Η θλίψις και η ταλαιπωρία του υπερήφανου είναι αθεράπευτος.

 

Η θλίψις και η ταλαιπωρία του υπερήφανου είναι αθεράπευτος.

Ο γαρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού (Πέτρ.Α΄3:10). Με το να παύσουμε αδέλφια μου να χρησιμοποιούμε την γλώσσα κακώς αμέσως η χάρη του Θεού και η σοφία αυτού αναπαύεται εις ημάς. Για να γίνει όμως αυτό χρειαζόμαστε κίνητρο και το κίνητρο για όλο το ανθρώπινο γένος είναι η σοφία του Θεού, την οποία έφερε ο Χριστός στον κόσμο. Αν αυτή η σοφία του Θεού έχει προστεθεί στη ζωή μας θα γίνει επί του ασφαλούς το κίνητρο που ζωοποιεί τη ζωή μας, αφού όλοι ξέρουμε ότι το δικό του πνεύμα είναι ζωοποιόν. Αδέλφια μου, για να έχουμε μία καλή πνευματική εξέλιξη για αρχή ας παύσει η γλώσσα να λαλεί κακό, μετά την παύση της γλώσσας ξεκινά η ουσιαστική αναγέννηση στη ζωή μας αρκεί να ξεκινήσουμε συνάμα να σπουδάζουμε καθημερινά τον Λόγο του Θεού. Φυσικά να σπουδάζουμε αφού ζούμε σήμερα στον μέλλοντα αιώνα, στα έσχατα χρόνια, και την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού, η οποία κηρύττει το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Ευαγγέλιο της βασιλείας σημαίνει αγιαστήριο, μελέτη, προσευχή, αγιοπνευματικός νους, αγιασμός, πίστη στην ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, στον Λόγο του Θεού, πίστη στην άφθαρτη ζωή, πίστη στην κατάργηση του θανάτου.

Αδέλφια μου, αν ρίξουμε μία ματιά θα δούμε ότι όλοι οι άνθρωποι αγαπούν τη ζωή και κάνουν τα πάντα για να έχουν όλοι μία ποιοτική αλλά και ποσοτική ζωή. Μέχρι σήμερα δεν συνάντησα κανέναν που να θέλει να πεθάνει, εκτός από αυτούς τους ανθρώπους που υιοθέτησαν τον εγωισμό και που με αυτόν οδηγήθηκαν σε αδιέξοδα πνευματικά, υλικά, κοινωνικά αλλά και σε ό,τι έχει θέμα με την υγεία και την φθορά. Μόνο αυτοί μπορεί να λένε κουρασμένοι από τους πόνους, από τα προβλήματα ότι θέλουν να πεθάνουν. Παρόλα αυτά και αυτοί αν και έχουν πολλά ζόρια πάλι ελπίζουν και περιμένουν ένα κίνητρο για να ζήσουν. Όλοι θέλουν τη ζωή! Αδέλφια μου, απεδείχθη ότι αυτός ο εγωισμός ο οποίος στεγάζει την πονηρία έχει την δύναμη να μπερδεύει τόσο πολύ τον άνθρωπο σε σημείο οι σκέψεις του να πολλαπλασιάζονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνονται αιτία να μην επιτρέπουν αυτές να ζει έστω όπως οι πολλοί με απλότητα. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις καθορίζουν τη ζωή. Αν είναι καλές οι σκέψεις η ζωή γίνεται απόλαυση, αν οι σκέψεις είναι λάθος η ζωή γίνεται απλά μία κόλαση. Ο άνθρωπος αδέλφια μου λόγω της πνευματικής του τύφλωσης η οποία δημιουργείται από την παχυλότητα της ύλης, αλλά και της μηδαμινής κρίσης του ή αντίληψης να διαχειριστεί σωστά όλα τα ερεθίσματα που δέχεται, αδυνατεί να συλλάβει την όποια κατάσταση ζει και τούτο συμβαίνει λόγω των ερεθισμάτων που λαμβάνει από το σύστημα του κόσμου. Έτσι προβαίνει σε μία συνεχόμενη ακατάπαυστη κρίση αρνητική η οποία στρέφεται στον εαυτό του, αλλά και λόγω των λανθασμένων αντιλήψεων ή συναισθημάτων του σε σχέση με τα ερεθίσματα που δέχεται από τον κόσμο πάντα καταφέρνει να δημιουργεί την κόλαση και να ζει πυρίκαυστα. Η επιστήμη φανερώνει σήμερα ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου έχει τεράστιες δυνατότητες και μάλιστα λέγεται ότι εάν ο άνθρωπος μπορούσε να ενεργοποιήσει έστω το 30% των δυνατοτήτων του θα μπορούσε να μεταμορφωθεί, θα μπορούσε να έχει δυνάμεις όπως ο Ηλίας, ο Ελισσαίος, ο Μωυσής, ο Χριστός. Είναι γραφικό, ξύπνα θεέ και φέρε κρίση. Αυτό λείπει από τη ζωή μας, η ατομική κρίση. Άρχεται η κρίση του Θεού από τον οίκο του Θεού. Οίκος του Θεού είναι ο άνθρωπος και την κρίση την δημιουργεί ο Λόγος του Θεού, δηλαδή βάσει του Λόγου του Θεού κρίνουμε τον εαυτό μας. Δυστυχώς όμως παρόλη την τρομερή εξέλιξη που ζούμε σήμερα ως ανθρώπινο γένος πάλι οι δυνατότητές μας παραμένουν αδρανείς. Εάν όμως όλοι εμείς αγαπούμε τη ζωή – τον Θεό θα πρέπει να παύσουμε να μιλάμε κακώς και επειδή το πρόβλημα δεν είναι η γλώσσα αλλά ο νους θα πρέπει να τείνουμε με όλες μας τις δυνάμεις να δημιουργήσουμε το νου του Χριστού. Ο νους είναι αυτός που ενεργοποιεί την γλώσσα αλλά και όλα τα μέλη του σώματος. Είναι γραφικό, εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα. Όταν κάποιος αρχίζει να μιλά αμέσως μπορούμε να δούμε τι υπάρχει στην καρδιά του, στο νου του, γι’ αυτό λέγεται στην Γραφή ότι ο πνευματικός τους πάντες ανακρίνει επ’ ουδενός ανακρίνεται. Η γλώσσα μας αδέλφια μου αναφέρει ο Θείος Ιάκωβος κάνει μεγάλα κακά, είναι μας λέει το πυρ της αδικίας, η γλώσσα είναι ο τροχός της ζωής που φλογίζει τη ζωή μας, η γλώσσα λέει μία παροιμία κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει, όμως είπαμε δεν φταίει η γλώσσα αλλά ο νους ο οποίος είναι εγκλωβισμένος από την αμαρτία, η οποία εκδηλώνεται με την πονηρία ή τον εωσφορικό εγωισμό. Ο Κύριος μας φανέρωσε, δεν είναι δυνατόν από την αυτή πηγή να εξέρχεται συγχρόνως πικρό και γλυκό ύδωρ. Αν λοιπόν θέλουμε να ζήσουμε, εάν αγαπάμε τη ζωή θα πρέπει να ελέγξουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι τι ακούμε και το δεύτερο τι λέμε. Εάν ακούμε τον κόσμο θα μιλάμε πάντα με εγωισμό, με πονηρία αλλά και με πολλά κακά συναισθήματα, τα οποία δημιουργούν συγκρούσεις με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Εάν ακούμε τον Λόγο του Θεού θα μιλάμε πάντα με σοφία Θεού, αγιοπνευματικά και θα νιώθουμε συναισθήματα τα οποία θα είναι θεϊκά αλλά και αντιληπτά από όλους σε σημείο να ευλογείται η ζωή μας. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι δύσκολο, αρκεί να θέλουμε τη ζωή, αρκεί να αγαπούμε τη ζωή που μας έδωσε ο Θεός ώστε να την κάνουμε ποιοτική και ποσοτική. Και την αγαπούμε τη ζωή μόνο αν συνδιαλεγόμαστε με τον Θεό. Αυτός είναι ζωοδότης, είναι ο θεραπεύων την ψυχή και το σώμα. Να συνδιαλεχτούμε μαζί του όχι μία ημέρα αλλά για πάντα μέχρι να γίνουμε αυτάγαθοι και πηγή αγαθότητος. Είναι γραφικό, όποιος απολέσει τη ζωή του ένεκεν εμού και του Ευαγγελίου αυτός θα την βρει.

