Να ζούμε με καλούς λογισμούς
Ένα άλλο βασικό πνευματικό μονοπάτι το οποίο μας εξασφαλίζει αγιασμό, καθαρισμό, ευλογία, είναι να μάθουμε να έχουμε αλλά και να ζούμε με καλούς λογισμούς και όχι με κακούς. Ο καλός και ο κακός λογισμός. Για να δούμε πώς συμπεριφέρεται, π.χ. ένας ταπεινός άνθρωπος στον κακό λογισμό, και πώς συμπεριφέρεται ένας ακαλλιέργητος εγκέφαλος σε ένα σχετικό ερέθισμα. Κάποιος πνευματικός άνθρωπος έλαβε ένα κάλεσμα για να πάει σε ένα χωριό να μιλήσει για τον Θεό, ταπεινός όμως άνθρωπος με αρχές Θεού. Αυτός όμως πάντα, όταν προσευχόταν, παρομοίαζε τον εαυτό του με το γουρούνι το οποίο αναφέρεται στον Λόγο του Θεού. Πάντα αυτός ο μοναχός έλεγε το γραφικό, «ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου» (Πέτρου Β΄ 2:22) και πάντα στην προσευχή του έλεγε, «Θεέ μου ελέησέ με, γουρούνι είμαι και ο λόγος, διότι ενώ εσύ καθημερινά Θεέ μου με την αγάπη σου με ελεείς, εγώ κάθε μέρα πέφτω πάλι στην ίδια αμαρτία, στον ίδιο βούρκο». Καθώς λοιπόν πήγαινε στο χωριό που τον είχαν καλέσει, έκανε λάθος και πήρε την στροφή κλειστά καθώς έφτανε στο χωριό. Ένας άλλος που ερχόταν από την άλλη μεριά έφευγε από το χωριό και του λέει, «πού πας ωρέ γουρούνι!» αφού την είχε πάρει λίγο κλειστά την στροφή. Ο πνευματικός με τον καλό λογισμό, είπε «Θεέ μου, ακόμα δεν έφτασα στο χωριό και με κατάλαβαν. Σε ευχαριστώ Κύριε που πάντα εσύ με κρατάς ταπεινό». Ο κακός λογισμός στην ίδια στροφή. Άλλη μέρα συναντήθηκαν πάλι δύο αυτοκίνητα και ο ένας πάλι πήρε την στροφή λίγο κλειστή. Αυτοί και οι δύο ήταν άνθρωποι μορφωμένοι αλλά όχι πνευματικά καλλιεργημένοι. Λέει λοιπόν ο ένας, «πού πας ρε γουρούνι!», και ο άλλος φώναξε, «είσαι και φαίνεσαι γουρούνι!». Στο πρώτο βλέπουμε τον αγαθό λογισμό, που οικοδομεί, που σε καθιστά άνθρωπο με αρχές την ταπείνωση και την αγάπη, ενώ στον δεύτερο βλέπουμε τον εωσφορικό εγωισμό να κρύβεται και στους δύο ανθρώπους. Οι καλοί λογισμοί δημιουργούν ποιοτική, καλή, ελαφριά, ευλογημένη, ευχάριστη ζωή. Ο αγώνας που κάνουμε στην Φωνή Θεού Αφθαρσία, έχει αυτές τις αρχές, να μάθουμε να κάνουμε καλούς λογισμούς. Χωρίς καλούς λογισμούς καταλήγουμε στα ψυχοφάρμακα, και αν δεν καταλήξουμε, αποκτάμε θυμό, νεύρα, με φυσική συνέπεια να κρίνουμε τα πάντα και τους πάντες. Θα πρέπει να μιλάμε καθημερινά για τον Θεό, για τους αγίους και πάντα όλα να τα περνάμε μέσα από τον Λόγο του Θεού και να ξέρουμε ότι όλα συμβάλλουν στον αγιασμό. Χρειάζεται όμως να προσέξουμε και το πώς ζούμε καθημερινά, διότι δεν ωφελεί, αν δεν ζούμε σύμφωνα με την λογική της ταπείνωσης. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα όλοι εμείς να καταλάβουμε, ότι για να πετύχουμε τους σκοπούς μας, χρειάζεται συνεχόμενη πνευματική δραστηριότητα, μέχρι να γίνουν όλα τα του Θεού στην ζωή μας ενυπόστατα, αμήν.