Ο ΝΕΟΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ο κάθε άνθρωπος
διακρίνεται από κάποια χαρακτηριστικά. Πολλές φορές λέμε, αυτός ο άνθρωπος
είναι σκληρός, αυτός ο άνθρωπος είναι αγαθός, αυτός ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ
καλός στην καθημερινότητά του, αυτός ο άνθρωπος κινείται πονηρά. Δηλαδή κάποιο
στοιχείο υπάρχει στον κάθε άνθρωπο που τον χαρακτηρίζει άλλον πονηρό, άλλον να
έχει αγάπη, άλλον φιλεύσπλαχνο. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που καθορίζουν την
προσωπικότητα ενός ανθρώπου έτσι και τον Θεό. Με την μελέτη που κάναμε μέσα
στον Λόγο του Θεού εντοπίσαμε ότι και αυτός έχει πάρα πολλά χαρακτηριστικά. Ένα
από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι το έλεος το οποίο τον διακατέχει και μεταφέρει
προς πάντα συνάνθρωπο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δι’ αυτού δύναται ο κάθε
άνθρωπος να αναγεννηθεί και να εξελιχθεί θετικά.
Η παρουσία μας κοντά
στον Θεό δεν είναι μια παρουσία ώστε να μας φέρνει δυσανασχέτηση ίσα - ίσα
είναι μια παρουσία αναγέννησης για μας. Είναι συμφέρον δηλαδή του ανθρώπου να
ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο σκέψης του Θεού γιατί δι’ αυτού δύναται να
αναπτυχθεί σε όλους τους τομείς υλικούς και πνευματικούς. Έτσι λοιπόν
συμπεράναμε και με τις έρευνες αυτές που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, ότι ο Θεός
έχει πάρα πολλά αγαθά να μας δώσει και ο πλούτος του Ευαγγελίου και η
διδασκαλία του Κυρίου που έκανε αισθητή την παρουσία του Πατρός στον κόσμο,
φανέρωσε ότι το Πνεύμα του Πατέρα είναι κάτι μοναδικό. Δηλαδή στους εχθρούς
λέει το, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι, στην μοιχευομένη λέει,
δεν σε κατηγορώ δηλαδή σου δίνω και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία. Στο καθένα
άνθρωπο μέχρι να ολοκληρωθεί η πνευματική του υπόσταση το έλεος του Θεού
υπάρχει δίπλα του. Άρα λοιπόν συμπεραίνουμε ότι ο Θεός είναι και
πολυεύσπλαχνος, είναι και αγαθός, έχει και την ζωή την οποίαν μπορεί να την
μεταφέρει και σε εμάς. Τα στοιχεία Του είναι άπειρα. Είναι Θεός ειρήνης, Θεός
αγάπης, Θεός δικαιοσύνης με την σοφία που διέπει την κάθε λέξη ώστε και εμάς να
μας συντροφεύει ολοκληρωμένα η έννοια της αγάπης, της δικαιοσύνης και της
ειρήνης. Διακατέχεται από πολλά χαρίσματα τα οποία είναι απαραίτητα να
εισέλθουν στην καθημερινότητά μας και στη ζωή μας. Διακατέχεται από σημεία, από
δυνάμεις πίστεως τις οποίες και αυτές τις μεταλαμπαδεύει με τον σχετικό αγώνα
στην καθημερινότητά μας ώστε και εμάς να μας συντροφεύουν. Τον διακατέχουν
δηλαδή άπειρα στοιχεία τα οποία δια Πνεύματος Αγίου δύνανται να εισέλθουν και
στον δικό μας κόσμο και δι’ αυτών να αναπτυχθούμε πνευματικά και υλικά πάνω σε
όλους τους τομείς. Δια του Ευαγγελίου δύναται και η ανθρωπότητα ολόκληρη να
ευημερεί και να παρουσιάζει μια θετική συμπεριφορά και απέναντι στο Δημιουργό
και ο ένας απέναντι στον άλλον οδηγώντας μας έτσι να ζήσουμε σαν μια οικογένεια
πνευματική του Θεού, σαν τέκνα Θεού. Ακόμη έχει και ένα άλλο στοιχείο, είναι
αγαθός και είναι σαν ένα μικρό παιδί, αγαθός και καλός.
Μάλιστα αυτός ο Θεός
όπου δει αγάπη εκεί κατεβαίνει και συναντά τον άνθρωπο που έχει την αγάπη αυτή,
η οποία αγάπη του Θεού δεν έχει καμία σχέση με την κοσμική, την αδελφική ή την
σαρκική αγάπη των ανθρώπων. Πολλές φορές και εμείς αν και τέκνα Θεού δεν
μπορούμε να καταλάβουμε για ποια αγάπη μιλάμε ή τι λέμε, ο λόγος διότι δεν
γίναμε ακόμη αγάπη. Όταν όμως γίνουμε αληθινά τέκνα Θεού, θα γίνουμε και αγάπη
και θα καταλαβαίνουμε καλύτερα την αγάπη του Θεού και τα τέκνα αυτού. Σήμερα
όμως δεν υπάρχουν τέκνα Θεού; Δεν υπάρχει αγάπη; Σίγουρα θα υπάρχουν όμως ακόμη
και αυτά δεν εγνωρίσθησαν από τον κόσμο άρα και ο κόσμος ακόμα δεν γνώρισε τον
Θεό, τα τέκνα αυτού και την αγάπη αυτού. Όταν κάποιος έχει την αγάπη του Θεού
μέσα του αμέσως αρχίζει να παρουσιάζει στην ζωή του τα δύο βασικά έργα της
αγάπης:
Πρώτον, θα πετάξει ή θα θέσει σε δεύτερη μοίρα το
υλικό στοιχείο και το ατομικό του συμφέρον και θα στραφεί στο να υπηρετήσει το
γενικό συμφέρον. Διότι το ατομικό συμφέρον είναι το κακώς εννοούμενο συμφέρον
ενώ το γενικό συμφέρον είναι το καλώς εννοούμενο συμφέρον.
Δεύτερον, θα αφιερωθεί αυτός ο άνθρωπος στο
Ευαγγέλιο του Χριστού με στόχο και σκοπό να μεταφέρει τα άφθαρτα στοιχεία του
Ευαγγελίου μέσα του αλλά και στους συνανθρώπους του από αγάπη προς αυτούς,
αδιαφορώντας μάλιστα πολλές φορές για το υλικό κόστος που θα χρειαστεί μια
τέτοια προσπάθεια ή για τον κόπο στον οποίον θα εισέλθει αυτός ο άνθρωπος για
να μεταφέρει το Ευαγγέλιο. Ο Κύριος δίδαξε με έργα και με λόγια στο θέμα της
εξαπλώσεως τα εξής, ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι
την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών, πλένοντας ακόμη και τα πόδια των
μαθητών του, καθώς δίδαξε στους μαθητές του όχι αγάπη στους αγαπώσι ημών
καθώς ποιούσουσι και οι αμαρτωλοί αλλά αγάπη και προς τους εχθρούς.
Μάλιστα, να ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, να ευεργετείτε
εκείνους οίτινες σας βλάπτουσι ίνα μπορέσετε δι’ αυτών των στοιχείων να γίνετε
υιοί του πατρός του εν τοις ουρανοίς.