Αδέλφια μου, όταν  ο νους μας γίνει του Χριστού και τα λόγια μας θα γίνουν του Χριστού, αλλά και τα έργα μας θα γίνουν του Χριστού σε σημείο να γίνουμε μέχρι και κληρονόμοι του Θεού. Αδέλφια μου, ο Χριστός ότι υποτάχθηκε κατά πάντα στο θέλημα του Πατέρα του δείχνει ένα πράγμα, ότι αγάπησε τη ζωή – τον Θεό και αυτό το φανέρωσε με τα λόγια του αλλά και με τα έργα του. Το ίδιο κι εμείς, χρειάζεται να αγαπήσουμε τον Χριστό, αφού αυτός είναι ο μόνος μεσίτης για όλους εμάς ώστε στη συνέχεια να μας αγαπήσει ο Θεός, με στόχο και σκοπό να συνδιαλλαχθεί μαζί μας ο ίδιος ο Πατέρας - Θεός. Όμως για να το πετύχουμε αυτό θα χρειαστεί απόφαση αλλά και μία συνεχόμενη συνδιαλλαγή με τον Λόγο του Θεού ώστε ο νους μας να γίνει του Θεού, κατόπιν να είμεθα σίγουροι ότι και η γλώσσα μας και τα έργα μας θα γίνουν του Θεού. Στην συνέχεια είναι σίγουρο ότι θα ζήσουμε με την δόξα του Θεού, η οποία σήμερα όσο ποτέ άλλοτε σαρώνει τον πλανήτη ολόκληρο και αγκαλιάζει και όλους εμάς.

Αδέλφια μου, έχουμε όλοι ανάγκη να μεταμορφωθούμε ώστε η ψυχή μας αλλά και το σώμα μας να λάμψει από το φως του Χριστού μας. Το φως του Χριστού είναι το μόνο που μπορεί να μας ζωοποιήσει, αφού εμπεριέχει το ρήμα του Θεού. Το ρήμα εστί το ζωοποιόν. Ήρθε η ώρα να συλλάβουμε και να γνωρίσουμε που έγκειται το πρόβλημα στη ζωή μας, γενικότερα στον κόσμο που ζούμε. Μέσα από τον εαυτό μας μπορούμε να το γνωρίσουμε. Αφήνεται να εννοηθεί βάσει του Λόγου του Θεού και μάλιστα αποδεικνύεται βάσει του Λόγου του Θεού ότι σαν ανθρώπινο γένος έχουμε σήμερα μεγάλη πνευματική σύγχυση και ο λόγος διότι είμεθα λογικά όντα δημιουργημένα από τον ίδιο το Θεό τα οποία εξελίσσονται με πνεύμα ζωοποιόν και παρ’ όλα αυτά εμείς έξαφνα χάνουμε τη ζωή μας και πεθαίνουμε, ακόμα και με αυτό που λέγεται φυσιολογική φθορά, ενώ βάσει του λόγου του Θεού ο θάνατος, η φθορά είναι γέννημα της αμαρτίας. Εμείς αντί να ζητήσουμε τον αγιασμό ώστε να ξεφύγουμε του θανάτου συνεχίζουμε με αμείωτη ένταση την αμαρτία στη ζωή μας, μάλιστα όταν οδηγούμαστε σε αδιέξοδο αντί να καταφύγουμε στον Θεό στρεφόμαστε πάλι σε λάθος επιλογές. Μάλιστα παρόλο που ο θάνατος είναι επί θύρας αδιαφορούμε τόσο πολύ για τη ζωή μας σε σημείο να μην ασχολούμαστε με τον εαυτό μας αλλά με όλα τα αλλότρια που είναι γύρω μας. Αν και όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζουμε ότι ο Χριστός έφερε την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του Ευαγγελίου, παρόλα αυτά αντί το Ευαγγέλιο να είναι η πυξίδα μας εμείς πάλι και αυτό όταν το παίρνουμε στα χέρια μας το κάνουμε κακή διαχείριση αφού θέλουμε να διορθώσουμε τους άλλους. Αν είναι δυνατόν! Πιστεύω ότι θα έπρεπε ο Χριστός ειδικά για τον Χριστιανικό κόσμο να είναι το πρώτο θέμα στη ζωή του και το τελευταίο. Όλοι το βλέπουμε ότι δεν είναι. Ακόμα θα πρέπει να έχουμε πολύ μεγαλύτερη σύγχυση πνευματική σαν Χριστιανοί αφού μετά την παρουσία του Χριστού ο οποίος νίκησε τον θάνατο εμείς ακόμα και σήμερα πιστεύουμε ότι μετά τον θάνατο θα πάμε στην αληθινή ζωή (Παράδεισο) που μας έχει ετοιμάσει ο Θεός στον ουρανό ή οπουδήποτε αλλού. Ενώ ο Χριστός φανέρωσε την ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων και κανέναν παράδεισο μετά τον θάνατο δεν υποσχέθηκε. Εξάλλου η λέξη παράδεισος ή κήπος της Εδέμ σημαίνει χώρος ζωής, χώρος Θεού και ο λόγος διότι σε αυτόν τον χώρο ζουν οι άνθρωποι του Θεού με τον Θεό. Ο παράδεισος υπήρχε στη Γη και φιλοξενούσε τους πρωτόπλαστους. Ο παράδεισος δεν ήταν στον ουρανό αλλά στη Γη και εδώ πάλι θα ξαναγίνει, όχι με έναν άνθρωπο τώρα ούτε με δύο αλλά το Πνεύμα το Άγιο μας πληροφορεί με δισεκατομμύρια ανθρώπους θα στηθεί ο καινούργιος παράδεισος. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος περίμενε ότι μέσα στην βασιλεία θα είναι ελάχιστοι άνθρωποι αλλά ο Κύριος του φανέρωσε εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν λευκάνει τις στολές τους. Άρα λοιπόν δεν είμεθα μόνοι. Ο Θεός διά Πνεύματος Αγίου δημιουργεί λαό, μάλιστα και ο Χριστός μας στην Κυριακή προσευχή φανερώνει τις προθέσεις του Θεού και το θέλημα του Θεού το οποίο είναι, γενηθήτω το θέλημά σου όπως στον ουρανό και στη Γη. Πρέπει αδέλφια μου εμείς να καταλάβουμε ότι ο θάνατος είναι εχθρός του Θεού και από σήμερα αν καταλαβαίνουμε τον Θεό να προβούμε σε όλες τις ενέργειες που τον καταργούν και ο λόγος διότι ήρθε η ώρα ο θάνατος να φύγει, ήρθε η ώρα να γίνει ο θάνατος και δικός μας εχθρός. Αυτή είναι η αποστολή μας, να παλέψουμε κάτι πολύ μεγάλο. Όσο πιο πολύ μεγάλος είναι ο στόχος μας τόσο πιο πολλές θα είναι οι επιδιώξεις, οι δραστηριότητες και οι χαρές μας.

