν και τους συνάντησε. Πριν λίγες μέρες, άκουσα στο διαδίκτυο μια αληθινή ιστορία, η οποία έγινε στις μέρες μας με τον Πατέρα Παΐσιο. Ο Πατέρας Παΐσιος, κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία, και μερικές μέρες τον μήνα συναντούσε κόσμο. Κάποια στιγμή, δεν τον ξαναείδαν πουθενά, λες και εξαφανίστηκε, δεν άνοιγε σε κανέναν την πόρτα, δεν έβγαινε από το κελί του. Πέρασαν 30 ή 40 μέρες, πουθενά. Όλοι άρχισαν να προβληματίζονται. Ένας καλόγερος πήρε την ευθύνη, αφού ανησύχησε, αφού προβληματίστηκε και πήγε στο κελί του. Χτύπησε την πόρτα, δεν άνοιγε κανένας. Τελικά την παραβίασε την πόρτα, μπαίνει μέσα, δεν τον βλέπει στο κύριο δωμάτιο. Πάει δίπλα σε ένα άλλο δωμάτιο και τον βλέπει να κάθεται κάτω και να ακουμπά πάνω σε ένα τραπέζι χαμηλό, του λέει, «Πατέρα Παΐσιε τί κάνεις;», «καλά είμαι» του είπε, «παιδί μου», αλλά φαινόταν εξαντλημένος, αλλά και πολύ γαλήνιος, καθώς και ο χώρος ήταν γεμάτος από ειρήνη, είχε ευλογία. Πάνω στο τραπέζι ήταν ένα φρέσκο ζεστό ψωμί και ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλι. Λέει ο γέροντας Παΐσιος στον μοναχό, «πάρε να φας παιδί μου, πριν λίγο μου τα έφερε η Παναγία, δοκίμασε λίγο», το ψωμί ήταν ζεστό, ο μοναχός έφαγε και από τα δύο και ήταν εξαίσια, πολύ ωραία. Αυτό εννοώ, ότι ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά με την αφιέρωση αποκαλύπτεται. Ξέρετε, σκέφτηκα για τον Πατέρα Παΐσιο, μήπως έκανε αποχή από το φαγητό σαράντα μέρες, όπως ο Κύριος στην έρημο, και μετά, -μια γνώμη δική μου, έτσι ένιωσα-, ότι πήγε η Παναγία και του έδωσε ψωμί και σταφύλι να δυναμώσει. Εδώ αποκαλύπτεται ο Θεός. Γι’ αυτό, να κάνουμε τον αγώνα μας με σκυφτό κεφάλι, ταπεινά και να περιμένουμε ο Θεός να έρθει. Αν δεν έρχεται στην ζωή μας, όχι μόνο με την σκέψη, εννοώ προσωπικά, να αλλάζουμε μερικά πράγματα, κάτι θα χρειάζεται αλλαγή, πάλι όμως ταπεινά. Εύχομαι όλοι μας να γνωρίσουμε τον Θεό καθώς είναι, γένοιτο, γένοιτο, αμήν.