Σίγουρα αυτό δεν
κρύβει μέσα μας μικρότητα, το να έχεις μια τέτοια αγάπη, αλλά δείχνει μια
ανωτερότητα ότι πραγματικά Πατέρας στην ζωή μας είναι ο ίδιος ο Θεός και ότι
εμείς είμεθα τέκνα Θεού όταν διεπόμεθα από αυτήν την ανωτερότητα. Ο λόγος τώρα
που πρέπει εμείς να κυοφορούμε μέσα μας την αγάπη είναι διότι η αγάπη ενώνει
την ζωή με τον άνθρωπο, ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό, ενώνει τα πάντα. Χωρίς
την αγάπη την αληθινή, του Θεού την αγάπη, την ανυπόκριτη αγάπη δεν μπορεί ο
άνθρωπος ούτε οι οικογένειες ούτε οι κοινωνίες των ανθρώπων να ευημερήσουν. Τα
αποτελέσματα τα βλέπουμε διότι σήμερα έχει επικρατήσει το ψέμα ή τα συμφέροντα
μέσα στους εγκεφάλους των ανθρώπων και έτσι ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος. Αυτό
τώρα τα λέει όλα, για μια τέτοια αγάπη μιλάμε προς τους συνανθρώπους μας. Πως
τώρα εμείς θα μπορέσουμε να γίνουμε αγάπη, ποιο δρόμο θα πρέπει να
ακολουθήσουμε;
Όλοι μας στη Φωνή
Θεού καλεστήκαμε πρώτοι στο να υπηρετήσουμε, να γίνουμε πολίτες, κληρονόμοι και
συγκληρονόμοι του αγαθού κόσμου του Θεού. Σιγά - σιγά με την ομολογία θα
μπορέσουμε να μεταφέρουμε το θέλημα του Θεού συνειδητά πλέον και στους
συνανθρώπους μας ώστε όλοι αυτοί οι άνθρωποι αν το θέλουν με ειλικρίνεια να
τείνουν στο να γίνουν η οικογένεια του Θεού.
Ο
αγαθός αυτός κόσμος έχει χαθεί σήμερα από τις κοινωνίες που ζούμε, δεν υπάρχουν
δηλαδή οι κοινωνίες αγάπης, οι κοινωνίες του Θεού. Πιστεύουμε ότι, με την
δύναμη του Θεού αφού το ανθρώπινο γένος ολοκληρώσει την πνευματική του
υπόσταση, σιγά - σιγά θα κάνουν πάλι την εμφάνισή τους αυτές οι κοινωνίες και
πραγματικά σ’ αυτές θα θέλουν να εισέλθουν όλοι οι άνθρωποι. Διότι οι
προηγούμενες κοινωνίες της αμαρτίας, των συμφερόντων, των εγωισμών, των
φιλοδοξιών οδήγησαν τον άνθρωπο σε αδιέξοδο.
Αυτός λοιπόν ο Θεός
δύναται να μας κατευθύνει δια Πνεύματος Αγίου στα έργα της μετάνοιας ώστε να
μπορέσουμε να πετύχουμε το στόχο μας και στα έργα της αγάπης τα οποία ζητά από
τον καθένα μας ο Θεός. Στην αρχή αυτό γίνεται σαν προσπάθεια εις εμάς μετέπειτα
όμως γίνεται δευτέρα φύση. Άλλωστε είναι και επαγγελία Θεού ότι, πάντες
μια μέρα θέλουσι είναι διδακτοί Θεού. Ο απόστολος Παύλος γράφει κάπου ότι
οι άνθρωποι έχουν μέρος γνώσης. Αυτός όμως ακολουθώντας τον Θεό διδάχτηκε από
αυτόν τα πάντα και είχε όλη την γνώση και είναι μεγάλο στοιχείο αυτό να μας διακατέχει
η γνώση διότι δι’ αυτής μπορούμε να αναπτυχθούμε σε όλους τους τομείς. Με την
άγνοια είμεθα σαν μωρά παιδιά, δεν ξέρουμε, μπορεί να ζούμε, να φωνάζουμε, να
μιλάμε αλλά δεν ξέρουμε πώς να κινηθούμε στο να έλθουν στη ζωή μας όμορφα έργα
τα οποία θα ωφελήσουν και εμάς και τους συνανθρώπους μας. Το να είμεθα όλοι, οι
πάντες διδακτοί Θεού αυτό θα πραγματοποιηθεί μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Η
Βασιλεία Του όμως σύμφωνα με το Λόγο του Κυρίου έχει ξεκινήσει από την παρουσία
του ίδιου του Χριστού διότι ο ίδιος είπε, η Βασιλεία του Θεού εντός υμών
εστί και οι βιαστές αρπάζουσιν αυτή.
Το συμπέρασμα τούτο
ότι ο Θεός σήμερα δημιουργεί την Βασιλεία Του σε όλον τον κόσμο, χωρίς καν αυτό
να γίνεται αντιληπτό από τις κοινωνίες των ανθρώπων, εξάγεται εκ του γεγονότος
ότι οι επαγγελίες του Θεού φανερώνονται δια Πνεύματος Αγίου σήμερα σε μάζες
ανθρώπων καθώς σε λαούς και έθνη δια της εξαπλώσεως πολλών ανθρώπων που
εργάζονται πάνω στο θέλημα του Θεού. Έτσι οι άνθρωποι πλησιάζουν πιο πολύ
συνειδητά τον Θεό και την ουσία του Ευαγγελίου. Με αυτόν τον τρόπο φανερώνεται
σήμερα το τι θέλει ο Θεός να γίνει ή τι θέλει ο Θεός να δώσει στο ανθρώπινο
γένος. Αυτό είναι ένα κοσμοσωτήριο γεγονός και ένα μυστήριο μέγα το ότι δηλαδή
οι θρησκείες έγιναν σήμερα νόμιμες και μπορούν να κηρύττουν το Ευαγγέλιο του
Θεού και οι άνθρωποι μπορούν να το αναπτύσσουν στη ζωή τους ελεύθερα χωρίς να
φοβούνται. Είναι ένα μεγάλο μυστήριο αυτό το οποίο το έδωσε ο Θεός μετά από
πολλές δυσκολίες του ανθρωπίνου γένους και ειδικότερα των χριστιανών.
Εκατομμύρια άνθρωποι θυσιάστηκαν για να φτάσουμε εμείς σε αυτό το σημείο να
μπορούμε δηλαδή να μιλάμε ελεύθερα για τα πιστεύω μας όποια και αν είναι αυτά.
Μάλιστα σήμερα το ανθρώπινο γένος, οι άνθρωποι έφτασαν τόσο ψηλά πνευματικά
ώστε να αντιλαμβάνονται την θέσπιση της ελευθερίας δηλαδή ο κάθε άνθρωπος να
δύναται να πιστεύει αυτό που θέλει και ο άλλος να μην παρεμβαίνει στην ζωή του.
Όταν γίνουν όλα αυτά
αντιληπτά από τους ανθρώπους τότε θα μπορέσει να επεκταθεί το Ευαγγέλιο και οι
άνθρωποι να υιοθετήσουν τις αρχές του. Διότι ποτέ ανά τους εκατομμύρια αιώνες
τώρα που έχουν παρέλθει, το αποκεκρυμμένο αυτό μυστήριο της ζωής και του
ολοκληρωμένου Ευαγγελίου δεν έχει φανερωθεί σε πολλούς ανθρώπους όπως γίνεται
σήμερα. Εφανερώθη το ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο, αυτό που περιέχει μέσα του και την
ζωή, μόνο σε μονάδες ανθρώπων όπως για παράδειγμα στην Παλαιά Διαθήκη στον
Μελχισεδέκ, στον Ενώχ, στον Ηλία, στον Μωϋσή και στην Καινή Διαθήκη στον Ιησού,
στην Παρθένο Μαρία, στον Ιωάννη.