Αδέλφια μου, ο θάνατος ήρθε από την αμαρτία, η αμαρτία γέννησε τον θάνατο. Η τελευταία επαγγελία που θα πρέπει ο άνθρωπος να πιστέψει είναι ότι ο Θεός έφερε την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του Ευαγγελίου. Το Ευαγγέλιο έχει το κλειδί με το οποίο μπορούμε να εισέλθουμε στη ζωή. Είναι γραφικό, Υιέ μου κάθου εκ δεξιών μου εωσού αν θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιο τον ποδών σου, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.

Αδέλφια μου παρόλο που ο Χριστός ήρθε στον κόσμο όλοι το βλέπουμε ότι υπάρχει μία σύγχυση ιδεών, υπάρχει μία πνευματική Βαβέλ, αφού ακόμα και οι Χριστιανοί αντί να είναι το υγιές παράδειγμα προς μίμηση στον κόσμο κατάφερε ο διάβολος να παραπλανήσει το ανθρώπινο γένος και ειδικά τους Χριστιανούς να αναπτύσσοντας θεωρίες που βγάζουν από την αγάπη, με τις οποίες ενέργειες μάταια προσπαθούν να δημιουργήσουν μία καλύτερη ζωή χωρίς να θέλουν να καταλάβουν οι πάντες ότι η ζωή έρχεται από τον Χριστό. Ο ίδιος είπε ότι εγώ έχω τα κλειδιά του θανάτου και της ζωής. Αυτός είπε με παρρησία, έγινα νεκρός και ιδού τώρα ζω. Αυτός ο Χριστός είπε ότι εγώ είμαι το φως του κόσμου. Αυτός ο Χριστός φανέρωσε ότι τα ρήματα τα οποία εγώ λαλώ πνεύμα είναι και ζωή είναι. Αυτός με λίγα λόγια, ο Χριστός, έγινε λύτρο αντί πολλών, αυτός έδωσε τη ζωή του για όλους εμάς. Με λίγα λόγια, πέθανε αυτός για να μην πεθάνουμε εμείς. Και μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός για 30 χρόνια ήταν στην σιωπή, 12 χρονών ήξερε τις Γραφές και έκλεψε τις εντυπώσεις ακόμη και από τους ιερείς της εποχής του. Σήμερα οι γονείς και τα παιδιά καυχώνται ότι 12 χρονών παίζουν μπάλα, ξέρουν να παίζουν πιάνο, να μιλάμε 3 ξένες γλώσσες  κ.λ.π. Ο Χριστός 12 χρονών όπως είπαμε ήξερε τις Γραφές απ’ έξω και μάλιστα τις εξέλιξε γιατί όταν ήρθε φανέρωσε ότι αγάπη για τον Θεό έχεις όταν αγαπάς τον αδελφό και συντόμευσε όλον τον νόμο λέγοντας πως όλος ο νόμος και οι Γραφές έγκειται στο να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Αυτός φανέρωσε και το έλεος, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Αυτός μίλησε με παραβολές, τις εικόνες τις έκανε παραβολές και αυτές έγιναν αιτία να αναγεννήσουν τους ανθρώπους, μάλιστα παρουσίασε έναν νέο άνθρωπο τον οποίον οι απόστολοι τον θαύμασαν και τον ακολούθησαν. Είναι γραφικό, οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ (Ματθ.4:22). Όλοι τον ακολούθησαν τον Χριστό. Ο Χριστός λείπει σήμερα από τη ζωή μας αλλά πιστεύω ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου οι άνθρωποι να γίνουν Χριστοί.

