Η ΣΤΕΡΗΣΗ (ΜΕΡΟΣ Α΄)

 

Η ΣΤΕΡΗΣΗ, ΥΛΙΚΗ Η΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α΄)

 

Αδέλφια μου γλυκά, ο εγκέφαλός μας για να μάς εξασφαλίσει μια ωραία ζωή, δημιουργική, γεμάτη ουρανόδρομη πορεία κάτω από όλες τις συνθήκες (της ζωής), θέλει τροφή, πνευματική τροφή ώστε να μπορέσει να ενεργοποιήσει τις δυνατότητές του οι οποίες δυνατότητές του παρουσιαστήκαν διά μέσου του Υιού και Λόγου του Θεού του ζώντος στον άνθρωπο, γενικότερα στο ανθρώπινο γένος. Μάλιστα, οι δυνατότητες του κάθε ανθρώπου όταν θελήσει να ακολουθήσει τον Θεό γίνονται θεοπνευματικές, χριστοκεντρικές αλλά και απεριόριστες όπως του Κυρίου. Εξάλλου, αυτός ήταν ο στόχος του Πατέρα Θεού, όλοι οι άνθρωποι διά του Υιού να γνωρίσουν ότι είναι υιοί Θεού και κληρονόμοι μιας αμύθητης πνευματικής και υλικής περιουσίας. Γι’ αυτό ο Πατέρας Θεός, ο Πατέρας όλων ημών, όπως είπε και ο Κύριος, αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας (Ιωάννης 20:17), φρόντισε με το πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη όλοι οι άνθρωποι να μαθητεύσουν την σοφία του Θεού, όλοι να γνωρίσουν τον Χριστό. Αδέλφια μου, τα καύσιμα του εγκεφάλου τα οποία συναντάμε μέσα στον Λόγο του Θεού αλλάζουν τις βιοχημικές διεργασίες και συντονίζουν αυτόν με τον ζώντα Θεό ώστε να γνωρίσει αλλά και να αναπαράγει ο άνθρωπος του Θεού την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού η οποία ζώσα φωνή του ζώντος Θεού καθιστά την ζωή στο σώμα μας στο να γίνει σύμμορφο της δόξης του Θεού που σημαίνει άφθαρτο αλλά και ναό του Θεού του ζώντος. Είναι γραφικό, το σώμα υμών είναι ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος. Μόνο όταν το Άγιο Πνεύμα παραλάβει τον άνθρωπο κάνει το πνεύμα και το σώμα σύμμορφο της δόξης του Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο θα εμφανίσει το σώμα σιγά - σιγά και διαχρονικά τις άπειρες δυνατότητές του μέχρι να γίνει σύμμορφο σε σημείο ώστε ο εγκέφαλός μας να κατέχει όλες τις δυνατότητες που αφορούν όλη την σκεπτόμενη ύλη. Έτσι εκδηλώνονται οι δυνατότητες που του δίνουν την δύναμη να εξουσιάζει όλη την σκεπτόμενη ύλη η οποία δημιουργήθηκε από τον Λόγο του Θεού, με αποκορύφωμα να ελέγχει ο άνθρωπος του Θεού διά της νουθεσίας του Κυρίου την ίδια την ζωή την οποία να διατηρεί εν δυνάμει στο σώμα. Αδέλφια μου, αφού σήμερα και εμείς έχουμε Λόγο Θεού που είναι ο ίδιος ο Χριστός μπορούμε να ακολουθήσουμε το Αρνίον το οποίο στην συνέχεια θέλει ποιμάνει όλα τα έθνη. Εμείς αδέλφια μου σήμερα δεν είμαστε ορφανοί, έχουμε το Άγιο Πνεύμα το οποίο μάς σπουδάζει τον Λόγο του Θεού. Το Πνεύμα το Άγιο είναι η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, είναι η φωνή Θεού. Όλα αυτά σαν συμφωνική ορχήστρα όταν τα «καλλιεργούμε», καθημερινά, εμφανίζουν και ξεδιπλώνουν μπροστά μας, με λίγα λόγια στην ζωή μας τον Τριαδικό Θεό. Γι’ αυτό και εμείς σήμερα αδέλφια μου επικεντρώνουμε την όποια προσπάθειά μας στον Τριαδικό Θεό. Αυτός είναι αρκετός για να μπορέσουμε να συλλάβουμε το βαθύ νόημα όλης της Δημιουργίας αλλά και της ίδιας της ύπαρξής μας. Μάλιστα, είμαστε τόσο βέβαιοι για την ύπαρξη του Θεού και της αλήθειας του Υιού και Λόγου του Θεού του ζώντος που δεν μοιραζόμαστε Αυτόν τον Τριαδικό Θεό με κανέναν άλλον Θεό και τίποτα δεν μπορεί να μάς χωρίσει από την δική του αγάπη η οποία έγινε για όλο το ανθρώπινο γένος αγάπη μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Αδέλφια μου, το μόνο υγιές παράδειγμα που υπήρξε σε όλους τους αιώνες οι οποίοι δημιουργούν την παγκόσμια πνευματική ιστορία από την αρχή της δημιουργίας της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα είναι ο Χριστός. Δεν μιλώ για τις θρησκείες ή για τα δόγματα. Αυτά δεν στάθηκαν ώριμα απέναντι στο θέλημα του Θεού αφού δημιουργήθηκαν με συμφέροντα, φανατισμό, πονηρίες, εξουσίες κ.λπ.. Όλα αυτά, δυστυχώς, ωφέλησαν λίγους αφού χρησιμοποίησαν τον Θεό και την εκκλησία του Θεού για προσωπικά συμφέροντα. Αδέλφια μου, εγώ δεν συστήνω τίποτα απ’ όλα αυτά, εγώ μιλώ για τον Χριστό. Απεδείχθη ότι γι’ Αυτόν έγιναν οι αιώνες και σε Αυτόν εκπληρώνονται όλες οι επαγγελίες που αναφέρθηκαν από Προφήτες και μη αφού για τον Υιό γράφτηκαν όλα, πριν την γέννησή του αλλά και μετά την γέννησή του. Ο Χριστός είναι το μόνο υγιές παράδειγμα διότι Αυτός απέδειξε ότι γνωρίζει τον Πατέρα Θεό αφού φανέρωσε τον Θεό καθώς είναι αλλά και το πώς ενεργεί.