Τί σημαίνει ενέργεια. Ξέρουμε, ότι τα πάντα είναι ενέργεια στην ζωή μας και όλα, είτε φαίνονται είτε όχι, όλα κινούνται. Η ενέργεια ξέρουμε, ότι γίνεται ύλη, η ύλη γίνεται πάλι ενέργεια και η ενέργεια, όλη αυτή που βλέπουμε και δεν βλέπουμε, για μας, έρχεται από τον Θεό, «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.» (Γεν. 1:3). Πίσω από κάθε ενέργεια, κρύβεται ο Θεός. Σήμερα εμείς, οι τελευταίες γενιές των ανθρώπων έχουμε ανακαλύψει πολλές πηγές ενέργειας. Μάλιστα βλέπουμε παντού αυτήν την ενέργεια να υπάρχει στο σπίτι μας, όπως στις ηλεκτρικές συσκευές, στο αυτοκίνητο, στον ήλιο, στην δημιουργία, όλα είναι ενέργεια. Μάλιστα το βράδυ, όταν πάμε στο σπίτι μας, πατώντας έναν διακόπτη, ανάβει η λάμπα, ανοίγουμε την τηλεόραση, ανοίγουμε τον θερμοσίφωνα και πολλά άλλα, όλα αυτά δουλεύουν με ενέργεια. Αυτήν την ενέργεια που έχουμε σήμερα, δεν την είχε ποτέ καμία άλλη εποχή. Μάλιστα αυτή η ενέργεια άρχισε να κάνει την παρουσία της και να γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο εδώ και 150 με 200 χρόνια. Η αρχή έγινε από τους ανθρώπους που άρχισαν να φοβούνται ο ένας τον άλλον, ακόμα και το ένα έθνος το άλλο. Αυτός ο φόβος, έκανε τους ανθρώπους να σκεφτούν και να ανακαλύψουν όπλα με μεγάλη ενέργεια, ώστε να καταστρέφουν τους εχθρούς. Έτσι οι άνθρωποι ξεκίνησαν να ανακαλύπτουν πολλά όπλα ή μηχανήματα, τα οποία τα χρησιμοποιούσαν για καλό και για κακό σκοπό. Οι ανακαλύψεις πάνω στο θέμα ενέργεια πολλαπλασιάστηκαν μέχρι σήμερα και έπεται συνέχεια. Στην αρχή, την ενέργεια οι άνθρωποι την χρησιμοποίησαν για να φτιάξουν όπλα, στην συνέχεια όμως αναγεννήθηκαν κατά κάποιο τρόπο, αφού και οι πόλεμοι που έγιναν, τους δίδαξαν πολλά. Σήμερα οι άνθρωποι, οι αρχηγοί των εθνών, όταν διαφωνούν, έρχονται σε διαπραγματεύσεις, έτσι αποφεύγεται επί του παρόντος, ο πόλεμος. Οι συγκρούσεις λιγόστεψαν πάνω στον πλανήτη, για πολλά χρόνια έχουμε ειρήνη στην Ευρώπη, στην Αμερική, σχεδόν παντού. Η εξέλιξη του ανθρώπου στο θέμα της ενέργειας δημιούργησε πολλές σκέψεις, αυτές προκάλεσαν τους ανθρώπους στο να σκεφτούν ακόμα περισσότερο. Εκτός λοιπόν από όπλα, σκέφτηκαν και πολλά άλλα εργαλεία να φτιάξουν, τα οποία κάνουν την ζωή των ανθρώπων πιο άνετη, πιο ευχάριστη. Με την παρουσία της ενέργειας, άρχισε ο κόσμος να ομορφαίνει, οι άνθρωποι σκέφτηκαν, επινόησαν πολλά καλά για τον άνθρωπο. Αυτά που έχουμε σήμερα στα σπίτια μας, δεν τα είχαν οι μεγαλύτεροι βασιλιάδες, πόσο τυχεροί είμαστε σήμερα, αν και όλοι συνέχεια γκρινιάζουμε, αφού για τον κάθε άνθρωπο πάντα κάτι φταίει, συνέχεια κάτι φταίει. Δεν καταλαβαίνουμε τις μεγάλες ευλογίες, που μας χάρισε ο Θεός, μέσα από ανθρώπους, που τους ενέπνευσε να κατασκευάσουν πράγματα, ώστε η ζωή των ανθρώπων να γίνει καλύτερη. Ας αφήσουμε τώρα αυτήν την εποχή την δική μας και ας πάμε 1000 χρόνια πίσω. Ας φανταστούμε τώρα, ότι κάποιος σε μια απομακρυσμένη περιοχή του πλανήτη είχε ανακαλύψει αυτήν την ενέργεια και είχε και την σοφία να κατασκευάσει πολλά από αυτά, που έχουμε εμείς σήμερα. Αυτός ο άνθρωπος θα ζούσε τελείως διαφορετικά απ’ ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη. Αν τώρα κάποια μέρα, οι άλλοι άνθρωποι, αυτοί που δεν ήξεραν την ενέργεια, ανακάλυπταν τον χώρο που ζει αυτός, όπως ο Κολόμβος, όταν ανακάλυψε την Αμερική, βλέποντας αυτόν να έχει αυτοκίνητο, να έχει τηλεόραση, βίντεο, Air Condition, κασετόφωνο, ρεύμα ηλεκτρικό, κλπ. σίγουρα θα νόμιζαν, ότι αυτός είναι μάγος ή σατανάς και θα έκαναν τα πάντα για να τον σκοτώσουν αλλά και το σπίτι θα το έκαιγαν, ίσως να νόμιζαν, ότι όποιο κακό τους συνέβαινε στην ζωή τους, το προκαλούσε αυτός ο άνθρωπος. Εδώ βλέπουμε ότι οι άνθρωποι, κάτι που ο χρόνος δεν τους το έφερε σιγά-σιγά, φυσιολογικά, δεν μπορούν να δεχτούν ότι είναι καλό. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν και οι αιρετικοί, αφού πολλοί από αυτούς, με τις έρευνές τους, με τις ιδέες τους, επειδή ήταν προχωρημένες, δεν έγιναν κατανοητοί από τους ανθρώπους, γι’ αυτό οι άνθρωποι τους καταδίκασαν σε θάνατο. Το ίδιο συνέβηκε και με τον Κύριό μας. Εδώ συμπεραίνουμε, ότι αν και είναι πολύ καλή η παρουσία της ενέργειας αλλά και της εξέλιξης, για κάποιους άλλους είναι δαιμονική. Σήμερα έχουμε την πυρηνική ενέργεια. Φανταστείτε, ότι με την πυρηνική ενέργεια μπορούμε να φωτίσουμε όλον τον πλανήτη για χιλιάδες χρόνια με λίγη ύλη. Όμως τα συμφέροντα κάποιων, δεν επιτρέπουν οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν την ενέργεια για το καλό τους, εδώ μπαίνει η εκμετάλλευση και η κακή διαχείριση των όσων ανακαλύπτουν οι άνθρωποι, όταν μέσα τους δεν υπάρχει η δικαιοσύνη του Θεού. Κάτι λοιπόν που θα παρουσιαζόταν απότομα στους ανθρώπους, θα τους δημιουργούσε φόβο, όσο καλό και αν ήταν αυτό, αφού είναι πιο μπροστά πνευματικά ή υλικά απ’ ότι εμείς καταλαβαίνουμε. Αυτό, πολλούς τους τρομάζει και τους δημιουργεί ταραχή, άλλους θα τους έκανε να φερθούν με κακία και επιθετικότητα. Με αυτό συμπεραίνουμε, ότι δεν μπορούμε να μπούμε στην ζωή κανενός, ότι και αν έχουμε ανακαλύψει, ότι και αν εμείς έχουμε βρει ή απολαμβάνουμε. Κάτι τέτοιο συνέβη και με τον Κύριο. Η παρουσία του έφερε τα πάνω κάτω, οι άνθρωποι της εποχής είπαν, ότι έχει μέσα του τον διάβολο, και στην συνέχεια όλοι ξέρουμε ότι τον σταύρωσαν. Όμως η σταύρωση δεν προήλθε από αδυναμία του Ιησού, αλλά από δύναμη, η οποία εμφανίζει την αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, ήταν εκούσιο το πάθος του. Αν ήθελε, με τόσες δυνάμεις που είχε, θα μπορούσε να φύγει, να κρυφτεί ή να πάει σε ένα άλλο έθνος ή να επιβληθεί, και όμως αυτός δέχτηκε να τον σταυρώσουν, και ο λόγος που το έκανε ήταν διότι ήθελε κάτι να μάθουμε. Αυτό το κάτι είναι η αγάπη η ανυπόκριτη, η υπακοή στον Πατέρα, αλλά και ότι έχουμε την δύναμη να μπορούμε να ζήσουμε ακόμα και μετά τον θάνατο, ήθελε να μάθουμε ότι ο Θεός θα αναστήσει όλους όσους κοιμήθηκαν εν Κυρίω. Ακόμα η παρουσία του είχε άλλον έναν σκοπό. Αυτός είναι, ότι ο Λόγος του Θεού κρύβει μέσα του, όταν βιώνεται, μεγάλη ενέργεια, αφού ο άνθρωπος μπορεί να λέει και να γίνεται, αφού δια της πίστεως ο Θεός μας έδωσε δυνάμεις να μπορούμε και εμείς, όπως αυτός, να υλοποιούμε τα λόγια μας, αυτά όμως, που είναι υπερ του εαυτού μας, υπερ των συνανθρώπων μας, υπερ του Θεού μας, ο Κύριος είπε «ότι κάνω εγώ, σεις μπορείτε να κάνετε και πλειότερα». Εδώ τώρα, αυτή η ενέργεια του Λόγου υπερέχει κάθε άλλης ενέργειας, μάλιστα λέγεται στην Γραφή, ότι αν ένας ξυπνήσει πνευματικά, μπορεί να κληρονομήσει τα έθνη, είναι γραφικό, «ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (Ψαλμός 81:8), είδατε τί λέει; Φέρε κρίση. Δηλαδή, ο κάθε άνθρωπος να κρίνει τον εαυτό του και να τον διορθώνει, όχι τον άλλον, και να τον κρίνει όχι με ότι αυτός καταλαβαίνει ότι είναι σωστό, αλλά  με βάση τον Λόγο του Θεού. Άμα γίνει αυτό, είναι σίγουρο, ότι στην συνέχεια θα έχει την εξουσία από τον Θεό να κρίνει και όλη την γη, όχι όμως με την βία, αλλά με τον τρόπο της ελευθερίας, αφού οι συνάνθρωποι, όταν δουν έναν άνθρωπο του Θεού, θα θελήσουν και αυτοί να γίνουν όπως αυτός. Φανταστείτε τώρα τί κάνει ο Λόγος στην ζωή μας. Εύχομαι όλοι μας, να βρούμε χρόνο να τον αξιοποιήσουμε τον Λόγο του Θεού, ώστε να μας εξασφαλίσει αυτήν την ενέργεια, που μπορεί να μας περάσει από την αμαρτία στην αναμαρτησία, από την φθορά στην αφθαρσία. Ας φανταστούμε τώρα κάτι πολύ σημαντικό, ώστε να καταλάβουμε, πόσο ξεχωριστοί και ευλογημένοι είμαστε αλλά δεν το βλέπουμε, διότι η παχυλότητα του υλιστικού στοιχείου μας έχει τυφλώσει, είναι γραφικό «σεις οι οποίοι λέτε ότι βλέπετε δεν θα δείτε». Εμείς μιλάμε σήμερα μέσα στην Φωνή Θεού αφθαρσία για αυτή την ενέργεια του Λόγου, την οποία ενέργεια εμείς την βρήκαμε στο αγιαστήριο. Για αυτές τις πηγές μιλάμε σήμερα αλλά και στο μέλλον, σε αυτές ανήκουν η ζωή και η αφθαρσία, η αγάπη, η πίστη, η χαρά, η σοφία του Θεού. Σε αυτήν την ενέργεια ανήκει η παντοδυναμία του Θεού, η οποία μεταγγίζεται στον άνθρωπο δια της πίστεως. Ο διακόπτης λοιπόν, που είπαμε, για να αποκτήσεις ζωή, να αποκτήσω ζωή, να αποκτήσουμε ζωή, αλλά και δύναμη στο να συλλέγουμε τις ενέργειες του Θεού, είναι η πίστη. Σε όλη την Αγία Γραφή βλέπουμε ανθρώπους να συλλέγουν αυτήν την ενέργεια και να την χρησιμοποιούν σύμφωνα με το δικό τους καλό ή του λαού τους. Εδώ λοιπόν σήμερα, μέσα στην Φωνή Θεού, αγωνιζόμαστε να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την άγνοια, από την αμαρτία, και στην συνέχεια να γίνουμε παιδιά του Θεού. Κατόπιν να βοηθήσουμε και τον αδελφό μας ή τους αδελφούς μας, ώστε και αυτοί να ελευθερωθούν από την άγνοια, από την φθορά, από τον θάνατο, και ο λόγος, διότι υπάρχει μεγάλη ενέργεια γύρω μας, την οποία μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για το καλό μας. Και η ζωή μας απεδείχθη, ότι χρειάζεται την ενέργεια, την θέλει, αφού αυτή είναι ο ίδιος ο Θεός, αυτή σταματά την φθορά, αυτή ζωοποιεί το σώμα μας, αυτή γκρεμίζει τα μεσότοιχα της έχθρας, αυτή μας ενώνει, αυτή μας κάνει ευτυχισμένους. Ξέρετε, όταν ο Χριστός ήρθε στην γη αλλά και στην δική μας ζωή, μας έδειξε τον διακόπτη, ο διακόπτης είναι το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο, είναι η δική του σοφία. Τώρα, όλοι μας έχουμε τον διακόπτη στα χέρια μας. Μην ξεχάσουμε όμως αυτήν την πρώτη αγάπη που είχαμε για τον Θεό, αυτή είναι κίνητρο ζωής, με αυτόν τον τρόπο αλλάζουμε τον εαυτό μας, αλλάζουμε και μεγάλο μέρος του κόσμου γύρω μας, σιγά-σιγά η άγνοια μας η δική μας αλλά και του συνανθρώπου μας φεύγει, σιγά-σιγά φεύγει η παλιά η φύση με την σοφία του Λόγου του Θεού, και η πόρτα του Θεού, της σοφίας του Θεού, αρχίζει να ξεχύνεται μπροστά μας. Όλα αυτά, μας έδωσαν την δύναμη να αλλάξουμε και επάγγελμα. Η βασική μας εργασία σήμερα, είναι να γίνουμε αυτό που θέλει ο Θεός, αυτή θα πρέπει να είναι η δουλειά μας. Από εδώ και στο εξής, να διαχειριστούμε την ενέργεια που ήδη υπάρχει γύρω μας και που ο διακόπτης είναι μέσα μας και πατιέται με την πίστη, με την αγιότητα, με την καθαρότητα. Ξέρετε, ο θάνατος ήρθε στους ανθρώπους από την κακή επιθυμία, αυτή γέννησε την αμαρτία και τελευταία έφερε τον θάνατο. Αν εμείς δεν ασχοληθούμε με την ζωή, με τον Θεό, με την ενέργεια, απλά θα στερηθούμε την ζωή, τον Θεό, την ενέργεια και στην συνέχεια θα τα χάσουμε όλα. Την μεγαλύτερη ενέργεια την έχει μέσα του ο Λόγος του Θεού. Αν διαβάσουμε στους Εβραίους, θα δούμε τί έκαναν οι άνθρωποι του Θεού δια της πίστεως και θα απορούμε για μέρες, θα αναφέρω μερικά: 

Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων.

Εβρ. 11,2        ἐν ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι.

Εβρ. 11,3        Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι.

Εβρ. 11,4        Πίστει πλείονα θυσίαν Ἄβελ παρὰ Κάϊν προσήνεγκε τῷ Θεῷ, δι᾿ ἧς ἐμαρτυρήθη εἶναι δίκαιος, μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ δι᾿ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖται.