Αδέλφια μου, αποδεικνύεται σήμερα για όλους εμάς ότι ο Χριστός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Αν και το γνωρίζουμε, ακόμα δεν μπορούμε με αυτές τις συνθήκες που υπάρχουν γύρω μας να τείνουμε με δύναμη, με όρεξη να γίνουμε του Θεού παιδιά και τούτο είναι εμφανές, αρκεί να αναρωτηθούμε. Ποιος έχει την εξουσία να δέσει τον θάνατο; Ποιος μπορεί να πει ότι ξέρει για τον Θεό; Ουδείς. Ποιος μπορεί να πει ότι είναι φίλος του Θεού, αν και είναι γραφικό, φίλοι μου εστε εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. Ποιος μπορεί να γνωρίζει το σχέδιο του Θεού, διότι σιγά- σιγά αποκαλύπτεται υπό του Θεού στον άνθρωπο; Ποιος μπορεί να πει στον Θεό να κάνει αυτό ή το άλλο και αυτός να τον υπακούσει; Σε ποιον έδωσε ο Θεός εξουσία στη ζωή ή στο θάνατο; Σε ποιον ο Θεός έδωσε εξουσία στη Γη ή στον ουρανό; Ποιος μπορεί να πει ότι γνωρίζει αν θα ξημερώσει αύριο; Ποιος ξέρει ότι κρίθηκε άξιος από σήμερα να παρευρεθεί στο τραπέζι του Θεού, στο δείπνο του Θεού όταν αυτός ετοιμαστεί; Ποιος γνωρίζει την αποστολή του, την οποίαν είτε φαντάζεται είτε είναι αληθινή αν δεν την φέρει εις πέρας πρώτα ώστε να γνωρίσει ακόμα και ο ίδιος αν του την έδωσε ο Θεός, ο άνθρωπος, ο διάβολος ή εγκλωβίστηκε στο μυαλό του μόνος του μέσα από διάφορα ακούσματα νομίζοντας ότι έχει αποστολή; Ακόμα, πόσο μακριά ή κοντά βρίσκεται ο κάθε άνθρωπος από την παρουσία του Θεού; Ποιος γνωρίζει με σιγουριά το αληθινό θέλημα του Θεού για να το μεταδώσει στους άλλους και οι άλλοι να πιστέψουν ότι έχει αληθινή σχέση με τον Θεό, με τον αδελφό, με τον φίλο ή με τον εχθρό; Ποιος ξέρει αν ο Θεός τον δέχεται στις αυλές του; Ποιος ξέρει αν έλαβε κάλεσμα από τον Θεό ή από άγγελο ή από κάποιον άνθρωπο; Ποιος ξέρει αν ανταποκρίνονται τα έργα του και τα λόγια του στο θέλημα του Θεού με αλήθεια Θεού. Ποιος ξέρει αν κρίνονται τα έργα του ή τα λόγια του από τον Θεό και κατά πόσο αξία έχει το καθένα για τον Θεό ώστε να τον κρίνει ο Θεός ως δικό του παιδί, το οποίο να το καταστήσει στην συνέχεια κληρονόμο Θεού, συγκληρονόμο Χριστού και συμμέτοχο αυτού του Θεού; Ποιος ακόμα μπορεί να κρίνει σωστά τους ανθρώπους ή ακόμα και τον Θεό και με ποιο κριτήριο θα τους κρίνει; Έχει κανείς την εξουσία να βλέπει την καρδιά ενός ή πολλών ανθρώπων ή τους κρίνει όλους από τα λόγια τους; Ποιος γνωρίζει ποια είναι τα κριτήρια για να γνωρίσεις τον Θεό και να γίνεις φίλος του Θεού. Ο ίδιος είπε, φίλοι μου εστε εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. Ποιος έχει αγάπη καθαρή στον Θεό και στον αδελφό; Είναι γραφικό, εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.

Σίγουρα πολλοί επιπόλαια και εύκολα θα απαντήσουν, εμείς ξέρουμε τον Θεό από τον Λόγο του Θεού. Άλλοι θα πουν γνωρίσαμε τον Θεό αφού μας έσωσε από ένα ή πολλά προβλήματα, όμως ακόμα αυτοί δεν ζουν με θεία αναγέννηση για να είναι σήμερα σίγουροι ότι είναι του Θεού.

Ναι, συμφωνώ, υπάρχει μία πρόοδος αλλά αυτή θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν είναι αρκετή ώστε να μας εξασφαλίσει τη ζωή και ο λόγος διότι ο Θεός ζητά αλλά και απαιτεί τον αγιασμό. Είναι γραφικό, άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί (Πετρ.Α΄1:16). Ο Θεός ζητά την θέωση. Πολλές φορές βλέπουμε ότι πολλοί άνθρωποι αν και είχαν συνδιαλεχθεί ένα χρονικό διάστημα με τον Λόγο του Θεού και είχαν μία καλή εξέλιξη για κάποια αιτία έφθασαν στο σημείο να λένε ότι ο Θεός δεν υπάρχει, ούτε ακούει αλλά ούτε και βλέπει ενώ βάσει του Λόγου του Θεού δεν τον βλέπει κάποιος τον Θεό, δεν τον νοιώθει τον Θεό, δεν είναι ο Θεός στη ζωή του διότι η αμαρτία, μικρές ή μεγάλες αλώπεκες έχτισαν οδοφράγματα στη σχέση του με αυτόν. Και ουδείς δεν θέλει να αναρωτηθεί και να πει μήπως οι αμαρτίες σήκωσαν ένα Πελώριο τοίχος ανάμεσα στον Θεό και μεταξύ μας; Αναρωτηθήκαμε όλοι μας γιατί μέσα μας κλώθουμε αντί για αυγά Θεού που θα γεννήσουν καρπούς Θεού αυγά οχιάς; Δηλαδή ενώ διαβάζουμε τον Λόγο του Θεού παρόλα αυτά κλώθουμε στο βάθος της καρδιάς μας ακόμα σκέψεις που δεν έχουν σχέση με την ανυπόκριτη αγάπη, τον αγιασμό, την ταπείνωση κ.λπ. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι διότι μοιραζόμαστε, δεν έχουμε αφιερωθεί ακόμη και δεν έχουμε δημιουργήσει το νου του Θεού. Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί συνεχίζουμε να μην μπορούμε ακόμα να ζούμε με ειρήνη ή γιατί ακόμα δεν έχουμε την δικαιοσύνη του Θεού στη ζωή μας, καθώς γιατί ακόμα δεν έχουμε αγάπη ή ζώσα πίστη; Που έγκειται το λάθος; Πιστεύω λοιπόν ότι ακόμα είμαστε επηρεασμένοι από το σύστημα του κόσμου. Αυτό είναι το λάθος μας, μάλιστα βλέπουμε ότι ακόμα και οι πνευματικοί άνθρωποι δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν στη ζωή τους συνθήκες ώστε να ζουν με τον Θεό και να παρουσιάζουν αυτόν και ο λόγος είναι διότι και αυτοί για τα συμφέροντά τους προσωπικά, θρησκευτικά, τον διαστρέβλωσαν τον έναν δρόμο του Θεού, το δρόμο της ζωής, τον δρόμο της αγάπης, σε πολλούς άλλους δρόμους οι οποίοι έρχονται μέσα από τους εγωισμούς, μέσα από τις θρησκείες, μέσα από τα συμφέροντα. Ακόμα και οι Χριστιανοί βλέπουμε πως χωρίστηκαν σε δόγματα, σε θρησκείες και όσοι τους ακλουθούν δεν βρίσκουν στον πνευματικό κόσμο την πραγματική γαλήνη, την ειρήνη, τη ζωή την άφθαρτη. Δεν βρίσκουν οι άνθρωποι μετά 2000 χρόνια την ανάπαυση. Όλοι οι άνθρωποι δυστυχώς ζουν πυρίκαυστα και αργά ή γρήγορα οδηγούνται στο θάνατο αλλά και όσοι ζουν κάνουν το παν για να τον συναντήσουν αυτόν τον θάνατο γρηγορότερα, εν αγνοία τους φυσικά.

