Η ΣΤΕΡΗΣΗ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

 

  

Η ΣΤΕΡΗΣΗ, ΥΛΙΚΗ Η΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

 

Αδέλφια μου αγαπημένα, η χαρά μου είναι άπειρη διότι όλοι εμείς συνεχίζουμε και σήμερα τα πνευματικά μας μαθήματα, τα οποία ενέπνευσε ο Θεός στην ζωή μας ώστε με την δύναμη του Θεού να γίνουμε πόλος έλξης για εκατομμύρια ανθρώπους που διέπονται από άγνοια ή ημιμάθεια, οι οποίοι μπορούν με την παρουσία του Θεού στην ζωή τους να διαμορφώσουν καινούργιο τρόπο ζωής, ώστε ενωμένοι με αγάπη να συνεχίζουμε τους πνευματικούς μας αγώνες. Αδέλφια μου, στην χαραυγή του Χριστιανισμού ειπώθηκαν τα βαρυσήμαντα, αποκαλυπτικά λόγια του Απ. Παύλου τα οποία έχουν ως εξής, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος (Κορινθίους Α΄ 15:26). Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν διά Πνεύματος Αγίου σε χρόνια πολύ δύσκολα για το ανθρώπινο γένος, γι’ αυτό και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσαν ακόμα να γίνουν κατανοητά από τον σύγχρονο Χριστιανό, αφού αυτός ακόμα δυστυχώς βαδίζει σε δογματικές ανθρώπινες θεωρίες του παρελθόντος οι οποίες δεν επιτρέπουν καμία άλλη προσέγγιση ή σκέψη, φυσική συνέπεια να αποκλείουν την πνευματική εξέλιξη. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα κάθε σκέψη διαφορετική θεωρείται αιρετική, όμως, το ότι η κατάργηση του θανάτου δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητή δεν πάει να πει ότι δεν ανήκει στην σοφία του Θεού και ότι δεν είναι επαγγελία των εσχάτων χρόνων η οποία θα λάβει χώρα από τα πρόσωπα εκείνα που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ολική αναγέννηση του ανθρώπινου γένους.

Αδέλφια μου, ακόμα θα ήθελα να τονίσω ότι ο Χριστός δεν μίλησε ποτέ για την αθανασία της ψυχής, μίλησε μόνο για την ανάσταση των νεκρών δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερη σημασία στους εν Κυρίω κοιμηθέντες. Γραφικά αναφέρεται από τον ίδιο τον Χριστό για το θέμα του θανάτου το εξής: ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη, ζήσεται·, αλλά, και πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο; Μάς ρωτά, (Ιωάννης 11:25-26). Σε ένα άλλο σημείο ο Χριστός αναφέρει για τον θάνατο ή την ανάσταση —δεν αναφέρεται η μεταθανάτια ζωή αλλά η ανάσταση— τα εξής: ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν (Ιωάννης 5:24). Μάλιστα πολλοί Χριστιανοί έψαξαν όλη την Γραφή και στήριξαν τον θάνατο και την μεταθανάτια ζωή σε μια παραβολή που είπε ο Χριστός. Αυτή είναι η παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου (Λουκάς 16:19-31). Ο Χριστός σε αυτή αναφέρει απλώς ότι εν τω άδη ουκ εστι μετάνοια. Αδέλφια μου, είναι απολύτως βέβαιον ότι ο Θεός έκτισε έναν κόσμο άφθαρτο και αθάνατο. Ο σοφός Σολομώντας αναφέρει ότι ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων. έκτισε γαρ εις το είναι τα πάντα, και σωτήριοι αι γενέσεις του κόσμου, και ουκ εστιν εν αυταίς φάρμακον ολέθρου ούτε άδου βασίλειον επί γης. δικαιοσύνη γαρ αθάνατος εστιν (Σοφία Σολομώντος 1:13-15). Για να γίνει όμως κατανοητό αυτό χρειάστηκε η Δημιουργία να γίνει το μέσο εκείνο που θα μάς βοηθήσει να γίνουμε όλοι εμείς γνώστες του καλού και του κακού. Έτσι η Δημιουργία είναι το μέσον που κοινωνεί και επικοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεό αφού η Δημιουργία γίνεται αιτία να γνωρίσουμε καλό και κακό.

Η αποστολή η δική μας σήμερα δεν είναι να συμβιβαστούμε με τον θάνατο. Η αποστολή μας είναι διά του αγιασμού, διά της υγιαίνουσας διδασκαλίας, διά του αγιαστηρίου να επικρατήσουμε του θανάτου, να νικήσουμε αυτόν, να εξουσιάσουμε αυτόν. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μάς δείξει τον δρόμο να νικήσουμε τον θάνατο, την φθορά, την αμαρτία. Αν εμείς δεν έχουμε αυτή την πίστη ώστε με την αφιέρωση να συμμετέχουμε στο δικό του ακολούθει μοι και να μετέχουμε της δικής του αφιέρωσης ώστε να δημιουργήσουμε τον δικό του νου, ο οποίος νους να βρίσκεται σε αδιάλειπτη επικοινωνία με τον Πατέρα Θεό που δύναται με το δικό του Πνεύμα να ζωοποιεί το δικό μας πνεύμα αλλά και το σώμα  —το οποίο σώμα είναι ναός του Αγίου Θεού αφού μέσα μας κατοικεί το Πνεύμα του Θεού— τότε θα χάσουμε την μάχη και ο λόγος όχι διότι δεν μπορούμε να νικήσουμε τον θάνατο αλλά διότι ασχοληθήκαμε με την Κτίση και όχι με τον Κτίστη. Υπάρχουν αδέλφια μου δώδεκα γραφικά στοιχεία που κάνουν τον Θεό να ανοίγει την θύρα της ζωής —μόνο όταν αυτά εφαρμοστούν από έναν ή πολλούς ανθρώπους θα φέρουν ειρηνοποίηση μεταξύ μας αλλά και με τον Θεό— τα οποία είναι απαραίτητα για την θέωση του ανθρώπου η οποία μάς εξασφαλίζει την μεταστοιχείωση. Αυτά τα γραφικά στοιχεία είναι:

 

1. Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε (Ματθαίος 7:1).

 

2. Πάντα συνεργεί εις αγαθόν τοις αγαπώσι τον Θεόν (Ρωμαίους 8:28).

 

3. Έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου (Ματθαίος 7:5 & Λουκάς 6:42).

 

4. Εάν αυτόν θέλω να μένη εωσού έλθω, τι προς σε; συ ακολούθει μοι (Ιωάννης 21:22). Ο λόγος διότι ο ένας αγάπησε τον Θεό, ο άλλος την αποστολή, την δόξα, την εξουσία.

 

5. Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή· και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς (Ματθαίος 17:20).

 

6. Εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού (Ιωάννης 3:3). Μόνο η έρημος, η σιωπή, το αγιαστήριο σε αναγεννά και σε κάνει να δεις την βασιλεία του Θεού μέσα σου.

 

7. Ο πιστεύων εις εμέ κάν αποθάνη ζήσεται και πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο; (Ιωάννης 11:25-26).

 

8. Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός (Ματθαίος 23:10).

 

9. Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία (Τιμόθεος Α΄ 6:10).

 

10. Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής (Αποκάλυψις 2:7).

 

11. και ελθών Εκείνος ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως (Ιωάννης 16:8).

 

12. Οι άγιοι θέλουσι κληρονομήσει την γη. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να αρχίσει η κρίση, η ατομική. Ο τρόπος; Άρχεται η κρίση του Θεού απ’ τον οίκο αυτού.      

 

Αδελφάκια μου, αυτά είναι τα δώδεκα γραφικά στοιχεία τα οποία μπορούν να μάς χαρίσουν πρώτα ειρηνοποίηση στις μεταξύ μας σχέσεις, αλλά, να φέρουν ειρηνοποίηση και σε όλον τον Χριστιανικό κόσμο ανεξαρτήτως δόγματος και να μάς δώσουν την δύναμη να προβούμε σε ενέργειες οι οποίες υπερβαίνουν τους συνήθεις ρυθμούς ώστε να ολοκληρωθεί η αναγέννησή μας, αφού μέσω αυτής δυνάμεθα να φτάσουμε στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση.

Βλέπω καμιά φορά μερικούς ανθρώπους αφελείς που αντί να ασχολούνται με τον Θεό ασχολούνται με το να λένε αυτό το είπε ο Τάδε για τον Χριστό, το άλλο το είπε ο Τάδε ή το άλλο το είπε ο Θωμάς και τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος το είπε. Θα ήθελα να τονίσω ότι τίποτα δεν είπε κανένας. Ένας τα είπε όλα. Ένας έγραψε με την ζωή του. Ένας εφάρμοσε. Ένας έδωσε την ζωή του λύτρον αντί πολλών και αυτός είναι ο Χριστός. Καλό είναι να πει και κάποιος κάτι, αλλά, άμα θέλει να το παίξει αρχηγός, προφήτης ή ποιμένας ή οτιδήποτε άλλο, να το πάρει πίσω, είναι έμπορος ψυχών, ομοιάζει με τον παιδεραστή αφού εκμεταλλεύεται την άγνοια των ανθρώπων. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον χρειαζόμαστε διότι όλα τα είπε ο Χριστός. Εγώ ήρθα στην Γη και κάνω αυτό το έργο, έχω αυτή την αποστολή, να πω για τον Χριστό. Γι’ αυτό και στην Φωνή Θεού ό,τι έχτισαν οι άνθρωποι όλα γκρεμίζονται και ένα ανασταίνεται, το θέλημα του Θεού με αρχηγό τον Χριστό. Μεταξύ μας όλοι είμαστε φίλοι και κανένας δεν είπε τίποτα, όταν θέλει δόξα.