Εβρ. 11,5        Πίστει Ἐνὼχ μετετέθη τοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον, καὶ οὐχ εὑρίσκετο, διότι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός· πρὸ γὰρ τῆς μεταθέσεως αὐτοῦ μεμαρτύρηται εὐηρεστηκέναι τῷ Θεῷ·

Εβρ. 11,6        χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι· πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστι καὶ τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότης γίνεται.

Εβρ. 11,7        Πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων, εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασε κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ, δι᾿ ἧς κατέκρινε τὸν κόσμον, καὶ τῆς κατά πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος.

Εβρ. 11,8        Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται.

Εβρ. 11,9        Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·

Εβρ. 11,10      ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.

Εβρ. 11,11      Πίστει καὶ αὐτὴ Σάῤῥα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον.

Εβρ. 11,12      διὸ καὶ ἀφ᾿ ἑνὸς ἐγεννήθησαν, καὶ ταῦτα νενεκρωμένου, καθὼς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει καὶ ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης ἡ ἀναρίθμητος.

Εβρ. 11,13      Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μὴ λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόῤῥωθεν αὐτὰς ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς.

Εβρ. 11,14      οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσι.

Εβρ. 11,15      καὶ εἰ μὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον, ἀφ᾿ ἧς ἐξῆλθον, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι·

Εβρ. 11,16      νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται, τοῦτ᾿ ἔστιν ἐπουρανίου. διὸ οὐκ ἐπαισχύνεται αὐτοὺς ὁ Θεὸς Θεὸς ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν· ἡτοίμασε γὰρ αὐτοῖς πόλιν.

Εβρ. 11,17      Πίστει προσενήνοχεν Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ πειραζόμενος, καὶ τὸν μονογενῆ προσέφερεν ὁ τὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος,

Εβρ. 11,18      πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα,

Εβρ. 11,19      λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν δυνατὸς ὁ Θεός· ὅθεν αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο.

Εβρ. 11,20      Πίστει περὶ μελλόντων εὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Ἠσαῦ.

Εβρ. 11,21      Πίστει Ἰακὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν Ἰωσὴφ εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ.

Εβρ. 11,22      Πίστει Ἰωσὴφ τελευτῶν περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐμνημόνευσε καὶ περὶ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο.

Εβρ. 11,23      Πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν πατέρων αὐτοῦ, διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον, καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως.

Εβρ. 11,24      Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ,

Εβρ. 11,25      μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν,

Εβρ. 11,26      μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.

Εβρ. 11,27      Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως· τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησε.

Εβρ. 11,28      Πίστει πεποίηκε τὸ πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν.

Εβρ. 11,29      Πίστει διέβησαν τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς, ἧς πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν.

Εβρ. 11,30      Πίστει τὰ τείχη Ἱεριχὼ ἔπεσε κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας.

Εβρ. 11,31      Πίστει Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασι, δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετ᾿ εἰρήνης.

Εβρ. 11,32      Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν,

Εβρ. 11,33      οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

Εβρ. 11,34      ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Εβρ. 11,35      ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν·

Εβρ. 11,36      ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς·

Εβρ. 11,37      ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι,

Εβρ. 11,38      ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.