Για όλα αυτά και άλλα πολλά πιστεύω ότι είναι ο Κύριός μας μακριά μας και οι υποσχέσεις του αργούν να έρθουν ακόμα στη ζωή μας. Ο λόγος, διότι δεν τον πήραμε σοβαρά ώστε και αυτός να μπορέσει να μας πάρει στα σοβαρά. Φυσική συνέπεια ενώ όλοι περιμένουμε το φως έρχεται το σκοτάδι γιατί δεν είμαστε σοβαροί και ολοκληρωμένοι απέναντι στις αρχές του Θεού. Πολλές φορές πολλοί άνθρωποι ψηλαφίζουν τον Λόγο του Θεού συνέχεια αλλά κανένα αποτέλεσμα στην ουσία και ο λόγος διότι ακόμα η ζωή τους ίσως να στηρίζεται σε κοσμικούς παράγοντες ή σε πάθη. Μήπως, αναρωτιόμαστε, η έρευνα μοιάζει σαν εκείνη του τυφλού ανθρώπου που ψάχνει στον τοίχο να βρει μία πόρτα, αλλά ο τοίχος είναι παντού γύρω του και πόρτα δεν υπάρχει ή και αν βρει δεν ξέρει που τον οδηγεί αφού έχει τυφλωθεί; Είναι γραφικό, τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται (Ματθ.15:14). Μάλιστα όλοι οι άνθρωποι ακόμα και το μεσημέρι που το φως είναι στην δόξα του σκοντάφτουν, δηλαδή στα απλά πράγματα όταν τα διαχειριστούν πάλι και σε αυτά σκοντάφτουν όπως την νύχτα. Ακόμα και στα απλά ερεθίσματα ή σκάνδαλα που δεχόμαστε εμείς οι άνθρωποι τα εργαζόμαστε λες και πιλοτάρουμε αεροσκάφος σε καιρό πολέμου, μάλιστα λέμε ότι είμαστε ζωντανοί όμως ο θάνατος μας γυροφέρνει. Συνέχεια φωνάζουμε λέγοντας ότι έχουμε δίκιο αλλά δυστυχώς μιλάμε μία γλώσσα που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε και συστήνουμε μία δικαιοσύνη που δεν την γνωρίζει ουδείς, αφού αυτή δεν έχει το έλεος αλλά και την προσφορά. Στην συνέχεια νομίζοντας ότι όλοι έχουν καταλάβει τι λέμε και ενώ τελείωσε η φωνή μας ή η ομιλία μας περιμένουμε όλοι θα πάνε δεξιά και όμως όλοι στρίβουν αριστερά. Μήπως νομίζουμε ότι μιλάμε και μήπως νομίζουμε ότι κάτι σημαντικό λέμε ενώ συνέχεια αντιλαμβανόμαστε ότι κανείς δεν ακούει; Δηλαδή μήπως νομίζουμε ότι οι άλλοι κατάλαβαν και ότι από αύριο θα ξημερώσει καινούργια μέρα για μας και για τους γύρω μας και όμως όλα είναι ίδια; Περιμένουμε σαν Χριστιανοί αιώνες τώρα να δικαιωθούμε τάχα για τους αγώνες μας την ημέρα της κρίσης του Θεού αλλά ποτέ αυτή δεν έρχεται. Περιμένουμε την σωτηρία μας είτε στον ουρανό, είτε με την άφθαρτη ζωή αλλά ούτε και αυτή δεν φαίνεται. Γιατί όλα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν; Μήπως υπάρχει λόγος; Ναι, φυσικά υπάρχει λόγος! Ο ένας είναι διότι περιμένουμε και δεν ενεργούμε κατά Θεόν και ο δεύτερος είναι ότι μαζεύτηκαν πολλές αμαρτίες μπροστά στον θρόνο του Θεού και έγιναν αιτία αυτές για όλους εμάς να περιορίσουν τον Θεό στη ζωή μας σε προσωπικό ή γενικό επίπεδο ώστε να μην δύναται ο Θεός να μας ευλογήσει. Δυστυχώς όλοι αφού δεν φτάνουμε στους στόχους μας φανερώνεται ότι λίγο ή πολύ απιστήσαμε στις αλήθειες του Χριστού αλλά και έχουμε αποστατήσει και από τις αρχές του Θεού. Όλοι λίγο ή πολύ φύγαμε μακριά από τον Θεό. Είναι γραφικό, Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις (Ρωμ.3:12). Δυστυχώς με υποκρισία κινηθήκαμε σε όλη μας τη ζωή και τώρα που την καταστρέψαμε ψάχνουμε αυτόν που μας αγάπησε, ψάχνουμε αυτόν που έδωσε τη ζωή του για μας και ακόμα και εδώ στο ψάξιμο πάλι με εωσφορικό τρόπο τον ζητάμε. Δυστυχώς η αλήθεια, η ουσία χάθηκε από τις κοινωνίες των ανθρώπων. Και είναι αλήθεια ότι δύσκολα το καλό κάνει την εμφάνισή του. Ο Θεός αδέλφια μου μην γελιόμαστε, όλα αυτά τα γνωρίζει και μάλιστα βλέπει ότι ουδείς δεν στηρίζει τον κατατρεγμένο, τον ανήμπορο, τον πνευματικά και βιολογικά φτωχό και ο λόγος διότι αδυνατεί πρώτα να στηρίξει τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτή είναι η αλήθεια την οποίαν θα πρέπει να γνωρίζουμε ώστε να έλθει η χάρη του Θεού πάνω μας. Παρόλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη ζωή μας πάλι κάτι πολύ σημαντικό θα ανατείλει στις κοινωνίες των ανθρώπων και αυτό είναι ότι ξεκίνησε ο Θεός – Πατέρας σήμερα ένα έργο που αν τις διηγηθεί δύσκολα θα πιστέψει τις. Ο Θεός αδέλφια μου έχει απλώσει το χέρι του στη ζωή μας και μας έχει αγκαλιάσει, μάλιστα μας έχει ανοίξει την καρδιά μας ώστε να γνωρίσουμε αλλά και να ζήσουμε τον Θεό μέσα μας και γύρω μας και είναι σίγουρο ότι αν έχουμε μία επίγνωση των πραγμάτων στη ζωή μας, την οποίαν ανέφερα πολλές φορές πως αν την καταλάβουμε θα γίνει ικανή να μας εξασφαλίσει ταπείνωση. Αυτή η ταπείνωση είναι αρκετή να γίνει αιτία ώστε η αγάπη του Θεού να φέρει τον Θεό στη ζωή μας και έτσι όλοι να φύγουμε από το ψέμα, κάνοντας μία καινούργια διαθήκη και συνθήκη μετά του Θεού, η οποία έχει ως εξής, δεν θέλω ενθυμήστε τις αμαρτίες αυτών και έσομαι αυτοίς εις Θεόν και αυτοί έσονται μοι εις λαόν. Σήμερα αδέλφια μου όσο ποτέ άλλοτε το δικό του πνεύμα θα αναπαυθεί πάνω μας, ας έχουμε υπομονή και ας εμμένουμε υπηρετώντας το αγαθό. Ο λόγος που το Πνεύμα του Θεού θα μας αγκαλιάσει είναι διότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Όλοι βλέπουμε ότι μας εμπιστεύεται τα μηνύματά του, τις προθέσεις του, μας φανερώνει μία υγιαίνουσα διδασκαλία, μας παροτρύνει να την σπουδάσουμε στη σιωπή, στο αγιαστήριο από σήμερα και για πάντα για όλους εμάς. Ας το πιστέψουμε αυτό! Αν και βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού το χέρι του και η ευλογία του ξεκίνησε να μας αγκαλιάζει και να έρχεται στη ζωή όλων μας και όλα αυτά η αγάπη του δεν θα τα αποσύρει ξανά από τη Γη και από όλους εμάς. Όλοι από εδώ και στο εξής θα χαίρονται τον Θεό στους αιώνες των αιώνων και αυτό θα γίνει διότι μας αγαπά. Ο Θεός αδέλφια μου άρχισε να βομβαρδίζει τον άνθρωπο με την σοφία του, να φανερώνει σε όλους εμάς την δική του αγάπη, ώστε να γίνουμε αγάπη, να γίνουμε ζωή. Σήμερα οι πολυκατοικίες και τα σπίτια θα βγάλουν πολύ φως Χριστού. Τα σπίτια εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ανθρώπων γίνονται σήμερα εργοστάσια του πνεύματος. Γίνονται τα σπίτια μας μοναστήρια. Όλα σήμερα μεταστοιχειώνονται και γίνονται Άγια, αν και ζούμε σε δύσκολα χρόνια. Αυτά που γράφτηκαν παλιά γίνονται σήμερα φως. Και είναι σίγουρο ότι τα επόμενα χρόνια θα έχουμε τον λαό του Θεού και οι πύλες της ζωής θα ανοίξουν, ανοίξατε πύλας εισελθάτω λαός φυλάσσων δικαιοσύνην και φυλάσσων αληθείαν, αντιλαμβανόμενος αληθείας και φυλάσσων ειρήνην (Ησαΐας 26:2-3). Όταν ένας ή πολλοί άνθρωποι καταφέρουν να γίνουν ιδιοκτήτες των καρπών του Αγίου Πνεύματος τότε θα αποκτήσει νόημα ύπαρξης η ζωή τους, θα αποκτήσουν μεγάλη χαρά. Και να είμεθα σίγουροι ότι όσο πιο μεγάλος είναι ο στόχος ο πνευματικός τόσο μεγαλύτερη θα είναι η χαρά στη ζωή μας και στις μεταξύ μας σχέσεις. Ο Χριστός σήμερα διά Πνεύματος Αγίου ιδρύει το κράτος της ζωής μέσω του αγιαστηρίου, αφού σε αυτό δημιουργείται ο νους του Χριστού με την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού. Ο άνθρωπος που θα δημιουργήσει το νου του Χριστού θα γίνει κληρονόμος του κτιστού και άκτιστου κόσμου σε σημείο να συμβασιλεύει με τον Θεό. Ο άνθρωπος του Θεού θα συγκυβερνά με τον Θεό.

