Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ
ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΗΜΩΝ.
Η ανθρωπότητα διέρχεται αιώνες τώρα μέσα από διάφορα
πνευματικά στάδια τα οποία καθορίζουν, διαμορφώνουν, επηρεάζουν μέχρι και
σήμερα και την δική μας εξέλιξη και ταυτότητα. Αυτό που ζούμε την κάθε χρονική
στιγμή είναι αυτό το οποίο μπορούμε να έχουμε εκείνη την χρονική στιγμή, διότι
η πνευματική μας ευκαίρια και δυνατότητα θετικά ή αρνητικά αυτό δύναται να
καταλάβει ώστε να ενεργεί σήμερα. Ενθυμούμεθα τον Κύριο πάνω στο όρος Θαβώρ
όπου φανέρωσε στους μαθητές του την δόξα του καθώς ηδύναντο ιδείν. Μέχρι εκεί
που εννοούσαν φανέρωσε σε αυτούς τους τρεις μαθητές, οι οποίοι επιλέχθηκαν από
τον Θεό και που καταλάβαινε ο Κύριος ότι θα εννοήσουν την αποκάλυψη αυτή της
δόξης του, ώστε η αποκάλυψη αυτή να ενεργήσει θετικά σε αυτούς και να τους
επιφέρει ανεκλάλητη χαρά. Σίγουρα θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβουμε πόσο
σωστό θετικό ή αρνητικό ήταν για εμάς αυτό που ζήσαμε ή ζούμε, όμως είναι
αναπόφευκτο και απαραίτητο να υπάρχει στη ζωή μας διότι είναι παραχώρηση Θεού
για την ανοικοδόμηση του νέου κατά Θεού ανθρώπου, π.χ. μία ασθένεια τι θετικό
φέρνει; α) φέρνει μετάνοια, β) αν είναι σκεύος εκλογής ο άνθρωπος φέρνει την
αναγέννηση, η αναγέννηση φέρνει το ιαματικό, το ιαματικό την αφθαρσία. Ουδείς
άνθρωπος δεν δύναται να συλλάβει τον Θεό και την σοφία του αν δεν χαλάσει το
βόλεμα που δημιουργείται στον κόσμο αυτόν. Και κανείς δεν προβληματίζεται να
ασχοληθεί με το θέλημα του Θεού αν δεν βρεθεί σε αδιέξοδο. Μάλιστα συλλάβαμε
ότι θα πρέπει να μεταλλασσόμεθα συνέχεια ώστε να φτάσουμε στο σημείο να
εννοούμε το θέλημα του Θεού πριν είναι αργά ώστε να αποφύγουμε δυσάρεστα
γεγονότα. Στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν πολλά πνευματικά ερεθίσματα θετικά ή
αρνητικά που μας βοηθούν να προχωρήσουμε ή όχι και όλοι μας μιμούμεθα αυτά. Το
περιβάλλον μας σίγουρα παίζει και αυτό καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή μας θετικό
ή αρνητικό. Αν υπάρχει άνθρωπος του Θεού στο περιβάλλον μας θα μας παροτρύνει
στην μετάνοια, η οποία μετάνοια φέρνει την αναγέννηση. Αν όχι τότε το
περιβάλλον μας θα μας παροτρύνει στην επιστήμη και στα εντάλματα των ανθρώπων.
Ακόμη την διαπαιδαγώγησή μας την συνθέτουν καθημερινά θετικά και αρνητικά
γεγονότα. Όταν τα αρνητικά δεν έχουν διέξοδο λόγω της μη πνευματικής ευκαίριας
και δυνατότητάς μας να τα ξεπεράσουμε με πνευματική νουθεσία κατά Θεό κάνοντας
υπέρβαση, σκανδαλιζόμεθα, με φυσική συνέπεια να περνάμε τη μισή ζωή μας με
αρνητικά γεγονότα γιατί έτσι τα αντιλαμβάνεται ο νους μας και την άλλη μισή με
το να κρίνουμε αυτά και τους ανθρώπους εκείνους που μέσα από εκούσια ή ακούσια
λάθη προκάλεσαν σε εμάς διάφορα γεγονότα. Λίγες είναι οι χαρές στον κόσμο που
ζούμε, ειδικά όταν δημιουργείται η οικογένεια όλοι μέσα σ’ αυτή φορτώνονται με
περισσότερα προβλήματα διότι τα μικρότερα μέλη συνέχεια παρακολουθούνται από τα
μεγαλύτερα με σκοπό να αναπτυχθούν κατά το δυνατόν όσο πιο σωστά γίνεται. Αυτό
όμως απαιτεί θυσία. Έτσι ο κόσμος αυτός και τα στελέχη του βρίσκονται πάντα σε
μία συνεχόμενη πάλη, σε μια ανελέητη έρημο χωρίς καμία όαση και ο λόγος είναι
διότι οι άνθρωποι αρνήθηκαν και γενικότερα όλο το ανθρώπινο γένος αρνήθηκε να εντάξει
στη ζωή του το θέλημα του Θεού και την σοφία αυτού. Η διαπαιδαγώγηση του
ανθρώπου θα έπρεπε να είχε τελειώσει με την παρουσία του Κυρίου, αφού όμως
συνεχίζεται πάει να πει ότι οι άνθρωποι δέχτηκαν τον Λόγο του Θεού αλλά
αρνήθηκαν να τον εφαρμόσουν. Έτσι, συνεχίζεται ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης να
επικρατεί σήμερα στο ανθρώπινο γένος, άρα για τον λόγο αυτό και η παιδεία
υπάρχει ακόμη. Έπειτα από πολλά χρόνια πνευματικού αγώνα καταλάβαμε ότι όλα