Εβρ. 11,39      Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν,

Εβρ. 11,40      τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Αδέλφια μου, έτσι όπως εξελίσσεται ο κόσμος, σε λίγα χρόνια από σήμερα αλλά και στο εγγύς μέλλον, θα υπάρχουν βιβλία και ήδη υπάρχουν πολλά, τα οποία θα εξηγούν, πώς δουλεύει η ενέργεια, αν και σήμερα ο Θεός τα έχει εξηγήσει όλα, λέγοντας σε εμάς ότι δουλεύει με την μετάνοια. Η μετάνοια είναι η μπαταρία, το καλώδιο που μας δημιουργεί αναγέννηση, αυτός είναι ο τρόπος, η λάμπα είναι η πίστη. Αυτά τα τρία φέρνουν την ενέργεια. Στην ζωή μας πάντα θα υπάρχει η ενέργεια του καλού και η ενέργεια του κακού, πάντα η μία θα απωθεί και θα αντιπαλεύει την άλλη. Οι άνθρωποι όμως στο μέλλον, με την σοφία του Θεού, θα έχουν εξοικειωθεί πολύ με την κάθε ενέργεια και θα μπορούν εύκολα να επιλέγουν μόνο την καλή ενέργεια, με φυσική συνέπεια η άλλη ενέργεια να είναι απλά ο άλλος πόλος της μπαταρίας, ο οποίος έχει την δική του χάρη και που χρειάζεται για να ανάψει η λάμπα, το φως, ο Χριστός. Εμείς όμως, θα αξιοποιούμε και θα κρατάμε την θετική ενέργεια, την καλή. Βέβαια χρειάζονται και οι δύο, όπως είναι το αμάξι, το οποίο για να μας ταξιδέψει, χρειάζεται για να δώσει τον σπινθήρα τον έναν πόλο τον θετικό και τον άλλο πόλο τον αρνητικό. Και εμείς όμως, να μην ξεχνάμε τους δύο πόλους, καλό και κακό, εξαιτίας των δύο πόλων ταξιδεύουμε, μάλιστα και το αμάξι με αυτούς τους δύο πόλους το βάζουμε μπροστά, ο Κύριος είπε «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν·» (Γεν. 3:22). Να βάλουμε τον Θεό στην ζωή μας. Αυτό που σήμερα εμείς αποκαλούμε θαύμα και το βλέπουμε σπάνια, για τους ανθρώπους του μέλλοντος αιώνος, θα είναι συνήθεια καθημερινή. Εξάλλου και τώρα ζούμε το θαύμα, απλώς μας έγινε συνήθεια και δεν το βλέπουμε. Κάπως έτσι θα γίνει και στο μέλλον, θα είμαστε το θαύμα, θα ζούμε μέσα στο θαύμα, το καλό θα έχει νικήσει, η γνώση, η σοφία του Θεού θα γίνει η δύναμη, η οποία θα μας οδηγήσει στο σύμμορφοι. Αυτή η ενέργεια που δημιουργεί ύλη και η ύλη γίνεται πάλι ενέργεια, ήρθε στην γη πριν 2000 χιλιάδες χρόνια ολοκληρωμένη, υπήρχε και νωρίτερα αλλά τότε έκανε την δική της παρουσία αλλά και δεξίωση. Την ενέργεια αυτή, την έφερε ή μάλλον η ίδια η ενέργεια είναι ο Χριστός. Αυτός άνοιξε τις πραγματικές σαμπάνιες της ενέργειας, αφού αυτός γεννήθηκε δια Πνεύματος Αγίου, νίκησε στην έρημο την εξάρτηση από την τροφή, νίκησε τον εωσφορικό εγωισμό, δείχνοντας άλλο τρόπο προσέγγισης στις μεταξύ μας σχέσεις και με τον Θεό Πατέρα. Μάλιστα φανέρωσε τον τρόπο, στο να ξέρουμε σε ποιόν να αποδίδουμε ευχαριστία, στον Θεό και όχι στο αρνητικό. Στην συνέχεια την έδειξε την ενέργεια με θαύματα, έτσι ονομάζουν οι άνθρωποι, κάτι που δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Μεγάλο πράγμα ο Χριστός! Ανεστήθη από τον θάνατο, έβαλε χέρια και σήκωσε παράλυτους εκ γενετής, ανέστησε νεκρούς. Στην βασιλεία του Θεού, το κακό θα υπάρχει μόνο σαν ένας αρνητικός πόλος, για να επιτυγχάνεται η ισορροπία στα μαγνητικά πεδία και τίποτε άλλο. Τα πάντα είναι ενέργεια, είναι Θεός. Όλα είναι θαύμα, ενέργεια και ζωή. Η κάθε πηγή ενέργειας παρουσιάζει διαφορετικά θαύματα ή πράγματα, με φυσική συνέπεια οι πολλές πηγές ενέργειας να δημιουργούν πολλά θαύματα. Σίγουρα οι ενέργειες δεν είναι πολλές, μία είναι, ο Θεός. Απλώς οι εκδηλώσεις αυτής είναι πολυποίκιλες, τα λόγια μας είναι ενέργεια, τα συναισθήματα μας είναι ενέργεια, οι σκέψεις μας είναι ενέργεια. Η μεγαλύτερη ενέργεια έρχεται από την αγάπη. Όταν αγαπάς, κατά παράξενο τρόπο, η ενέργεια αυτή σε κάνει ισχυρό την ώρα που υπηρετείς την αγάπη, την ώρα που την εκδηλώνεις, την ώρα που την παρουσιάζεις. Μάλιστα η ενέργεια αυτή έχει την ιδιότητα, ενώ φαίνεται ότι δίνεις, αυτή η ενέργεια να γυρίζει πίσω σε σένα στο χιλιαπλάσιο. Αυτές οι ιδιότητες της αγάπης είναι αόρατες αλλά παρουσιάζουν μεγάλα και ορατά έργα, τα οποία αγκαλιάζουν την δημιουργία. Τώρα εδώ θέλει λιγάκι προσοχή, διότι αποδεικνύεται, ότι όποια ενέργεια εκπέμπει κάποιος άνθρωπος, θετική ή αρνητική, την ίδια θα εισπράξει, διότι ό, τι εκπέμπεις, η ενέργεια νομίζει ότι το έχεις ανάγκη και στο στέλνει π.χ. θέλεις να κάψεις ένα χωράφι, η ενέργεια, η φωτιά θα έρθει, βλέπεις λάθη, τα λάθη σε σένα θα πολλαπλασιαστούν. Όταν όμως είσαι αρνητικός για τον εαυτό σου, για την ζωή που έχεις, για τους άλλους, τότε την φωτιά θα την ανάψεις μέσα σου και θα καις, μάλιστα θα είναι ενδυναμωμένη κατά την επιστροφή της. Όποια ενέργεια ζητήσουμε ή εν αγνοία μας εργαστούμε, θα απολαύσουμε, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ένας άνθρωπος που αφήνει τον εαυτό του στο να ζει μέσα σε σκέψεις φόβου ή ανασφάλειας, τότε αυτός τραβά απάνω του όλα τα άσχημα, όλα όσα φοβάται να μην του συμβούν, είναι πολύ πιθανόν να του συμβούν, ο ίδιος τα έφερε στην ζωή του, ο Ιώβ είπε, «επειδή εκείνο το οποίον εφοβούμην συνέβη εις εμέ, και εκείνο το οποίον ετρόμαζον ήλθεν επ' εμέ» (Ιώβ 3:25). Ο Θεός μας έμαθε όλους, πώς να μην φέρουμε στην ζωή μας την κακή ενέργεια, όμως εμείς δεν ακούμε, έχουμε και δύο γραφικά παραδείγματα, ο ένας είναι ο Νώε και ο άλλος είναι ο Ιώβ, ο Ιώβ είπε, «επειδή εκείνο το οποίον εφοβούμην συνέβη εις εμέ, και εκείνο το οποίον ετρόμαζον ήλθεν επ' εμέ» (Ιώβ 3:25). Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει όλοι μας, πώς ότι και να κάνουμε, όλα μας πάνε στραβά, η μια κακοτυχία υποδέχεται την άλλη χωρίς σταματημό, και ο λόγος, διότι εμείς εκείνη την χρονική περίοδο είχαμε έντονο το φόβο ή την ανασφάλεια να μην μας συμβεί τίποτα κακό. Και όμως αυτό, ήταν η προσευχή μας και γι’ αυτό το ζήσαμε. Στον κόσμο μας υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι καταφέρνουν, ώστε οι αναποδιές να μην τους αγγίζουν και ο λόγος, διότι σχεδιάζουν, πετυχαίνουν, πιστεύουν, ζουν με χαμόγελο, προσεύχονται, μελετούν, εξελίσσονται. Οι άνθρωποι των επιτυχιών είναι αυτοί, οι οποίοι πάντα έχουν κίνητρα, ενδιαφέροντα, ενέργεια, ζωή, πίστη και πολύ Θεό. Χρειάζεται χαμόγελο και εμπιστοσύνη στον Θεό. Και μάλιστα, την όποια εξέλιξη να την δεχόμαστε ως θέλημα Θεού. Να λοιπόν, ο άνθρωπος του Θεού σκέφτεται, ότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό στην ζωή του, ξέρει ο Θεός τί κάνει σε αυτούς και αυτοί τον εμπιστεύονται. Οι άνθρωποι του Θεού, όταν κοιτούν μια εικόνα, βλέπουν μόνο το καλό σε αυτή, δεν βλέπουν το κακό. Είναι πολλοί, που τους δείχνεις την εικόνα και αυτοί σου λένε, «το κάδρο θέλει να είναι πιο παχύ», άλλοι έχουν φόβο, πολλούς τους πιάνει πανικός, πολλές φορές χωρίς λόγο. Φυσικά όλα αυτά χρειάζονται αφιέρωση, δουλειά, για να τα διαχειριστεί κάποιος καλά, όμως η χαρά, η πηγή, η ενέργεια δεν είναι μακριά, είναι κοντά, ένα βήμα εμείς, 1000 ο Θεός. Είναι μεγάλο πράγμα