Μια μέρα είδα στην
τηλεόραση κάποιον καθηγητή πανεπιστημίου της Γεροντολογίας ο οποίος κάνει
έρευνες πάνω στο θέμα της κατάργησης του γήρατος. Μια από τις ερωτήσεις που του
απευθύνανε ήταν η εξής: Ποια είναι η προοπτική του ανθρώπου και της επιστήμης
σας; Αυτός απάντησε ότι και το γήρας είναι ασθένεια αλλά και ο θάνατος δεν
είναι μια φυσιολογική κατάσταση που θα έπρεπε να συμβαίνει στον άνθρωπο.
Είμαστε μακριά σίγουρα ακόμη από αυτό αλλά πιστεύουμε ότι αυτοί που είναι
σήμερα 20 χρονών θα μπορούν να παραμείνουν νέοι διότι ανακαλύψαμε πάρα πολλά
πάνω στο θέμα της ζωής και τους τρόπους να μένουμε νέοι. Μάλιστα όταν τον
ρώτησαν αν αυτό αντίκειται στις θρησκευτικές αντιλήψεις περί ζωής και θανάτου
απάντησε: Πιστεύω ότι το θέλημα του Θεού δεν είναι το γήρας ή η φθορά, ο
θάνατος αλλά η ζωή, η αιωνιότητα.
Συγχαρητήρια έχω να
πω διότι ένας άνθρωπος που δεν ασχολείται με τις θρησκείες γνωρίζει ουσιαστικά
το θέλημα του Θεού. Συγχαρητήρια διότι και η επιστήμη δύναται να συλλαμβάνει
την έννοια της ζωής. Και εμείς σήμερα αυτό το συλλάβαμε και διεξάγουμε έρευνες
μέσα στον Λόγο του Θεού. Μπορούμε από ότι φαίνεται την ζωή να την έχουμε στα
χέρια μας (να την εξουσιάζουμε), αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ο τρόπος
ζωής που έχει υιοθετήσει ο καθένας.
Το γεγονός τώρα της
φανέρωσης του αποκεκρυμμένου μυστηρίου που είναι η ανυπόκριτος αγάπη και η
σωτηρία των ψυχών και των σωμάτων σε πολλούς ανθρώπους, μας θεμελιώνει την
πεποίθηση ότι ο χρόνος της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου καθώς και η ίδρυση της
Βασιλείας του Θεού επί της γης είναι εγγύς, εγγύτατα δια όλους τους
πιστεύσαντες χριστιανούς. Σίγουρα ο χρόνος δεν μπορεί να προκαθοριστεί από εμάς
διότι ο Κύριος είπε ότι, δεν είναι δικό σας θέμα οι χρόνοι και οι καιροί.
Πάντως το ανθρώπινο γένος 2.000 και πλέον χρόνια τώρα πιστεύει στην δευτέρα
έλευση του Κυρίου που είναι υπόσχεση και του ιδίου. Σίγουρα τα γεγονότα θα
είναι αυτά τα οποία θα συντομεύσουν μια τέτοια κατάσταση. Το γεγονός που
απαιτείται είναι η εντολή του Πατρός ο οποίος είπε στον Υιό, καθού εκ
δεξιών μου έωσου καταργήσω τους εχθρούς σου, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Ο
θάνατος θα καταργηθεί δια Πνεύματος Αγίου. Και μακάρι ο Θεός να κάνει την
παρουσία Του φανερώνοντας την άφθαρτη ζωή γιατί είναι ο μόνος που έχει την
ικανότητα να υιοθετήσει μέσα στους λαούς και στα έθνη ένα νέο τρόπο ζωής όπου
θα υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη. Ο λόγος όμως για να γίνει αυτό πριν ο Κύριος
δηλαδή έρθει να παραλάβει την Βασιλεία Του είναι:
Πρέπει να κηρυχθή
τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις
έθνεσι και ήξει το τέλος. Εδώ και πολλά χρόνια κηρύττεται το Ευαγγέλιο του
τύπου και οι άνθρωποι έχουν καθορίσει την ζωή τους γύρω απ’ αυτό,
δεν μπορούν να αναπτυχθούν παραπέρα, δεν μπορούν δηλαδή να μελετήσουν την
Καινή Διαθήκη και να αντλήσουν στοιχεία μέσα απ’ αυτή που είναι απαραίτητα για
την ζωή τους. Σήμερα όμως είδαμε ότι το Ευαγγέλιο είναι απαραίτητο. Δεν είναι
μόνο το φαγητό που τρώμε ή η ενδυμασία που έχουμε ή τα υλικά στοιχεία είναι και
το πνευματικό στοιχείο το οποίο πρέπει να αναπτυχθεί μέσα στις κοινωνίες των
ανθρώπων και στον κάθε άνθρωπο διότι χωρίς πνεύμα Θεού, αγάπης ανυπόκριτης, μη
δογματικό ο άνθρωπος δεν δύναται να αναπτυχθεί διότι ο φανατισμός εκμηδενίζει
την αγάπη. Οι άνθρωποι που φανατίζονται ή που θεμελιώνουν την γνώση τους και
εγκλωβίζουν αυτή γύρω από ένα μικρό μέρος γνώσης που τους διακατέχει, είναι
100% λάθος και οδηγούνται επί του ασφαλούς στην απώλεια. Η γνώση του Θεού είναι
τόσο άπειρη ώστε ο σοφός Σολομών λέει ότι, η γνώση των ανθρώπων είναι μια
χούφτα άμμου μπροστά στην πολυποίκιλη σοφία του Θεού.
Το δεύτερο τώρα που
μέλλει να συμβεί είναι: Ου μη παρέλθη η γενεά αύτη και ταύτα πάντα θέλουσι
εκπληρωθεί. Μα έχουν παρέλθει χιλιάδες γενιές από τότε! Δεν εννοεί το
τέλος μιας γενιάς αλλά εννοεί το τέλος της αμαρτωλής γενιάς, της αμαρτίας
δηλαδή πολλών γενιών μαζί. Η οποία γενιά μάλιστα θα αντικατασταθεί δια της
Άγιας Γενιάς και που αυτή δημιουργεί σήμερα μέσα από το αγαθό, το θέλημα του
Θεού στη ζωή πολλών ανθρώπων. Η προσπάθεια λοιπόν όλων των χριστιανών έχει
εξουσία από το Θεό ώστε να εργάζονται με σκοπό κάποια στιγμή να σαλπίσει η σάλπιγγα
της αγάπης, της ενότητας και να επικρατήσει στον κόσμο η Βασιλεία του Θεού, να
βασιλέψει δηλαδή ο Χριστός. Διότι ο αγώνας των στηρίζεται στον καθαρισμό και
στην εξάπλωση του ολοκληρωμένου Ευαγγελίου, σε όσους στηρίζεται εκεί. Διότι
πολλών που ο αγώνας τους στηρίζεται μόνο σε ένα τυπικό μέρος του δόγματός τους,
δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε δύσκολες συνθήκες και είναι σίγουρο ότι ο κάθε
άνθρωπος θα εγκλωβιστεί. Το Ευαγγέλιο της Βασιλείας δεν κηρύττει αγάπη μόνο
προς τους αγαπώντας αλλά κηρύττει αγάπη και προς τους εχθρούς. Ο Χριστός
είπε, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας
καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας βλάπτουσι ίνα να γίνετε υιοί του
πατρός του εν τοις ουρανοίς.