Στην Παλαιά Διαθήκη υπό του προφήτη Δανιήλ αναφέρεται το εξής:

Δαν.12:1, Κατά τον καιρόν εκείνον θα εγερθή ο αρχάγγελος Μιχαήλ, ο οποίος στέκεται προστάτης των υιών του ιουδαϊκού λαού σου. Θα είναι τότε περίοδος θλίψεως, μεγάλης θλίψεως, ομοία της οποίας δεν έγινεν από της εποχής που υπήρξαν άνθρωποι και έθνη επί της γης, έως την εποχήν εκείνην (πιστεύω καθώς το χρηματοοικονομικό σύστημα θα καταρρέει θα αυξάνουν οι φτωχοί και η θλίψη θα υπάρχει στα πρόσωπα όλων εκτός εκείνων που θα πιστεύουν στον Χριστό). Κατά την περίοδον όμως της μεγάλης αυτής θλίψεως θα σωθούν από τον λαόν σου αυτοί που είναι γραμμένοι στο βιβλίον της ζωής. (Αυτό κάνουμε σήμερα με τον αγιασμό, με την σοφία του Θεού, με την απόφαση να γίνουμε του Θεού. Διά της πίστεως γράφεται το όνομα μας στο βιβλίο της ζωής).

Συνεχίζει ο προφήτης,

Δαν.12:2, Πολλοί από εκείνους που έχουν κοιμηθή και ευρίσκονται στον τάφον, θα αναστηθούν, άλλοι μεν εις ζωήν αιώνιον, άλλοι δε εις καταισχύνην αιώνιον. (Ξέρουμε ότι οι νεκροί απεκόπησαν από της χειρός του Κυρίου και δεν ενθυμείται πλέον. Ακόμη ξέρουμε ότι ο Θεός όσους κοιμήθηκαν εν Κυρίω θα τους αναστήσει και θα έρθουν πάλι στη ζωή, στην ζωή με τον Θεό).

Δαν.12:3, Όσοι εμελέτησαν, εννόησαν και ετήρησαν τον νόμον του Κυρίου θα λάμψουν με τέτοια λαμπρότητα ωσάν την λαμπρότητα του ουρανού. Και πολλοί από τους δικαίους θα λάμψουν όπως οι αστέρες στους αιώνας των αιώνων.

Δαν.12:4, Και συ, Δανιήλ, κλείσε αυτούς τους λόγους, σφράγισε το βιβλίον μέχρι του τέλους του καθορισμένου καιρού. Τότε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα διδαχθεί και θα αυξηθεί έτσι η γνώσις του θείου θελήματος κατά την εποχή εκείνη. (Σήμερα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων σπουδάζει την σοφία του Θεού. Και γνωρίζουμε ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού έρχεται πρώτο σε πωλήσεις).

Δαν.12:5, Εγώ ο Δανιήλ είδον και ιδού δύο άλλοι άνδρες είχαν σταθεί όρθιοι, ο ένας εις την μίαν όχθην του ποταμού ο δε άλλος εις την άλλην όχθην.

Δαν.12:6,  Ένας από αυτούς είπεν στον άνδρα, ο οποίος εφορούσε ένδυμα λινόν και ήτο επάνω από το νερό του ποταμού· "πότε θα έλθη το τέρμα των θαυμασίων αυτών πραγμάτων, τα οποία είπες;"

Δαν.12:7, Ήκουσα τον άνδρα τον ενδεδυμένον το πολύτιμον λινούν ένδυμα, ο οποίος ήτο επάνω από το ύδωρ του ποταμού. Αυτός αφού ύψωσε την δεξιάν του και την αριστεράν του χείρα στον ουρανόν και ωρκίσθη στον αιωνίως ζώντα Κύριον, είπε· "κατά το έτος των ετών και κατά το ήμισυ ακόμη του έτους, εις 3.5 έτη, όταν θα ολοκληρωθεί και θα λάβει τέρμα ο διασκορπισμός του λαού του Θεού, τότε θα μάθουν και θα εννοήσουν την αλήθειαν όλων αυτών των προφητειών".