να φτιάξεις μια αξιοζήλευτη ζωή με αρμονία και με ό, τι καλό υπάρχει στο σύμπαν. Είναι μεγάλο πράγμα να έχεις άμεση επαφή με αυτό που λέγεται ευλογία του Θεού ή χάρη του Θεού, αφού με αυτόν τον τρόπο τα πάντα θα είναι καλά και μόνο θετικά πράγματα θα συμβαίνουν στην ζωή μας. Όταν φοβάσαι το κακό, έρχεται και κολλάει επάνω σου, είναι σαν να το καλείς, όταν δεν το φοβάσαι, σε προσπερνά. Χρειάζεται περιφρόνηση στο κακό, θα πρέπει να κλείνουμε τα αυτιά μας σε όλους, όσους μας ψιθυρίζουν στο αυτί ή φωνάζουν δυνατά μέσα από το διαδίκτυο ή την τηλεόραση ή οτιδήποτε άλλο. Να μην ακούμε έναν φίλο ή έναν αδερφό ή έναν εχθρό ή οτιδήποτε φωνάζει και ενεργεί αρνητικά προκαλώντας σε εμάς φόβο ή ανασφάλεια. Σήμερα μάλιστα, θέλει περισσότερη προσοχή και προσευχή, διότι τα σενάρια καταστροφολογίας δίνουν και παίρνουν, ο φόβος έχει γίνει ένα πανίσχυρο μέσον χειραγώγησης, «θα βάλουν φόρο, θα κόψουν την σύνταξη, θα γίνει πόλεμος». Παντού χειραγώγηση, παντού έξυπνοι άνθρωποι, οι οποίοι δουλεύουν τους άλλους, γίναμε όλοι σαν τους τριακόσιους ιερείς του Βαλαάμ, οι οποίοι κιότεψαν στην παρουσία του Ηλία, και που στην συνέχεια τους έσφαξε όλους ο Ηλίας, και ο λόγος, διότι έχασαν την πίστη τους, είχαν χάσει τον τρόπο να ζουν με ειρήνη, έχασαν την ενέργεια του Θεού, την οποία εκείνη την ώρα την πήρε όλη ο Ηλίας. Ας ξυπνήσουμε και να γίνουμε όλοι ο Ηλίας ο Θεσβίτης. Αλλά την δύναμη, την ενέργεια, να την χρησιμοποιήσουμε με αγάπη. Αυτός με την σκέψη του άνοιγε τον ουρανό για να βρέξει και για να κλείσει. Να, οι διακόπτες της ενέργειας, είναι μέσα μας, τους έχει βάλει ο Θεός, με αυτούς θα πολεμήσουμε τους εχθρούς μας και θα νικήσουμε. Ο Κολοκοτρώνης, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα, αλλά και ο κάθε επαναστάτης δεν έβλεπε σε στρατό ή σε όπλα, έβλεπε ότι ο Θεός θα τους ελευθερώσει και ο λόγος, διότι θα γίνονταν σκλάβοι. Οι σκλάβοι έχουν πάντα δίκιο και γι’ αυτό νικάνε ή ελευθερώνονται, οι πνευματικά σκλάβοι όμως, μένουν πάντα σκλάβοι, διότι δεν έχουν τον Θεό στην ζωή τους. Χρειάζονται οι Κολοκοτρώνηδες της πίστεως και όχι να αφεθούμε στα χέρια κακών ανθρώπων ή πνευμάτων ή δαιμόνων, και στο τέλος να γίνουμε όλοι τα χανουμάκια του πασά. Ψηλά το κεφάλι, πίστη στον Θεό, μακριά από την άρνηση. Ακόμα, να μάθουμε να επιλέγουμε για ηγέτες ανθρώπους του Θεού, ταπεινούς, με κορυφή όλων τον Κύριό μας, αυτοί είναι οι άντρες του Θεού, που έχουν πίστη και όχι φοβισμένους, υποταγμένους ανθρώπους, που δεν έχουν επικοινωνία με κανέναν παρά μόνο επικοινωνούν με τα δικά τους συμφέροντα και κάνουν τα πάντα για να τα εξασφαλίσουν. Το μέλλον λοιπόν που θέλουμε, για πολλούς δεν υπάρχει ακόμα, για εμάς όμως είναι εδώ, το ζούμε, ζούμε με την ενέργεια του Θεού. Η ενέργεια του Θεού υπάρχει και μάλιστα ήρθε η ώρα να πάρει μορφή και να γίνει λαός του Θεού. Όσο εμείς είμαστε φοβισμένοι, κάποιοι κοιμούνται ήσυχα και είναι αυτοί, οι οποίοι αιώνες μας χειραγωγούν. Θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στο Θεό, ώστε αυτός να μας αφυπνίσει και να μας στέψει νικητές της ζωής και της αφθαρσίας. Οι καλοί χριστιανοί σήμερα λένε, «πιστεύω στον Θεό», δηλαδή ότι υπάρχει Θεός, αυτό εννοούν, δεν ξέρουν όμως τον Θεό. Για μας πιστεύω, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει Θεός, το απέδειξε η δημιουργία, αυτή μαρτυρά την παρουσία του. Μην αισθανόμαστε εντάξει με το να λέμε, «ότι εγώ πιστεύω κλπ», αυτό είναι το πρόβλημα, πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε χριστιανοί, παιδιά Θεού, το πιστεύουμε όμως; Χωρίς ενέργεια ζωής και σημείων, καρπών ή χαρισμάτων δεν φτάνει αυτή η πίστη, είναι σκιώδη πίστη και όχι ζώσα. Σήμερα, χρειάζεται να πιστέψουμε στον Θεό μας, για να μας μεταγγίσει την δύναμη του, την ενέργειά του, την σοφία του, ώστε να πιστεύουμε εν έργω και εν λόγω. Αυτή η πίστη λέγεται ζώσα πίστη. Να φύγουμε από την σκιώδη πίστη. Με τον Θεό στην ζωή μας, δεν υπάρχει τίποτα το αδύνατο, το ακατόρθωτο, τίποτα το να μας οδηγήσει σε αδιέξοδο. Αδέρφια μου, εγώ αγωνίζομαι για ένα πράγμα, με τα έργα και τα λόγια μου, ώστε αυτά να γίνουν ευάρεστα στον Θεό. Στην συνέχεια είναι σίγουρο, ότι θα φρουρούμαι από αυτόν, και όλοι μπορούμε να φρουρούμεθα από αυτόν. Η ενέργεια είναι ο Θεός, η ένωση μας με αυτόν, μας καθιστά και εμάς μέρος της ενέργειας του Θεού. Ας φτιάξουμε σήμερα μια καλή αγαθή καρδιά, όλα τα άλλα είναι εύκολα να λάβουν χώρα στην ζωή μας. Η Φωνή Θεού παράγει ενέργεια, οι ομιλίες, οι ψαλμοί, η σιωπή, η εκκλησία, η ενότητα, η αγάπη, το μάθημα που κάνουμε, όλα παράγουν ενέργεια, αυτή είναι η ενέργεια του Θεού. Ασχολήσου με αυτήν και άστα όλα τα άλλα. Εγώ είπα, μετά τα 100 θα πάρω καινούργιο σπίτι, καινούργιο αμάξι, θα πάω διακοπές, δεν βιάζομαι τώρα, χρειάζομαι ενέργεια να σταματήσω την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο, τα άλλα θα τα απολαύσω στην συνέχεια. Αν δεν καταφέρω αυτό, να έχω τον Θεό στην ζωή μου, και όλα τα πλούτη του κόσμου να αποκτήσω, τί τα θέλω, αφού θα πεθάνω, είναι γραφικό και πολύ σοφό «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν·» (Ρωμ. 8,28). Αυτό που θα καθορίσει την μεγάλη ενέργεια, τον Θεό, είναι η καθαρότητα που θα πρέπει να αποκτήσουμε. Η σκέψη είναι ενέργεια, έναν μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο και έναν άλλον να τον κάνει δυστυχισμένο. Είναι πολλοί, οι οποίοι αρκούνται με την δυστυχία, θέλουν να είναι δυστυχισμένοι και μάλιστα αυτό τους κάνει και στο πρόσωπο να φαίνονται δυστυχισμένοι. Αδέλφια μου, πολλοί λένε, «αυτές είναι οι δυνάμεις μας», λάθος, η επιστήμη, μας διαβεβαιώνει ότι ούτε το 3 τοις εκατό του εγκεφάλου μας δεν λειτουργεί, όπως λένε, αλειτούργητοι πηγαίνουμε. Για να φανταστούμε, αν δουλέψει στο 100 τοις εκατό, τί θα γίνει; Απλά ο Θεός θα εμφανιστεί πάλι στην γη. Π.χ. μιλάμε καμιά φορά για την σκέψη μας, η οποία μεταβιβάζεται και πολλοί μάλιστα μπορούν να μιλάνε μεταξύ τους μέσω τον ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, όπως και με το τηλέφωνο. Είναι πολλοί, που το τηλέφωνο το πιστεύουν, ενώ το να μιλάνε δύο άνθρωποι ή και περισσότεροι μέσω των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων με την σκέψη δεν το πιστεύουν, και μάλιστα αυτοί περιμένουν, όταν κάνουν προσευχή, να εισακουστούν. Δεν γίνεται, και γι’ αυτό δεν παίρνουμε και απαντήσεις. Μόνο όσοι αισθάνονται ή πιστεύουν, ότι ακούγονται αλλά και ακούν, θεραπεύονται, αλλά και ζωοποιούν το σώμα τους και καλλιεργούν την ψυχή τους. Να μην πιστεύουμε μόνο στα καλώδια, ότι αυτά και μόνο αυτά ενώνουν πράγματα ή συσκευές, υπάρχει η σκέψη, η πίστη, ο Λόγος, η προσευχή, όλα έχουν ενέργεια. Μεγάλο πράγμα αυτό. Ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε την ενέργεια του Λόγου του Θεού «ειπε λόγον και θέλει γίνει».