Το Ευαγγέλιο που έχει
εισέλθει στη ζωή μας δεν απορρίπτει την αιώνια ζωή η οποία υπάρχει μέσα στο
Ευαγγέλιο του Χριστού εδώ και 2.000 χρόνια αλλά και από πιο πριν (χιλιάδες
αιώνες πριν). Ο πρώτος άνθρωπος που συνέλαβε την ιδέα της ζωής ήταν ο Ενώχ ο
οποίος και αγωνίσθη δια να την λάβει αυτή την ζωή και τελικά την έλαβε. Ο
δεύτερος ήταν ο σοφός Σολομών ο οποίος είπε ότι, ο Θεός ουκ εποίησε θάνατο
ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων και σωτήριοι αι γενέσεις του κόσμου και ουκ
εστίν φάρμακο ολέθρου. Χιλιάδες χρόνια λοιπόν ήταν κρυμμένη αυτή η ζωή. Ο
λόγος που δεν μπορεί να δοθεί από τον Θεό στους ανθρώπους είναι διότι οι
άνθρωποι έφυγαν από την ταπείνωση, την αγάπη την αληθινή και υιοθέτησαν τα
συμφέροντα, τις φιλοδοξίες, τους εγωισμούς. Δεν θα ήτο δυνατόν ο Θεός να
φανερώσει σε αυτούς τους ανθρώπους την αιώνια ζωή. Παραχώρηση Θεού λοιπόν και ο
λόγος διότι η σοφία του Θεού το επέτρεψε ώστε να ιδρυθεί πρώτα η βασιλεία του
διαβόλου σε όλον τον πλανήτη για να δουν οι άνθρωποι τα έργα που παρουσιάζει ο
διάβολος. Το ψέμα δηλαδή, ο λάθος τρόπος σκέψης. Διάβολος δεν είναι κανένας με
κέρατα ή με πόδια ή κάποιος άσχημος αλλά είναι πνεύμα. Πνεύμα είναι που μπαίνει
μέσα στους ανθρώπους και τους οδηγεί να κάνουν ενέργειες οι οποίες προβαίνουν
είτε εις βάρος του εαυτού τους είτε εις βάρος του Θεού είτε εις βάρος του
συνανθρώπου τους. Έτσι μπορούμε να γνωρίζουμε κιόλας την φωνή η οποία υπάρχει
μέσα μας αν είναι του Θεού ή του διαβόλου. Αυτά τα έργα του πονηρού τα οποία
υιοθετεί μέσα στους ανθρώπους και τους δίνει την ώθηση να τα κάνουν είναι οι
πόλεμοι, τα συμφέροντα, η φθορά η οποία έρχεται μέσα από την στενοχώρια, τον
θυμό, την κρίση, την καταλαλιά, την άγνοια του Λόγου του Θεού. Φυσική συνέπεια
όλων αυτών είναι το τέλος, ο θάνατος και πολλές φορές μάλιστα η απώλεια ψυχής
και σώματος.
Το σχέδιο του Θεού
Πατέρα λοιπόν είναι να επικρατήσει πραγματικά η βασιλεία του πονηρού κατόπιν ο
Θεός θα κτίσει την δική του Βασιλεία ώστε να την δουν οι άνθρωποι. Να δουν ότι
έχει ο Θεός την ανυπόκριτη αγάπη, την ζωή, την υγεία, την κατάργηση της φθοράς
και του θανάτου. Αφού δούνε όλοι αυτό το μεγαλείο του Θεού, να τρέξουν κοντά
του. Η κόλαση πρώτα και η Βασιλεία έπειτα, αυτά και τα δύο θα κτισθούν μέσα
στους ανθρώπους ώστε να τα δουν όλοι. Είναι φυσική κατάσταση δηλαδή όταν πολλές
φορές στη ζωή μας έρχεται κάτι αρνητικό γιατί πρέπει αυτό να το ενθυμούμεθα. Να
ενθυμούμεθα δηλαδή τον καιρό της αγνοίας τον οποίον σίγουρα ο Θεός παραβλέπει
αλλά εμείς να ενθυμούμεθα ότι δια αυτού του καιρού περάσαμε δεινά. Μόνο με το
να γνωρίσουν οι άνθρωποι καλό και κακό θα μπορέσουν να γίνουν Υιοί Θεού.
Εδώ και αιώνες
υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος με εκατομμύρια θύματα. Χωρίς δηλαδή να υπάρχει
ένας αληθινός πόλεμος με όπλα, αφού σήμερα επικρατεί ειρήνη στο μεγαλύτερο
μέρος του πλανήτη, μέσα στα νοσοκομεία οι άνθρωποι πονάνε, μέσα στα σπίτια τα
φάρμακα είναι στην πρώτη θέση. Παντού λοιπόν υπάρχει σε όλον τον κόσμο, σε
όλους τους ανθρώπους ένας ακήρυχτος πόλεμος που ο καθένας έχει τον δικό του
Γολγοθά. Πολλές φορές οι παλιοί λέγανε ότι το κάθε σπιτάκι έχει το δικό του
καρφάκι. Αυτόν τον πόλεμο τώρα δεν τον κάνει άνθρωπος αλλά όπως λέει και ο
απόστολος Παύλος, η πάλη ημών δεν είναι προς σάρκα και αίμα, αλλά είναι
προς τις αρχές, προς τις εξουσίες του κοσμοκράτορα του σκότους του αιώνος
τούτου. Λόγω της άγνοιας και της ημιμάθειας που μας διακατέχει, δίνουμε το
δικαίωμα ώστε ο διάβολος να εισέλθει σιγά - σιγά στη ζωή μας. Με το αρνητικό
αυτός σιγά - σιγά μας καταβάλλει και μας οδηγεί σε αδιέξοδο. Αυτό το οποίο
κυοφορεί το πνεύμα μας να ξέρουμε ότι κάποια στιγμή έρχεται και στο σώμα.
Δηλαδή η μόλυνση του πνεύματος δημιουργεί και την μόλυνση στο σώμα μας.
Πολλές φορές
χρειάζεται, είναι συμφέρον μας να πέφτουμε με τα μούτρα στον αγώνα ώστε να
υιοθετήσουμε τις αρχές του Ευαγγελίου και όσο κι αν είναι δύσκολες να τις
υιοθετήσουμε στην καθημερινότητά μας διότι ο κόσμος έχει μια άλλη κατεύθυνση.
Εμείς όμως να κάνουμε τον αγώνα ώστε να γίνει τρόπος ζωής. Αυτό θα μας ωφελήσει
πάρα πολύ. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το παραμικρό, ένα
θίξιμο για παράδειγμα από κάτι που μπορεί κάποιος να τους πει είτε θεληματικά
είτε άθελά του και αυτό μπορεί να το κουβαλάνε και για μέρες ακόμη με
στενοχώρια μέσα τους. Θα πρέπει τώρα ο καθένας μας καθώς και όλοι μαζί αφού
είδαμε τι είναι ο Θεός και τι θέλει να μας δώσει, να κάνουμε όπως λέει και ο
απόστολος Παύλος βεβαία την κλήση την οποία λάβαμε. Νομίζω ότι θα πρέπει σιγά
σιγά και γρήγορα να αρχίσουμε να μπαίνουμε στο βαθύ νόημα του Ευαγγελίου του
Θεού ώστε να αρχίσουν να εκπληρώνονται σε εμάς οι επαγγελίες αυτού.