 

Αδέλφια μου, ο άνθρωπος είναι το απαύγασμα της δόξης του Θεού, όμως, χωρίς πνευματική διαπαιδαγώγηση καταντά να πέφτει στο επίπεδο του κτήνους μέσα από την ημιμάθεια ή την άγνοια που τον διέπει. Γι’ αυτό σήμερα απεδείχθη ότι η σοφία της όποιας στέρησης στην ζωή μας είναι η μόνη σοφία η οποία αιώνες τώρα εξελίσσει τον άνθρωπο αλλά και γενικότερα το ανθρώπινο γένος, αφού η σοφία της στέρησης γίνεται σήμερα η αιτία να εξελίξει τον κόσμο μας πάνω σε όλους τους τομείς, αφού αυτή η στέρηση ακόμα και στο τομέα της ύλης γέμισε τον κόσμο αγαθά. Αυτή η στέρηση έφερε την εξέλιξη που διέπει σήμερα τον κόσμο μας και αναμένεται η στέρηση των ανθρώπων που ταξίδεψαν στους αιώνες να φέρει απείρως περισσότερη σοφία Θεού στο μέλλον μέσα από την έρευνα. Αδέλφια μου, η σοφία της στέρησης είναι η μόνη αιτία να εμφανιστούν στον κόσμο μας οι υιοί και οι θυγατέρες του Θεού οι οποίοι στην αρχή θα αποτελέσουν την οικογένεια του Θεού η οποία οικογένεια στην συνέχεια θα γίνει εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Κατόπιν, διά Πνεύματος Αγίου θα γίνει το στράτευμα του Θεού στην Γη όπου διά αυτού, στο τέλος, θα δημιουργηθούν συνθήκες ώστε ο Κύριος να έρθει πάλι στην Γη όχι για να σταυρωθεί, όχι για να κηρύξει πάλι την αγάπη αλλά για να συμβασιλεύσει με τους λελυτρωμένους του οι οποίοι μέσα από την στέρηση θα σπουδάσουν —όλοι οι άνθρωποι— την σοφία του Θεού στο να γίνουν σύμμορφοι της απείρου κάλλους δόξης του ώστε να έρθει η ώρα όπου ο Κύριος ερχόμενος να παραλάβει την βασιλεία του με έναν σκοπό, να λάβει χώρα η επαγγελία που έχει ως εξής: γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Επαγγελία η οποία εδόθη από τον ίδιο τον Υιό και Λόγο του Θεού του ζώντος. Η ολοκληρωμένη σοφία που θα αγκαλιάσει το ανθρώπινο γένος είναι η παρουσία του Θεού. Αυτή η εξέλιξη θα είναι σημείο αναφοράς για την τελείωση της όποιας στέρησης αλλά και της εξέλιξης διότι για να έρθει ο Χριστός στην ζωή μας, ο Πατέρας στην Γη αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι έχουμε εξελιχτεί. Η σοφία λοιπόν της όποιας στέρησης θα φέρει τον χορτασμό στους ανθρώπους μέσα από το Πνεύμα του Θεού, αφού αυτή η σοφία θα καταστήσει τα έθνη στο να ζουν με αγάπη μεταξύ τους.

Μάλιστα, σήμερα, η στέρηση αυτή της μοναδικής ζωής που έχουμε την οποία χάνουμε απρόβλεπτα πολλές φορές έχει γίνει αιτία έρευνας από ανθρώπους που ασχολούνται με την υγεία και την πρόοδο του ανθρώπινου γένους, αφού και αυτή την στερούμαστε με τον λάθος τρόπο ζωής που έχουμε επιλέξει μέσα από την άγνοιά μας να υιοθετήσουμε. Αυτή η στέρηση θα φέρει και την άφθαρτη ζωή που είναι και αυτή επαγγελία. Απεδείχθη ότι η ευμάρεια του κόσμου η οποία έρχεται μέσα από την άγνοιά μας γίνεται αιτία να συσσωρεύουμε την ύλη για τον εαυτό μας, στερώντας αυτή —που εμείς μαζεύουμε— από πολλούς άλλους ανθρώπους οι οποίοι έχουν μεγάλη ανάγκη ακόμα και ένα πιάτο φαγητό. Εκτός της στέρησης που προκαλούμε στους άλλους, με την ευμάρεια αποκτούμε και τον εωσφορικό εγωισμό. Αυτός ο πλεονασμός, η ευμάρεια, είναι η μόνη αιτία που θα οδηγήσει το ανθρώπινο γένος —και το οδηγεί— στον ανυπέρβλητο θάνατο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι και το ου φονεύσεις με τα πάθη λειτουργεί και αυτό στην ζωή μας υπό άλλης μορφής, αφού από την άγνοιά μας φονεύουμε τον εαυτό μας, η Γραφή μιλά για τους πεφονευμένους. Όμως, παρ’ όλα αυτά η στέρηση θα κάνει πολλούς που στερούνται την ζωή να βρουν την ζωή, να βρουν το Πνεύμα που τους ζωοποιεί με ένα σκοπό, να φύγει ακόμα και ο θάνατος από την ζωή μας. Αυτός ο θάνατος θα κινητοποιήσει όλους τους ανθρώπους, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, στο να πολεμηθεί ανήλεα και θα πολεμηθεί από όλους τους φορείς πνευματικούς και επιστημονικούς ώστε να τον νικήσουν οι άνθρωποι. Και να, εμείς σήμερα ζούμε στην εποχή όπου θα λάβει χώρα η απολύτρωση των ψυχών και των σωμάτων μας και το θέμα μας, αυτό μάς τονίζει ώστε ο Χριστός να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, διότι ο Χριστός έλαβε σώμα και το αφθαρτοποίησε, έλαβε πνεύμα και το μετάλλαξε διά της σοφίας του Θεού και της υπακοής σε ζωοποιόν. Ο Χριστός έλαβε ψυχή που σημαίνει ζωή και την έσωσε αφού την έχει σήμερα αιώνια, την οποία έλαβε αφού πρώτα υπέστη τον θάνατο. Ο θάνατος τον έφερε στην ζωή. Μάλιστα, ο θάνατος του Χριστού έλαβε χώρα ώστε να μην πεθάνουμε εμείς, αφού ο Χριστός πλήρωσε με τον δικό του θάνατο τον δικό μας.

Χρειάζεται όμως να κερδίσουμε χρόνο πάνω στις αξίες που λέγονται σοφία Θεού συναρπάζουσα. Χωρίς σοφία Θεού απεδείχθη ότι ο άνθρωπος, είτε είναι του Θεού είτε όχι, θα οδηγηθεί αργά ή γρήγορα στον ανυπέρβλητο θάνατο. Και ο λόγος που έρχεται ο θάνατος γι’ αυτούς που είναι του Θεού είναι διότι αυτοί απλώς λένε ότι είναι του Θεού, αν ήταν πραγματικά του Θεού ο κόσμος θα άλλαζε, η αμαρτία θα σταματούσε, η φθορά δεν θα υπήρχε και ο θάνατος δεν θα ενεργούσε. Για να πετύχουμε τους στόχους μας ας είμαστε λοιπόν από σήμερα και συνειδητά απλοί ως προς την λιτότητα. Η σοφία, λοιπόν, της στέρησης θα φέρει τον Θεό σε όσους έχουν προορισμό σωτηρίας. Η στέρηση χωρίς σοφία Θεού είναι αυτή που γέννησε την συνειδητή αλλά και ασυνείδητη απώλειά μας η οποία στέρηση αδέλφια μου, αν δεν γίνει αντιληπτή η αξία της, για αυτόν που δεν την καταλαβαίνει δυστυχώς θα γίνει η αιτία της απώλειάς του διότι θα γεμίσει από τον υπέρμετρο εγωισμό ο οποίος στην τελική του μορφή εμφανίζεται με το παράπονο. Δεν υπάρχει κανένα κακό που να μάς αφήνει αμέτοχους όταν έρθει στην ζωή μας, ή θα γεννήσει ζωή ή θα γεννήσει τον θάνατο ώστε να φέρει την σοφία εκείνη που να μπορεί να ενεργεί στο αγαθό τοις αγαπώσι τον Θεό. Συνειδητή εννοώ εκείνη την σοφία που οδηγεί τον κάθε αδελφό που στερείται στο να γνωρίσει την σοφία του Θεού, να γνωρίσει τα δρώμενα του Ευαγγελίου. Διότι όλοι γνωρίζουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού, όμως, για να μην διωχθούν από τα υφιστάμενα στερεότυπα τα οποία τα διέπει φανατισμός και εγωισμός, γίνονται αιτία όλοι οι άνθρωποι να τα αποφεύγουν και ασυνείδητα λόγω της οκνηρίας, της άγνοιας που διέπει πολλούς ανθρώπους, γενικότερα της πνευματικής τεμπελιάς, αυτά αιώνες παραμένουν και οδηγούν τους ανθρώπους στην απώλεια.

Με αφορμή όλα αυτά, αυτές τις μέρες σκέφτηκα την δική μου πορεία και την πορεία πολλών ανθρώπων οι οποίοι πάσχουν πνευματικά, υλικά, ψυχολογικά, βιολογικά, κ.λπ.. Έτσι αναρωτήθηκα ποιος είναι ο λόγος της όποιας στέρησης, πού έγκειται. Στράφηκα, λοιπόν, στον εαυτό μου να βρω την αιτία. Η επιπολαιότητα πολλών ανθρώπων θα απαντήσει ότι ο καθένας πληρώνει τα δικά του λάθη. Φυσικά, αυτό το λένε όσοι είναι χορτασμένοι ή τακτοποιημένοι από δουλειά, από υγεία, από περιουσία, κ.λπ.. Οι άνθρωποι όμως που διέπονται από την σοφία του Θεού θα απαντήσουν ότι ο Θεός έχει για μένα ένα σχέδιο σωτηρίας που με καλεί να το υπηρετήσω. Εξάλλου, από τότε που γνώρισα τον Πατέρα Θεό, αυτή είναι η μόνη αρχή που με διέπει, να ψάχνω τον εαυτό μου και όχι τους άλλους, αυτό με έμαθε ο Πατέρας Θεός και απεδείχθη ότι έχει δίκιο.