 

Πού είναι ο Θεός; Θέλω να μου δείξεις τον Θεό. Είναι πολλοί, που διαβάζουν, που προσεύχονται αλλά και μιλάνε για τον Θεό συνέχεια, και όμως αποδεικνύεται, ότι τον Θεό δεν τον γνωρίζουν. Εμείς ρωτάμε, τί σημασία έχει να ψάξεις τον Θεό, εάν δεν είσαι σε θέση να τον γνωρίσεις, μόλις έρθει κοντά σου ή όταν ακόμα τον δεις μπροστά σου; Μάλιστα είναι πολλοί, που λένε, «θέλω να μου δείξεις, αν υπάρχει ο Θεός, θέλω να πεις κάτι, που να μου το αποδείξεις ή να κάνεις κάτι για να πιστέψω», και το ζητά αυτό από εμένα. Μάλιστα είναι πολλοί, που μπαίνουν στην διαδικασία να αποδείξουν τον Θεό, αυτό όμως είναι καθαρά ζήλος χωρίς επίγνωση, ο οποίος γίνεται στο τέλος εωσφορικός εγωισμός, και ο λόγος, διότι ο Λόγος του Θεού αναφέρει, «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων» (Ιακ. 1:17). Μάλιστα αυτό, το να γνωρίσουν τον Θεό αυτοί οι άνθρωποι, προκλητικά το λένε στον ίδιο τον Θεό και αυτός ούτε καν ακούει τί λένε, σπάνια να τον δεις με αυτόν τον τρόπο ή να τον καταλάβεις ή να πάρεις απάντηση, μάλιστα υπάρχει και μια παραβολή, ο φτωχός Λάζαρος και ο πλούσιος. Υπήρχε κάποιος άνθρωπος πλούσιος, και φορούσε πορφύρα και λινά ενδύματα, δηλαδή ντυνόταν με ακριβά και υπερπολυτελή ρούχα και διασκέδαζε καθημερινά μεγαλοπρεπώς. Ήταν δε και κάποιος φτωχός, που τον έλεγαν Λάζαρο, ο οποίος ήταν πεταγμένος κοντά στην εξώπορτα του πλουσίου γεμάτος από πληγές. Και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Αλλά σαν να μην έφθανε η στέρηση αυτή, επειδή ήταν σχεδόν γυμνός, έρχονταν οι σκύλοι και έγλυφαν τις πληγές του. Συνέβη δε να πεθάνει ο φτωχός και να μεταφερθεί υπό των αγγέλων στον κόλπο του Αβραάμ. Πέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη. Και στον Άδη που βρισκόταν και βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του, και βλέπει τον Αβραάμ από μακριά και τον Λάζαρο να είναι στους κόλπους του. Και αυτός, φώναξε και είπε: «Πάτερ Αβραάμ, ελέησέ με! Και στείλε τον Λάζαρο να βρέξει την άκρη του δακτύλου του στο νερό, και να δροσίσει τη γλώσσα μου, διότι τυραννούμαι και πονώ μέσα σ’ αυτή τη φλόγα!». Είπε δε ο Αβραάμ: «Παιδί μου, ενθυμήσου, ότι έλαβες με το παραπάνω τα αγαθά σου κατά τη διάρκεια της ζωής σου, και ο Λάζαρος παρομοίως τα κακά. Τώρα όμως, εδώ παρηγορείται, γι’ αυτά που άλλοτε υπέφερε, συ δε βασανίζεσαι. Και επί πλέον όλων αυτών, ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ εσάς, έχει στερεωθεί μεγάλο βάραθρο, ώστε εκείνοι που θέλουν να περάσουν από εδώ προς εσάς, να μη μπορούν να διαβούν, ούτε αυτοί που είναι από εκεί, να μπορούν να διαπεράσουν και να έλθουν προς εμάς». Είπε δε ο πλούσιος: «Σε παρακαλώ λοιπόν Πάτερ, να στείλεις αυτόν, (δηλαδή τον Λάζαρο), στο σπίτι του πατέρα μου. Διότι έχω πέντε αδελφούς. Στείλε τον να τους βεβαιώσει ως αυτόπτης μάρτυς, για όσα συμβαίνουν εδώ, για να μην έρθουν και αυτοί σ’ αυτό τον τόπο των βασάνων». Λέγει προς αυτόν ο Αβραάμ: «Έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες. Ας ακούσουν εκείνους. Αλλά εκείνος του είπε: «Όχι πάτερ Αβραάμ! Αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει προς αυτούς, τότε θα μετανοήσουν. Είπε όμως σ’ αυτόν ο Αβραάμ: «Εάν δεν ακούν τον Μωυσή και τους προφήτες, ούτε και αν αναστηθεί κανείς εκ νεκρών θα πεισθούν» (Λουκάς 16:19-31). Εξάλλου ο Θεός είναι κάθε μέρα κοντά μας. Χρειάζεται όμως πνευματικοπύρινα μάτια, και δεν παρουσιάζεται με τον τρόπο που θέλω εγώ ή που φαντάζομαι ότι θα έλθει, ο Θεός είναι πάντα κοντά μας, όχι με τον δικό μας τρόπο, αλλά με τον δικό του τρόπο. Ο Απ. Παύλος αναφέρει «ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν» (Πραξ. 17,28), ο Θεός είναι η ζωή μας, η ίδια η ύπαρξή μας, είναι η δημιουργία, τα δέντρα, τα ζώα, οι επιστήμες, οι τέχνες, τα γράμματα, ο Θεός είναι μέσα στα βιβλία, είναι παντού. Αν όλα αυτά δεν τα βλέπεις, δεν μπορείς να δεις τον Θεό. Ακόμα ο Θεός είναι μέσα στον γραπτό λόγο, τον προφορικό λόγο, είναι μέσα στις επιστήμες, είναι μέσα στον Λόγο του Θεού, είναι η φωνή, που μας μιλάει μέσα μας από μικρά παιδιά στην συνείδησή μας, η οποία είναι ο μικρός Θεός, και που στην συνέχεια χάνεται, γιατί εμείς ακούμε τον κόσμο, όμως αν ξαναγίνουμε παιδιά, πάλι αυτός θα μας ξαναμιλήσει. Ο Θεός έχει άλλο τρόπο επικοινωνίας με τους ανθρώπους, όπως τα μικρά παιδιά, τα οποία πάντα λένε «πάμε να παίξουμε», μόνο αυτό τα ενδιαφέρει. Εδώ είναι το κόλπο, γίναμε σοβαροί και κάναμε και τον Θεό σοβαρό και αυστηρό, αν και ο ίδιος είναι ένα παιδί αγαθό και του αρέσει την ζωή να την παίρνουμε σαν ένα παιχνίδι. Ναι, ένα παιχνίδι, μια διασκέδαση είναι ο Θεός, η δημιουργία, τα πάντα, και αυτό θα πρέπει να είμαστε όλοι, παιδιά. Όμως, σοβαρέψαμε και ο Θεός έφυγε. Και εγώ τον είχα χάσει παλιά, παρόλο που ασχολιόμουν με τον Θεό, και ο λόγος που τον είχα χάσει, ήταν διότι όλα τα έκρινα και όλα τα έβλεπα λάθος. Αλλά τον ξαναβρήκα τον Θεό, πέταξα την αυστηρότητα και ενδύθηκα την απλότητα, έτσι τον ξαναβρήκα. Ο Θεός είναι κάθε μέρα δίπλα μας, αυτός μας ζωοποιεί. Δεν είναι ο Θεός αυτός, που το πρωί εμφανίζει τον ήλιο και χτυπά η ηλιαχτίδα του το μέτωπό σου, δεν είναι ο Θεός εκεί, που κάποιος σου φωνάζει καλημέρα, δεν είναι ο Θεός εκεί, που όταν ξυπνάς, ένας άνθρωπος σου δίνει ένα χάδι και σου λέει καλημέρα; Δεν είναι ο Θεός δίπλα σου, που όταν μεγαλώνεις, είναι η μητέρα σου και ο πατέρας σου δίπλα σου να σε στηρίξουν στα πρώτα σου βήματά, δεν είναι ο Θεός εδώ, δεν είναι ο Θεός παντού, αφού έχεις φίλους και στηρίζουν την ζωή σου, δεν είναι ο Θεός ακόμα και στους εχθρούς σου, αφού εξαιτίας τους σπουδάζεις και δεν γίνεσαι εσύ κακός άνθρωπος; Παντού τον βλέπεις, όταν θέλεις να τον δεις. Μην πέφτουμε στην παγίδα να λέμε, «εγώ διαβάζω, εγώ κάνω αυτό ή το άλλο και δεν τον βλέπω», διότι είναι τραγικό αυτό, να μην τον αισθάνεσαι πουθενά και τίποτα να μην σου δίνει χαρά. Να η χαρά, που ζεις με φίλους, που ζεις με τον Λόγο, με το φαγητό, με ένα αγαθό αστείο. Στα πάντα είναι ο Θεός, μα πάνω απ’ όλα, όταν μελετάς τον Λόγο του και παίρνεις και παίρνω δύναμη, σοφία, χαρά, δεν γράφεται ότι «ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν» (Πραξ. 17,28). Η ελευθερία που ζεις, όταν την ζεις, Θεός δεν είναι, η υγεία που έχεις σήμερα, δεν είναι Θεός, η ασθένεια, Θεός δεν είναι; Όλα είναι Θεός, όλα μυρίζουν Θεό. Πώς θέλεις να τον δεις τον Θεό; Σαν έναν που θα έρθει και θα σου κόψει το αίμα; Τί θέλεις, να πάθεις ανακοπή; Η προσευχή που κάνουμε και γίνεται το αίτημά μας, δεν είναι ο Θεός, αφού σκύβει και σου εκπληρώνει τα αιτήματά σου; Ακόμα και όταν περιμένεις και ελπίζεις, και αυτό Θεός είναι. Όταν όλα αυτά και άλλα πολλά δεν τα βλέπεις και τα περνάς σαν να είναι συνηθισμένα, τότε ψάχνεις τον Θεό σε όλη σου την ζωή αλλά δεν έχεις τα αισθητήρια στο να τον δεις τον Θεό. Ξέρεις, είναι πολλοί, που έχασαν ένα πρόσωπο για πολλούς λόγους, και όταν το συναντούν, δεν το γνωρίζουν, εδώ οι μαθητές για λίγες μέρες έχασαν τον Θεό, και όταν ήρθε, ζητούσαν πειστήρια. Όλοι οι άνθρωποι δυστυχώς, όταν είναι με τον Θεό, δεν τον βλέπουν, και οι περισσότεροι τον βλέπουν, όταν κάνει λίγο πίσω, αν και σε αυτή την περίπτωση το πίσω του Θεού έχει σκοπό να σε πάει πολύ μπροστά. Όσοι θέλουνε αποδείξεις στο αν υπάρχει ο Θεός, ας κοιτάξουν μέσα τους και γύρω τους, όχι όμως με τον εγωισμό, αλλά με την αγάπη και την αρετή των αρετών, την ταπεινοφροσύνη, με αυτόν τον τρόπο βρίσκεις τον Θεό. Αν όλη την ώρα ψάχνεις στο να βρεις αποδείξεις που τον καθιστούν ανύπαρκτο, ε τότε, δεν θα τον δεις και ας είναι δίπλα σου. Και οι μαθητές το πάθανε πολλές φορές και εμείς. Δικαιολογείται για λίγο να νιώθουμε μόνοι, αλλά γι’ αυτό κάνουμε τον αγώνα μας, ώστε την ώρα που δεν τον βλέπουμε, να επικοινωνούμε μαζί του με την σοφία του, σε αυτήν υπάρχει πολύς Θεός. Η πίστη, η καλή πρόθεση θα παίξει μεγάλο και σημαντικό ρόλο, η αρνητική πίστη με αρχές «και αν με πείσεις, δεν θα με πείσεις» δεν σου δίνουν την ικανότητα να δεις τον ζώντα Θεό. Όλοι γνωρίζουμε τα θαύματα του Κυρίου. Ο τυφλός, χωρίς να τον βλέπει, τον γνώρισε και του ζήτησε βοήθεια, εμείς, με ανοιχτά μάτια και δεν τον βλέπουμε, θέλει προσοχή, τα μάτια είναι η κάμερα, ο εγκέφαλος βλέπει. Για φαντάσου, ένας με μάτια να μην βλέπει και ένας χωρίς μάτια να τον δοξάζει. Εμείς δυστυχώς θέλουμε τον πηλό, που ο Θεός τον έβαλε στα μάτια του τυφλού, εμείς τον θέλουμε τον πηλό αυτόν στον εγκέφαλό μας για να ανοίξουν τα πνευματικά μας μάτια. Ο πηλός είναι ο Λόγος, αυτός λείπει και δεν τον βλέπουμε τον Θεό, χρειάζεται όμως και η καλή πρόθεση. Πώς είναι δυνατόν, ο τυφλός, με λίγο πηλό, αν και πριν τον γνώριζε μέσα του, τώρα με τον πηλό και τον βλέπει, και πέφτει και τον προσκυνά. Αυτός, με λίγο πηλό και τον είδε, εμείς, με τόσα πολλά και τόσα καλά που μας χάρισε, ακόμα δεν τον βλέπουμε. Ξέρετε, στην εποχή του Αϊνστάιν υπήρχαν τηλεσκόπια, υπήρχαν επιστήμονες, οι οποίοι ερευνούσαν το σύμπαν, και όμως ο Αϊνστάιν μέσα σε ένα δωμάτιο γνώρισε το σύμπαν, την καμπυλότητα, την ενέργεια, η οποία γίνεται ύλη και πάλι ενέργεια, γνώρισε τον Θεό, αφού μίλησε και για την δύναμη της αγάπης, η οποία όταν γίνει αντιληπτή από τους ανθρώπους, θα γίνει αιτία όλα τα προβλήματα του ανθρώπου να λυθούν αυτόματα. Μεγάλη ενέργεια η αγάπη. Αδέρφια μου, δεν βλέπουμε τον Θεό μέσα από τους Αγίους; Ναι, τον βλέπουμε. Αδέλφια μου, με το κάλεσμα που λάβαμε, τον βλέπουμε, με το έργο που μας άφησε ως παρακαταθήκη, τον βλέπουμε, παντού υπάρχει, αλλά και τα ποιήματα αυτού μαρτυρούν την έντονη παρουσία του μέσα στην δημιουργία. Ο Θεός δεν παίζει θέατρο μαζί μας ούτε εμείς είμαστε κλόουν ή μαριονέτες, ο Θεός μας καλεί να γίνουμε σύμμορφοι, θεοί, είναι γραφικό «ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες·» (Ψαλμοί 81:6). Πολλοί λένε, γιατί γίνεται πόλεμος, γιατί ένα παιδάκι αρρωσταίνει και πεθαίνει, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο. Μα, δεν έστειλε ο Θεός κανέναν πύραυλο, ούτε είναι άπληστος σε σημείο να στερεί τα χρήματα ή το φαγητό σε πολλούς άλλους, δεν έφερε αυτός τις ασθένειες. Γιατί δεν καταλαβαίνουμε, ότι η απιστία μας, μας έκανε τέρατα, εγωιστές, πονηρούς; Πολλοί λένε, «μας ραντίζουν, ο Θεός φταίει γι’ αυτό», είδατε τον Θεό να παίρνει το αεροπλάνο και να μας ραντίζει; Όχι. Ο Θεός δεν ραντίζει τον κόσμο με δηλητήρια, ο Θεός δεν έκανε όλα αυτά, έκανε όμως -ας το πούμε ένα λάθος, που το θεώρησε ως καλό και δίκαιο-, ότι μας άφησε ελεύθερους. Αυτή την κακή διαχείριση της ελευθερίας μας την κάναμε την νόσο στην όποια μόλυνσή μας. Ο Θεός δεν κλείνει το στόμα ακόμα και του ασεβή, δική μας η ζωή, δικές μας οι επιλογές, δικές μας και οι συνέπειες. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια και να είμαστε σίγουροι ότι θα τον δούμε ολοζώντανο μπροστά μας, αρκεί να κλίνει γόνυ η καρδιά μας. Θα μου πεις, «εντάξει δεν κάνει ο Θεός το κακό, αλλά γιατί γίνεται, γιατί το επιτρέπει;» Απλά, για να μάθεις, για να μάθω, για να μάθουμε τί σημαίνει ελευθερία αλλά και αγάπη, αφού αυτή τα πάντα ανέχεται, και ο λόγος, για επιλέξουμε μέσα από την ελεύθερη βούλησή μας την αγάπη μεταξύ μας, αμήν.