Σε μια διαλογική
συζήτηση μια φορά με ρώτησε κάποιος: Ποιος είναι ο λόγος που πρέπει να
προσκολληθούμε στο Θεό; Του απάντησα ότι πιο παλιά είχαμε άγνοια και
προσπαθούσαμε να πείσουμε τους ανθρώπους να πάνε στο Θεό. Σήμερα καταλάβαμε ότι
ο άνθρωπος ζει μέσα στην ελευθερία την οποία του την χάρισε ο Θεός και έχει το
δικαίωμα να κάνει ότι θέλει αυτή τη ζωή που του έδωσε. Εγώ για παράδειγμα τον
Θεό τον βλέπω διαφορετικά. Βλέπω ότι όταν μένω κοντά του αναγεννιέμαι. Κάθε
μέρα δηλαδή μου φωτίζει το μυαλό, μου φωτίζει τη ζωή, μου φωτίζει το είναι μου,
την καθημερινότητα μου και με εξελίσσει μέσα από το καλό και το κακό πάντα
θετικά ώστε να μπορώ να αντεπεξέρχομαι σε δυσκολίες που υπάρχουν. Ο Κύριος
φανέρωσε για τους έχοντας καλή προαίρεση ότι, τα πάντα συνεργούν στο
αγαθό. Ο χριστιανός δεν είναι ένα διαφορετικό άτομο μέσα στις κοινωνίες των
ανθρώπων. Είναι ένα άτομο το οποίο αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με όλους
τους άλλους ανθρώπους. Αυτό όμως που τον κάνει διαφορετικό και τον βοηθάει
είναι να τα αντιμετωπίζει με διαφορετικό πνεύμα ώστε να μην γίνονται αυτά τα
προβλήματα βάρος στη ζωή του αλλά να είναι προς νουθεσία, εκπαίδευση, μάθηση.
Είναι απολύτως βέβαιο
ότι ο καιρός είναι εγγύς, εγγύτατα δια όλους τους ανθρώπους και δια εμάς. Ο
λόγος που χρειάζεται να το εννοήσουμε αυτό γρήγορα είναι γιατί δεν έχουμε μια
δεύτερη ευκαιρία ώστε να πούμε ότι θα ζήσουμε 100 χρόνια και τα υπόλοιπα 100 θα
κάνουμε μια προσπάθεια. Δεν ξέρουμε δηλαδή αν θα ξημερώσουμε. Ο ίδιος ο Κύριος
είπε ότι, η δική σας η ώρα είναι πάντοτε έτοιμη άρα εν’
όσο έχετε καιρό, λέει ο ψαλμωδός, μαζέψτε αμάραντο θησαυρό. Πριν λίγες
μέρες είχαμε πάει σε μια κηδεία. Κατά την διάρκεια αυτής αναφέρει ο
ψαλμωδός, τα έργα των ανθρώπων ματαιότης εφόσον θάνατος κείται έμπροσθεν
αυτών, όταν καταργηθεί ο θάνατος δόξα και τιμή τα έργα του κάθε
ανθρώπου είτε στον υλικό τομέα είτε στον πνευματικό.
Εμείς συνάμα με τις
υποχρεώσεις της καθημερινότητάς μας αφού χρειάζεται να ασχολούμεθα και με αυτές
έτσι όπως έχουν δημιουργηθεί οι κοινωνίες των ανθρώπων, θα πρέπει να βρούμε
χρόνο, να κλέψουμε χρόνο από την καθημερινότητά μας αυτή ώστε να τον θέσουμε
στην αναγέννησή μας. Αυτό θα μας ωφελήσει πάρα πολύ. Οι αμαρτωλοί άνθρωποι που
δεν θέλουν να αλλάξουν τρόπο σκέψης διακατέχονται από ένα πολύ μικρό,
περιορισμένο τρόπο σκέψης ο οποίος έχει εισβάλει τόσο βίαια στη ζωή τους και
την έχει εξουσιάσει τόσο πολύ ώστε ολόκληρη η ζωή τους να κινείται γύρω από ένα
ή δύο πράγματα με αποτέλεσμα να μένουν σ’ αυτά για όλα τους τα χρόνια. Για
παράδειγμα, η φιλαργυρία μπορεί να συντροφεύει έναν άνθρωπο από τα 30 χρόνια
ζωής του μέχρι τα 100 του και ενώ αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει χρήματα, να
μην δύναται να φάει ούτε ένα πολύ καλό φαγητό, να το σκέφτεται. Το ίδιο μπορεί
να συμβεί και με διάφορα άλλα πάθη που εισέρχονται και καταβάλλουν την ζωή του
ανθρώπου. Ο χριστιανός όμως αναγεννάτε κάθε ημέρα και δύναται να αντεπεξέρχεται
με έναν διαφορετικό τρόπο σε οτιδήποτε έλθει εις αυτόν. Μάλιστα ο Λόγος του
Θεού και ο ψαλμωδός Δαυίδ αναφέρει ότι, αμαρτωλοί γκρεμίζονται δια του
θανάτου εις τον Άδη και σ’ ένα άλλο σημείο λέει
ότι, απεκόπησαν κιόλας από της χειρός του Κυρίου και δεν
ενθυμείται αυτούς ο Κύριος. Οι πιστοί χριστιανοί όμως έχουν δύο φάσεις
(τρόπους) στη ζωή τους για να εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού:
Η πρώτη φάση
είναι, ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων τω πέμψαντί με, έχει ζωήν
αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την
ζωήν. Είναι λόγος ο οποίος εξήλθε εκ του αψευδούς στόματος του Κυρίου. Εδώ
ο Κύριος αναφέρεται σ’ αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος δεν θα καταφέρει να ζήσει
γιατί μόνο πιστεύει. Δεν είναι δηλαδή ο ίδιος ένα μέρος της θεότητας απλώς
πιστεύει στον Θεό. Αφού θα πεθάνει όμως θα μεταβεί χωρίς κρίση στη ζωή. Σίγουρα
και αυτός θα είναι ένας καλός άνθρωπος που θα έχει ασχοληθεί με το Ευαγγέλιο
του Χριστού.
Η δεύτερη φάση
είναι, και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα τον
άπαντα. Ο Κύριος μάλιστα το τόνισε, Πιστεύεις τούτο;
Πριν από 100 ή 200
χρόνια η ανθρωπότητα δεν μπορούσε να συλλάβει αυτές τις έννοιες του Ευαγγελίου
και γι’ αυτό κιόλας δεν δόθηκαν όλα αυτά. Σήμερα όμως βλέπουμε ότι και η
επιστήμη δύναται να μιλάει. Μάλιστα και εμείς έχουμε αντιληφθεί δια Πνεύματος
Αγίου πως ο άνθρωπος ότι σκέφτεται μπορεί να το πετύχει απλά δεν ξέρουμε τον
χρόνο. Σκέφτεται δηλαδή να πάει στο φεγγάρι, θα βρει τον τρόπο να πάει.