συμβαίνουν διότι κατά το θέλημα του Θεού όλα είναι παραχώρηση Θεού και όλα
συνεργούν στο αγαθό, στην πρόοδο, στη μάθηση και τελευταία στην διαπαιδαγώγηση
του ανθρώπου. Μέχρι ο άνθρωπος να εννοήσει και να καταλάβει το θέλημα του Θεού
αυτή η διαπαιδαγώγηση θα συνεχίζεται. Αυτό το σύστημα του Θεού καθορίζει την αναγέννησή
μας. Ο μη αναγεννημένος άνθρωπος δεν δύναται να τα εννοήσει και να τα συλλάβει
όλα αυτά και πιο συγκεκριμένα το θέλημα του Θεού, το οποίο παραπέμπει εμάς στο
κατ’ εικόνα και στο καθ’ ομοίωση, με φυσική συνέπεια να μην δύναται ο σημερινός
άνθρωπος να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που δημιουργεί ο κόσμος αυτός και στα
σκάνδαλα που επιφέρει σε αυτόν το σύστημα του κόσμου. Έτσι ο άνθρωπος που δεν
γνώρισε ουσιαστικά τον Θεό κινείται συνέχεια σπασμωδικά. Αυτό προξενεί στον
καθένα από εμάς και στους συνανθρώπους που είναι γύρω μας θλίψη και στενοχώρια,
η οποία μας οδηγεί όλους σιγά - σιγά σε αδιέξοδο. Εάν όμως ένας άνθρωπος έχει
προορισμό σωτηρίας συλλαμβάνει ότι αυτό που ζει είναι παραχώρηση Θεού, έχει
χρόνο και είναι απαραίτητο στην ζωή του. Έτσι αν είναι αρνητικό μέσα από αυτό ο
άνθρωπος του Θεού σπουδάζει την σοφία του Θεού και περιμένει την έκβαση ώστε
μέσα από αυτό το γεγονός να αναγεννηθεί κατά Θεό, να νουθετηθεί και να
διαμορφώσει χαρακτήρα Χριστού. Αν είναι θετικό παίρνει χαρά, ανεκλάλητη χαρά,
Πνεύματος Αγίου χαρά. Είναι σίγουρο λοιπόν ότι στο τέλος ο άνθρωπος αυτός του
Θεού που έχει προορισμό σωτηρίας θα εισάγει τα γεγονότα αυτά ως πνευματική
εμπειρία. Χτίζοντας λοιπόν κατά Θεό καθημερινά ο άνθρωπος που διέρχεται το
στάδιο της διαπαιδαγώγησης θα ανέβει την σκάλα που ο Θεός έδειξε στον Ιακώβ,
ώστε να φτάσει στο θρόνο του Θεού. Εμείς όλοι γνωρίσαμε ποιο είναι το θέλημα
του Θεού, έτσι δυνάμεθα να αποφύγουμε τα λάθη και να ενεργήσουμε κατά Θεό. Ο
Κύριος τους μαθητές του τους παρότρυνε στο να τον ακολουθήσουν. Ακολουθώ
σημαίνει ακριβώς τα βήματα του Χριστού, ούτε δεξιά ούτε αριστερά και ο λόγος
είναι ώστε οι μαθητές οι δώδεκα και οι νέοι μαθητές όσοι τον ακολουθούν σήμερα
ουσιαστικά να μην χάσουν χρόνο περιπλανώμενοι στην άγνοια και στην αμαρτία, η
οποία αμαρτία αργά ή γρήγορα θα τους οδηγούσε σε αδιέξοδο. Θέλω να
γνωρίζουμε όλοι ότι όταν ο Θεός σε βάλει στο μάτι τότε σε θέλει πολύ κοντά του
και ενεργεί ώστε να γνωρίσει ο άνθρωπος αυτός τον τρόπο σωτηρίας και
αναγέννησης πολυμορφικώς. Ο λόγος λοιπόν που και εμείς συγκεντρωνόμεθα εδώ
είναι διότι και εμείς τον βάλαμε στο μάτι και θέλουμε δι’ αυτού να γίνουμε με
την νουθεσία του Κυρίου και διά του Ευαγγελίου εικόνα του Θεού του αοράτου,
έτσι θα αποφύγουμε την αμαρτία η οποία μας οδηγεί σε αδιέξοδο και επιφέρει σε
εμάς καταστροφή ψυχή τε και σώματι. Το τονίζω ξανά όμως για άλλη μια φορά ότι η
διαπαιδαγώγηση θα έπρεπε να είχε τελειώσει με την παρουσία του Κυρίου στη ζωή
μας και γενικότερα στον χριστιανικό λαό και αυτό είναι αλήθεια διότι όσοι
ουσιαστικά τον ακολούθησαν, έζησαν στον ίδιο χώρο, στο ίδιο περιβάλλον, στον
ίδιο τόπο κατοικίας αλλά φέρονταν και ενεργούσαν κατά Θεό, ώστε όλα τα έργα
τους πνευματικά ή υλικά να διακατέχονται από ευλογία. Πολλοί δεν το καταλάβανε
το κάλεσμα που λάβανε και αναλώνονται στην καθημερινότητα με την ύλη, χάνοντας
έτσι ουσιαστικό χρόνο τον οποίον θα τον χρειαστούν για την ουσιαστική
αναγέννηση και εξέλιξή τους κατά Θεό. Άλλοι άνθρωποι νομίζουν ότι αν κάνουν το
θέλημα του Θεού θα χάσουν τη ζωή τους, ο Κύριος όμως τονίζει ότι όποιος απολέσει
τη ζωή του ένεκεν εμού και του Ευαγγελίου θα την βρει, όποιος όμως την φυλάξει
και την δώσει στον κόσμο αυτός θα την χάσει. Ο λόγος που θα την χάσει είναι
διότι θα θελήσει να την φυλάξει για προσωπικά του οφέλη χρησιμοποιώντας τρόπους
εωσφορικούς, οι οποίοι θα του εξασφαλίσουν σίγουρα πονηρία και ανελέητη φθορά.