 

«Καὶ ὅταν προσεύχῃ, οὐκ ἔσῃ ὥσπερ οἱ ὑποκριταί» (Ματθ. 6:5). Ο υποκριτής προσεύχεται όχι για να τον ακούσει ο Θεός αλλά οι άνθρωποι, και ο λόγος, για να πάρει το μπράβο τους. Ό, τι κάνουμε στην ζωή μας, δεν θα το κάνουμε για το θεαθήναι, για τους ανθρώπους, αλλά για τον Θεό. Αν θέλουμε να μας βραβεύσουν οι άνθρωποι, σίγουρα θα μας χτυπήσουν παλαμάκια. Το παν είναι να κάνουμε τον ίδιο τον Δημιουργό να χτυπήσει παλαμάκια για εμάς και να κάνουμε τον Θεό να πει «Ούτος είναι ο υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην./ Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα·» (Ματθ. 17:5). Αυτός να είναι ο στόχος μας, το ενδιαφέρον μας στην ζωή μας. Άλλο είναι να σε έχει φίλο ο Θεός και άλλο είναι να ψάχνεις εσύ φίλους. Ξέρουμε, ότι ο κόσμος μας δυστυχώς έχει γεμίσει με θεατρικές, υποκριτικές, υποτίθεται πνευματικές, παραστάσεις, οι οποίες φεύγουν από την ουσία, αφού δημιουργούν εντάλματα και φέρουν πολλές εξωγραφικές επιδιώξεις, οι οποίες μας κρατούν για χρόνια στο να ζούμε οι πάντες μια άλλη ρήση του Κυρίου που έχει ως εξής «τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται» (Ματθαίος 15:14). Δηλαδή, όλοι κάνουμε τους έξυπνους και όλοι, αργά ή γρήγορα, αντιμετωπίζουμε προβλήματα στην ζωή μας με αποτέλεσμα όλοι να ζούμε την φθορά, τον θάνατο. Ο Κύριος όμως τόνισε, «συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ» (Ματθαίος 6:6). Αυτήν την προσευχή δέχεται ο Θεός, γιατί αυτήν την κάνεις από μόνος σου, δεν σου την επιβάλλει κάποιος, δεν είναι προσευχή με ώρα, ότι πρέπει να την κάνεις π.χ. στις 9:00. Είναι μια προσευχή με επαγγελία, που έχει αποτέλεσμα. Είναι μια προσευχή που πας μόνος σου και μπαίνεις στο δωμάτιο σου και λες, «Θεέ μου, σε παρακαλώ, βοήθησέ με εκεί.» Αυτό δεν σου το επιβάλλει κάποιος. Γι’ αυτό και η προσευχή αυτή είναι αληθινή, γιατί την κάνεις από μόνος σου. Ας γνωρίζουμε, ότι μόνο η κρυφή προσευχή έχει μέσα της μεγάλη αλήθεια, είναι η μόνη, η οποία ειλικρινά απευθύνεται στον Θεό και ο λόγος, διότι γίνεται με επίγνωση και μέσα από θέληση δική μας και όχι από παρότρυνση των γύρω μας. Η προσευχή είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων, της παρούσης και της μελλούσης ζωής. Δι' αυτής δυνάμεθα να εισέλθουμε στην άφθαρτη ζωή και στην άπειρη σοφία του Θεού, αφού αυτή αλλάζει τις βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου και μεταστοιχειώνει το σώμα, ώστε αυτό να μην υπόκειται πλέον στην φθορά. Ο άνθρωπος, ό, τι σκέφτεται, μπορεί να το φέρει στην ζωή του, αρκεί να το ερευνήσει, να το βρει. Χρειάζεται όμως, όπως είπα, να επικεντρωθούμε σε ένα πρόσωπο, και αν αυτό είναι ο Χριστός, να επικεντρωθούμε σ’ αυτόν, να μιμηθούμε την ζωή του και να δημιουργήσουμε νευρώνες με την λογική του. Όλος ο άλλος κόσμος, ο οποίος έχει αναπτυχθεί μέσα μας από τους ανθρώπους, ό, τι δεν είναι καλό, θα πρέπει να υποσιτιστεί και ο μόνος τρόπος είναι με το «νίκα, άνθρωπε, το κακό με το καλό». Έχω πει και ένα παράδειγμα γι’ αυτό. Έχουμε μπροστά μας μια κούπα από καφέ, τον οποίον έχουμε πιεί, αυτό που έχει μείνει μέσα στην κούπα φαίνεται σαν μια βρωμιά. Κάπως έτσι είναι και ό, τι έχουμε πάρει από τον κόσμο, το οποίο μας βλάπτει. Αν βάλουμε την κούπα αυτή κάτω από την βρύση και αφήσουμε να τρέχει το νερό σιγά – σιγά, η κούπα θα καθαρίσει, είναι θέμα χρόνου. Έτσι είναι και με τον εγκέφαλό μας. Αν αυτός δεν λειτουργεί σωστά, υπολειτουργεί, και όλο το σώμα υπολειτουργεί. Αν αυτός λειτουργεί με το Πνεύμα του Θεού, με την σοφία του Θεού, όλο το σώμα ζωοποιείται. Το Πνεύμα είναι ζωοποιόν και πρέπει να αυξηθούμε στο Πνεύμα του Θεού. Άρα, θα πρέπει να βάλουμε τον εγκέφαλό μας κάτω από την βρύση του Θεού, να την ανοίξουμε και να αντλήσουμε την σοφία του. Και δεν χρειάζεται να ακούσουμε πολλές θεωρίες (γύρω μας) ή να δούμε τί είπε ο ένας, τί είπε ο άλλος και να δογματίσουμε την ζωή μας, γιατί όλοι είμαστε επηρεασμένοι. Χρειάζεται μόνο να στραφούμε στον εαυτό μας, να εμβαθύνουμε μέσα μας και να δούμε τί θέλουμε. Εάν το βρούμε αυτό, τότε αυτό θα είναι η λύτρωσή μας, θα είναι η αρχή του δρόμου στο να γίνουμε αλήθεια. Η προσευχή είναι το κλειδί της άφθαρτης, αθάνατης ζωής. Δύο προσευχές είναι απαραίτητες, υπάρχουν πολλές, αλλά αυτές είναι οι πιο σημαντικές. Η πρώτη είναι η αδιάλειπτη προσευχή. Αυτή είναι μοναδική. Δι’ αυτής εισερχόμεθα στα βάθη του Θεού και ζούμε συνέχεια στο αγαθό. Η αδιάλειπτη προσευχή γίνεται παντού, στον δρόμο, στην δουλειά, παντού. Είναι σημαντικό κάθε στιγμή να σκέφτεσαι τον Θεό! Αυτό λέγεται αδιάλειπτη προσευχή. Με αυτή δικαιώθηκε ο Ενώχ, ο οποίος περπάτησε σε όλον τον επί γης βίο του με τον Θεό και στο τέλος μετέθεσε αυτόν ο Θεός, ώστε να μην δει θάνατο. Πού τον μετέθεσε; Είναι απλό. Στην χώρα των ζώντων, η οποία μπορεί να είναι και δίπλα μας, όμως η παχυλότητα της ύλης δημιουργεί την φθαρτή όραση, αυτή που δεν μας αφήνει να δούμε την χώρα των ζώντων και ας είναι δίπλα μας αυτή αλλά και ο άφθαρτος άνθρωπος, πόσο μάλλον να την ζήσουμε. Εμείς οι άνθρωποι σήμερα στην ζωή μας και στον νου μας έχουμε αδιάλειπτα: Πόσα πήρες; Πόσα θα πάρεις; Τί σύνταξη θα βγάλεις; Τί είπε η τηλεόραση, τί είπε ο ένας, τί είπε ο άλλος, γιατί έγινε εκείνο, γιατί έγινε το άλλο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να ζήσουμε τον Θεό. Οι άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη κάνουν ένα έργο, υπάρχουν άνθρωποι που είναι απεσταλμένοι να κάνουν μια δουλειά, να εργασθούν ένα έργο, ο καθένας εκεί που ετάχθη. Αν εμάς μας έχει καλέσει ο Θεός, εμείς θα κοιτάξουμε, πώς να ενωθούμε περισσότερο με τον Θεό. Δεν αντιπαλεύουμε τον κόσμο, ούτε το σύστημά του, ο καθένας το στηρίζει με τον δικό του τρόπο. Αυτός όμως που είναι του Θεού, θα πρέπει να έχει αδιάλειπτα τον Θεό μέσα του. Πάντοτε δηλαδή να ενθυμείστε το ρήμα του Θεού, γιατί για εμάς ο Λόγος του Θεού είναι ο καθρέφτης, είναι αυτό το οποίο θα μας δείξει τον λεκέ που έχουμε. Όπως, όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και βλέπουμε μια κηλίδα ή κάτι άσχημο στο πρόσωπό μας και αμέσως σπεύδουμε να το καθαρίσουμε, κάπως έτσι είναι και με την ψυχή μας, έχει τον δικό της καθρέφτη και ο καθρέφτης της ψυχή μας, του εσωτερικού μας κόσμου είναι ο Λόγος του Θεού, το Πνεύμα του Θεού. Μόνο ο Λόγος του Θεού μπορεί να μας πει, να μας δείξει πού έχουμε πρόβλημα. Αν εγώ για παράδειγμα κρίνω, ο Λόγος του Θεού λέει, «Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε» (Ματθαίος 7:1),  «Συ τις είσαι όστις κρίνεις ξένον δούλον; εις τον ίδιον αυτού κύριον ίσταται ή πίπτει» (Ρωμαίους 14:4), Διά τούτο αναπολόγητος είσαι, ω άνθρωπε, πας όστις κρίνεις· διότι εις ό,τι κρίνεις τον άλλον, σεαυτόν κατακρίνεις· επειδή τα αυτά πράττεις συ ο κρίνων» (Ρωμαίους 2:1). Αν εγώ θεωρώ ότι είμαι ανώτερος και καλύτερος από τον άλλον, ας το δείξω με τα έργα μου και όχι μόνο με τα λόγια μου, αφού ο Λόγος του Θεού λέει «Όστις θέλει να ήναι πρώτος, θέλει είσθαι πάντων έσχατος και πάντων υπηρέτης» (Μάρκος 9:34), «ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών» (Λουκάς 22:26) κ.α. Άρα λοιπόν, ο καθρέφτης της ψυχής για εμάς είναι ο Λόγος του Θεού, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι κάτι άλλο, ένα άλλο βιβλίο, το θέμα είναι ο κόσμος να γίνεται καλύτερος. Αν ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος και μπορεί να επικοινωνεί με όλους τους ανθρώπους, μπορεί να δέχεται τον καθένα με την προσωπικότητά του χωρίς να θέλει να τον αλλάξει, αυτό είναι ένα μεγαλείο! Αυτό δείχνει, ότι πνευματικά κάπου έφτασε αυτός ο άνθρωπος! Τους ανθρώπους δεν τους φέρνουμε κοντά μας για να τους αλλάξουμε, αλλά αν μπορούμε, να τους δεχτούμε γι’ αυτό που είναι. Αν θέλουμε να τους αλλάξουμε, αυτό είναι λάθος, δεν πρόκειται να αλλάξει κανείς. Κι αν κάποιος μας κάνει το χατίρι για ένα χρονικό διάστημα, μετά πάλι τον πραγματικό του εαυτό θα βγάλει. Να μην ζούμε με την ψευδαίσθηση, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε, αν προσκολληθούμε στον Θεό. Τον κόσμο θα τον αλλάξει ο Θεός. Όπως ο Θεός αλλάζει εμάς, έτσι θα αλλάξει και τους άλλους. Ο Θεός γνωρίζει τί θα κάνει με τον κάθε άνθρωπο. Με την αδιάλειπτη προσευχή μπορούμε να περπατάμε και να σκεφτόμαστε τον Θεό, να έχουμε μέσα μας τον Λόγο του Θεού, να σκεφτόμαστε την διδασκαλία του ή να ακούμε τον Λόγο του Θεού. Έτσι ζούμε στο αγαθό. Με αυτόν τον τρόπο σταματάει η φθορά, σταματάει η κρίση, σταματάει ο εγωισμός, οι πονηρίες. Όλα αυτά είναι, που μας φορτώνουν την ζωή. Μόνος του ο καθένας βάζει τσουβάλια στην πλάτη του και δεν μπορεί μετά να σηκωθεί. Νιώθει ότι έχει δυσβάσταχτα φορτία. Δεν του τα βάζει κανείς, μόνος του τα βάζει, η άγνοιά του. Γι’ αυτό λέμε ότι η άγνοια του Λόγου του Θεού είναι από τα χειρότερα αμαρτήματα.             