Αδέλφια μου, ο Θεός φρόντισε για μένα, και τον ευχαριστώ σήμερα μέσα από την καρδιά μου διότι πέρασα πολλά χρόνια με συντροφιά την στέρηση στην ζωή μου, έτσι σήμερα κατάλαβα πώς ενεργεί, αφού πάντα είχα κατά νου ποιος ο λόγος της όποιας στέρησης στην ζωή μου αλλά και όλων όσων στερούνται στον υλικό τομέα, στον πνευματικό όπως σοφία Θεού, αλλά και στα θέματα υγείας, κ.λπ.. Η απάντηση στην αρχή για μένα έρχεται μέσα από τον Λόγο του Θεού ότι πάντα συνεργεί εις αγαθόν τοις αγαπώσι τον Θεόν, στοιχείο το οποίο στην αρχή δεν το καταλαβαίνει ο άνθρωπος. Για όσους δεν αγαπούν τον Θεό, δεν γνωρίζουν τον Θεό και ο όποιος πλουτισμός είναι στέρηση που καταλήγει σε μάστιγα αφού όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το πνευματικό ή βιοτικό τους επίπεδο, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι, αγράμματοι κ.λπ. ζουν πυρίκαυστα. Η στέρηση όσων έχουν προορισμό σωτηρίας καταλήγει σε μετάνοια και μετά σε αναγέννηση, ενώ η στέρηση στον κόσμο όπως είπαμε καταλήγει, αφού λείπει η σοφία του Θεού, σε μάστιγα και τελευταία ο πλουτισμός χωρίς σοφία Θεού πνευματική ή υλική καταλήγει σε εωσφορικό εγωισμό με αποκορύφωμα την μοναξιά, στοιχείο που κάνει τον άνθρωπο να κλείνεται στον εαυτό του. Με αφορμή όλα αυτά που συνέλαβα ότι φέρνει η στέρηση η οποία είδα ότι είχε καταβάλει και την δική μου ζωή, ειδικότερα στον πνευματικό τομέα, θέλησα να εμπλουτίσω την στέρησή μου με την σοφία του Θεού η οποία βρίσκεται μέσα στον Λόγο του Θεού, με έναν σκοπό αλλά και στόχο, να με εγκαταλείψει διά παντός η στέρηση, αλλά και να μάς εγκαταλείψει όλους αφού πρώτα καταλάβουμε την μεγάλη αξία της. Ο τρόπος; Προσθέτοντας στην ζωή μου, στην ζωή μας την σοφία του Θεού ώστε να δούμε την μεγάλη αξία της, όμως, εδώ θέλει προσοχή. Όταν σπουδάζεις είσαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις. Όποιος δύο ώρες σπουδάζει την σοφία του Θεού (κάνει αγιαστήριο) και δέκα ώρες ασχολείται με τον κόσμο δεν μπορεί να καταφέρει πολλά. Ο κόσμος έτσι απλά δεν θα πεθάνει ποτέ για αυτόν. Για κάποια χρόνια χρειάζεται, απ’ ότι έχουμε καταλάβει, συνδιαλλαγή μόνο με τον Θεό, μόνο έτσι θα έχουμε αποτελέσματα ώστε να μην στερούμαστε. Κατόπιν θα μάς δώσει την δύναμη (σε όλους όσους στερούνται) να φτάσουμε στην δική του δόξα. Σκεπτόμενος, λοιπόν, αυτή τη στέρηση στην δική μου ζωή φώναξα από χαρά, όταν συνειδητοποίησα το καλό που μου έχει κάνει. Τι φώναξα; Απλά, πολλά «ζει Κύριος». Πολλές ευχαριστίες έδωσα στον Θεό για κάθε στέρηση, αφού είδα ότι αυτή είναι η μόνη αιτία για την όποια πνευματική πρόοδο που διέπει σήμερα την ζωή μου, αλλά και πέρα από μένα, είδα ότι αυτή είναι και η μόνη αιτία για την πρόοδο όλου του ανθρώπινου γένους. Αυτό με έκανε να κάνω μια ανασκόπηση στην δική μου ζωή ώστε μέσα από την σημερινή μου ομιλία να πάρουν θάρρος και όλοι όσοι στερούνται.

Σκεπτόμενος, λοιπόν, την ζωή μου είδα ότι από μικρός, πολύ μικρός, από το Δημοτικό ακόμα, ξεκίνησε η εκπαίδευση, η στέρηση στην ζωή μου. Ο τρόπος; Πρώτον μπήκαν φοβίες λόγω της άγνοιας με στόχο και σκοπό να μπορώ —ο καθένας μας— να διαχειριστώ την αξία της ζωής, αλλά, και φοβίες για την ίδια την ζωή. Αυτές οι φοβίες με τα χρόνια πολλαπλασιάστηκαν. Φυσική συνέπεια να φέρουν την φτώχεια στο πνεύμα μου αφού το μυαλό μου κολλούσε στο καθετί κάνοντας στην συνέχεια πολλές σκέψεις οι οποίες δεν με άφηναν να ζήσω με ειρήνη, τις οποίες και επαναλάμβανα συνέχεια. Επηρεασμένος στην συνέχεια από ανθρώπους οι οποίοι είχαν δικά τους προβλήματα, έχασα την προσωπικότητά μου, την οποία και ποτέ δεν είχα γνωρίσει ενώ νόμιζα ότι γνώριζα. Μάλιστα, νόμιζα ότι ήμουν έξυπνος, ότι καταλάβαινα καλύτερα ή και περισσότερα, στοιχείο εμφανές σε όλους τους ανθρώπους. Δεν ήξερα ότι πίσω από όλα αυτά κρύβονταν ο εγωισμός, ο Διάβολος, η ημιμάθεια, η άγνοια. Έτσι η στέρηση μεγάλωνε. Η στέρηση αυτή εξαφάνισε και την όποια όρεξη για δραστηριότητα ακόμα και στον υλικό τομέα. Και είναι φυσικό. Δεν είναι δυνατόν να έχεις όρεξη να αναπτυχθείς υλικά όταν δεν έχεις υγεία, πόσο μάλλον πνευματικά. Και ο λόγος, απ’ ότι απεδείχθη σήμερα, ήταν διότι ο εγκέφαλός μου κατακλύζονταν από σκέψεις οι οποίες μου δημιουργούσαν προβλήματα και στο βιολογικό μου σώμα, όπως κόπωση αλλά και καμία όρεξη, καθώς και στην συνέχεια αστάθεια, ζαλάδες, ταχυκαρδίες, αρρυθμίες κ.λπ.. Η κατάσταση αυτή, λοιπόν, έφερε και την φτώχεια στο υλικό στοιχείο, αφού δεν είχα όρεξη να επιδιώξω πράγματα που θα μου έκαναν ευχάριστη την ζωή. Όλα τα έβλεπα μάταια αφού έλειπε ο Θεός από την ζωή μου. Στο τέλος ήρθε η στέρηση της υγείας, με μία και περισσότερες ασθένειες στο σώμα. Αυτή η ασθένεια γέννησε την στέρηση της ζωής αφού έφερε στην ζωή μου τον φόβο του θανάτου. Μέχρι εδώ βλέπουμε ότι η άγνοια αλλά και το περιβάλλον που ζει ο καθένας μας παίζει σημαντικό ρόλο. Αλλά, και το πιο κατάλληλο περιβάλλον να έχεις θα πρέπει να διαπαιδαγωγηθείς διότι οι αποστολές διαφέρουν και διότι θα πρέπει να ζεις με χαρά κάτω από όλες τις συνθήκες ώστε να μπορείς να σπουδάζεις. Ο Τωβίτ στο κεφάλαιο 14 αναφέρεται ότι έχασε για οκτώ χρόνια το φως του, τυφλώθηκε, όμως δεν σταμάτησε να εργάζεται το αγαθό και να ευχαριστεί τον Θεό για όλα. Η στέρηση αυτή τον έκανε παράδειγμα προς μίμηση, αφού ο Θεός είδε την ευχαριστία που είχε αυτός ο άνθρωπος και του έδωσε ξανά το φως του. Έτσι και εμείς, μπορεί να στερηθούμε πράγματα όμως να μην απελπιζόμαστε, θα τα ξαναπάρουμε. Έχουμε πολλά παραδείγματα, όπως ο Λάζαρος, όπως ο τυφλός, όπως ο παράλυτος. Μάλιστα ο Τωβίτ έζησε 154 χρόνια. Άρα, τι χρειάζεται να κάνουμε εμείς την ώρα που στερούμαστε; Είναι απλό. Να μείνουμε στις αρχές του Θεού εργαζόμενοι καθημερινά πάνω στην σοφία του Θεού και στην αγάπη. Από το σύστημα του κόσμου να μην αγγίξουμε τίποτα. Ο κόσμος χωρίς Θεό, χωρίς αγάπη είναι μια αίσθηση η οποία απλά είναι μια ψευδαίσθηση αφού σε οδηγεί στην αμαρτία, στην φθορά, στον θάνατο. Ο κόσμος χωρίς Χριστό σε καλεί να διεκδικήσεις θέσεις, υλικά αγαθά κ.λπ. τα οποία καταλήγουν στην απώλεια ψυχής και σώματος. Δεν χρειάζεται να γίνουμε ευτυχισμένοι με το να ακολουθήσουμε τον κόσμο. Η όποια ευτυχία μάς βγάζει από την αγάπη του Θεού αμέσως να απορρίπτεται. Αδέλφια μου, απεδείχθη ότι η στέρηση χωρίς την σοφία του Θεού, σου δημιουργεί και σου εξασφαλίζει τον θάνατο στην ζωή. Ο τρόπος; Μέσα από την άγνοια που διέπει όλους τους ανθρώπους αλλά συνάμα και την ζωή όλων όσων στερούνται σοφίας. Το πολύ παράξενο κατά την χρονική περίοδο που κάποιος στερείται σοφίας Θεού είναι ότι νομίζει ότι είναι και ο πιο έξυπνος άνθρωπος, ενώ, συνάμα οι σκέψεις, οι φοβίες, ο εγωισμός, τα λάθη τον «δένουν» τον ίδιο χεροπόδαρα σε σημείο ώστε να κάνει με δυσκολία πράγματα που οι άλλοι άνθρωποι κάνουν με την μεγαλύτερη ευκολία αλλά και απλότητα.

Αυτό είχα πάθει εγώ, παραχώρηση Θεού για ένα σκοπό, να επέλθει ταπείνωση. Και, κατόπιν, να το θαύμα. Έλαβα κάλεσμα από τον Θεό ώστε να γνωρίσω το θέλημά του αλλά και στην συνέχεια να φέρω εις πέρας την αποστολή που Αυτός μου καθόρισε ώστε να γίνω ένα σκεύος εκλογής —όπως και όλοι να γίνουμε σκεύη εκλογής, άνθρωποι Θεού. Με το κάλεσμα που έλαβα και με πολύ αγώνα κατάλαβα ότι η εκπαίδευσή μου αυτή είχε ένα σκοπό, να γνωρίσω πώς έρχεται ο θάνατος στην ζωή των ανθρώπων και πώς ο άνθρωπος δύναται διά Πνεύματος Αγίου να φτάσει στο σημείο να γίνει μέχρι και σύμμορφος της δικής Του δόξης. Ο Θεός, λοιπόν, με ελέησε. Στην συνέχεια, μετά το κάλεσμα του Θεού, πήρα το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια μου. Μέσα απ’ αυτό είδα πως το ρήμα του Θεού είναι ζωοποιόν και έχει την εξουσία να ανασταίνει και νεκρό αλλά και να μπορεί να μορφοποιεί την ύλη κατά το είδος. Έπειτα, με το κάλεσμα που έλαβα να ακολουθήσω τον Χριστό, γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Έτσι είδα ότι όλοι οι άνθρωποι, αργά ή γρήγορα, οδηγούνται σε αδιέξοδο με αυτόν τον τρόπο που τους καθοδηγεί το ολικό σύστημα των ανθρώπων έτσι όπως υπάρχει σε όλον τον πλανήτη. Πρώτα, λοιπόν, ασθενεί το πνεύμα, αφού ο Λόγος του Θεού δεν υπάρχει στην ζωή μας και μετά το σώμα. Όλοι δίνουν την ζωή τους καθημερινά, με πολλές ώρες εργασία, για να φτιάξουν χρήματα και μετά βλέπεις ότι δίνουν τα χρήματα και ό,τι απέκτησαν για να βρουν πάλι την υγεία τους. Όλοι έχουν διαφορετική αποστολή ή λόγο ή κίνητρο, το τέλος όμως για όλους τους ανθρώπους είναι ότι αργά ή γρήγορα έρχονται τα δυσάρεστα. Στην συνέχεια είδα ότι η ανάγκη και η ιδέα να θέλω να ζήσω —διότι αυτό είναι κάτι που ο Θεός εναπέθεσε μέσα σε όλους τους ανθρώπους, να θέλουν να ζήσουν— είναι για μένα και για σένα που αυτήν την στιγμή συνδιαλεγόμαστε πνευματικά, αρκεί να το πιστέψουμε και να το εργαστούμε. Η ιδέα της ζωής η οποία είναι γραφική αλλά και θέλημα Θεού είναι ισχυρό κίνητρο ώστε να πει ο καθένας ένα δυνατό και αληθινό μέσα από την ψυχή του «θέλω να ζήσω με τον Χριστό». Έτσι το θέμα αυτό, η σκέψη αυτή, να ζήσω, ενήργησε για μένα θετικά (αφού αρρώστησα, αφού στερήθηκα) και έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση προς την επανένταξή μου στην ζωή.