Αυτός τώρα που θα την βρει τη ζωή είναι διότι ο Λόγος του Θεού όταν εφαρμόζεται
δεν δημιουργεί μία νέα θρησκεία αλλά έναν νέο τρόπο ζωής, ο οποίος έχει την
δύναμη να καταργεί την αμαρτία, (η οποία αμαρτία επιφέρει την φθορά και τον
θάνατο) και χαρίζει μία αξιοπρεπή ζωή στον κατά Θεό άνθρωπο γεμάτη σοφία Θεού
συναρπάζουσα πάνω σε όλους τους τομείς. Ο Θεός δημιούργησε αδέλφια μου τον
άνθρωπο εξ αρχής θέτοντας μέσα του πρωταρχικά το αγαθό, μετέπειτα παραχώρησε να
εισέλθει μέσα του το κακό και μέσω αυτών των δύο στοιχείων ο άνθρωπος
διαπαιδαγωγείται. Έτσι ο Θεός διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο αιώνες τώρα, ώστε ο
άνθρωπος να γνωρίσει καλό και κακό και να έχει ολοκληρωμένη προσωπικότητα όπως
ο Θεός. Η διαπαιδαγώγηση αυτή υπήρχε αιώνες μέχρι την ημέρα όπου ο Θεός ο ίδιος
έρχεται στη γη και παίρνει την μορφή του πεσόντα ανθρώπου, ώστε να τον οδηγήσει
τον άνθρωπο διά του λόγου του και του άψογου πνευματικού του παραδείγματος στην
χαμένη πατρίδα του Πατέρα Θεού. Ο Θεός αδέλφια μου γίνεται άνθρωπος για έναν
λόγο, να θεώσει τον άνθρωπο. Όμως εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: ο άνθρωπος
δέχεται το έργο του Θεού, συζητά καθημερινά τους γεμάτο σοφία λόγους του, 2000
περίπου χρόνια κατασκευάζει στο όνομα του Χριστού θρησκείες, δόγματα κ.λ.π.
όμως δεν εισέρχεται στο βαθύ νόημα του θελήματος του Θεού ειδικότερα σήμερα που
υπάρχει η δυνατότητα να ενσαρκώσει ο καθένας άνθρωπος τον Λόγο του Θεού στη ζωή
του και μετέπειτα να μπορέσει να απαλλαγεί της πτώσης του και της ανελέητης
διαπαιδαγώγησης. Η οποία διαπαιδαγώγηση του προκαλεί καταστροφή ψυχής και
σώματος. Αναφέρω ειδικότερα σήμερα, διότι σήμερα ο άνθρωπος διακατέχεται από
μέρους της σοφίας του Θεού, η οποία εκδηλώνεται με γράμματα, τέχνες, επιστήμες,
πολιτισμούς. Αφού λοιπόν η εκπαίδευση έπρεπε να σταματήσει με την παρουσία του
Κυρίου και δεν έχει σταματήσει, αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι η αδιαλλαξία του
ανθρώπου στο να εκμεταλλεύεται την σοφία και την εξουσία της λογικής που ο Θεός
του χάρισε μόνο για προσωπικά του συμφέροντα, η οποία σοφία του Θεού δημιουργεί
μεγαλεία σε όλους τους τομείς υλικούς ή πνευματικούς είναι εωσφορική. Αυτός
λοιπόν ο εγωισμός κάνει τον άνθρωπο σήμερα να ζει μακριά από τον Θεό και
συγκεκριμένα να ζει στην χώρα της φθοράς και του θανάτου. Αυτό συμβαίνει
δυστυχώς σήμερα διότι δεν υπάρχει ουσιαστικά ο Θεός στη ζωή μας. Δυστυχώς ο
τρόπος αυτός που επέλεξε να ζει ο άνθρωπος φέρνει μόνο εγωισμούς, πονηρίες,
συμφέροντα κ.λ.π. Όλα αυτά δημιουργούν πολέμους σε εμάς και αν οι πόλεμοι αυτοί
δεν είναι διά των όπλων είναι διά των λόγων και μεταφέρονται στα κοσμικά
δικαστήρια. Εκατοντάδες δαιμόνια κατέκλυσαν τη ζωή των ανθρώπων και στο όνομα
του Χριστού ο ένας στέλνει δαιμόνια στον άλλον με κρίσεις, επικρίσεις,
καταλαλιές κ.λ.π. Προτιμάει ο άνθρωπος σήμερα να δημιουργήσει εκκλησίες, να
δημιουργήσει θρησκείες, να δημιουργήσει τύπους, ποιμένες, ποίμνια, κ.λ.π. παρά
να φέρει στη ζωή του τον Χριστό. Και όλα αυτά διότι δεν θέλει ο άνθρωπος να
εφαρμόσει δύο πράγματα. Το ένα είναι να αγαπήσει Κύριο και Θεό του εξ όλης της
ψυχής του, εξ όλης της καρδίας του και εξ όλης της διανοίας του και ο λόγος
είναι απλός, διότι ο άνθρωπος χρωστά την παρουσία του και την λογική του να
σκέφτεται και να εξελίσσεται στον Θεό. Και δεύτερον διότι δεν θέλει ο άνθρωπος