Δαν.12:8, Εγώ ήκουσα αυτά αλλά δεν τα εννόησα και ηρώτησα· "Κύριε, πότε θα έλθη το τέλος αυτών των πραγμάτων;"

Δαν.12:9, Και μου απήντησεν· "έλα, Δανιήλ, πάψε να ερωτάς. Οι λόγοι αυτοί είναι κλεισμένοι και σφραγισμένοι, έως ότου έλθει το τέλος του καθορισμένου καιρού.

Δαν.12:10, Οι δίκαιοι θα αναδειχθούν, θα λευκανθούν διά των θλίψεων, θα καθαρισθούν ως διά πυρός, θα αγνισθούν πολλοί. Οι παράνομοι όμως θα εκτραπούν εις περισσοτέρας και μεγαλυτέρας ανομίας. Όλοι οι ασεβείς δεν θα εννοήσουν τίποτε, από όσα έχουν προφητευθεί. Οι ευσεβείς όμως θα εννοήσουν καλώς τα πάντα.

Δαν.12:11, Από της ημέρας κατά την οποίαν θα καταργηθεί η καθημερινή θυσία του ναού και θα στηθεί το ειδωλολατρικόν βδέλυγμα εις την ερημωμένην πόλιν, θα περάσουν χίλιαι διακόσιαι ενενήκοντα ημέραι δοκιμασίας του λαού. (Εδώ αφήνεται να εννοηθεί πως το βδέλυγμα της ερημώσεως θα επικρατήσει σε όλον τον πλανήτη και για περίπου τριάμισι χρόνια θα είναι αισθητή η παρουσία του. Όταν λέμε βδέλυγμα της ερημώσεως εννοούμε ότι οι άνθρωποι δεν θα έχουν Θεό ή σέβασμα).

Δαν.12:12, Ευτυχής θα είναι εκείνος ο οποίος θα υπομείνη και θα φθάση στο τέλος των χιλίων τριακοσίων τριάκοντα πέντε ημερών. (Χρειάζεται υπομονή, εν τη υπομονή κτίσασθε τα ψυχάς υμών, ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται. Εκείνον τον καιρό δεν θα υπάρχει αδελφός, Λόγος του Θεού αλλά θα υπάρχει μόνο το σιώπα αδελφέ, θα είναι καιρός του σιγάν και όχι καιρός του λαλείν και θα χρειαστεί υπομονή. Όσοι δεν θα έχουν υπομονή θα σφαγιασθούν).

Δαν.12:13, Συ δέ, Δανιήλ, πήγαινε και αναπαύσου. Υπολείπονται ακόμη ημέραι και έτη εις συμπλήρωση του χρόνου της συντελείας. Τότε θα αναστηθής και συ εις την ένδοξον κληρονομίαν σου κατά την συντέλειαν των καιρών. (Η ανάσταση δηλαδή και του Δανιήλ και όλων των εν Κυρίων κοιμηθένων θα τους οδηγήσει να γίνουν κληρονόμοι της άφθαρτης ζωής του Θεού).

 

Ας δούμε τώρα ο ίδιος ο Θεός που μιλούσε στον Δανιήλ τι είπε στον Ιωάννη,

 

Αποκ.22:1, Και έδειξέ μοι ποταμὸν ύδατος ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εκπορευόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του αρνίου.

Αποκ.22:2, Και στο μέσον της πλατείας της πόλεως και του ποταμού, ποτιζόμενον απ' εδώ και απ' εκεί από τα ύδατα του ποταμού, υπήρχε το δένδρον της ζωής, το οποίον έκαμνε δώδεκα καρπούς· κάθε μήνα έδιδε τον καρπόν του, και τα φύλλα του δένδρου αυτού προορίζονται διά τους εθνικούς (που ερύθμιζαν την ζωήν των σύμφωνα με τον νόμον της συνειδήσεως, διότι δεν είχαν γνωρίσει τον Χριστόν).

Αποκ.22:3, Και δι' εκείνους που θα εισέλθουν εις την αγίαν πόλιν δεν υπάρχει κανένας φόβος εξώσεώς των. Και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θα υπάρχει αιωνίως εις την πόλιν αυτήν, και οι δούλοι του Θεού θα τον λατρεύσουν,

Αποκ.22:4, Και θα ίδουν στο πρόσωπόν του, την δόξαν της θεότητός του, και θα φέρουν με χαράν το όνομά του επάνω εις τα μέτωπά των (διά να δηλωθεί έτσι ότι ανήκουν εις αυτόν και μετέχουν ως ιδικοί του εις την θείαν του δόξαν).

Αποκ.22:5, Και νύκτα δεν θα υπάρχει πλέον εκεί, ούτε και καμία ανάγκη λύχνου και φωτός ηλίου, διότι Κύριος ο Θεός θα φωτίζει αυτούς με το απρόσιτον, υπέρλαμπρον αυτού φως και θα βασιλεύσουν στους αιώνας των αιώνων.

Αποκ.22:6, Και μου είπεν ο άγγελος· “όλοι αυτοί οι λόγοι που περιέχονται στο βιβλίον είναι απολύτως αξιόπιστοι και αληθινοί. Και Κύριος ο Θεός των αγγέλων και των προφητών έστειλε τον άγγελόν του να δείξει στους δούλους του, στους πιστούς δηλαδή της Εκκλησίας εκείνα τα οποία σύμφωνα με την θείαν βουλήν του θα πραγματοποιηθούν σύντομα”.

Αποκ.22:7, “Και ιδού, λέγει ο Χριστός, έρχομαι γρήγορα. Μακάριος είναι εκείνος, ο οποίος τηρεί τας προφητείας, που είναι γραμμένες στο βιβλίον τούτο”.

Αποκ.22:8, Και εγώ, που ήκουσα και είδα όλα αυτά, είμαι ο Ιωάννης. Και όταν τα ήκουσα και τα είδα, γεμάτος ιερόν δέος και ευλάβειαν δι' αυτά, έπεσα να προσκυνήσω εμπρός εις τα πόδια του αγγέλου που μου τα έδειχνε.

Αποκ.22:9, Και μου είπεν ο άγγελος· “πρόσεξε, μη κάμης κάτι τέτοιο· διότι εγώ είμαι σύνδουλος ιδικός σου και των προφητών και όλων εκείνων οι οποίοι φυλάσσουν τα λόγια του βιβλίου τούτου. Τον Θεόν προσκύνησε”.

Αποκ.22:10, Και μου είπεν ο Χριστός· “μη σφραγίσης, μη κρατήσης κρυμμένους και μυστικούς τους λόγους των προφητειών που περιέχονται στο βιβλίον τούτο, αλλά ανακοίνωσέ τους και διάδωσέ τους· διότι ο καιρός της πραγματοποιήσεώς των πλησιάζει”. (Στον Δανιήλ ο Θεός είπε να κλείσει το βιβλίο γιατί θέλουν χρόνια ακόμη για να πραγματοποιηθούν ενώ στον Ιωάννη τον Θεολόγο του είπε μην το κλείσεις, άφησέ το ανοιχτό διότι ο καιρός της πραγματοποιήσεώς τους πλησιάζει, και αν πριν 2000 χρόνια ήταν εγγύς – εγγύτατα πόσο μάλλον σήμερα. Όλοι το βλέπουμε σήμερα πως διανύουμε έσχατα χρόνια).