Το σχέδιο λοιπόν του Θεού ήταν έξυπνο αλλά και σοφό αφού ο Θεός φρόντισε να έχω αγάπη στην θρησκεία μου, στην Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία, την οποία γνώριζα τυπικά όχι όμως ουσιαστικά. Με την στέρηση, ξεκίνησα να ψάχνω τον Λόγο του Θεού ώστε να ανακτήσω τις δυνάμεις μου, να επανενταχτώ στην ζωή, στην υγεία, κάτι που μέχρι χτες δεν έκανα. Ψάχνοντας μέσα στον Λόγο του Θεού ένιωσα χαρά για τον τρόπο που ο Κύριος μιλούσε, για τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε κ.λπ.. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να φύγεις από την άγνοια, την αμαρτία, την φθορά ή την όποια στέρηση. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι η αναγέννηση θέλει δουλειά, κατάλαβα ότι πνευματικά είμαι «ακαλλιέργητος», είμαστε «ακαλλιέργητοι», είμαστε μακριά από τον Θεό γι’ αυτό και πεθαίνουμε. Ο Κύριος φανέρωσε, Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή· και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς, καθώς, Εάν έχετε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ηθέλετε ειπεί εις την συκάμινον ταύτην, Εκριζώθητι και φυτεύθητι εις την θάλασσαν· και ήθελε σας υπακούσει (Ματθαίος 17:20 & Λουκάς 17:6) και τέτοια πίστη είδα ότι δεν υπάρχει σε εμάς. Όλα αυτά με έκαναν να στρέψω το βλέμμα μου πιο έντονα στον Θεό αφού έφτασα στο σημείο να είμαι 22 χρονών και να νιώθω 100 χρονών, ζωντανός νεκρός. Έλεγα ότι έτσι όπως είμαι δεν θα φτάσω ούτε 30 χρονών.

Σήμερα, λοιπόν, κατάλαβα και χαίρομαι που ο Θεός θέλησε από νωρίς να με ταπεινώσει και ο λόγος είναι διότι χρειάζεται χρόνος, όχι να συμμετέχεις σε μια θρησκεία έτσι απλά, όχι να πας σε ένα σεμινάριο, όχι να πας σε έναν πνευματικό κύκλο, σε μια εκκλησία ή να ανήκεις σε μια χριστιανική οργάνωση, αυτά είναι εύκολα, αλλά χρειάζεται χρόνος για να δημιουργήσεις προϋποθέσεις αγιασμού και να έρθει να σε βρει ο Θεός. Ο αγιασμός δεν είναι χαπάκι, είναι εξέλιξη πνευματική όπου σε αυτή ανεβαίνουμε σκαλί – σκαλί. Με κόπο την χτίζει ο άνθρωπος του Θεού την όποια αγαθή αναγέννηση και ο λόγος, για να εκτιμήσει την νέα οδό που άνοιξε ο Θεός μπροστά του. Στοιχείο το οποίο είχε δώσει ο Θεός εξαρχής στον άνθρωπο χωρίς αγώνα, να μην στερείται τίποτα, όμως, ο άνθρωπος δεν καταλάβαινε αυτό που του είχε δώσει ο Θεός (έπρεπε να σπουδάσει) όπως και στην αρχή της ζωής μας, μικρά παιδιά είχαμε μέσα μας το αγαθό και ζούσαμε ωραία, ευχάριστα, όλα τα βλέπαμε καλά, στην συνέχεια όμως μπήκε το πονηρό και δυσκολεύτηκε η ζωή μας το οποίο πονηρό έχει επηρεάσει τις κοινωνίες όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως έθνους, φυλής, θρησκείας ή δόγματος, αλλά, και όλους εμάς αφού γεννιόμαστε μέσα σε αυτό.

Συμπέρασμα: Η ταπείνωση έχει μεγάλη δόξα και είναι ο μόνος τρόπος να βρεις τον προορισμό σου, την Δημιουργία, τον Θεό.

Μάλιστα, μου λύθηκε και η απορία για ποιο λόγο έρχεται ο θάνατος στην ζωή, αφού σήμερα κατάλαβα ότι ο θάνατος είναι ένα δέντρο που το ποτίζει η άγνοιά μας, καθώς, και η ζωή είναι ένα δέντρο που το αυξάνει η σοφία του Θεού, το αυξάνει η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού. Με το Πνεύμα, λοιπόν, του Θεού το οποίο ζωοποιεί, ξεκίνησα να σπουδάζω την σοφία του Θεού, όχι για να κάνω τον έξυπνο αλλά για να φέρω το θέλημα του Θεού στην ζωή μου αφού έμαθα ότι το θέλημα του Θεού είναι να ζήσω.

Αδέλφια μου, η στέρηση στην ζωή πολλών ανθρώπων αλλά και στην δική μου και στην δική σας είχε και έχει έναν σκοπό, να γεννήσει τον Θεό μέσα μας και στην συνέχεια να τον μεγαλώσει ώστε σιγά - σιγά να φτάσουμε στο σημείο μια μέρα να γίνουμε σύμμορφοι της δικής Του δόξης. Η στέρηση, λοιπόν, είδα ότι είναι μεγάλη σοφία, αφού μέσω αυτής ο Θεός αρχίζει να σπουδάζει τον άνθρωπο και ο άνθρωπος μέσω αυτής να κάνει βήματα στο να τον γνωρίσει, κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Καταλήγουμε, η στέρησή μου —αλλά και η στέρηση των εν Κυρίω αδελφών— μπορεί να με κατέστησε φτωχό στα πάντα για ένα σκοπό. Αυτός είναι να χρησιμοποιηθώ άνωθεν ώστε να μπορώ να εκδηλώνω σήμερα την σοφία της Φωνής Θεού η οποία βγήκε μέσα από την στέρηση όλων των στοιχείων που χρειάζεται η ζωή με σκοπό να βρεθούν λύσεις που έρχονται από τον Θεό και όχι από το σύστημα του κόσμου ώστε να φανεί το θαύμα, να φανεί ο Θεός. Αδέλφια μου, η σοφία της στέρησης έφερε στην ζωή μου σήμερα την σοφία του Θεού αλλά και την δόξα του Θεού. Η σοφία της στέρησης είναι αυτή που γέννησε αλλά και δημιούργησε την Φωνή Θεού. Μάλιστα, σήμερα, βλέπω ότι η σοφία της στέρησης ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και σε όλα τα έθνη, αφού αυτή η στέρηση —η δική μου, η δική σας αλλά και όσων την έχουν— θα γίνει αιτία να πλουτίσουν τα έθνη με Χριστό, αλλά, και με την δύναμη του Θεού θα γίνει αιτία να ανατραπεί το πολίτευμα του θανάτου από όλο το ανθρώπινο γένος και να επικρατήσει το πολίτευμα της ζωής του Χριστού, αφού όλοι εμείς εργαζόμαστε πάνω στην κατάργηση του θανάτου ο οποίος είναι θέλημα Θεού να φύγει. Το πολίτευμα του Θεού είναι η ζωή και αυτό εκδηλώνεται μέσα από την δική μας στέρηση αφού μάς αυξάνει στην ανυπόκριτη αγάπη, στην ζώσα πίστη, στην φιλαδέλφεια. Ακόμη, η δική μου στέρηση συμπληρώνει σήμερα στον λαό του Θεού πνευματικά ελλείποντα τα οποία τον ελευθερώνουν. Πολλούς αδελφούς ελευθερώνουν σήμερα τα πνευματικά μας έργα, τα έργα της Φωνής Θεού και αναμένεται στην συνέχεια η στέρησή μας να φέρει τον Θεό στην Γη, αφού στην ουσία η ζωή μας διέπεται από στέρηση σε όλους τους τομείς διότι ο Θεός απουσιάζει απ’ αυτή.

Συμπέρασμα: Μην φοβάσαι αδελφέ ή αδελφή την όποια στέρηση ή την όποια φοβία ή την όποια αντιξοότητα ή την όποια δυσκολία. Φαίνεται ότι είσαι μόνος σου, ότι ο Θεός απουσιάζει, όμως δεν είναι έτσι, ίσα - ίσα, αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός σε μορφοποιεί, σε αλλάζει, σε δημιουργεί, σε πλάθει όπως ο σιδηρουργός ο οποίος ζεσταίνει στο καμίνι, στην φωτιά το μέταλλο για να του αλλάξει μορφή και να το κάνει ένα έργο τέχνης. Γι’ αυτό αδελφέ στην όποια στέρηση σήκωσε το ανάστημά σου και σπούδασε τον Λόγο του Θεού, αλλά, και την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού. Ας πάψουμε από σήμερα, λοιπόν, να βλέπουμε την όποια στέρηση διότι αυτή θα γίνει αιτία να γευθούμε το θαύμα. Κάτω από όλες τις συνθήκες εμείς να συνεχίζουμε να πιστεύουμε και να αγαπάμε τον Θεό. Για τα παιδιά του Θεού η όποια στέρηση γίνεται σήμερα αλλά και στην συνέχεια η δόξα του Θεού και αναμένεται να γίνει η στέρηση όλων μας σοφία Θεού συναρπάζουσα, όχι μόνο για εμάς αλλά και για εκατομμύρια ανθρώπους. Εξάλλου, έχουμε το παράδειγμα του ίδιου του Κυρίου ο οποίος στερήθηκε την ίδια του την ζωή, για να γίνει η δική του στέρηση, ζωή για όλους τους λαούς της Γης, όπου στην συνέχεια η δική του στέρηση θα γίνει ο πλουτισμός του ανθρώπου πάνω στην άφθαρτη ζωή.