να εφαρμόσει το να αγαπήσει και τον πλησίον του ως σεαυτόν και αυτό δεν το
καταλαβαίνει ότι ανήκει στο συμφέρον του διότι πολλοί ενωμένοι άνθρωποι με
στοιχεία Θεού κάνουν θαύματα μεγάλα. Αφού ένας άνθρωπος κάνοντας το θέλημα του
Θεού έχει αποτελέσματα θετικά μεγάλα μάλιστα η παρουσία του και τα έργα του
διαλάμπουν στους αιώνες, πόσο μάλλον όταν οι λαοί το αποφασίσουν να κάνουν το
θέλημα του Θεού και να ενωθούν. Εξάλλου είναι ευαγγελική απαίτηση του Χριστού
το ίνα εν ώσι. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση, πως εκατοντάδες και χιλιάδες πνευματικοί
άνθρωποι ειδικότερα σήμερα που διακατέχονται από τη γνώση του Λόγου του Θεού,
δεν το καταλαβαίνουν ώστε να παρακινήσουν και τους λαούς προς αυτή την
κατεύθυνση. Μάλλον απ’ ότι είδα υπάρχει λόγος και ο λόγος είναι δυστυχώς και
εδώ τα συμφέροντα. Υπάρχει και μία παραβολή του Κυρίου, αυτή έχει ως
εξής: 33 Άλλην παραβολήν ακούσατε, Ήτο άνθρωπος τις οικοδεσπότης, όστις
εφύτευσεν αμπελώνα και περιέβαλεν εις αυτόν φραγμόν και έσκαψεν εν αυτώ ληνόν
και ωκοδόμησε πύργον και εμίσθωσεν αυτόν εις γεωργούς και απεδήμησεν.
34 Ότε δε επλησίασεν ο καιρός των καρπών, απέστειλε
τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς, διά να λάβωσι τους καρπούς αυτού.
35 Και πιάσαντες οι γεωργοί τους δούλους αυτού, άλλον
μεν έδειραν, άλλον δε εφόνευσαν, άλλον δε ελιθοβόλησαν.
36 Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλειοτέρους των
πρώτων και έκαμον εις αυτούς ωσαύτως.
37 Ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού,
λέγων, Θέλουσιν εντραπή τον υιόν μου.
38 Αλλ' οι γεωργοί ιδόντες τον υιόν, είπον πρός
αλλήλους, Ούτος είναι ο κληρονόμος έλθετε, ας φονεύσωμεν αυτόν, και ας
κατακρατήσωμεν την κληρονομίαν αυτού.
39 Και πιάσαντες αυτόν, εξέβαλον έξω του αμπελώνος και
εφόνευσαν.
40 Όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θέλει
κάμει εις τους γεωργούς εκείνους;
41 Λέγουσι πρός αυτόν, Κακούς κακώς θέλει απολέσει
αυτούς και τον αμπελώνα θέλει μισθώσει εις άλλους γεωργούς, οίτινες θέλουσιν
αποδώσει εις αυτόν τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών. Εδώ
είμεθα εμείς αν το πιστεύουμε, διότι χωρίς πίστη ουδεμία επαγγελία δεν δύναται
να εκπληρωθεί.
42 Λέγει πρός αυτούς ο Ιησούς, Ποτέ δεν ανεγνώσατε εν
ταις γραφαίς, Ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε
κεφαλή γωνίας παρά Κυρίου έγεινεν αύτη και είναι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών; Ο
λίθος είναι η αγάπη η ταπείνωση οι καρποί τα χαρίσματα τα σημεία η πολυποίκιλη
σοφία του Θεού.
43 Διά τούτο λέγω πρός υμάς, ότι θέλει αφαιρεθή αφ'
υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτού. Το
έθνος αυτό είναι εκείνο που θα συλλάβει το Ευαγγέλιο της βασιλείας και θα
αναπτυχθεί σε αυτό. Στην Αποκάλυψη αναφέρεται για το έθνος αυτό, το οποίο ο
Ιωάννης ο θεολόγος αποκαλεί εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Η εκκλησία αυτή είναι
προφητική εκκλησία, θα δημιουργηθεί τα έσχατα χρόνια, (σήμερα) και θα
αποτελείται από αναγεννημένους χριστιανούς πολλών δογμάτων οι οποίοι έφτασαν
στο σημείο να σέβονται την χριστιανική άποψη οποιαδήποτε και αν είναι την
θρησκευτική συνείδηση και την ελευθερία του άλλου, εκπληρώνοντας έτσι στη ζωή
τους οι άνθρωποι αυτοί το ίνα εν ώσι. Αυτή η εκκλησία θα αποτελεί το έθνος του
Θεού.
