ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ
Ιστορία του ανθρώπινου γένους! Ιστορία αίματος και
πόνου, συγκρούσεων και αδικίας. Θα μπορούσε να δει κανείς την γήινη σφαίρα να
στάζει από δάκρυ και αγωνία. Και αμέσως γεννιέται το ερώτημα, ένα ερώτημα που
βασάνιζε και βασανίζει καρδιές δισεκατομμυρίων ανθρώπων ανά τους αιώνες. Γιατί;
Γιατί ζούμε διαρκώς σε μια εμπόλεμη ειρήνη, γιατί οι προϋπολογισμοί των
εξοπλισμών φτάνουν στα ύψη, γιατί κλειδώνουμε τις πόρτες των σπιτιών μας και με
καχυποψία αντιμετωπίζουμε κάθε γνωστό και άγνωστο; Τι είναι αυτό που εμποδίζει
τον άνθρωπο να απλώσει το χέρι στον συνάνθρωπο και να βαδίσουνε μαζί
αδελφωμένοι; Η καρδιά μας το θέλει, η ψυχή μας το αναζητά, αποτέλεσμα μηδέν. Τι
λείπει;
Μα φυσικά, αδέλφια μου, ο ίδιος ο Θεός! Ο
φιλεύσπλαχνος Κύριός μας, που εδώ και 2000 χρόνια κρούει συνεχώς την θύρα της
ψυχής μας λέγοντας προς όλους: Ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον
κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας, καθώς, γίνεσθε
πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη
αποδίδοντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, αλλά το εναντίον
ευλογούντες, επειδή εξεύρετε ότι εις τούτο προσεκλήθητε, διά να κληρονομήσητε
ευλογίαν (Εφεσίους 4:24 και Πέτρου Α΄ 3:8-9).
Η συνταγή λοιπόν υπάρχει, δεν είναι μυστική και
αποκεκρυμμένη. Το έδειξε ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με τη ζωή του, το
άφησε ολοζώντανο στον θείο Λόγο του. Φυσικά ο άνθρωπος μπορεί να γίνει φίλος
και αδελφός με τον συνάνθρωπό του και όχι μόνο μπορεί αλλά αυτός είναι ο
προορισμός του πάνω στη γη. Αρκεί να βάλει οδηγό στη ζωή του τον Χριστό που θα
τον οδηγήσει στη γαλήνη, στη φιλία, στο σεβασμό, στη θεία ειρήνη.
Πώς θα φτάσουμε όμως εκεί; Από την καχυποψία στη
φιλία, από την αδιαφορία στην αδελφοσύνη; Ο ίδιος ο Λόγος του Θεού μας δείχνει
τον δρόμο. Είναι πολλά τα παραδείγματα και τα χωρία που μας προτρέπουν στον
δρόμο της φιλαδέλφειας. Θα αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1. Όταν ρώτησε ο Πέτρος, Κύριε, ποσάκις
αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου, θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει
προς αυτόν ο Ιησούς, δεν σοι λέγω, έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις
επτά (Ματθαίος 18:21-22). Όπως λοιπόν ο Κύριος μακροθυμεί
και ελεεί τον άνθρωπο, έτσι και ο άνθρωπος ας ανέχεται και ας περιβάλλει με
στοργή και συμπάθεια τον αδελφό του που πιθανόν του έκανε κακό. Γιατί, αδέλφια
μου, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι θα υπήρχαν στον πλανήτη μας αν ο Θεός δεν
συγχωρούσε τον άνθρωπο για τα τόσα λάθη που κάνει καθημερινά και αν μας
φέρονταν όπως εμείς στον συνάνθρωπο.
2. Όλοι σίγουρα γνωρίζουμε το πως θέλουμε να μας
συμπεριφέρονται οι άλλοι, με ευγένεια, με σεβασμό, με κατανόηση. Επίσης
γνωρίζουμε καθετί που μας ξεκουράζει, μας κάνει να αισθανόμαστε τον άλλον φίλο
μας. Εδώ έρχεται και μας ολοκληρώνει ο Λόγος του Θεού: Λοιπόν πάντα όσα
αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς·
διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται (Ματθαίος 7:12).
3. Να τακτοποιήσουμε στην συνείδησή μας τον
συνάνθρωπο ότι είναι άνθρωπος με αδυναμίες και πάθη όπως και εμείς και
ότι η πάλη ημών δεν είναι εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον
εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του
σκότους του αιώνος τούτου (Εφεσίους 6:12). Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να
ειρηνεύσουμε.
Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά
διά να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών (Ματθαίος
20:28, Μάρκος 10:45).
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στην προσευχή του λίγο
πριν συλληφθεί παρακαλεί τον Θεόν για τους πιστεύοντες να είναι πάντες ένα. Να
έχουμε μια ψυχή, μια καρδιά, ένα φρόνημα. Ο σύνδεσμος ανάμεσά μας να είναι η
ενότητα, η αγάπη, ο ίδιος ο Θεός. Και όπως λέει ο Απ. Παύλος: Ο δε Θεός
της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις
κατά Χριστόν Ιησούν· διά να δοξάζητε ομοθυμαδόν εν ενί στόματι τον Θεόν και
Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Ρωμαίους 15:5-6). Γένοιτο,
γένοιτο, αμήν.