Εμείς αδέλφια μου με την δική μας στέρηση χρησιμοποιούμαστε σήμερα άνωθεν για να συμπληρωθούν πνευματικά ελλείποντα στον αγαθό κόσμο ώστε όλοι οι άνθρωποι να φύγουμε διά του Πνεύματος του Θεού που ζωοποιεί από την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο. Μάλιστα, συμβάλλουμε στο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό καθώς είναι και όχι όπως τον θέλει ο καθένας. Έτσι θα αποκτήσουμε συνειδητό τρόπο ζωής ο οποίος θα μάς επανεντάξει όλους μας στις δικές του αρχές, με στόχο και σκοπό να μετέχουμε αξίως της μεγάλης δόξης του αλλά και να συμμετέχουμε πάλι αξίως στην δόξα του Χριστού μας. Η Φωνή Θεού σήμερα με τα έργα της μέσα από την στέρηση η οποία γεννά την σοφία του Θεού μιλά σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα ο Θεός ευαρεστείται στον αγώνα μας αφού λάβαμε την άδεια από τον ίδιο να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλον τον κόσμο. Μπορεί να μην έχουμε την υλική δύναμη αλλά είναι γραφικό, έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου. Ιδού, θέλω κάμει τους εκ της συναγωγής του Σατανά, οίτινες λέγουσιν εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά ψεύδονται ιδού, θέλω κάμει αυτούς να έλθωσι και να προσκυνήσωσιν ενώπιον των ποδών σου (Αποκάλυψις 3:8-9). Προσκυνήσουν εννοεί να σε δεχτούν. Το ότι έχουμε αυτή την αποστολή το γνωρίζουμε, είμαστε η εκκλησία της Φιλαδέλφειας με αυτό το πνεύμα που έχουμε στεγάσει στην συνείδησή μας το οποίο ο Θεός ξεδίπλωσε μπροστά μας. Έχουμε αυτή την αποστολή διότι ο ίδιος ο Θεός μάς σπουδάζει την δική του σοφία. Αυτός μάς έβαλε στα Άγια των Αγίων. Αυτός μάς συστήθηκε για να καταλάβουμε πώς να συμπληρώσουμε ελλείποντα αλλά και ποια στάση ζωής να έχουμε μέσα στον κόσμο αλλά και μεταξύ μας. Αυτός μάς έδωσε την άδεια να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Ο Θεός μάς φανέρωσε το μέλλον του πνευματικού κόσμου το οποίο καλούμαστε να το κάνουμε παρόν για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε στο μέλλον, στον άχρονο εκείνο χρόνο όπου ο άνθρωπος θα ζει με τα του Θεού μέσα στην μακαριότητα.

Συμπέρασμα: Η στέρηση μάς κάνει Θεούς. Μάς αλλάζει ζωή, μάς διαμορφώνει χαρακτήρα, μάς εξελίσσει πνευματικά, μάς φτάνει στο σημείο, αν θέλουμε, να συλλάβουμε την αξία που έχουν στην ζωή μας οι Καρποί, τα Χαρίσματα, τα Σημεία, ο Θεός.

Ας δούμε τώρα την στέρηση του κόσμου η οποία οδηγεί τους ανθρώπους, όταν δεν υπάρχει ο Θεός στη ζωή τους, σε αντιπαλότητες και όχι σε αναγέννηση. Οι άνθρωποι οι οποίοι στερούνται και δεν ψάχνουν την λύση μέσα στον Λόγο του Θεού αλλά στον υλικό πλουτισμό, στην ύλη ή στους συνανθρώπους (καλές γνωριμίες, κ.λπ.) καταντούν απολλυμένοι. Είναι γραφικό, ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία —όπως και η προσωποληψία, ο εγωισμός— αφού προσθέτει πολλά δαιμόνια. Άρα η στέρηση είναι δόξα, ενώ ο όποιος πλουτισμός χωρίς το Πνεύμα του Θεού είναι αιτία να οδηγηθείς άνθρωπε στον ανυπέρβλητο θάνατο αφού ο πλουτισμός σε κλείνει στον εαυτό σου και σου αυξάνει το εγώ. Και αυτό το βλέπουμε σήμερα, στην δική μας στέρηση δεν υπάρχει κατανόηση, ενώ στον δικό τους πλουτισμό τον οποίο διαχειρίζονται κακώς μπορούν να μετέχουν πολλοί, ώστε να φανεί αγάπη. Δεν θέλουν, δηλαδή, οι άνθρωποι που στηρίζουν την ζωή τους στην ύλη να δείξουν αγάπη, εκτός από τα παιδιά εκείνα που τα έχει πλουτίσει ο Θεός με το δικό του Πνεύμα αφού με χαρά γίνονται προσφορά. Έτσι οι περισσότεροι γίνονται άφρονες, εκτός από τον άνθρωπο του Θεού. Τα παιδιά του Θεού, λοιπόν, τον όποιο πλούτο έχουν τον χρησιμοποιούν για την δόξα του Θεού. Εμείς σήμερα αφού πλουτίζουμε κατά Θεόν πολλούς αδελφούς —δηλαδή γίνεται η σοφία που ο Θεός μάς χάρισε σε πολλούς ανθρώπους πλουτισμός— μπορούν με τον δικό μας πλουτισμό να μετέχουν στα δρώμενα του Θεού εκατομμύρια άνθρωποι με σκοπό να γίνουν συμμέτοχοι της δικής Του δόξης. Ενώ στην δική μας στέρηση οι άνθρωποι του κόσμου δεν μπορούν να δείξουν αγάπη, εμείς στον πνευματικό πλουτισμό που μάς εξασφάλισε ο Θεός με κίνητρο την ανυπόκριτη αγάπη η οποία στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο ή εχθρό τους καλούμε όλους να μετέχουν δωρεάν αλλά και να συμμετέχουν στην δόξα του Θεού. Έτσι είναι πάντα οι άνθρωποι του Θεού, όταν γνωρίζουν τον Θεό θέλουν να τον μεταδώσουν. Φυσικά και αυτοί, αφού είναι επηρεασμένοι από τον κόσμο, πολλές φορές αποκτούν εγωισμό και θέτουν στην συνέχεια όρους και νομούς, έτσι δέχονται την αποστροφή του Θεού και των ανθρώπων αφού κάνουν τους αντί Θεού στην Γη. Ενώ, το σωστό είναι να κάνεις πρώτα αγώνα ώστε να έχεις αυτά που κηρύττεις. Μόνο έτσι μπορείς να έχεις επιτυχία στο όποιο πνευματικό σου έργο. Όταν λες ότι είσαι άνθρωπος του Θεού και στηρίζεσαι στα χρήματα και στα φάρμακα τότε χρειάζεσαι δουλειά (πνευματική). Το τραγικό λοιπόν της υπόθεσης για τους ανθρώπους που λένε ότι έχουν τον Θεό είναι ότι καταλήγουν στο να θεωρούν εαυτούς σοφούς ενώ ασχολούνται με εντάλματα, έτσι οι κοσμικοί βλέπουν την ζωή τους και την αποστρέφονται, δεν την θεωρούν πνευματική σε σημείο ώστε να κρίνουν κατόπιν την δική μας στέρηση ως αρνητική κατάσταση —την οποία θέλουν και να αποφύγουν— όπως έκαναν και με τον Κύριο που ήταν στον σταυρό. Ενώ ήξεραν ότι είναι Άγιος, Καλός, Δίκαιος, αυτοί τον κορόιδευαν λέγοντας, πού είναι ο Πατέρας ή αν είναι Θεός γιατί δεν τον κατεβάζει κάτω κ.α.. Δηλαδή, για τους απολλυμένους η όποια στέρηση των υιών του Θεού γίνεται κρίση, κατάκριση, καταλαλιά, γίνεται εωσφορικός εγωισμός (εν ολίγοις, αν ο άνθρωπος του Θεού είναι φτωχός υλικά και φυσικό είναι αφού ασχολείται με τα πνευματικά, αυτό οι άλλοι το κρίνουν αρνητικά). Ακόμα και η στέρηση του Χριστού γίνεται σημείο εμπαιγμού, γίνεται σημείο αποφυγής για αυτούς. Έτσι εκφράζονται εις βάρος ακόμα και του ίδιου του Θεού αλλά και όλων όσων στερούνται αρνητικά με κρίσεις, επικρίσεις, καταλαλιές κ.λπ.. Ακόμα και εις βάρος του Θεού όπως είπα στρέφονται με περιφρόνηση. Αδέλφια μου, οι απολλυμένοι δεν μπορούν να συλλάβουν την σοφία του Θεού η οποία ήρθε μέσα από την στέρηση, η οποία εκδηλώθηκε με την σταυρική θυσία. Η δική Του στέρηση όμως έγινε η μόνη θυσία που μπορεί να μάς απολυτρώσει. Η στέρηση του Χριστού έγινε για όλον τον πλανήτη ανάσταση, ελπίδα, ζωή, εξέλιξη, αναγέννηση.

Δυστυχώς όμως ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι παίζουν εν αγνοία τους το παιχνίδι του Εωσφόρου το οποίο εκδηλώνουν με την κρίση αλλά και με τον υπέρμετρο εγωισμό. Δυστυχώς, κρίνουν πάντα λάθος όλους εκείνους που στερήθηκαν —ενώ τα πάντα τα χρωστάμε σε αυτούς που στερούνται— αφού η στέρηση τούς έκανε ερευνητές του πνεύματος και του κόσμου, όπως η επιστήμη η οποία προσφέρει τα αγαθά της και έγινε εργαλείο ζωής, ο λόγος διότι κάποιοι άνθρωποι στερήθηκαν μέρος της ζωής και θέλησαν να την επανακτήσουν, έτσι βρήκαν τρόπους οι οποίοι ζωοποίησαν αυτούς αλλά και τους γύρω τους. Η τεχνολογία π.χ. δημιουργήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει, να μεταφέρει, να βοηθήσει τους ανθρώπους μηχανολογικά και τεχνολογικά. Αυτή μας έφερε αυτοκίνητα, τρένα, καράβια, αεροπλάνα. Η ανάγκη τα γέννησε. Όλα ήρθαν μέσα από την στέρηση.

Και ο θάνατος επειδή στερεί έξαφνα την ζωή, ήρθε η ώρα να φύγει και αυτός από τον άνθρωπο του Θεού. Η Φωνή Θεού έχει αυτή την αποστολή, να εργαστεί ώστε να βρει τα μέσα αλλά και τον τρόπο να καταργηθεί ο θάνατος. Να καταργηθεί όχι με το πνεύμα του κόσμου αλλά μόνο με το Πνεύμα του Θεού και ο λόγος διότι ο κόσμος με τα εωσφορικά στοιχεία θα βάλει τιμή, αν βρει λύση πάνω στο θέμα του θανάτου. Δηλαδή, για να ζήσεις 5 χρόνια ακόμα θα θέλεις 50.000 ευρώ ενώ ο Θεός διά μέσου της Φωνής Θεού θα χορηγήσει την ζωή με το αγιαστήριο και την υγιαίνουσα διδασκαλία, ώστε να ζήσουμε όχι μόνο ποσοτική ζωή αλλά και ποιοτική. Τι την θέλεις άνθρωπε την ποσοτική ζωή χωρίς αγάπη, χωρίς Χριστό, πάλι κόλαση θα είναι αφού στην βάση της θα έχει το εμπόριο, τα συμφέροντα. Κόλαση λοιπόν θα είναι με αυτές τις προϋποθέσεις —χωρίς αγάπη, χωρίς Χριστό— τα πολλά χρόνια ζωής. Όλα αυτά αδέλφια μου που φανερώνουμε ανήκουν στην σοφία του Θεού. Τι να πω. Όσοι δεν ξέρουν τον Θεό εναντιώνονται σ’ Αυτόν, όσοι τον γνωρίζουν όμως καταλαβαίνουν πόσο τυχεροί είναι και βλέπεις στο πρόσωπό τους την χαρά αφού τα μάτια τους λαμπυρίζουν. Μια προσοχή, λοιπόν, χρειάζεται απ’ όλους διότι η αρνητική επιλογή μας, η κρίση η αρνητική μάς καθιστά, μη γένοιτο, εωσφόρους. Ο εγωισμός σκληραίνει τον άνθρωπο, τον κάνει άκαμπτο σε σημείο ώστε να σκληραίνει στην συνέχεια και ό,τι κάνει στην ζωή του, με συνέπεια η σκλήρυνση αυτή να παραμένει αιώνια. Γι’ αυτό ήρθε και ο θάνατος, για να μην είναι ο άνθρωπος αιώνια εωσφόρος.