44 Και όστις πέση επί τον λίθον τούτον, θέλει
συντριφθή εις όντινα δε επιπέση, θέλει κατασυντρίψει αυτόν.
45 Και ακούσαντες οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τας
παραβολάς αυτού, εννόησαν ότι περί αυτών λέγει
46 και ζητούντες να πιάσωσιν αυτόν, εφοβήθησαν τους
όχλους, επειδή είχον αυτόν ως προφήτην.
Τώρα, εμείς ποιοι είμεθα και τι κάνουμε; Έχετε δει
όταν γίνεται ένας πόλεμος και ένας λαός υποδουλώνεται, υπάρχουν μερικοί που
φεύγουν στα βουνά, έτσι δημιουργούν στρατό και με τον τρόπο τους προκαλούν
αντίσταση και πολλές φορές επιφέρουν μεγάλη ζημιά στους κατακτητές. Ο σημερινός
τακτικός στρατός είναι ο φρουρός της χώρας μας, όμως, όταν γίνει μία σύρραξη
όλοι υποχρεούνται να φορέσουν το χακί. Έτσι και στον πνευματικό τομέα, ο λαός
του Θεού φοράει ράσο. Πρέπει και πιστεύω ότι σήμερα ήρθε ο καιρός όλοι να
βάλουμε το ράσο και να κάνουμε τον σχετικό πνευματικό αγώνα ώστε να
ελευθερώσουμε τον λαό του Θεού από την αμαρτία. Πολλοί λένε, με ποιο δικαίωμα
εσύ εργάζεσαι πνευματικά αφού είσαι ένας λαϊκός, απαγορεύεται σου λένε. Και
μόνο από αυτό φανερώνεται η άγνοια του θελήματος του Θεού και η πτώση των
ανθρώπων εκείνων που δεν θέλουν να υπάρχει άνθρωπος του Θεού ανάμεσά τους. Οι
άνθρωποι αυτοί αναγνωρίζονται εύκολα διότι έχουν μορφή ευσεβείας όχι όμως
ευσέβεια, έχουν θρησκεία όχι όμως αγάπη, έχουν πίστη όχι όμως ζώσα πίστη. Εγώ
λοιπόν συνιστώ, να πάρουν όλοι να διαβάσουν τον Λόγο του Θεού όπου ο ίδιος ο
Θεός έχει εντολή όλοι οι άνθρωποι να τον ομολογούν και όλοι έχουν δικαίωμα να τον
ακολουθούν και να εφαρμόζουν τις εντολές του. Και ο λόγος λοιπόν του Θεού αλλά
και η εκκλησία μας παροτρύνει, μόνο να διαβάσουμε αυτό το βιβλιαράκι, όπου ο
ιερέας ευλογεί τον νεογέννητο άνθρωπο του οποίο μέσω της εκκλησίας του
προκαταβάλει την αποστολή του . Δυστυχώς όμως παρ’ όλες τις συστάσεις του
Κυρίου ο πόλεμος σε εμάς ακόμη και σήμερα λόγω της αγνοίας και των συμφερόντων
είναι διπλός. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον διάβολο αλλά και τους πνευματικούς
αδελφούς που ηγούνται των δογμάτων. Φυσικά όχι όλοι, διότι πολλοί χαίρονται και
δοξάζουν τον Θεό για αυτό που κάνουμε και μάλιστα το στηρίζουν. Εμείς λοιπόν
είμεθα διά του Κυρίου λαός του Θεού που θέλουμε να παρακινήσουμε τους αδελφούς
στο να γνωρίσουν τον Πατέρα μας Θεό, ώστε όλοι μαζί να επιτεθούμε στον
πραγματικό εχθρό που δεν είναι ο αδελφός αλλά είναι ο εωσφόρος και στην στρατιά
αυτού, ώστε ο Χριστός να βασιλεύσει σε όλο το λαό του Θεού που είναι
διασκορπισμένος παντού και περιμένει το σύνθημα του αγιασμού, του καθαρισμού,
της ζωής. Δεν μπορούμε λοιπόν να αδιαφορούμε, διότι υποχρεούμεθα έναντι του
Θεού, έναντι της πατρίδας μας και έναντι του θελήματός του να εργαζόμεθα
πνευματικά ώστε να έρθει στον κόσμο η πραγματική ενότητα, η αληθινή αγάπη, η
ουσιαστική αναμαρτησία. Ο πρώτος στόχος μας λοιπόν είναι να βάλουμε το
Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια των Ελλήνων. Είναι ντροπή να υπάρχουν Έλληνες
οι οποίοι δεν μελετούν τον Λόγο του Θεού. Και ο δεύτερος να βάλουμε το
Ευαγγέλιο της βασιλείας σε όσους ανθρώπους δυνάμεθα έξω από τον ελλαδικό χώρο
διότι αυτό είναι επαγγελία, το θέλει ο Χριστός και το ενέπνευσε διά Πνεύματος
Αγίου μέσα μας ώστε να το εργαζόμεθα. Ο τρόπος τώρα ώστε να ενεργήσουμε
ουσιαστικά είναι να διεξάγουμε έρευνες στον Λόγο του Θεού όπου εμπεριέχει στους
κόλπους του την αγάπη. Η αγάπη βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας.