Σκέφτεται να πάει σ’ ένα άλλο μέρος, θα πάει. Σκέφτεται να φτιάξει κάτι για να
του κάνει την ζωή πιο ευχάριστη, να το φτιάξει. Χρειάζεται απλά να βρεθεί ο
τρόπος. Άρα ότι σκέφτεται ο άνθρωπος θα γίνει, διαφορετικά δεν θα το σκεφτόταν.
Μπορούμε τώρα να συλλάβουμε πόσο απεριόριστες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου
αφού έχει την σκέψη. Ο προφήτης Ησαΐας είπε ότι, σοφία και επιστήμη
θέλουσι είσθε η στερέωση των καιρών. Δηλαδή και η σοφία και ο Θεός αλλά και η
επιστήμη θα στεριώσουν όλα αυτά τα οποία θεμελίωσε ο Θεός μέσα σε πολλούς ανθρώπους
δια Πνεύματος Αγίου.
Εμείς δεν μένει παρά
να πιστεύουμε αυτή την καλή είδηση που μάθαμε και να κάνουμε την προσπάθεια του
αγιασμού. Ο λόγος είναι γιατί χωρίς αγιασμό, χωρίς καθαρισμό οτιδήποτε και να
πετύχουμε θα είναι κτηνωδία, δεν θα είναι έργο Θεού, θα είναι έργο του
διαβόλου. Γιατί και ο διάβολος είναι και άφθαρτος και αθάνατος. Όμως οι ζήλιες,
οι κακίες, τα ψέματά του, οι πονηρίες, οι εγωισμοί του κοιτάτε πως σήμερα
εισέρχονται στο ανθρώπινο γένος και που το οδηγούν. Επομένως εμείς χρειάζεται
να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ώστε ο λόγος που θα εξέρχεται από το στόμα μας να
είναι ηρτιμένος με άλας και με σοφία έτσι ώστε να κατευθύνει και εμάς και τους
συνανθρώπους μας σε προορισμό σωτηρίας και όχι σε προορισμό
απωλείας. Άγιοι γίνεστε, μας λέει ο Κύριος, καθώς εγώ ειμί. Αυτό
μπορεί να γίνει όμως δεν είναι εύκολο από την μια στιγμή στην άλλη. Εκείνο που
χρειάζεται είναι να κάνω επάγγελμά μου το να ζω με τον Θεό, να κάνω επάγγελμά
μου το να κηρύττω το Ευαγγέλιο της Βασιλείας.
Θυμάμαι, είχα φύγει
και πήγα στην Άρτα για να κηρύξω (υποτίθεται) το Ευαγγέλιο της Βασιλείας. Έτσι
νόμιζα τότε. Εκείνο όμως που διαπίστωσα είναι ότι το μόνο που έκανα ήταν να
κηρύττω τον εαυτό μου. Γνώρισα δηλαδή περισσότερα πράγματα τα οποία δεν ήξερα
για τον εαυτό μου και ο κάθε άνθρωπος που μου έφερε ο Θεός στην ζωή μου ήταν
ένα βιβλίο το οποίο το διάβασα και γνώρισα και μέσα από αυτόν τον εαυτό μου.
Είδα κρυφά πράγματα τα οποία υπήρχαν μέσα μου που δεν τα εννοούσα πρώτα και που
ο εγωισμός μου ούτε καν ήθελε να ακούσει ότι υπήρχαν.
Άρα το Ευαγγέλιο μόνο
καλό μπορεί να σου κάνει από όποια πλευρά και αν το κοιτάξεις, όποια θυσία και
αν σου ζητάει η οποία υποτίθεται ότι είναι θυσία γιατί στην ουσία είναι
αναγέννηση, εξέλιξη και ανάπτυξη ουσιαστική πνεύματος και σώματος. Με τον
θετικό λοιπόν αγώνα και το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια θα αποκτήσουμε μια
πληρότητα που θα πλημμυρίζει την προσωπικότητά μας. Αυτή η πληρότητα θα μας
δώσει ευφορία, χαρά, θα μας χαρίζει μια διαρκή ζωτικότητα και ενεργητικότητα.
Σήμερα οι άνθρωποι
από παιδικής ηλικίας έχουν προβλήματα με πονοκεφάλους, με τεμπελιά, με οκνηρία.
Με το ζόρι πηγαίνουν στη δουλειά τους και πολλές φορές δεν έχουν όρεξη για ζωή.
Όταν όμως ο Χριστός μπει μέσα στον άνθρωπο του δίνει ώθηση και το Πνεύμα το
Άγιο τον ζωοποιεί και τον κάνει να βλέπει με χαρά τα πάντα. Αυτή η πληρότητα θα
έρθει πρώτα μέσα μας και δια της ομολογίας όταν την ζούμε, θα έρθει και γύρω
μας.
Μέχρι να μπουν τα
άφθαρτα στοιχεία του Ευαγγελίου μέσα μας, οι καρποί και τα χαρίσματα του
Παναγίου και Αγίου Πνεύματος, θα παθαίνουμε και πτώσεις γιατί αυτό που πάμε να
κερδίσουμε είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε. Όμως δεν θα χάνουμε το θάρρος μας.
Σε μια μικρή πτώση θα ζητούμε το έλεος του Θεού και τη συγνώμη των ανθρώπων.
Εάν κάνουμε ένα λάθος μέσα στο σπίτι μας ή στη δουλειά μας ή οπουδήποτε και αν
βρισκόμαστε θα ζητούμε το έλεος του Θεού και την συγνώμη των ανθρώπων. Σε μια
μεγάλη πτώση θα εξομολογούμαστε στους ιερείς του ορθοδόξου δόγματος αφού
άλλωστε ανήκουμε σ’ αυτό. Η εξομολόγηση στους ιερείς δεν είναι υποχρεωτική, δεν
το δογματίζω εγώ αυτό ότι πρέπει να το κάνει κάποιος. Το καλό είναι ο καθένας
να κάνει όπως θέλει και όπως νοιώθει μέσα του. Αν τα βρει με τον συνάνθρωπό του
και με τον Θεό δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Με το σύστημα αυτό (έλεος) ο Θεός
θα μας δέχεται και θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στον προορισμό μας που είναι ο
αγιασμός. Έτσι η πτώση που υποτίθεται ότι έχουμε θα μετατραπεί σε αναγέννηση,
σε σοφία. Γιατί δεν μαθαίνουμε μόνο μέσα από το καλό που συμβαίνει στη ζωή μας,
δεν χαιρόμαστε μόνο μέσα από εκεί. Θα πρέπει να χαιρόμαστε με οτιδήποτε
συμβαίνει στη ζωή μας γιατί έχει ως σκοπό να μας αναγεννήσει.
Μια φορά είπα σε
κάποιον ένα παράδειγμα: Μια μέρα ήρθε ένας άνθρωπος στο σπίτι μου και μου έφερε
ένα κουτί γλυκά και χάρηκα πάρα πολύ. Ακόμη μου έδωσε και 200 ευρώ και είπα, τι
ωραία, δόξα να έχει ο Θεός! Την άλλη μέρα όμως έρχεται ένας άλλος επισκέπτης
που τον στέλνει ο Θεός και μου λέει ο Κύριος, Θωμά δώσ’ του τα μισά γλυκά και
τα μισά χρήματα και θα σου πω αργότερα τον λόγο. Δηλαδή ο Θεός μας προκαλεί,
μας φέρνει αντιμέτωπους με κάτι και επιτρέπει να συμβεί αυτό στη ζωή μας. Εγώ
όμως λέω, γιατί να τα δώσω; Δεν θέλω να τα δώσω και έτσι λοιπόν δεν γυρίζω
σελίδα στη ζωή μου. Εάν όμως το κάνω αυτό που μου λέει ο Θεός, τον εμπιστευτώ
και γυρίσω την σελίδα, στο πίσω μέρος αυτής θα γράφει: Ο λόγος που σου είπα να
τα δώσεις είναι γιατί έρχεται ο τάδε και σου φέρνει δυο κουτιά γλυκά και 500
ευρώ! Εμείς όμως αντί να αλλάξουμε σελίδα πολλές φορές εγκλωβίζουμε τον εαυτό
μας σ’ ένα σημείο και δεν αφήνουμε τον Θεό να εξελίξει την ζωή μας.