Ακόμα και η επιστήμη μάς φανερώνει ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν επίγνωση των συνειδητών πεποιθήσεων τους και της συμπεριφοράς τους, αλλά, αντίθετα δεν έχουν επίγνωση των υποσυνείδητων πεποιθήσεων και της συμπεριφοράς τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καν ότι το υποσυνείδητο μυαλό τους είναι στο παιχνίδι της ζωής κάθε στιγμή και ο λόγος διότι το υποσυνείδητο μυαλό είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο ισχυρό από το συνειδητό και λειτουργούμε 95 έως 99% της ζωής μας σύμφωνα με το υποσυνείδητο πρόγραμμα, το οποίο έχει αυξημένο το ψέμα και όχι τον Χριστό. Γι’ αυτό χρειάζεται το αγιαστήριο, για να αλλάξει το ψέμα και να γίνει σε εμάς συνειδητός ο Χριστός. Έχουμε πει σε άλλες ομιλίες ότι είναι απαραίτητο να φύγουμε από το ψέμα, ασυνείδητο και να δημιουργήσουμε τον συνειδητό νου του Υιού και Λόγου του Θεού του ζώντος και να γίνει ο εγκέφαλος μας, ολόκληρος, ο νους του Χριστού. Αυτό τονίζει η Φωνή Θεού και για να γίνει χρειάζεται να πιστεύουμε στα λόγια του Κυρίου ο οποίος τόνισε, όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος θέλει σώσει αυτήν. Οι υποσυνείδητες πεποιθήσεις προήλθαν από την αμαρτία, είτε αυτές εργάζονται υπέρ μας είτε εναντίον μας. Η αλήθεια είναι ότι οι υποσυνείδητες αρχές που μάς αναπτύσσει το μεταπτωτικό σύστημα του κόσμου δεν επιδέχονται ή δεν καθορίζουν ποτέ τον έλεγχο στην ζωής μας, επειδή το υποσυνείδητο μυαλό αντικαθιστά τον συνειδητό έλεγχο του δικού μας νου πάνω στο πνεύμα που ζωοποιεί. Ο Απ. Παύλος εξέφρασε όλη αυτή την πνευματική ανωμαλία ως εξής: βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου. Γι’ αυτό όταν προσπαθούμε να θεραπευτούμε από ένα συνειδητό επίπεδο —το οποίο έχουμε δημιουργήσει μέσα από την άγνοιά μας από μικρά παιδιά— επικαλούμενοι δηλώσεις ή σκεπτόμενοι θετικά λέγοντας στον εαυτό μας ότι είμαστε υγιείς, μπορεί να υπάρχει ένα αόρατο υποσυνείδητο πρόγραμμα που να μάς σαμποτάρει όπως ο φόβος, ο θυμός, η άγνοια, στερεότυπα, δογματικές αναλήθειες κ.λπ.. Η δύναμη του υποσυνείδητου μυαλού κομψά αποκαλύπτεται σε άτομα τα οποία τα διέπει η άγνοια του Λόγου του Θεού, της σοφίας του Θεού, αφού σκέφτονται με έναν άλλον τρόπο που εκδηλώνει συμφέροντα και κακίες.

Τώρα, είναι πολλοί που έχουν γνώση και πολλές φορές εντυπωσιάζουν με τα γραφόμενά τους, όμως, αυτό δεν οδηγεί πουθενά αν δεν γίνει συνειδητή η σπουδή αυτή ώστε να μάς καταστήσει αυτάγαθους και πηγή αγαθότητας. Άλλο είναι να λες για τον Θεό και άλλο είναι να ζεις τον Θεό. Όσοι ασχολούνται και πιστεύουν στην Φωνή Θεού πιστεύουν στο Ευαγγέλιο του Χριστού αλλά και στην υγιαίνουσα διδασκαλία αυτής, η οποία διδασκαλία έρχεται μέσα από το Ευαγγέλιο του Χριστού. Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν ολοκλήρωσε την αποστολή του για να ψάξουμε κάτι άλλο. Είναι θέμα χρόνου να δημιουργήσουμε με το Ευαγγέλιο του Χριστού ανά χείρας προσωπικότητα Χριστού, προσωπικότητα ιδεώδους ανθρώπου.

Αδέλφια μου, ο αιώνας μας θεωρείται αιώνας όπου η τεχνολογία, η εξέλιξη έχει φθάσει σε πολύ μεγάλα ύψη. Αδυνατεί ο νους του ανθρώπου να σκεφτεί το πόσο πολύ εξελίχτηκε το ανθρώπινο γένος, ειδικότερα τα τελευταία 150 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά όμως ο άνθρωπος, ο εσωτερικός κυρίως άνθρωπος, δεν έχει ειρήνη, δικαιοσύνη, αλήθεια, χαρά, σοφία Θεού, υγεία, ενότητα, άφθαρτη ζωή (ακόμα και ο Χριστιανός). Και ο λόγος διότι ο κόσμος αυτός χωρίς Θεό ζει κάτω από την σκιά του θανάτου και όταν λέω χωρίς Θεό εννοώ ότι υπάρχει άγνοια του Λογού του Θεού. Όταν δεν υπάρχει ο Θεός, στο επίκεντρο της ζωής μας θα είναι πάντα το άγχος, ο θυμός, ο φόβος, ο εγωισμός και πολλά άλλα αρνητικά τα οποία καταστρέφουν την βάση της ζωής και μάς οδηγούν στον θάνατο. Ψάχνει ο άνθρωπος για την ειρήνη, για την χαρά, για την υγεία και για την ζωή και παρόλο που ψάχνει, με τον τρόπο που τα ψάχνει, βρίσκει μόνο υποκατάστατα της ειρήνης, της χαράς, της υγείας. Μάλιστα, ένας κλάδος της επιστήμης, η Ψυχολογία έγινε σήμερα, από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, δέντρο το οποίο έχει σκεπάσει όλα τα έθνη. Η Ψυχολογία και Ψυχιατρική σήμερα κατέχουν την πρώτη θέση λόγω της άγνοιας και της ανασφάλειας που αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Παρόλο που σήμερα ο άνθρωπος έχει τα πιο σύγχρονα μέσα, δυστυχώς, έγινε φίλος αλλά και συνέταιρος του λάθους και του εωσφορικού εγωισμού, της άγνοιας, της φθοράς, του θανάτου και όλων των παθήσεων. Ο λόγος ένας, απλός και γραφικός, δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις, δεν υπάρχει τις έχων σύνεσιν· δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις (Ρωμαίους 3:10-12). Πάντες εξέκλιναν και εργάζονται το κακό.

Ο Θεός αδέλφια μου σε όλους τους ανθρώπους έχει θέσει μπροστά τους ένα τείχος πολύ ψηλό. Αυτό είναι ο έτερος κακός εαυτός μας τον οποίον καλούμαστε να ξεπεράσουμε, ο οποίος μάλιστα δημιουργεί αρνητικά αποτελέσματα στην ζωή μας αφού δημιουργεί την αμαρτία, την φθορά, τον θάνατο. Ο Θεός δημιούργησε αυτό το τείχος για να γνωρίσουμε και την αντίπερα όχθη, αφού παλέψουμε. Ο πρώτος άνθρωπος είναι χοϊκός και ο δεύτερος επουράνιος. Γι’ αυτό αντιμετωπίζουμε όλη αυτή την κατάσταση, γιατί ζούμε την χοϊκή φύση, την ανθρώπινη αλλά και γι’ αυτό κατέβηκε ο Χριστός στην Γη, γι’ αυτό ζήτησε το μετανοείτε ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών. Γνωρίζουμε ότι η πάλη ημών δεν είναι προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου. Έπρεπε ο Πατέρας να δημιουργήσει δύο δρόμους τους οποίους να βαδίσει ο άνθρωπος για να γίνει σύμμορφος ώστε να γνωρίσουμε καλό και κακό, όμως, δεν χρειάζεται να μείνουμε εκεί και να ζητάμε λύσεις με την λογική των ανθρώπων οι οποίες είναι έξω από την μετάνοια, την αναγέννηση, το ρήμα του Θεού που ζωοποιεί, τον Λόγο Του, την σοφία Του (η οποία είναι ο πάρεδρος του Θεού). Ο Θεός λοιπόν θέλει για όλους εμάς να περάσουμε το τείχος της αμαρτίας, της άγνοιας, της ημιμάθειας μέσα από το αγιαστήριο αφού απεδείχθη ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Είναι γραφικό, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου (Αποκάλυψις 3:16). Πολλοί βλέπουν αυτό το τείχος και απελπίζονται. Άλλοι φεύγουν με την μία. Είναι μερικοί όμως που προσπαθούν. Αν η προσπάθεια είναι ειλικρινής ο Θεός εκεί που θα σε βλέπει άνθρωπε να εργάζεσαι με τόσο ενδιαφέρον για να βρεις διέξοδο, άνοιγμα να περάσεις, θα έρθει και θα σου δείξει ο ίδιος την πόρτα που έχει το τείχος, ο έτερος κακός εαυτός σου ώστε να περάσεις στην αντίπερα όχθη, στην μακαριότητα. Υπάρχει πόρτα μέσα μας που όταν ανοίξει μάς οδηγεί στην ζωή, στον Θεό αρκεί να πάρουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια μας και την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού με ισχυρή την απόφαση να εισέλθουμε στο αγιαστήριο. Αν όμως κάποιος απλώς βλέπεις το τείχος, δεν έχει υπομονή, δεν επιμένει, δεν τολμά και απλώς σχεδιάζει πώς να το ρίξει ή να το ξεπεράσει με όποιο τρόπο εκτός της οδού του Χριστού, χωρίς την προσπάθεια που καθορίζει η αλήθεια του Πατέρα Θεού, τότε δεν μπορεί να το ξεπεράσει γιατί αυτός ο άνθρωπος βαδίζει και επιδιώκει στην ζωή του το αλλαχόθεν. Το αλλαχόθεν δεν οδηγεί πουθενά. Διά της νομίμου οδού θα πρέπει να βρούμε την ζωή, τον Θεό. Στην ουσία χωρίς απόφαση, χωρίς προσπάθεια, χωρίς Θεό δεν μπορεί ουδείς να ξεπεράσει τον έτερο κακό εαυτό του, το τείχος.