Πρώτον παίρνουμε εμείς τον Λόγο του Θεού ανά χείρας και δεύτερον υιοθετούμε
αυτόν. Τρίτον το παράδειγμα της αγάπης που αντλούμε από τον Λόγο του Θεού διά
μέσου μας θα πρέπει να διαλάμπει στους συνανθρώπους που ο Θεός έθεσε δίπλα μας.
Αφού γίνουμε πολλοί τότε όλοι μαζί θα βρούμε την δύναμη να ελευθερώσουμε
αδελφούς, ώστε η εργασία τους για τον παρόντα και τον μέλλοντα αιώνα να είναι
να δοξάζουν τον Θεό με τα έργα και τα λόγια τους. Σκοπός μας είναι να εισέλθει
το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια των Ελλήνων, κατόπιν σε όλο τον χριστιανικό
λαό που είναι διασκορπισμένος σε όλο τον κόσμο. Έπειτα διά του κηρύγματος και
των έργων της αγάπης να εννοήσουν οι άνθρωποι το θέλημα του Θεού, που είναι η
αγάπη, η ταπείνωση, η άφθαρτη ζωή. Αυτά τα στοιχεία είναι αποδεκτά από όλους
τους λαούς και όλοι θα τα εννοήσουν και θα τα αποδεχθούν. Ακόμη θα τα
αποδεχθούν και πολλοί αλλόθρησκοι. Μόνο με αυτό τον τρόπο δύναται να δοξαστεί ο
Άγιος Θεός και να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Μα θα μου πει κάποιος.
Αυτό είναι αδύνατον! Συμφωνώ ότι είναι αδύνατον με την λογική των ανθρώπων να
πραγματοποιηθεί, ειδικότερα σήμερα που οι άνθρωποι διέπονται όσο ποτέ άλλοτε
από το υλικό στοιχείο, το οποίο είναι δυστυχώς σήμερα πρωταρχικό στοιχείο στη
ζωή μας. Εμείς όμως γνωρίζουμε την λογική του Θεού όπου είναι η παντοδυναμία
του Θεού η οποία έχει ως εξής: τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω
Θεώ. Απαγορεύεται λοιπόν να αφαιρούμε την παντοδυναμία του Αγίου Θεού από τη
ζωή μας. Αρχή μας λοιπόν είναι η υπομονή, η επιμονή και η πίστη ότι τα αδύνατα
παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ. Πολλά είναι τα θαύματα που
φανερώνονται στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη, τα οποία φανερώνουν την
παντοδυναμία του Θεού. Όταν κερδίσουμε έδαφος, τότε θα ενεργήσουμε και στον
φυσικό τομέα ώστε να βρούμε τα μέσα εκείνα που πνευματικά ή υλικά δεν θα
υποσιτίζουν πλέον τον άνθρωπο ώστε αυτά να μας χαρίσουν ζωή Χριστού, κατόπιν
δι’ αυτών των στοιχείων να επενδυθούμε. Ο απ. Παύλος φανέρωσε τα εξής για το
θέμα του επενδύτη, ου γαρ θέλομεν εκδύσασθαι αλλά επενδύσασθαι ίνα
καταποθή το θνητόν υπό της ζωής.
Ο πνευματικός επενδύτης που είναι και πιο ισχυρός
επενδύτης είναι ο Λόγος του Θεού, είναι η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού η οποία
όταν μπει μέσα μας θα νιώθουμε ισχυροί με εξουσίες θετικές στο ρήμα που θα
εξέρχεται διά μέσου μας. Ο τρόπος ώστε ο Θεός να έρθει στη ζωή μας είναι αυτός
που φανερώνουμε εδώ με το πνεύμα που ο Θεός εναπέθεσε μέσα μας, ώστε να τον
αναπτύξουν οι άνθρωποι που είναι εδώ και όσοι δέχονται τον Λόγο του Θεού όχι
σαν θρησκεία αλλά σαν έναν νέο τρόπο ζωής, σαν επιστήμη πάνω στη ζωή, πάνω στην
αναγέννηση, πάνω στην διαπαιδαγώγηση, πάνω στην εξέλιξη, πάνω γενικότερα στην
σοφία του Θεού η οποία εμπεριέχει όλους τους θησαυρούς του ουρανού και της γης
και πάνω στην σοφία του κόσμου. Η οποία σοφία του κόσμου εκδηλώνεται καθημερινά
μπροστά μας και δεν είναι παρά και αυτή σοφία του Θεού, όμως σήμερα δυστυχώς
δεν γίνεται χρήση αγαθή, καλοπροαίρετη.