Ο Απ. Παύλος για να φρουρήσει την υγιαίνουσα διδασκαλία του Αγίου Ευαγγελίου αναφέρει:

Καθώς προείπομεν, και τώρα πάλιν λέγω· Εάν τις σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον παρελάβετε, ας ήναι ανάθεμα» (Γαλάτες 1:9).

Αδέλφια μου, ο Χριστός πήρε σώμα από τον Πατέρα του ανθρώπινο, το ίδιο με το δικό μας και με την συμβουλή και υπακοή στον Πατέρα αφού τον εμπιστεύτηκε ως Πατέρα —αυτό είναι πολύ σημαντικό, είναι σημείο αναφοράς για εμάς, η πλήρης εμπιστοσύνη η οποία αναπτύσσεται με την συνεχόμενη εντρύφησή μας σε σημείο ώστε να γίνει βεβαία η κλήση μας διότι όλα από τον Θεό προήλθαν, Πατέρας πάει να πει εμπειρία, σοφία, ζωή, Θεός, Δημιουργία, εξέλιξη, αναγέννηση, μυστήριο, Παντοδύναμος, Άγιος Θεός, τα πάντα— ο Χριστός, λοιπόν,  αφού κινήθηκε με το πνεύμα της καθαρής, ανυπόκριτης αγάπης προς τον Θεό στην συνέχεια κέρδισε σώμα άφθαρτο. Ο Χριστός πέταξε το δικό του εγώ, τα δικά του θέλω. Δεν παραπλανήθηκε από τα έργα του Πατέρα που κοσμούν την Δημιουργία. Ο Χριστός δεν ασχολήθηκε με την υλική περιουσία του Θεού αλλά αφιέρωσε την ζωή του στον Πατέρα. Ο Χριστός ασχολήθηκε με τον Πατέρα του και για Αυτόν μεριμνούσε κάθε μέρα ώστε να φανεί το σχέδιο το δικό Του με σκοπό να νικηθεί το κακό, το οποίο παραχώρηση Θεού επικράτησε διά του θανάτου (μέσω της αμαρτίας) σε όλο το ανθρώπινο γένος, ώστε στην συνέχεια να λάβουν χώρα οι επαγγελίες με στόχο να δημιουργηθεί οικογένεια Θεού στον κόσμο. Ο Χριστός αδέλφια μου επικεντρώθηκε στον Πατέρα. Κάθε άνθρωπος επιλέγει στην ζωή του π.χ. άλλος να φτιάξει χρήματα πολλά, άλλος να κάνει διάφορες επενδύσεις, άλλος να φτιάξει οικογένεια, άλλος να απολαύσει την ζωή, άλλος να ασχοληθεί με τα χωράφια του, άλλος με τα ζώα του, με το εμπόριο, κ.λπ.. Πολλά είναι τα κίνητρα που παρέχει η Δημιουργία —τα οποία εύκολα μπορούν να κλέψουν την παράσταση στην ζωή μας— με στόχο, αν προσκολληθούμε σε αυτή, να μην μάθουμε ποτέ για την αποστολή μας, την παρουσία μας μέσα στην Δημιουργία, τον Πατέρα Θεό και το Άγιο σχέδιό του. Ο Χριστός όμως ήταν διαφορετικός. Εις όλον τον επί Γης βίο του με ένα θέλησε να ασχοληθεί σοβαρά. Αυτό ήταν να υπηρετήσει την ζωή που του χαρίστηκε και να ασχοληθεί με τον Πατέρα του, με τον Κτίστη όλης αυτής της τρισμέγιστης Δημιουργίας και όχι με την Δημιουργία. Γι’ αυτό τόνισε και σε όλους εμάς, ώστε να έχουμε συμμετοχή στην οικογένεια του Θεού, τα εξής: ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή (Ματθαίος 6:33). Έτσι ασχολήθηκε με το θέλημα του Πατέρα του. Ο τρόπος; Παραιτήθηκε από το εγώ του, από τα δικά του θέλω. Μέσα λοιπόν από την απόλυτη και ολοκληρωμένη υπακοή κέρδισε την ζωή, τον Θεό, την Δημιουργία, τα πάντα. Το θέλημα του Πατέρα διά μέσου του Κυρίου απεδείχθη ότι τείνει, διαχρονικά, αλλά και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε προς την σωτήρια του ανθρώπινου γένους η οποία σωτηρία μόνο διά του Υιού μπορεί να έρθει στον κάθε άνθρωπο όταν αυτός ενωθεί με τον Χριστό διά του Λόγου του (Καινή Διαθήκη) και κατόπιν διά Πνεύματος Αγίου. Έπρεπε, για να εξελιχτεί το ανθρώπινο γένος, να υπάρξει ένα δοχείο πνεύματος, σοφίας και αλήθειας ώστε αυτό να γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Και πράγματι, αν και παρήλθαν πολλοί αιώνες, το παράδειγμα ήρθε, φάνηκε. Όλοι μιλάνε για τον Χριστό, ακόμα και ο πιο πνευματικός άνθρωπος στον κόσμο μπροστά Του αναγνωρίζει ότι είναι ένα μηδέν διότι άλλο είναι το φιλοσοφείν και άλλο το ενεργείν. Ο Χριστός έγινε το σώμα όπου θα συναχθούν οι αετοί. Φυσικό είναι μετά από μια τέτοια αγάπη το φθαρτό σώμα του να μεταστοιχειωθεί διά του Λόγου σε σημείο ώστε να αφθαρτοποιηθεί. Για να καταλάβουμε τι έκανε ο Κύριος και για ποιον λόγο δικαιώθηκε θα φέρω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι έχουμε έναν πλούσιο πατέρα και είναι θέμα χρόνου η κληρονομιά του να μεταβιβαστεί στα παιδιά. Τα παιδιά π.χ. είναι δέκα. Τα εννέα τι κάνουν; Ασχολούνται με την περιουσία του πατέρα, με το χωράφι, με τα χρήματα, με την κληρονομιά, μπαίνουν εγωισμοί, τρέχουν στους δικηγόρους για να εξασφαλίσει το καθένα περισσότερα —αυτό κάνει σχεδόν όλο το ανθρώπινο γένος, ασχολείται με την ύλη, με τα εντάλματα κ.λπ.. Ο πατέρας όμως δεν κοιμήθηκε ακόμα (για να μεταβιβαστεί η περιουσία). Ένα παιδί, ο Χριστός, τι κάνει; Αδιαφορεί για την περιουσία και με ειλικρίνεια ασχολείται με τον Πατέρα, με τον γεννήσαντα οργανισμό. Αυτό να κάνουμε και όλοι εμείς, να αφήσουμε την Δημιουργία και να ασχοληθούμε με τον Δημιουργό. Εξάλλου στην Γραφή αναφέρεται ότι οι άνθρωποι αγάπησαν την Κτίση και όχι τον Κτίστη.

Αδέλφια μου, ας ξεκινήσουμε όλοι αγώνα με κατεύθυνση και με στόχο να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας, η οποία επικεντρώνεται στο να τείνουμε με όλες τις δυνάμεις μας στον αγιασμό ο οποίος με την υγιαίνουσα διδασκαλία που ο Θεός μάς χάρισε ενεργοποιεί μέσα μας το δέντρο της ζωής. Αδέλφια μου, πρέπει να γνωρίζουμε ώστε να προσέξουμε τα εξής για να μπορέσουμε να επανεντάξουμε τον εαυτό μας στις αρχές του Θεού. Χρειάζεται να πάμε λίγο στον σοφό Σολομώντα. Εκεί διαβάζουμε: Αγαπήσατε δικαιοσύνην, οι κρίνοντες την γην (Σοφία Σολομώντος 1:1). Οι κρίνοντες την γην είναι οι άνθρωποι του Θεού οι οποίοι θα κρίνουν την Γη με την δικαιοσύνη του Θεού. Οι κρίνοντες την γην, αν το πιστέψουμε, θα είμαστε όλοι εμείς που καλεστήκαμε να κρίνουμε πρώτα τους εαυτούς μας ώστε να τους εντάξουμε στις αρχές του Θεού και αναφέρω όλους εμάς διότι εμείς δεν επιδιώκουμε να έχουμε την αντίληψη και την κρίση των ανθρώπων η οποία προέρχεται από το ατομικό συμφέρον αλλά η κρίση μας και η αντίληψή μας πηγάζει από την σοφία του Θεού η οποία φανερώνει το ανάστα, Θεέ, κρίνον την γήν· διότι συ θέλεις κατακληρονομήσει πάντα τα έθνη (Ψαλμοί 82:8). Τι μάς παροτρύνει, λοιπόν, ο Κύριος; Οι κρίνοντες την γην θα πρέπει να φροντίσουν ώστε να μεριμνούν για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Ο τρόπος; Φρονήσατε περί του Κυρίου εν αγαθότητι, και εν απλότητι καρδίας ζητήσατε αυτόν· ότι ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν αυτόν, εμφανίζεται δε τοις μη απιστούσιν αυτώ. σκολιοί γαρ λογισμοί χωρίζουσιν από Θεού, δοκιμαζομένη τε η δύναμις ελέγχει τους άφρονας. ότι εις κακότεχνον ψυχήν ουκ εισελεύσεται σοφία, ουδέ κατοικήσει εν σώματι κατάχρεω αμαρτίας· άγιον γαρ πνεύμα παιδείας φεύξεται δόλον και απαναστήσεται από λογισμών ασυνέτων και ελεγχθήσεται επελθούσης αδικίας. φιλάνθρωπον γάρ πνεύμα σοφία και ουκ αθωώσει βλάσφημον από χειλέων αυτού· ότι των νεφρών αυτού μάρτυς ο Θεός και της καρδίας αυτού επίσκοπος αληθής και της γλώσσης ακουστής (Σοφία Σολομώντος 1: 1-6). Όλα αυτά για να τα κατανοήσει κάποιος θα πρέπει πρώτα να στερηθεί για να αναγνωρίσει μετέπειτα την αξία του Λόγου του Θεού.

Μια μέρα σκεπτόμενος την δική μου ζωή κατέληξα - συνέλαβα ότι η όποια πρόοδος που υπάρχει στην ζωή μου προήλθε από την στέρηση. Μάλιστα είδα ότι σοβαρά δεν μπορεί ουδείς να πάει στον Θεό αν δεν αντιμετωπίσει αδιέξοδα τα οποία του στερούν πολλές φορές και τα αυτονόητα. Είναι λοιπόν αλήθεια ότι οι μεγάλες αποστολές αναπήδησαν και από μεγάλες στερήσεις πάνω σε όλους τους τομείς. Έχει αποδειχθεί ότι όλοι οι άνθρωποι πηγαίνουν στον Θεό γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα, άλυτα προβλήματα, στα οποία η σοφία των ανθρώπων δεν χορήγει λύση, ενώ τα προβλήματα αυτά όταν εισέλθουν στην σοφία του Θεού βρίσκουν λύση και αποδεικνύονται μηδαμινά. Μάλιστα, πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον Θεό και καταφεύγουν στην Εκκλησία ζητώντας από τον Θεό στην προσευχή τους υλικά αγαθά ή επιτυχίες σε επενδύσεις ή κοινωνικές θέσεις και πολλοί, σχεδόν όλοι, λαμβάνουν από τον Θεό αυτά που ζητούν, αφού ο Θεός βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Όμως, το παράξενο είναι —εν μέρει και όχι πάντα— ότι ενώ πρώτα ζητάνε από τον Θεό ό,τι χρεία έχουν, όταν το πάρουν έχουν αλαζονική συμπεριφορά κάνοντας στην συνέχεια κακή χρήση αυτού που λαμβάνουν, φυσική συνέπεια ο Θεός να σταματά να συνεργάζεται με τους ανθρώπους που ζητάνε για να επιβάλουν τις θέσεις τους ή για να εξουσιάσουν και μάλιστα χωρίς την δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού. Παρατηρώντας λοιπόν όλα αυτά αποφάσισα να μην ζητήσω από τον Θεό τίποτα γιατί γνωρίζω ότι δεν είμαι καθαρός και θα πέσω στην ίδια παγίδα, αλλά, αποφάσισα να τον ευχαριστήσω για ό,τι μου έχει δώσει μέχρι σήμερα και το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε όλοι, κάθε στιγμή, διότι μάς έχει δώσει ήδη πολλά. Μάλιστα, σκέφτηκα να πω στον Θεό όχι τι θέλω εγώ αλλά τι χρειάζεται Αυτός, αν χρειάζεται από μένα κάτι, τι μπορώ δηλαδή να προσφέρω εγώ στον Θεό και ο καθένας μας —ό,τι δηλαδή έκανε και ο Κύριος, έβγαλε το δικό του εγώ, το δικό του θέλημα και υπηρέτησε το θέλημα του Πατέρα το οποίο γύρισε προς δόξα του Υιού. Όταν άρχισα στην προσευχή μου να λέω στον Θεό τι θα ήθελε από εμένα τότε άκουσα Αυτόν να μου λέει «θέλω να γίνεις άνθρωπος του Θεού, σκεύος εκλογής, άγιος». Εγώ ρώτησα «και πώς μπορώ να το κάνω αυτό;». Ο Θεός τότε άρχισε την νουθεσία, την σπουδή, την εκπαίδευση, —είναι γραφικό, ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. ει δε χωρίς εστε παιδείας άρα νόθοι εστε και ουχ υιοί— ώστε να γίνω αυτό που θέλει. Αμέσως μπήκα στην δική του υπακοή διότι θέλω να με νουθετεί και να με σπουδάζει. Μάλιστα, κατάλαβα ότι όσο πιο γρήγορα ακούω και εκτελώ τόσο καλύτερο είναι αυτό για μένα. Είναι σαν τον ασθενή με τον καλό γιατρό ο οποίος λέει στον ασθενή ποια θεραπεία να ακολουθήσει, όμως, χρειάζεται και η υπακοή αλλά και η συμμετοχή του ασθενή στην όποια θεραπεία. Έτσι στην πορεία κατάλαβα ότι αυτό που ήθελε ο Θεός από εμένα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να ζήσω εγώ, δηλαδή, ενώ στην αρχή νόμιζα ότι κάτι θέλει από μένα στην συνέχεια κατάλαβα ότι αυτό που θέλει είναι να γίνω (να γίνουμε όλοι) σύμμορφος της δικής του δόξης διά της νομίμου οδού που είναι ο αγιασμός, η ταπεινοφροσύνη, η αγάπη η ανυπόκριτη και να είμαστε όλοι φίλοι. Έτσι, σιγά – σιγά, ξεκίνησα τον αγώνα με έναν σκοπό, να γίνω ένας άνθρωπος του Θεού αφού ξέρω ότι μετά θα με χρησιμοποιήσει (θα μάς χρησιμοποιήσει) για την δόξα του Θεού η οποία καταλήγει στο δικό μου καλό, στο δικό μας καλό, το οποίο καλό είναι ότι στην συνέχεια θα κρίνουμε την Γη με την δικαιοσύνη του Θεού η οποία δεν έχει εξουσίες αλλά μόνο φίλους. Και αυτό κάνουμε σήμερα, άρχεται η κρίση του Θεού πρώτα απ’ τον οίκο του Θεού ώστε στην συνέχεια όλη η Δημιουργία να αναστηθεί και αυτή στην δόξα του Θεού.

Αδέλφια μου, ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μάς επαναφέρει στον κήπο της Εδέμ, να μάς επαναφέρει στον οίκο του Θεού, να μάς επανεντάξει όλους στην άφθαρτη ζωή, να μάς επαναφέρει και επανεντάξει στον άχρονο χρόνο ο οποίος διασχίζει με την σοφία του Θεού τους άπειρους αιώνες, να μάς επαναφέρει στην αρχική μας πατρίδα, στην χώρα των ζώντων. Χωρίς Χριστό στην ζωή μας όλος ο κόσμος θα ήταν ένας Άδης. Αν ο Χριστός δεν έρχονταν στην Γη ο κόσμος θα ήταν πάντα σε πολλά αδιέξοδα με τραγικές συνέπειες. Αυτή είναι η σοφία του Θεού, να μάς στείλει τον Υιόν του στην Γη ώστε να μάς ελευθερώσει από την άγνοιά μας και δεύτερον, το θέλημά του είναι, σήμερα να αναστήσει τον Χριστό —όπως λέει, τα έσχατα χρόνια— μέσα μας ώστε να ζούμε εν Κυρίω, στην συνέχεια, να γίνουμε όλοι συμμέτοχοι της δικής του ζωής, της δικής του Ανάστασης. Χωρίς Χριστό ο θάνατος θα ήταν πάντα επί θύρας στην ζωή μας. Ο άνθρωπος χωρίς Χριστό είναι ζωντανός νεκρός. Ο Απ. Παύλος φανέρωσε, βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου; ευχαριστώ τω Θεώ διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών (Ρωμαίους 7:23-25). Φανταστείτε να μην υπήρχε ο Χριστός, θα υπήρχε ο νόμος μέσα μας χωρίς να ξέρουμε το πώς αυτός λειτουργεί ενώ ο Χριστός μάς φανέρωσε την οδό της ζωής και του θανάτου. Πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν. στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν (Ματθαίος 7:13-14). Χωρίς Χριστό προγραμματισμένη είναι από την αμαρτία η ζωή μας αλλά και όλα τα έργα μας να χαθούν, αργά ή γρήγορα, μαζί με εμάς. Με τον Χριστό όμως όλα αλλάζουν.

Εμείς, μέσα στην Φωνή Θεού, βλέποντας όλα αυτά και παρατηρώντας τον κόσμο αντιλαμβανόμαστε πόσο υποκριτές είμαστε ως άνθρωποι αφού όλοι σχεδόν οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακολουθήσουν τον ζώντα Θεό και να ζητήσουν τα της βασιλείας. Δυστυχώς, στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι θέλουν να βασιλεύουν στον κόσμο αυτό με την άγνοιά τους, με την αμαρτία, με το εγώ τους, με τον εωσφορικό εγωισμό, αφού όλοι και όλο το σύστημα θέλει να ζήσει χωρίς Χριστό, κάθε μέρα πολλές συζητήσεις γίνονται αλλά κανείς δεν αναφέρει ότι ο Χριστός είπε αυτό. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι διότι βλέπω ότι ουδείς —ειδικά από αυτούς που έχουν την εξουσία στον κόσμο— έχει στόχο, στα σοβαρά, αλλά και μυαλό να θέλει να γίνει πραγματικά άνθρωπος του Θεού αφού βλέπω τους ανθρώπους να θέλουν να διασκεδάσουν, να χορέψουν, να επενδύσουν, να εκμεταλλευτούν καταστάσεις για να ικανοποιήσουν το εγώ τους. Και, το βασικότερο που παρατηρώ είναι ότι στην ιδέα του θανάτου στρέφουν το πρόσωπό τους προς την άλλη πλευρά νομίζοντας ότι έτσι, με αυτόν τον τρόπο, με το να κοιτάς αλλού ο θάνατος δεν θα περάσει ποτέ από εσένα και ότι έτσι θα τον ξεπεράσεις, όμως αργά ή γρήγορα αυτός ο θάνατος, η φθορά, η αρρώστια χτυπάει τις πόρτες όλων των ανθρώπων όσο θωρακισμένες και αν είναι αυτές, ανεξαρτήτως πνευματικού ή υλικού επιπέδου. Μάλιστα, οι θιασώτες της όποιας θρησκείας μακαρίζουν αυτόν τον θάνατο ως την οδό εκείνη η οποία μάς απαλλάσσει από τα προβλήματα όμως τα παραδείγματα της Γραφής και η διδασκαλία του Κυρίου μας χαρακτηρίζουν αυτόν, τον θάνατο, εχθρό του Θεού και του ανθρώπου και τούτο αποδεικνύεται διότι παρόλο που οι άνθρωποι τον μακαρίζουν κανείς δεν θέλει, όταν έρθει η ώρα του, να περάσει στην αντίπερα όχθη, βιαίως ο άνθρωπος έρχεται στον θάνατο. Μάλιστα ο καθένας κοσμικά, χωρίς τις αρχές του Θεού, κάνει τα πάντα να τον αποφύγει αλλά ουδείς μερίμνησε ποτέ εις όλον τον επί Γης βίο του ώστε να έχει την σχετική πίστη αλλά και τον απαιτούμενο καθαρισμό ή αγιασμό που του επιτρέπει να ζήσει, διότι ο θάνατος δεν φεύγει με το να θέλεις να ζήσεις καλύτερα διαμορφώνοντας και επιδιώκοντας ευμάρεια μόνο μέσα από το υλικό στοιχείο αλλά χρειάζεται ευμάρεια και μέσα από το πνευματικό στοιχείο άνθρωπε διότι η πάλη ημών δεν είναι προς σάρκα και αίμα αλλά προς τας αρχάς προς τας εξουσίας προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, ώστε αυτά να τα πολεμήσει ο καθένας μας με το Πνεύμα του Θεού και να τα νικήσει αφού συμμαχήσει πρώτα με Αυτόν που τα νίκησε. Ακόμα και οι πιο έξυπνοι άνθρωποι μπροστά στον θάνατο, στην φθορά, στην αμαρτία είναι μηδενικά.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι από την ώρα που γεννιούνται η ζωή τους μετρά αντίστροφα αφού αυτή η ζωή τελειώνει στα ενενήντα με εκατό χρόνια, ενώ, με τις αρχές και τις προδιαγραφές του Θεού τα ενενήντα ή εκατό χρόνια ζωής είναι η σπουδή εκείνη που προκαλεί στον κάθε άνθρωπο, όταν θελήσει να συνεργαστεί με τον Θεό, μεταστοιχείωση και τον καθιστά στα εκατό νήπιο του Θεού αφού για τον Θεό η ζωή ξεκινά μετά τα εκατό. Είναι γραφικό, ο Προφήτης Ησαΐας φανερώνει ότι το παιδίον του Θεού στην βασιλεία θα είναι εκατό χρονών και ο λόγος διότι θα έχει αρχές Θεού οι οποίες θα το ζωοποιούν. Μάλιστα ακόμα και οι άνθρωποι του Θεού έπεσαν στην παγίδα του θανάτου λες και δεν γνώρισαν ποτέ το Ευαγγέλιο του Θεού. Ενώ το διαβάζουν λες και δεν καταλαβαίνουν τις εντολές του Θεού, το θέλημα του Θεού, αφού αποδεικνύεται τετραγωνικά ότι ο θάνατος δεν είναι θέλημα Θεού. Είναι γραφικό, ο Χριστός έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του Ευαγγελίου (Τιμόθεος Β΄ 1:10). Έτσι οι άνθρωποι που αυτοονομάζονται παιδιά του Θεού μακαρίζουν τον θάνατο και τον επικαλούνται ως θέλημα Θεού. Τι να πω, λες και όλοι είναι τυφλοί, λες και όλοι, άνθρωποι του Θεού και μη δεν θέλουν να καταλάβουν ότι αφού επιζητούν τον θάνατο σαν ένα μέσο κοινωνίας με τον Θεό έπεσαν στην παγίδα ώστε το Ευαγγέλιο να είναι κεκαλυμμένο, το οποίο είναι κεκαλυμμένο μόνο για τους απολλυμένους αλλά και για τον λαό του Θεού, μια προσοχή χρειάζεται! Δυστυχώς, ακόμα και οι εκλεκτοί πέφτουν στην παγίδα και ο λόγος απλός. Οι μέριμνες του βίου, ο υπέρμετρος εγωισμός, τα στερεότυπα και τα δογματικά πιστεύω μετέτρεψαν τον θάνατο στην συνείδηση των Χριστιανών ως θέλημα Θεού. Όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει, τουλάχιστον όσοι «ψάχνονται». Δυστυχώς όλοι επιζητούν το μπράβο των ανθρώπων και οι περισσότεροι Χριστιανοί εργάζονται για το θεαθήναι, δεν θέλουν να δουν την αλήθεια για να μην διαφοροποιηθούν και στην συνέχεια γίνουν αποσυνάγωγοι ή και γιατί θέλουν να ξεχωρίζουν αφού ακόμα και σήμερα δεν κατάλαβε ο Χριστιανικός κόσμος την εντολή του Χριστού σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός (Ματθαίος 23: 8 & 10). Τέτοιος εγωισμός —ακόμα και σήμερα— να θάβεται ο Χριστός, η αλήθεια για το δικό μας εγώ δεν έχει ξανά υπάρξει. Παρ’ όλα αυτά εμείς σήμερα εργαζόμαστε να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.

Αδέλφια μου, ο Χριστός σε όλη την Αγία Γραφή αν την ψάξουμε με προσοχή θα δούμε ότι σε κανένα σημείο δεν αναφέρει τίποτα για την μεταθανάτια ζωή ως θέλημα Θεού και ότι ουδείς των όσων έζησαν την ανάσταση δεν παραπονέθηκαν στον Κύριο για την πρωτοβουλία του αυτή να τους αναστήσει και να τους επανεντάξει στην οδό της ζωής. Όλοι, αφού αναστήθηκαν, συνέχισαν την ζωή τους χωρίς να αναφέρουν το παραμικρό για το πού βρέθηκαν μετά τον θάνατό τους. Αδέλφια μου, πιστεύω ότι ο θάνατος αλλά και η όποια κοίμηση είναι στοιχεία τα οποία φανερώνουν ότι στον θάνατο ή στην όποια κοίμηση δεν υπάρχει ζωή αλλά παύση, αλλά κοίμηση, τουλάχιστον προσωρινή μέχρι να επέλθει ανάσταση. Εξάλλου, ο Κύριος δύο δρόμους φανέρωσε. Αυτοί είναι, πρώτον η ανάσταση και δεύτερον η ζωή η αιώνια, η άφθαρτη η οποία δύναται να εμφανιστεί με τον αγιασμό αφού ο αγιασμός φέρνει τον Θεό και μεταστοιχειώνει τις βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου. Ο Χριστός μέσω του αγιασμού δημιουργεί μέσα μας, στον εγκέφαλό μας τον νου του Χριστού —αφού ο Χριστός νίκησε τον θάνατο πρέπει και εμείς να σκεφτόμαστε όπως Αυτός. Όταν δημιουργηθεί ο νους του Χριστού, αμέσως αυτός παύει να εργάζεται τον θάνατο και πλέον εργάζεται την ζωή και διέπεται από ειρήνη, χαρά, ζώσα πίστη, αγάπη ανυπόκριτη, κ.λπ.. Όλα αυτά μεταστοιχειώνουν το γονίδιο, το ελευθερώνουν από την σκληρότητα που το διέπει. Όταν στον νου μας ζούμε καθημερινά τον θυμό, τον εγωισμό, την αμαρτία, το ψέμα, τα συμφέροντα τότε το μόνο σίγουρο είναι η φθορά και ο θάνατος. Με τον Χριστό καταργείται όλο το πλέγμα της αμαρτίας —που μάς έχει τυλίξει διαχρονικά και ενεργεί στη ζωή μας με τις μικρές ή μεγάλες αλώπεκες— αφού καθορίζεται με την παρουσία Του σε όποιον αφιερώνεται η μεταστοιχείωση η οποία δημιουργεί την αφθαρτοποίηση του σώματος αφού και γραφικά απεδείχθη ότι αυτό το σώμα το οποίο εμείς περιφρονούμε είναι ανεκτίμητης αξίας με άπειρες δυνατότητες. Ο Κύριος δόξασε το σώμα. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότι το σώμα μας είναι ο ναός του Θεού. Το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστιν καθώς, ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν; εί τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός (Κορινθίους Α΄ 6:19 & 3:16-17).

Απεδείχθη ότι το σώμα —και ειδικότερα ο εγκέφαλός μας— δημιουργήθηκε για να φέρνει μέσα του το πνεύμα του Θεού. Αν το σώμα φθαρεί και φτάσει στο σημείο να χάσει κάθε λειτουργία τότε και το πνεύμα χάνεται. Το σώμα είναι το μόνο που μάς εμφανίζει το πνεύμα του Θεού και την ζωή αλλά και την λογική του Θεού. Η νέκρωση του σώματος σταματά και την ζωή. Το πνεύμα δημιουργεί το μορφοποιημένο σώμα κατά το είδος, το οποίο στην βάση του είναι πνευματικοποιημένη ύλη και η ανάσταση μπορεί να λάβει χώρα μόνο όταν υπάρχει σώμα και δεν έχει φθαρεί και αυτό μπορεί να το κάνει αυτός που έχει την εξουσία να το ενεργοποιήσει με το δικό του πνεύμα, όταν είναι του Θεού. Με το πνεύμα του Θεού το νεκρό σώμα κάνει τον άνθρωπο να συμμετέχει πάλι σε αυτή την ζωή διά της αναστάσεως. Η ανάσταση που έγινε σε κάποιους ανθρώπους έγινε διότι υπήρχε σώμα, δεν είχε φθαρεί τελείως. Αν φθαρεί τελείως, πάλι μπορεί να συντελεστεί ανάσταση του ίδιου ανθρώπου με το ίδιο σώμα, το ίδιο γονίδιο, ο ίδιος άνθρωπος όμως θα χρειαστεί άλλη διαδικασία. Για την γενική ανάσταση ο Προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει πώς θα λάβει χώρα η ανάσταση ακόμα και αυτών που έχασαν τελείως το σώμα τους. Αδέλφια μου, η ανάσταση του Λαζάρου αφήνει να εννοηθεί ότι μετά τον θάνατο υπάρχει σιωπή και ο λόγος διότι δεν αναφέρεται ως σημαντικό ούτε από τον Κύριο αλλά ούτε και από τον ίδιο τον Λάζαρο τι συνέβηκε ή το τι υπάρχει στην αντίπερα όχθη όταν ο Λάζαρος υπέστη αυτόν τον θάνατο. Αν ο θάνατος είναι θέλημα του Θεού σίγουρα κάπου θα γράφονταν κάτι για την μεγάλη αξία του, κάπου σε όλη την παγκόσμια ιστορία κάποιος θα έλεγε κάτι (ειδικά απ’ αυτούς που πέθαναν και αναστήθηκαν). Ακόμα και ο Λάζαρος, κάτι θα έλεγε, ίσως αυτός να ήταν και ο μόνος που θα μάς φανέρωνε την μεγάλη αξία του θανάτου, όμως τίποτα δεν είπε όταν αναστήθηκε γι’ αυτόν τον θάνατο, αφού και ο ίδιος για τον θάνατό του γνώριζε από τους άλλους απλώς ότι δεν υπήρχε στον κόσμο για τέσσερις μέρες.

Καλό είναι λοιπόν να πιστεύουμε στην ζωή και να επιδιώξουμε αυτή και όχι να μακαρίζουμε κάτι που ακόμα και στην θέα του (του νεκρού) θέλουμε όλοι μας να στρέψουμε το πρόσωπό μας προς την άλλη μεριά. Μάλιστα, για να ξεχάσουμε τον θάνατο προσπαθούμε σύντομα να κανονίσουμε διακοπές και ο λόγος για να ξεχαστούμε —με τις διακοπές— απ’ αυτόν τον θάνατο νομίζοντας ότι έτσι θα τον αποφύγουμε, όμως, ο τρόπος αυτός είναι μια ψευδαίσθηση διότι ο θάνατος θα μάς βρει όπου και αν πάμε. Για να μην μας βρει θα πρέπει να υιοθετήσουμε την διδασκαλία του Κυρίου και να τον κοιτάξουμε κατάματα ώστε να τον πολεμήσουμε. Εγώ, κάνοντας αυτόν τον αγώνα, θεωρώ κλοπή να θέλεις να διασκεδάσεις την ζωή πριν γνωρίσεις τον Θεό αλλά και μωρία. Μόνο τα παιδιά δικαιούνται να μην ψάχνουν τον Θεό διότι είναι παιδιά και τον Θεό τον έχουν μέσα τους. Τώρα, αν και οι μεγάλοι νομίζουν ότι είναι παιδιά και θέλουν να αδιαφορούν τότε και η ζωή θα αδιαφορήσει για όσους θέλουν να ζήσουν χωρίς τον Χορηγό αυτής, χωρίς Αυτόν που νίκησε τον θάνατο. Δισεκατομμύρια έχουν πεθάνει και ο λόγος, απλός και ένας. Όλοι θέλησαν να ζήσουν χωρίς τον νόμο του Θεού, χωρίς Θεό, χωρίς συνειδητά τον Θεό. Ο Κύριος όμως φανέρωσε και ζήτησε από τον άνθρωπο τα εξής βασικά στοιχεία που τα διέπει αφιέρωση, ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή (Ματθαίος 6:33). Αυτό είναι το θέλημα του Θεού και όσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό και συνειδητό ο θάνατος θα συνεχίσει να υπάρχει.

Αδέλφια μου, ας ακολουθήσουμε τον Χριστό. Αυτός πήρε ζωή σαν την δική μας και την έκανε με την σοφία του Θεού αιώνια, πήρε πνεύμα το έκανε ζωοποιόν σε σημείο ώστε να λέει και να γίνεται αφού τα λόγια του λάμβαναν υλική υπόσταση, φανερώνοντας τις εξουσίες του Λόγου και του πνεύματος που ζωοποιεί. Μάλιστα, ο Χριστός πήρε και σώμα το οποίο και αυτό διά του Λόγου το μεταστοιχείωσε, αφού διά του Λόγου του Θεού και της υπακοής εις αυτόν το μεταστοιχείωσε. Μάλιστα, ο Χριστός είπε, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει (Ιωάννης 14:12). Αδέλφια μου, ας σηκώσουμε το ανάστημά μας σήμερα διότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να λάβει χώρα στην ζωή μας η επαγγελία αυτή. Ο τρόπος καθορίζεται με πολλούς παράγοντες μέσα στην Δημιουργία αλλά και μέσα από την Φωνή Θεού, η οποία συνεχίζει να αυξάνει την υγιαίνουσα διδασκαλία η οποία διδασκαλία μάς ζωοποιεί. Η Φωνή Θεού είναι και αυτή φορέας της ζωής και δεν πρέπει να χωρίζουμε τον εαυτό μας από τον Λόγο του Θεού και την υγιαίνουσα διδασκαλία αφού αυτή μάς χορηγήθηκε από τον Θεό δωρεάν. Θα πρέπει σε καθημερινή βάση να εντρυφούμε και να σπουδάζουμε την σοφία του Θεού. Δηλαδή, θέλω να πω ότι σήμερα πολλοί παράγοντες υπάρχουν που εργάζονται πάνω στο θέμα της ζωής, αλλά και εμείς αφού το αντιλαμβανόμαστε και μάς το έδωσε ο Θεός. Μάλιστα, καταλάβαμε ότι στην βάση μας, η ύλη μας είναι πνευματικοποιημένη ύλη και όσο πιο πολύ αυξάνεται το πνεύμα του Θεού τόσο πιο πολύ ζωοποιείται και αυτή. Η συνοχή της δηλαδή εξαρτάται από την σοφία του Θεού, από το πνεύμα του Θεού, αν υπάρχει μέσα μας. Ο άνθρωπος γεννήθηκε από τον Λόγο, εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος (Ιωάννης 1:1). Άρα, λοιπόν, ο Λόγος του Θεού πρέπει να υπάρχει στην ζωή μας και να αυξάνεται σε καθημερινή βάση. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.

 

 

Με αγάπη Χριστού, ο υπηρέτης Θεού και ανθρώπου, Θωμάς