Αδέλφια μου, απεδείχθη ότι τον Θεό δεν τον βρίσκει ουδείς. Αν όμως ένας ή πολλοί άνθρωποι είναι ειλικρινείς στην προσπάθεια τους είναι σίγουρο ότι θα τους βρει Αυτός, ο Θεός. Εσύ ή εγώ αδελφέ δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε τον Θεό αν Αυτός δεν ευαρεστηθεί σε εμάς, στον αγώνα μας. Πριν γνωρίσω τον Πατέρα ήμουν χωρίς προσωπικότητα και έψαχνα τον Θεό παντού και κάθε φόρα νόμιζα ότι τον βρήκα, όμως, τον βρήκα όταν Αυτός με βρήκε, όταν Αυτός θέλησε να μου αποκαλυφθεί. Από τότε που γνώρισα τον Θεό άλλαξαν τα πάντα. Από τότε που γνώρισα τον Θεό έμαθα για την ταπείνωση και αυτό είναι το πιο σημαντικό, να γίνουμε ταπεινοί. Δηλαδή, ξέρετε γιατί σήμερα δεν μπορεί να με επηρεάσει κανείς πνευματικά ώστε να τον ακολουθήσω και να γίνω υποτακτικός του; Ξέρετε γιατί η Φωνή Θεού δεν είναι δόγμα, εκκλησία, οργάνωση αλλά οικογένεια, φιλαδέλφεια; Ξέρετε γιατί δεν θέλω να κουβεντιάζω με τάχα σοφούς ή ιδιαίτερους —ειδικότερα όταν μου επιβάλλεται κάποιος ή δογματίζει τις θέσεις του— αλλά με φίλους; Ξέρετε γιατί δεν κάνω στην συνείδησή μου ανώτερους ή δεν θέλω να γίνω ανώτερος σε κανέναν παρά μόνο φίλος; Ξέρετε γιατί δεν μπαίνω σε συζητήσεις ώστε να χάνω τον χρόνο μου, ο οποίος χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί; Είναι απλό. Διότι γνώρισα τον Θεό, γνώρισα ότι όλοι είμαστε αδελφοί και τελευταία διότι γνώρισα τον εαυτό μου αλλά και όλους αυτούς που κάνουν τους σοφούς ή που κάνουν ότι ξέρουν την αλήθεια ή που κάνουν τους αντί Θεού στην Γη και λέω ότι «κάνουν» διότι έχει αποδειχτεί ότι όποιος γνώρισε τον Θεό αποφεύγει την όποια εξουσία. Δυο χιλιάδες χρόνια τους έχει δοθεί η εξουσία και οι άνθρωποι σήμερα μιλάνε για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν θα έπρεπε εδώ και τόσα χρόνια αν λειτουργούσαν οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αρχές του Ευαγγελίου να έχει ήδη ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού στην Γη; Δηλαδή, να έχει νικήσει η αγάπη και να έχει εκδιώξει μακριά όλες τις αρνητικές προφητείες; Σίγουρα πολλοί άνθρωποι γνώρισαν τον Θεό γραφικά, όμως, δεν γνώρισαν τον Θεό καθώς είναι αλλά και το βασικότερο, δεν πέρασαν ούτε τα 100 χρόνια ζωής για να κάνουν τους απεσταλμένους, τους προφήτες, τους σοφούς κ.λπ.. Διότι αυτό που καθορίζει και διακρίνει τον άνθρωπο του Θεού είναι η ζωή, η άφθαρτη ζωή.

Τώρα, ας δούμε όλο αυτό αντίστροφα. Ξέρετε γιατί από τότε που γνώρισα τον Θεό δεν μπαίνω στην ζωή των άλλων; Ξέρετε γιατί δεν δημιούργησα εκκλησία ή οργάνωση; Ξέρετε γιατί δεν κάνω διαλόγους ώστε να πείσω τους άλλους; Ξέρετε γιατί δεν θέλω να δογματίζομαι και να δογματίζω; Ξέρετε γιατί, ενώ μπορώ να κάνω τον ποιμένα και να «μαντρώνω» τον κόσμο στην όποια εκκλησία ή στην όποια οργάνωση, δεν το κάνω; Ξέρετε γιατί θέλω να πηγαίνω στο αγιαστήριο κάθε μέρα; Ξέρετε γιατί κάνω μόνο φίλους; Ξέρετε γιατί δεν θυμώνω με κανέναν, με ό,τι κάνει; Ξέρετε γιατί όταν κάποιος αδελφός που είναι στην Φωνή Θεού και πάει κάπου αλλού δεν τον κυνηγώ για να τον πείσω να μείνει; Είναι απλό. Διότι γνώρισα τον Θεό και ξέρω ότι ο Θεός είναι ελευθερία, είναι αγάπη, αλλά και διότι δεν πέρασα τα 100 για να αυτοσυστηθώ ως εκλεκτός και διότι δεν θέλω να αποκτήσω εωσφορικό εγωισμό αφού ο Θεός δεν με έχει συστήσει ακόμα σε αυτόν που φεύγει από την Φωνή Θεού.

Αν τώρα ο Θεός μέσα από την δική του σοφία παραχώρησε να δημιουργηθούν δόγματα ή εκκλησίες αυτό έγινε γιατί οι άνθρωποι σταύρωσαν τον Χριστό και έφερε αυτά μήπως και οι άνθρωποι γυρίσουν στην αγάπη, αλλά όχι να παραμείνουν εκεί, στην ημιμάθεια. Πρέπει, λοιπόν, ο Θεός να μάς συστήσει. Δεν είναι ο Θεός νεκρών, αλλά Θεός ζώντων. Ξέρετε τι λέει ο Προφήτης Ησαΐας; Όσοι δεν φτάνουν τα 100 —δεν το λέω εγώ, ο Προφήτης Ησαΐας το λέει— απέχουν από τον Θεό πολύ. Τώρα, ξέρετε για όποιον φτάνει τα 100 τι λέει; Λέει ότι στην βασιλεία όποιος είναι 100 χρονών θα είναι παιδί, νήπιο. Μετά, έρχεται ο άλλος και σου λέει τάχα τι λέει ο Λόγος του Θεού για να σε εγκλωβίσει, τον οποίον Λόγο δεν τον εφαρμόζει αφού απεδείχθη ότι το Ευαγγέλιο θέλει το χρόνο του και θέλει μάλιστα ο τάχα σοφός να σε «μαντρώσει». Όλους αυτούς τους λέω έμπορους ψυχών, ο Θεός να με συγχωρεί, αφού τους δίνει ο Θεός ένα χάρισμα που είναι μια πατερίτσα για να πιστέψουν οι ίδιοι ώστε να γίνουν αγάπη και αυτοί κάνουν τους απεσταλμένους, τους προφήτες, ευλογούν κ.λπ. και έξαφνα φεύγουν από την ζωή. Άλλοι λένε ότι πρέπει να βαπτιστείς μεγάλος, άλλοι ότι είναι καλύτερα να πας στο Ιορδάνη να βαπτιστείς όπου βαπτίστηκε και ο Χριστός, άλλοι ότι πρέπει να βαπτιστείς αλλά να μπεις ολόκληρος στο νερό και όχι ο μισός. Μετά, αφού βαπτιστούν, τους λένε στο όποιο δόγμα ότι τώρα είσαι σωσμένος, αναγεννήθηκες ενώ τα πάθη, η αμαρτία, η άγνοια είναι σε καθημερινή βάση τα μόνα επίκαιρα στην ζωή του ανθρώπου αυτού που πέφτει στην παγίδα να νομίζει ότι είναι του Θεού. Τι να πω. Ο Θεός να με συγχωρεί αν κρίνω. Εδώ ο Προφήτης λέει ότι το παιδί του Θεού θα είναι 100 χρονών, όταν πάει 100, και ο άλλος κάνει τον Θεό σε μια εβδομάδα, ότι μετανόησε, αναγεννήθηκε, γνώρισε, σώθηκε. Μα, θα μου πει κάποιος, να μην μιλάμε μεταξύ μας; Κάθε άλλο! Απλώς να μην καυχόμαστε και κάνουμε τους θεούς ή ότι βρήκαμε την αλήθεια. Καμία αλήθεια δεν βρήκε κανείς αν δεν την εφαρμόσει. Έχετε δει κανέναν να έχει βρει θησαυρό και να μην τον φέρει στην επιφάνεια, πώς θα καυχάται ότι είναι δισεκατομμυριούχος αν δεν τον έχει στα χέρια του; Ακούω τους ανθρώπους να λένε ότι η βασιλεία είναι στον ουρανό ενώ ούτε πήγανε ούτε γνωρίζουν, απλώς λένε ότι είναι στον ουρανό, ενώ ο Χριστός είπε ότι μέσα σας είναι η βασιλεία του Θεού και οι βιαστές την αρπάζουν. Άλλοι απορρίπτουν το σώμα και μιλάνε για μετεμψύχωση και για χίλια δυο άλλα. Ο Χριστός μίλησε για την κατάργηση του θανάτου. Ο πιστεύων εις εμέ —λέει— καν αποθάνη, ζήσεται· και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο; Πού είναι αυτή η πίστη η ζώσα, πού είναι η πρόοδος του Χριστιανισμού; Μόνο σε κτίρια υπάρχει πρόοδος. Άλλοι πάλι έχουν μετατρέψει τις εκκλησίες σε κέντρα διασκέδασης όπου τραγουδάνε κ.λπ.. Ξαναλέω, ο Θεός να με συγχωρεί δεν θέλω να κρίνω κανέναν αλλά δεν είναι αυτό ο Θεός είναι άλλο. Δεν λέω ότι είναι κακό αυτό αλλά χρειάζεται η αναγέννηση, η ζώσα πίστη, η αγάπη μεταξύ μας. Τώρα, πώς είναι δυνατόν η αγάπη να γίνεται δόγμα και να χωρίζονται οι άνθρωποι ενώ μιλάνε για τον Θεό; Αφού ξέρουμε ότι η αγάπη σε δέχεται όπως είσαι. Η αγάπη αντιλαμβάνεται ότι η αλήθεια είναι διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο αφού δεν έχουν όλοι το ίδιο πνευματικό επίπεδο αλλά και την ίδια αποστολή.