Πάμε τώρα να δούμε τον υλικό επενδύτη. Aν
κάνουμε μία έρευνα στον άνθρωπο και ειδικότερα μία λεπτομερή ανατομία στο υλικό
σώμα ενός τριαντάχρονου ανθρώπου, θα δούμε ακριβώς τα στοιχεία εκείνα που
συντηρούν την σφριγηλότητα του ανθρώπου αυτού και κάνουν τον κυτταρικό ιστό να
αναπαράγει κανονικά, υγιή κύτταρα και ξέρουμε ότι τα κύτταρα αναπαράγονται
συνέχεια ακόμη και την ώρα που πεθαίνει κάποιος. Το κύτταρο λοιπόν
πολλαπλασιάζεται συνέχεια και έχουμε συνεχόμενη οργανική ζωή μέσα μας η οποία
είναι νεότατη, όμως το γήρας προέρχεται διότι η μηχανή δεν παράγει αυτά τα
κύτταρα που παράγει ένας νέος άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου και ο λόγος
διότι το σύστημα του κόσμου που εμπεριέχει την αμαρτία τον έχει επηρεάσει.
Είναι σαν να έχουμε μία αντλία, μία μηχανή νερού που βγάζει κάποια ποσότητα
νερού όταν είναι καινούργια και με την πάροδο του χρόνου πέφτει η παραγωγή
διότι έχει υποστεί ζημιά, φθορά. Έτσι και στον άνθρωπο, η ζωή που παράγεται διά
την γένεση νέων κυττάρων πέφτει. Αν όμως κάποιος μπορέσει να βρει τον τρόπο
ώστε τα υλικά στοιχεία που υπάρχουν στο σώμα ενός τριαντάχρονου να συντηρούνται
ώστε να αναπαράγουν ζωή, τότε δεν θα πεθάνει ποτέ ο άνθρωπος αυτός. Αυτά τα
κύτταρα εκτός από τον Λόγο του Θεού, ο οποίος τα αναπαράγει όταν εφαρμόζεται,
θα τα βρούμε και μέσα στο φυσικό περιβάλλον και πιο συγκεκριμένα αν ψάξουμε στο
χώμα, αφού τα συστατικά που υπάρχουν στο σώμα του τριαντάχρονου ανθρώπου
υπάρχουν και στο χώμα. Εφόσον τρώμε χώμα όλα προέρχονται από εκεί. Όταν τα
βρούμε τα συστατικά αυτά όσο χρονών και αν είναι κάποιος και όποια φθορά και αν
έχει υποστεί, δύναται να ανακτηθεί. Κάποτε άκουσα έναν επιστήμονα που έλεγε ότι
σε λίγα χρόνια θα βρούμε τον τρόπο αντιμετώπισης της γήρανσης, διότι δεν είναι
φυσική κατάσταση αλλά ασθένεια που την προκαλεί η φθορά, η πνευματική ημιμάθεια
και δεύτερον ο υποσιτισμός που διακατέχει σήμερα τον άνθρωπο. Υποσιτισμό
δέχεται σήμερα ο άνθρωπος στην ψυχή και στο σώμα. Πως γίνεται στ σώμα; Ένας
άνθρωπος μπορεί να ζυγίζει 100 κιλά, όμως αυτός ο άνθρωπος μπορεί να
τρέφεται με συγκεκριμένα φαγητά, έτσι δεν παίρνει όλες τις βιταμίνες που
χρειάζεται ο κυτταρικός ιστός, κύτταρο, ώστε να υγιαίνει και να αναπληρώνεται
με τους ρυθμούς ενός τριαντάχρονου. Έπειτα ο υποσιτισμός δημιουργείται και από
τον λάθος τρόπο σκέψης που υιοθετεί ο άνθρωπος, όπως στενοχώρια, θυμός, φόβος,
κρίσεις, επικρίσεις, καταλαλιές. Όλα αυτά και άλλα πολλά δημιουργούν υποσιτισμό
στο κύτταρο, διότι οι λειτουργίες του κυττάρου εξαρτώνται εκτός από την υλική
του δομή που περιβάλλεται από τον πυρήνα, τα νετρόνια, τα ηλεκτρόνια, τα
πρωτόνια και σύμπλεγμα δορυφόρων κ.λ.π. εκτός λοιπόν της υλικής δημιουργίας του
και δομής το κύτταρο έχει πνευματικές ευαισθησίες. Ο λόγος διότι σκέφτεται,
συλλέγει πληροφορίες, δίνει πληροφορίες, παίρνει εντολές, δίνει εντολές,
χαίρεται, στενοχωριέται, κινείται και ζει ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται
από τον άνθρωπο και συγκεκριμένα από τον εγκέφαλο του ανθρώπου όπου ζει. Όταν
ένας άνθρωπος δεν νουθετείται και δεν αναπτύσσεται κατά Θεό, τότε αναπτύσσεται
κατά το σύστημα του κόσμου και αυτός ο τρόπος κάνει τα κύτταρα να φορτώνονται
με αρνητικά πνευματικά ερεθίσματα που του προκαλούν φθορά. Όταν όμως ο
εγκέφαλος φορτώνεται με σοφία Θεού και πνεύμα Θεού, τότε τι συμβαίνει στον
κυτταρικό ιστό και σε όλο το κύτταρο; Είναι σίγουρο ότι τα κύτταρα που
αναπτύσσουν το πνεύμα του Θεού χτυπάνε παλαμάκια από χαρά, διότι δεν χάνουν την