Δογματίζουμε την ζωή μας και αυτό είναι μεγάλο λάθος.
Το πιο έξυπνο κόλπο
για να αποφύγουμε τον διάβολο και τα έργα του είναι η ενότητα πρώτον με τον
Πατέρα – Θεό δεύτερον ενότητα με το Ευαγγέλιο του Χριστού και τρίτον ενότητα
μεταξύ μας. Ο λόγος του Θεού αναφέρει, ιδέτε αδελφοί την πρόσκλησίν σας
ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς,
αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τους σοφούς. Είναι
συμφέρον σε όλους εμάς να είμεθα ενωμένοι, όλοι μαζί αποτελούμε μια ισχυρή
δύναμη. Ο καθένας από μόνος του δεν μπορεί να πραγματοποιήσει μεγάλα πράγματα.
Ακόμη και οι κυβερνήσεις οι οποίες εξουσιάζουν τους λαούς σήμερα μπροστά στο
συμφέρον τους σιωπούν. Για παράδειγμα, μπορεί να θίξουν κάποιον πολιτικό αλλά
αυτός για να μην τον διαγράψουν από μια κυβέρνηση προσπαθεί να σιωπήσει έτσι
ώστε να παίρνει τον μισθό του γιατί αυτό είναι το συμφέρον του. Το δικό μας το
συμφέρον αφού είμεθα αδύναμοι και δώσαμε την εξουσία και τα πάντα σε άλλους
ανθρώπους είναι να είμεθα ενωμένοι και να αγωνιζόμεθα όλοι μαζί. Όλοι μαζί
μπορούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα. Ο ίδιος ο Κύριος άλλωστε έδωσε εντολή στο
θέμα της ενότητας, εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν
αγάπη έχητε εν αλλήλοις. Αυτή την ενότητα την πολεμάει ο διάβολος πάρα
πολύ. Δεν θέλει δηλαδή να υπάρξει στον κόσμο άνθρωπος που να είναι ενωμένος με
άλλον άνθρωπο. Μάλιστα ο Λόγος του Θεού αναφέρει σ’ ένα σημείο στην Καινή
Διαθήκη ότι, εάν δυο άνθρωποι συμφωνήσουνε επί της γης περί παντός
πράγματος ότι εάν κάνουνε αίτηση θέλει γίνει εις αυτούς. Φανταστείτε την
εξουσία της ενότητας και την ευλογία που θα διακατέχει……………………
Όταν λέμε
συμφωνία δεν εννοούμε ότι σε όλους θα αρέσει το ίδιο χρώμα (έτσι χάνουμε την
προσωπικότητά μας) αλλά εννοούμε συμφωνία πάνω στις αρχές του Ευαγγελίου, πάνω
στην αγάπη, πάνω στην ειρήνη, πάνω στη δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να
χάσει ποτέ την προσωπικότητά του γιατί αυτό είναι αμαρτία. Δεν επιτρέπεται σε
καμιά περίπτωση να κάνεις τους ανθρώπους στρατιωτάκια. Γι’ αυτό το λόγο και εγώ
πολλές φορές στη ζωή μου, δεν λέω σε κάποιον να κάνει κάτι χωρίς να το θέλει.
Όλα ωραία είναι και η ομαδική προσευχή και όλα. Όμως ο Κύριος πάνω στο θέμα της
προσευχής τόνισε, είσελθε εις το ταμείον σου, κλείσας την θύραν σου,
προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω
κρυπτώ, θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ. Εάν για παράδειγμα, αυτή τη
στιγμή πω να κάνουμε προσευχή μπορεί κάποιος αυτό να μην το θέλει και θα είναι
υποκρισία να το κάνει. Γι’ αυτό δεν θέλουμε να δογματίσουμε τη ζωή μας έστω και
πνευματικά. Θέλουμε μέσα από την ελευθερία μας να μπορέσουμε να εντάξουμε τη
ζωή μας στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Έτσι ώστε ότι γίνεται στη ζωή μας είτε
προσευχή είτε μελέτη είτε εξάπλωση να γίνεται με χαρά, να είναι δηλαδή ουσιαστικό.
Εάν είναι και θέλημα Θεού και εάν και εμείς έχουμε αυτή την αποστολή, ο Θεός
ξέρει.
Ο
Ιωάννης, ο πεφιλιμένος μαθητής του Κυρίου στα βαθιά γεράματά του
δίδασκε, τεκνία αγαπάτε αλλήλους. Κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα.
Φανταστείτε τώρα, ο Ιωάννης 120 χρονών το μόνο πράγμα που έλεγε
ήταν, τεκνία αγαπάτε αλλήλους. Αυτό είναι το συμφέρον, η πρόοδος του
συνανθρώπου μου είναι και όφελος δικό μου. Ο καθένας στον τομέα του, σε όποιον
τομέα και αν αναπτυχθεί, δεν θα βοηθήσει και εμένα αφού θα προοδεύει; Εάν
λοιπόν θέλουμε όλοι εμείς να υψωνόμαστε πάνω από κάθε εμπόδιο και πρόβλημα έτσι
ώστε να μην επηρεάζεται η πνευματική κατάσταση της εσωτερικής χαράς και
ειρήνης, οι οποίες θα φωλιάσουν μέσα μας δια του αγώνα και δια της ενότητας στο
Ευαγγέλιο του Χριστού, του Θεού, χρειάζεται να πετάξουμε στον κάλαθο των
αχρήστων τις μικρότητες που μας χώριζαν μέχρι χθες και να ενωθούμε όλοι στα
βασικά στοιχεία του Ευαγγελίου τα οποία είναι:
Πρώτον,
να μην κρίνω τον άλλον. Πολλές φορές σαν άνθρωπος, λέω στον εαυτό μου αλλά
και σε άλλους ότι και ο Χριστός γι’ αυτό το λόγο έφυγε γιατί δεν μπορούσαν οι
άνθρωποι να τον καταλάβουν. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι και αυτός ήταν
άνθρωπος. Έτσι σήμερα κρύφτηκε από τους ανθρώπους μέχρι να έρθει ο χρόνος να
εννοήσουν την θεωρία του και τα κηρύγματά του. Ο Χριστός ήταν ένας άνθρωπος
όπως και εμείς. Μπορεί και εγώ άθελά μου να κάνω κάτι, να πω μια κουβέντα και
όμως δεν μπορώ πολλές φορές να γίνω αντιληπτός. Τους ανθρώπους δεν τους κρίνω
από αυτό που κάνουν. Δεν τους κρίνω αν μια μέρα είναι θυμωμένοι ή όχι, αν μια
μέρα δεν είναι καλά ή οτιδήποτε άλλο. Τους κρίνω από το βάθος της καρδιάς τους.