Θέλω και καλό είναι όλοι να το επιδιώξουμε να μάς νιώθουν οι άνθρωποι φίλους και να τους νιώθουμε φίλους. Η Φωνή Θεού είναι οικογένεια και όχι απαίτηση ή δόγμα. Αδέλφια μου, από τότε που απαλλάχτηκα από διεκδικήσεις απέκτησα ειρήνη. Κατόπιν, γνώρισα τον Θεό καθώς είναι. Όλοι, λοιπόν, ας φύγουμε από τις διεκδικήσεις στο όνομα τάχα του Χριστού, μόνο παραχωρήσεις δέχεται ο Θεός. Γι’ αυτό είμαι αποφασισμένος να ζήσω στο αγιαστήριο 50 - 100 χρόνια μέχρι να λειτουργήσει ο Λόγος, ο νόμος του Θεού στην ζωή μου και μετά να κηρύξω με την ζωή μου, αν είναι θέλημα Θεού, το Ευαγγέλιο της βασιλείας το οποίο κατ’ εντολήν Θεού κηρύττω και σήμερα με ένα σκοπό. Να βρω αυτούς που αντιλαμβάνονται την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, που αντιλαμβάνονται την αφθαρσία, την αθανασία, την αειζωία, την κατάργηση του φυσικού θανάτου. Να βρω αυτούς που επιθυμούν να διασχίσουν τους αιώνες με τον ζώντα Θεό. Να βρω αυτούς που πιστεύουν στην ζωή και που μπορούν από σήμερα να μπουν στο αγιαστήριο ώστε με βάση το Πνεύμα του Θεού το οποίο ζωοποιεί να βρουν τα μέσα για να διασχίσουν τους αιώνες. Ίσως τα γεγραμμένα να λάβουν χώρα και νωρίτερα απ’ ότι εμείς πιστεύουμε, ο Θεός γνωρίζει. Δική του είναι η βασιλεία και Αυτός θα κρίνει την ώρα και την στιγμή. Είναι γραφικό, ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας (Θεσσαλονικείς Α΄ 4:15).

Τα μαθήματα που κάνουμε δεν τα δογματίζουμε, ο λόγος διότι δεν απαιτούμε και δεν διεκδικούμε. Οι ομιλίες αλλά και όλα όσα έχουμε διατίθενται δωρεάν ώστε να μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν την αξία αυτών. Έχουν σοφία Θεού όσα εκθέτουμε και συμπληρώνουν ελλείποντα. Ο στόχος μας δεν είναι να γίνουμε καλύτεροι αλλά να γίνουμε εικόνα του Θεού του αοράτου, να γίνουμε άγιοι. Είναι γραφικό, άγιοι γένεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι (Πέτρου Α΄ 1:16). Ένα τελευταίο. Καμία διδασκαλία δεν σε πάει στον Θεό, απλώς αυτά που γράφουμε, τα γράφουμε ώστε να ασχοληθούμε με το αγαθό, ώστε να γίνουμε αυτάγαθοι διότι όταν ετοιμάσεις τόπο μέσα σου αγαθό θα γνωρίσεις την αγάπη. Η αγάπη είναι ο Θεός. Ο Θεός πηγαίνει όπου υπάρχει τόπος αγαθός, άγιος, όπου υπάρχει αγάπη. Ο σκοπός μας στην Φωνή Θεού είναι να εντρυφούμε καθημερινά πάνω στην σοφία του Θεού η οποία υπάρχει στον Λόγο του Θεού και πάνω στην υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού ώστε να δημιουργηθεί χώρος αγαθός μέσα μας για να έρθει ο Θεός. Στην Φωνή Θεού δεν προσπαθούμε να γίνουν οι άνθρωποι διδακτοί δικοί μας αλλά του Θεού, αυτή είναι για μας η επιτυχία, να γνωρίσει ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο τον Θεό. Γι’ αυτό και η διαφορά μας με όλους τους άλλους αδελφούς είναι ότι εμείς λέμε μπες στο αγιαστήριο, στη σιωπή να γνωρίσεις τον Θεό, ενώ οι άλλοι λένε έλα στην οργάνωση, στην εκκλησία κ.λπ.. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι μέχρι σήμερα όσοι βρήκαν τον Θεό τον βρήκαν στην σιωπή. Εμείς θέλουμε να είναι οι αδελφοί διδακτοί Θεού και όχι ανθρώπων. Δεν μπορώ εγώ να πω να με ακολουθήσει κάνεις, το θεωρώ ντροπή για μένα, να θέλω να μετέχω ως ανώτερος στην ζωή του αδελφού μου, το θεωρώ εγωισμό. Γνωρίζω ότι ο Θεός θα καλέσει. Εμένα ο Θεός με κάλεσε να συμμετέχω —και να συμμετέχουμε— στην οικογένεια του Θεού και όχι να κάνω τον Θεό, τον αρχηγό κ.λπ.. Όλα αυτά για μένα σήμερα είναι αδιανόητα. Κάποτε νόμιζα ότι είμαι κάτι. Σήμερα γνωρίζω ότι όλοι είμαστε μέλη του σώματος του Θεού, ισάξια μέλη ενωμένα στο σώμα του Χριστού —άλλος το χέρι, άλλος το μάτι, άλλος το πόδι— και πιστεύω απόλυτα ότι στο μέλλον ό,τι είναι του Θεού θα γίνει ολοκληρωτικά του Θεού. Απλώς, ο Θεός έδωσε στον κάθε άνθρωπο ιδιάζουσα μορφή σοφίας ώστε να συμμετέχουμε όλοι στο σώμα Του. Όλοι έχουμε ανάγκη αλλήλους.

Κάποτε ήταν να πάω στην Ρωσία να κηρύξω το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Μάθαινα Ρωσικά και είχα χαρά. Θα έφευγα από την δουλειά μου και θα πήγαινα εκεί ως εργάτης στις οικοδομές, όμως, ο Θεός είχε άλλα σχέδια για μένα. Εκείνον τον καιρό ένιωθα ότι είμαι ξεχωριστός, ότι είμαι εκλεκτός, κ.λπ.. Μια μέρα καθώς προσευχόμουν ήρθε ο Κύριος και μου είπε κάτι απλό που μου έκατσε μέσα μου και από τότε εργάζομαι χωρίς να θέλω το παραμικρό, διότι όποιος εργάζεται για να πάρει κάτι είναι σαν τον υπάλληλο με το αφεντικό του. Τώρα όμως, μετά την νουθεσία του Πατέρα Θεού νιώθω ότι δεν είμαι υπάλληλος, δεν περιμένω κάτι. Όλα μάς έχουν δοθεί. Σήμερα εργάζομαι διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού και διότι τα αυτονόητα εργάζομαι. Σήμερα νιώθω ότι το να συντελεστεί και να γίνει το θέλημα του Θεού στην Γη δεν είναι ξένο από μένα αλλά είναι για δικό μου καλό. Αυτό το έργο που ξεκίνησε ο Κύριος, νιώθω έτσι απλά ότι αυτό είναι το δικό μας έργο, νιώθω —και όλοι να νιώθουμε— ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Με τον Θεό σήμερα να νιώθουμε φίλοι, συνεργάτες αφού το ίδιο θέλει και ο Αυτός. Σήμερα νιώθω και όλοι μας να νιώθουμε ότι εργαζόμαστε το δικό μας έργο, του Θεού. Το έργο του Θεού, το θέλημα του Θεού, το αισθάνομαι δικό μου έργο. Αυτός ο Θεός, λοιπόν, ακούστε αδέλφια μου τι μου έμαθε: Θωμά, μου λέει, ας πούμε ότι εσύ γίνεις αιτία να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλον τον κόσμο και γίνεις αιτία να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού στην Γη. Ωραία, μπαίνουμε λοιπόν από σήμερα στην βασιλεία. Όλοι στην αρχή θα λένε, ο Θωμάς μάς έμαθε τον Χριστό, ο Θωμάς εκείνο, ο Θωμάς το άλλο κ.λπ.. Αφού η κατάσταση εκεί θα είναι αιώνια, πόσα χρόνια θα λένε ότι είσαι ο καλύτερος και πόσα χρόνια εσύ θα καυχιέσαι; Κάποια μέρα θα βαρεθείς και εσύ αλλά και οι άλλοι, αφού θα ζούμε αιώνια. Είναι έτσι παιδί μου; Ναι, Πατέρα, έτσι είναι. Άρα, μήπως είναι καλύτερα από σήμερα να κάνεις την δουλειά σου χωρίς να θέλεις τίποτα, αφού τα διαταχθέντα έπραξες και πράττεις; Σωστά, φώναξα. Έτσι από εκείνη την ημέρα κάνω την δουλειά μου αφού ανήκω στην οικογένεια του Πατέρα. Δεν περιμένω να πάρω κάτι αφού όλα μου τα έδωσε, με αποκορύφωμα ότι είμαι λογικό ον όπως ο Θεός. Τι άλλο να θέλω!

Αδέλφια μου, με τα μέσα που υπάρχουν σήμερα στον δικό μας κόσμο, με την προσευχή, με το αγιαστήριο, με την υγιαίνουσα διδασκαλία, με δύναμη την απόφαση μπορούμε να γίνουμε κληρονόμοι, συγκληρονόμοι, συμμέτοχοι. Με όλα αυτά που μάς χορηγεί ο Θεός δεν θα χρειαστούμε πολύ χρόνο για να φέρουμε στην άδεια μας ζωή τον Χριστό, αλλά, και δεν θα αργήσουμε να φέρουμε και στις καρδιές των ανθρώπων το θέλημα του Θεού, ώστε όλοι οι Χριστιανοί με κίνητρο την ιδέα της ζωής, τον αγιασμό, την αγάπη, την ενότητα μέσα από την όποια ετερότητα, να υπερβούμε εαυτούς και να δημιουργήσουμε προσωπικότητα Χριστού, να δημιουργήσουμε στην ζωή μας τον ιδεώδη άνθρωπο, τον άνθρωπο Χριστό. Γένοιτο, αμήν.

Πολλοί με ρωτάνε πώς δημιουργείται πνευματικότητα, πώς γίνεσαι δηλαδή από σαρκικός πνευματικός.

Πρώτον, χρειάζεται να κατανοήσω τι σημαίνει Χριστός. Δεύτερον, αυτή η κατανόηση θα μου εξασφαλίσει ζήλο Θεού με επίγνωση.

Σίγουρα ο άνθρωπος πριν γνωρίσει τον Θεό θα πειραχθεί, θα δοκιμαστεί. Ο Διάβολος θα κάνει τα πάντα, παραχώρηση Θεού. Εδώ όμως είναι το κόλπο το οποίο ανήκει στην σοφία του Θεού. Θα με δοκιμάσει ο Θεός ώστε να μάθω και εγώ αν έχω αληθινή αγάπη για Αυτόν, δηλαδή αν η αγάπη μου για Αυτόν είναι στα χείλη ή στην καρδιά. Ο Θεός γνωρίζει ότι είναι στα χείλη και θα πρέπει να γίνει της καρδιάς και αυτό πρέπει και εγώ να το γνωρίσω μέσα από τον αγώνα καλού – κακού ώστε να γίνει αληθινή η αγάπη μου. Όταν η αγάπη μου για τον Θεό, για την Δημιουργία γενικότερα, γίνει αληθινή ο Θεός θα μου δώσει κάτι που είναι πολύ μεγάλο. Θα με καταστήσει σύμμορφο της δικής του δόξης. Όλους θα μάς καταστήσει σύμμορφους της δικής του δόξης. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.

 

Με αγάπη Χριστού, ο υπηρέτης Θεού και ανθρώπου, Θωμάς