Η δεύτερη προσευχή είναι η κρυφή προσευχή. Αυτή είναι με επαγγελία. Αυτή η κρυφή προσευχή, που ανέφερα παραπάνω (είσελθε εις το ταμείον σου….) καθορίζει σε εμάς την θέωση και ο λόγος, διότι μόνοι μας εισερχόμαστε στο αγιαστήριο. Δηλαδή, έχουμε φτάσει στο πνευματικό επίπεδο, ώστε να μην μας παροτρύνουν οι άλλοι να στεγάσουμε τον Θεό στην ζωή μας, να μην μας παροτρύνουν οι άλλοι να μην λέμε ψέματα, αλλά εμείς από μόνοι μας φτάσαμε στο πνευματικό επίπεδο να θέλουμε τον Θεό στην ζωή μας. Στην κρυφή προσευχή κάνουμε διάλογο με τον Θεό. Πνεύμα είναι ο Θεός και όσο πιο πολύ πνευματικός είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο πολύ έχει τον Θεό μέσα του. Όταν προσευχόμαστε, μιλάμε εμείς στον Θεό, και όταν μελετάμε, μας μιλάει ο Θεός. Ο Θεός μας μιλάει με δύο τρόπους. Ο ένας είναι μέσα από τον Λόγο του Θεού, για εμάς.  Για κάποιους άλλους, μπορεί να μιλάει μέσα από την φύση, μέσα από την δημιουργία, μέσα από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο αλλά και μέσα από ένα όνειρο μπορεί να μιλήσει. Και ο δεύτερος τρόπος που ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο, είναι όταν τον επισκιάσει και ο άνθρωπος αυτός ακούει μέσα του την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, η οποία είναι μια φωνή γεμάτη ενέργεια που τον ζωοποιεί. Το Πνεύμα το Άγιο, ο Θεός το έστειλε δέκα ημέρες αφότου ανελήφθη στον ουρανό. Είπε στους μαθητές του να μείνουν όλοι στο ανώγειο και την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάστασή του, τους έστειλε το Πνεύμα το Άγιο με την μορφή πύρινων γλωσσών και έτσι άρχισαν να λαλούν ξένες γλώσσες. Στην Ιερουσαλήμ εκείνη την ημέρα ήταν μια μεγάλη γιορτή και βρίσκονταν εκεί Ιουδαίοι απ’ όλα τα έθνη. Αυτό το Πνεύμα έδωσε την δύναμη στους μαθητές να βγουν απ’ το ανώγειο, να κατέβουν στον κόσμο και να μιλούν στην γλώσσα του καθενός για τα μεγαλεία του Θεού, και όλοι όσοι τους άκουγαν εξεπλήττοντο και απορούσαν! Αυτό το Πνεύμα το Άγιο τους έδωσε την δύναμη μετέπειτα να κηρύττουν το Ευαγγέλιο με «σημεία και τέρατα»! Ο Χριστιανισμός δεν είναι σκέψη ενός ανθρώπου που εξαπλώθηκε, αλλά είναι εμπειρία πολλών ανθρώπων, οι οποίοι εφάρμοσαν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Όταν δεν εφαρμόζεται το Ευαγγέλιο του Χριστού, ο Χριστός χάνει την αξία του και οι άνθρωποι, αντί να ασχολούνται με τον Θεό, με την ζωή, με τον εαυτό τους, ασχολούνται με τα αλλότρια,  μη γένοιτο. Ας αλλάξουμε τρόπο ζωής, ο τρόπος; Να γνωρίσουμε τον Θεό καθώς είναι, μέσα από το Άγιο Ευαγγέλιό του αλλά και δια Πνεύματος Αγίου, γένοιτο γένοιτο, αμήν.

 

Στην προς Ρωμαίους επιστολή κεφάλαιο 8 αναφέρονται πολύ σημαντικά πράγματα δια Πνεύματος Αγίου. 8.1 Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα. 8.2 ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἠλευθέρωσέ με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. 8.3 τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας, κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί, 8.4 ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα· 8.5 οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος. 8.6 τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν· 8.7 τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται· οὐδὲ γὰρ δύναται· 8.8 οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται. 8.9 ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκί, ἀλλ᾿ ἐν πνεύματι, εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. 8.10 εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι᾿ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην. 8.11 εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος ᾿Ιησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεῦμα ἐν ὑμῖν. 8.12 ῎Αρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται ἐσμὲν οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν· 8.13 εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε, μέλλετε ἀποθνήσκειν· εἰ δὲ Πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε, ζήσεσθε. 8.14 ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ. 8.15 οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας  πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 8.16 αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ. 8.17 εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν. 8.18 Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. 8.19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται. 8.20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι 8.21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. 8.22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· 8.23 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ  σώματος ἡμῶν. 8.24 τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; 8.25 εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα. 8.26 ῾Ωσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις· 8.27 ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων. 8.28 Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν· 8.29 ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· 8.30 οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε. 8.31 Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν; 8.32 ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται; 8.33 τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν· 8.34 τίς ὁ κατακρίνων; Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς, ὃς καὶ ἔστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν. 8.35 τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης  τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; 8.36 καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. 8.37 ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. 8.38 πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε 8.39 ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.