ισχύ τους και οι λειτουργίες παραμένουν εν δυνάμει στο 100% ώστε να
δημιουργείται η ζωή και να είναι αιώνια. Όμως όταν το σύστημα του κόσμου έχει
επικρατήσει στο νου μας το μόνο που αποκομίζουμε είναι φθορά. Μόνο η πίστη του
φόβου που φέρνει την ασθένεια και η πίστη του θανάτου που μας διακατέχει το
κάνουν να ζει μέσα στην θλίψη. Έτσι λοιπόν δημιουργείται ο υποσιτισμός
πνεύματος και σώματος, με φυσική συνέπεια να έρθει ο θάνατος. Ο άνθρωπος ότι
σκέφτεται αδέλφια μου δύναται να το πραγματοποιήσει αλλιώς δεν θα το
σκέφτονταν. Αφού σε εμάς ο Θεός έβαλε την σκέψη ότι ο Λόγος του Θεού παρέχει τη
ζωή, μπορούμε με τον σχετικό αγώνα να την φέρουμε μέσα μας. Άλλωστε ο άνθρωπος
τον κόσμο τον προόδευσε αφού πρώτα σκέφτηκε, αν δεν σκέφτονταν δεν θα μπορούσε
να ανακαλύψει. Πολλοί επιπόλαιοι άνθρωποι λένε πως δεν γίνονται αυτά. Αν
κοιτάξουν όμως γύρω τους θα δούνε ότι οι παλαιότερες γενιές δεν θα μπορούσαν να
εννοήσουν αυτά που ζουν οι σημερινές γενιές και την εξέλιξη που αναπτύχθηκε
σήμερα όπως είναι η ιατρική, η τεχνολογία, η μηχανολογία, η πληροφορική, οι
τηλεπικοινωνίες κ.λ.π. Οι σημερινοί άνθρωποι έχουν κατ οίκον συσκευές όπου ούτε
οι μεγαλύτεροι βασιλιάδες δεν είχαν, ούτε καν είχαν σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να
αποκτήσουν. Άρα, αφού πολλά επιτεύγματα της επιστήμης υπάρχουν σήμερα ενώ
παλαιότερα ούτε καν διανοήθηκαν οι άνθρωποι, αφήνει να εννοηθεί ότι θα
μπορέσουν να δημιουργήσουν διά του Κυρίου θεάρεστα έργα και επιτεύγματα,
ιδιαίτερα στο θέμα της κατάργησης του θανάτου. Σήμερα ο Θεός ενέπνευσε μέσα μας
το να θέλουμε την θεραπεία της ψυχής και του σώματος. Τώρα εμείς αφού όλα αυτά
τα εννοούμε δυνάμεθα να προβούμε στις ενέργειες όπου θα μας εξασφαλίσουν Θεό,
ζωή, ταπείνωση, αγάπη, χαρά, καρπούς, χαρίσματα, σημεία. Όσοι αδιαφορούν δεν
μπορούν να μετέχουν, όσοι τολμούν μπορεί να πετύχουν, όσοι δεν τολμούν ας
ζήσουν όπως θέλουν διότι η ζωή αυτή έχει αρχή και τέλος ενώ η ζωή του Χριστού
συνιστά και φανερώνει δύο δρόμους που οδηγούν τον άνθρωπο στη σωτηρία, στη ζωή.
Ο ένας είναι, ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει
ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την
ζωήν. Ποια ζωή μεταβέβηκε; Μεταβέβηκε εις την πρώτη ανάσταση, η οποία
θα γίνει διά τους εν Κυρίω κοιμηθέντες, υπό τον όρο κοιμηθέντες και όχι
νεκροθέντες διότι ο ψαλμωδός αναφέρει ότι οι νεκροί απεκόπησαν από της χειρός
του Κυρίου και δεν ενθυμείται πλέον και ο δεύτερος δρόμος είναι, και
πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα τον άπαντα.
Πιστεύεις τούτο; Αυτό πραγματοποιείται στη ζωή μας με το να
ενεργήσουμε ώστε να βρούμε την αιώνια ζωή που χορηγεί ο Θεός σε εμάς, ο οποίος
Θεός θέλει να επιστρέψουμε στις αρχές του. Μετέπειτα είναι σίγουρο ότι θα μας
φανερώσει ολοκληρωτικά τον πνευματικό και τον φυσικό επενδύτη. Αν ξεκινήσουμε
αγώνα με ειλικρίνεια, τότε να είμεθα σίγουροι ότι όλα θα γίνουν κατανοητά και
όλα τα μυστήρια θα αποκωδικοποιηθούν. Η ενότητα θα παίξει σημαντικό ρόλο
ανάμεσά μας και στη σχέση μας με τον Θεό. Ο λόγος διότι θα δημιουργηθεί
πνευματική οικογένεια με αρχηγό τον Χριστό, έτσι θα εξασφαλίσουμε ουράνια και
επίγεια αγαθά η πνευματική οικογένεια έχει άπειρες δυνάμεις στον πνευματικό και
υλικό τομέα. Η αγάπη ακόμη θα μας εξασφαλίσει τον Θεό ώστε να πορεύεται στη ζωή
ημών. Άρα ο Θεός εκδηλώνει σήμερα τις προθέσεις του στο θέμα της ζωής και του
αγιασμού αρκεί να πιστέψουμε την ιδέα αυτή και να εργαστούμε πάνω σ’ αυτή
κηρύττοντας το Ευαγγέλιο της βασιλείας παντού. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.