Αποκ.22:11, (Ο καθένας είναι ελεύθερος να τους δεχθεί ή να τους αρνηθεί. Θα βαστάσει δι' αυτό την ευθύνην του). “Ο άδικος ας εξακολουθήση να διαπράττη τας αδικίας και αμαρτίας· ελεύθερος είναι. Ομοίως και ο ακάθαρτος, από τα ρυπαρά έργα της διαφθοράς του ας γίνη περισσότερον ρυπαρός, εάν αυτό θέλη. Αλλά και ο δίκαιος, που έχει δώση την θέλησίν του στο αγαθόν, ας πραγματοποιήση περισσοτέραν δικαιοσύνην. Ομοίως και ο άγιος, ας αγιασθή ακόμη περισσότερον. (Αυτή είναι η δουλειά μας, κάθε μέρα να αυξάνουμε στο αγαθό, κάθε μέρα να προσθέτουμε τους καρπούς, τα χαρίσματα και τα σημεία στη ζωή μας, τα οποία μπορούμε να τα εξασφαλίσουμε μέσα από τον Λόγο του Θεού, μέσα από την σιωπή και την συνεχόμενη συνδιαλλαγή μας με τον ζώντα Θεό).

Αποκ.22:12, Ιδού έρχομαι γρήγορα και έχω μαζί μου τον μισθόν, διά να ανταμείψω τον καθένα από τους πιστούς και ενάρετους σύμφωνα με τα έργα της ζωής του και την όλην κατάστασιν της καρδίας του.

Αποκ.22:13, Εγώ είμαι το Α και το Ω, η απειροτέλεια ύπαρξις, ο χωρίς αρχήν πρώτος και χωρίς τέλος έσχατος. Είμαι ο αιώνιος και αναλλοίωτος, η δημιουργική αρχή και αιτία των πάντων και ο ύψιστος σκοπός αυτών”.

Αποκ.22:14, Και ο άγγελος επρόσθεσε· “Μακάριοι είναι εκείνοι που τηρούν τας εντολάς του Χριστού, διά να έχουν έτσι εξουσίαν από τον Θεόν και δικαίωμα να τρέφονται από το δένδρον της ζωής και να εισέλθουν ελεύθερα από τας πύλας εις την πόλιν του Θεού, εις την βασιλείαν των ουρανών. (Όχι αλλαχόθεν αλλά από την πύλη, η πύλη συμβολίζει τον καθαρισμό, τον αγιασμό).

Αποκ.22:15, Έξω οι αδιάντροποι σαν τα σκυλιά και οι οποίοι κατατεμαχίζουν την Εκκλησίαν του Χριστού· έξω οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και κάθε ένας που αρνείται την αλήθειαν, αγαπά δε και ακολουθεί το ψεύδος της αμαρτίας”. (Όλοι αυτοί δεν έχουν θέση μέσα στην βασιλεία και μάλιστα όσοι καταφέρουν ξεγελώντας τους 24 Πρεσβύτερους να μπουν χωρίς ένδυμα γάμου, γνωρίζουμε ότι υπάρχει μία παραβολή που αναφέρει ότι κατέβηκε ο οικοδεσπότης και είδε πολλούς μη έχοντες ένδυμα γάμου και καθάρισε την βασιλεία ολόκληρη ώστε οι Άγιοι να κληρονομήσουν τη Γη).

Αποκ.22:16, “Εγώ, ο Ιησούς, έστειλα τον άγγελόν μου να κηρύξη και μαρτυρήση εις εσάς όλα αυτά που περιέχονται στο βιβλίον τούτο, διά να γίνουν γνωστά εις τας Εκκλησίας. Εγώ είμαι η ρίζα του Δαυΐδ, ο γνήσιος αυτού απόγονος και κληρονόμος των θείων επαγγελιών. Εγώ είμαι το λαμπρόν άστρον της αυγής, ο ανέσπερος ήλιος της δικαιοσύνης που χαρίζω την ατελείωτον αιωνίαν ημέραν”.

Αποκ.22:17, Και το Πνεύμα το Άγιον και η νύμφη - Εκκλησία λέγουν· “έλα, Νυμφίε έλα”. Και καθένας, που ακούει τας προφητείας αυτάς, ας είπη· “έλα, Νυμφίε, έλα”. Και καθένας που διψά τον Νυμφίον Χριστόν και την αιωνίαν μακαριότητα ας έλθη· και όποιος θέλει, ας πάρει δωρεάν το ύδωρ της ζωής.

Αποκ.22:18, Εγώ, ο Ιωάννης, ομολογώ και διαβεβαιώνω καθέναν που ακούει τα λόγια των προφητειών του βιβλίου τούτου, ότι εάν κανείς προσθέση εις αυτά, θα προσθέση ο Θεός επάνω εις αυτόν τας πληγάς και τας τιμωρίας που είναι γραμμένες στο βιβλίον τούτο.

Αποκ.22:19, Και εάν κανείς αφαιρέση από τα προφητικά λόγια του βιβλίου, θα αφαιρέση ο Θεός την μερίδα και την συμμετοχήν του από το δένδρον της αιωνίου ζωής και από την Αγίαν Πόλιν που είναι γραμμένα στο βιβλίον αυτό. (Στον Λόγο του Θεού αναφέρει ότι, Και πας όστις θέλει ειπεί λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως βλασφημήση κατά του Αγίου Πνεύματος, εις αυτόν δεν θέλει συγχωρηθή. «Λουκ.12:10» το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο αυτό της Αποκάλυψης, δεν θα έχει συμμετοχή στο δέντρο της ζωής όποιος αφαιρέσει κάτι ή συμπληρώσει κάτι).

Συνεχίζει,  Αποκ.22:20, Λέγει ο Χριστός, ο οποίος μαρτυρεί την απόλυτον αλήθειαν των προφητειών του βιβλίου. “Ναι, έρχομαι γρήγορα”. Και ο Ιωάννης μαζί με όλην την Εκκλησίαν απαντούν· “αμήν· ναι, έλα, Κύριε Ιησού”.

 

Αποκ.22:21, Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού είθε να είναι με όλους εμάς, οι οποίοι αν θέλουμε με μία σοβαρότητα, υπευθυνότητα και με μία ολοκληρωμένη αγάπη να αυξηθούμε στην δικαιοσύνη, στην αγάπη, στην σοφία, στην ειρήνη, στους καρπούς του Αγίου και Παναγίου Πνεύματος.

Γένοιτο, γένοιτο Αμήν.

 

 

 

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΩΜΑΣ.