«Και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν».
Ο πειρασμός είναι στιγμιαίος, η δοκιμασία μπορεί να κρατήσει από μήνες έως χρόνια. Ο πειρασμός έρχεται για να μάς αφυπνίσει πνευματικά ώστε να δούμε ότι χωρίς Θεό η ζωή μας είναι απρόβλεπτη. Αντιμετωπίζουμε πειρασμό ή δοκιμασία για να επέλθει ταπείνωση. Ο πειρασμός είναι στιγμιαίος, π.χ. μπορεί να νιώσεις μια ζάλη, μια αδυναμία, κάθεσαι στο κρεβάτι και έρχεσαι εις εαυτόν και λες «Θεέ μου, πήγα να πεθάνω, τι είναι αυτό;» όμως μπορεί να φύγει σε μια μέρα, σε μια βδομάδα, να πάς στο γιατρό, να κάνεις κάποιες εξετάσεις κ.λπ. και μετά συνήθως έρχεται πάλι η αλαζονεία και ο εγωισμός «ξέρεις ποιος είμαι εγώ… και εγώ….. και εγώ…». Η δοκιμασία είναι άλλο, έρχεται για να μάς αναγεννήσει και να μάς καλλιεργήσει πνευματικά ο Θεός. Η δοκιμασία είναι σαν να μάς κρατάει ο Θεός κάτω, χαμηλά για να μάθουμε να ζούμε ταπεινά, για να μάθουμε το τι πρέπει να γίνει με εμάς και πώς μπορούμε να εξελιχθούμε. Πάντως όταν σε κάποιον τομέα υστερούμε χρειάζεται περισυλλογή πνευματική, ειδικά όταν έχουμε συνέχεια πειρασμούς και συνέχεια δοκιμασίες, ώστε να εντοπίσουμε το λάθος, μετέπειτα να ζητήσουμε βοήθεια από τον Θεό και τους πνευματικούς μας αδελφούς και ο λόγος, για να εξέλθουμε από τον πειρασμό και από την δοκιμασία. Πάντοτε όμως να ενθυμούμεθα ότι όταν θα χάνουμε τις αρχές μας, τις ιδιότητές μας, τον Χριστό, πάντα θα πέφτουμε σε πειρασμό και σε δοκιμασία. Χρειάζεται λοιπόν να επενδυθούμε πνευματικά, να δημιουργήσουμε νευρώνες με τις ιδιότητες του Θεού και να μη ξεχνάμε ότι τα πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν. Όλοι περνάμε δοκιμασίες. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην περνάει δοκιμασία (ή πειρασμό). Πρέπει όμως να την εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας, να μην την αφήσουμε να περάσει έτσι, να προβληματιστούμε και να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Εμείς μέσα στην παρέα μας, στην Φωνή Θεού, βρήκαμε έναν τρόπο. Να δημιουργήσει ο καθένας το αγιαστήριό του στο σπίτι του και να μπαίνει εκεί και να κάνει τον αγώνα του, να σπουδάζει όπως ο φοιτητής στο πανεπιστήμιο, κάθε μέρα. Τι να σπουδάζει; Όλοι μας ασχολούμαστε καθημερινά με την τηλεόραση, με το Ίντερνετ, με τις εφημερίδες, με τα περιοδικά, ας βάλουμε και μια, δυο, τρεις ώρες τον Θεό στην καθημερινότητά μας, να κάτσουμε να δούμε τι λέει, να το βάλουμε στη ζωή μας και να δούμε, όταν το υιοθετήσουμε, τι αλλάζει. Θα είμαστε καλύτερα; Πιστεύω ότι θα είμαστε καλύτερα διότι εδώ και πολλά χρόνια τώρα, το ζούμε με την δύναμη του Θεού, αφού κάνοντας αυτόν τον αγώνα βλέπουμε ότι ο Θεός είναι αληθής, αληθέστατος και όταν και ο άνθρωπος είναι αληθής πράγματι καταλήγει στο να ζει ο Θεός μέσα του, κάτω από όλες τις συνθήκες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι ευάλωτος, ό,τι και να του έρθει ξέρει και να το αντιμετωπίσει. Έτσι ήταν και ο Κύριος. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που όλη την ώρα κλαίγονταν ή παρακαλούσε τον έναν και τον άλλον. Ήταν ιδεώδης, είχε προσωπικότητα. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει κάθε στιγμή κάτω από όλες τις συνθήκες. Δεν ήταν ούτε κατσούφης, ούτε γκρινιάρης, ούτε παράπονα είχε, ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είχε μέσα του το Πνεύμα που τον ζωοποιούσε και μάλιστα ζωοποιούσε και τους άλλους γύρω του.