Κοιτάζω βαθιά στην καρδιά τους να δω έχουν κακία, μίσος ή θέλουν να κάνουν
κακό; Όχι. Άρα λοιπόν ότι και να κάνει ο καθένας από εκεί και πέρα είναι
φυσιολογικό να το κάνει γιατί είναι άνθρωπος και δεν χρειάζεται να γίνεται
αιτία χωρισμού. Τα υπόλοιπα είναι τεχνάσματα του διαβόλου ο οποίος καταφέρνει
με μικρότητες να χωρίζει τους ανθρώπους. Ο Κύριος τόνισε, μην κρίνετε ίνα
μην κριθήτε, τις είσαι συ όστις κρίνεις αλλότριον οικέτη εις τον ίδιον κύριον
ίστασαι ή πίπτεις; Συ τι; Αναπολόγητος είσαι ο κρίνων διότι εις ό,τι κρίνεις
τον άλλον σε αυτόν καταδικάζεις. Είναι λάθος λοιπόν να προβαίνουμε σε
ενέργειες κρίσης. Το καλύτερο πνεύμα είναι αυτό του Θεού το οποίο υιοθετώ και
εγώ. Ποιο είναι αυτό το πνεύμα; Να υπάρχει δημοκρατία δηλαδή έλεος. Ο καθένας
να λέει την γνώμη του, όποια κι αν είναι αυτή. Για παράδειγμα και για τον
αντίχριστο να μας κηρύξει κάποιος μια μέρα, εγώ θα το σεβαστώ με μεγάλη αγάπη
και όποιος θέλει να τον ακολουθήσει. Εγώ όμως θα συνεχίζω να έχω το κήρυγμά μου
και τον τρόπο ζωής μου. Δεν χρειάζεται επομένως να κρίνω κανέναν άνθρωπο ούτε
για τις απόψεις του αλλά ούτε και για τίποτε άλλο. Ο καθένας ας είναι όπως
είναι.
Δεύτερον,
ο καθαρισμός. Βασικό στοιχείο ο καθαρισμός ο οποίος προέρχεται από την
εφαρμογή των εντολών που υπάρχουν στον Λόγο του Θεού, του δωδεκαλόγου καθώς και
την εφαρμογή στοιχείων μέσα από πολλά άλλα θρησκευτικά βιβλία όπως αυτά των
Αγίων Πατέρων. Ο καθαρισμός είναι σαν ένα ένδυμα. Ο άνθρωπος χωρίς καθαρισμό
μοιάζει με έναν κουρελιάρη ο οποίος μυρίζει ολόκληρος γιατί έχει να πλυθεί πάρα
πολύ καιρό. Μπορεί εμείς απ’ έξω να είμαστε καθαροί, να είμαστε ωραίοι. Το μέσα
μας όμως, η ψυχή μας να όζει. Συγκεκριμένα, ο τρόπος σκέψης μας, η μικρότητα
που μας διακατέχει και ο εγωισμός μας μπορεί να είναι τόσο φανερά στοιχεία που
να κερδίζουμε την αντιπάθεια όλων των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι
να φθάνουμε στο σημείο πολλές φορές να είμεθα μόνοι μας, να μην μας θέλει
κανείς.
Τρίτον,
επιδίωξη καρποφορίας των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος τα οποία
εμφανίζονται στον πιστό δια της ομολογίας και της αφιέρωσης. Όστις
εκτελέσει και διδάξει ούτος μέγας θέλει ονομαστεί. Ο στόχος μας εκτός από
το να ανταποκρινόμαστε στην καθημερινότητα μέσα από τις εργασίες που κάνουμε
και εκτός από το να έχουμε έναν ωραίο τρόπο σκέψης είναι ο παρακάτω: Μια μέρα
να φτάσουμε στο σημείο να μας ρωτούν οι άνθρωποι τι δουλειά κάνεις και να λέμε
κηρύττω το Ευαγγέλιο της Βασιλείας. Η δουλειά μας δηλαδή να είναι αυτή και
σίγουρα ο Θεός ένα πιάτο φαγητό που θα θέλει ο καθένας για να ζήσει θα του το
παρέχει. Αυτό θα συμβαίνει γιατί δεν θα θέλει κάτι άλλο. Η πληρότητα του
Πνεύματος του Αγίου, η διαύγεια και η σοφία θα είναι τόσο μεγάλη μέσα σ’ αυτόν
τον άνθρωπο που δεν θα έχει ανάγκη κάτι άλλο. Η χαρά του θα είναι τρόπος ζωής
και δεν θα χρειάζεται να συμπληρώσει με κάτι άλλο αυτήν για να χαρεί. Ενώ
σήμερα για να χαρούμε χρειάζεται να κάνουμε διάφορες κινήσεις.
Τέταρτον, τα πάντα θα
τα στηρίζουμε στην ταπείνωση. Αν κάποιος παρουσιάζει αρετές χωρίς
ταπείνωση το έργο του θα γίνει σιγά σιγα δαιμονιώδες. Την ταπείνωση θα την
εξασφαλίσουμε συνειδητοποιώντας τέσσερα πράγματα:
α) Κι αν ταύτα πάντα ποιήσετε αχρείοι δούλοι να
λέτε ότι είστε. Είναι φυσιολογική κατάσταση να κερδίσουμε την Βασιλεία του
Θεού μέσα μας, είναι φυσιολογική κατάσταση να έρθει να βασιλέψει ο Θεός μέσα
μας, είναι φυσιολογικό να ζούμε με αγάπη, είναι φυσιολογικό να ζούμε με τα
στοιχεία του Ευαγγελίου. Δεν χρειάζεται να καυχόμεθα ότι κάτι κερδίσαμε ίσα -
ίσα επανήλθαμε, γυρίσαμε στο σπίτι του Πατρός μας. Είμεθα δηλαδή τέκνα Θεού με
ήθος όταν καταφέρουμε όλα τα παραπάνω. Ενώ τώρα είμεθα πολλές φορές τέκνα Θεού
με ύφος δηλαδή αντί να υπάρχει στη ζωή μας το ήθος υπάρχει το ύφος, ο εγωισμός.
β) Να μην πιστεύουμε ότι είμαστε μοναδικοί και
ότι άλλος δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό που κάνουμε εμείς. Ο Θεός σε κλάσματα
δευτερολέπτου δύναται να αναγεννήσει τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Γι αυτό τον λόγο
λέει, μην κρίνετε ίνα μην κριθήτε, τις είσαι συ όστις κρίνεις. Δεν θα
λέω ότι ο Θεός χωρίς εμένα δεν δύναται να ενεργεί πάνω στον πλανήτη ή χωρίς
οποιονδήποτε από εμάς. Ίσα ίσα τιμή μας έκανε, κάλεσμα μας έκανε να
αναγεννηθούμε όχι να γίνουμε επιστάτες, ούτε ποιμένες, ούτε δάσκαλοι, ούτε
προφήτες, ούτε τίποτε άλλο. Μόνο να αναγεννηθούμε και αυτό που μας έδωσε εάν
είναι καλό να το μεταλαμπαδεύσουμε και στον συνάνθρωπό μας. Θα του το
μεταλαμπαδεύσουμε όμως όχι βιαίως αλλά ούτε και μέσα από την κρίση αλλά μέσα
από την ελευθερία του και ο άνθρωπος ξέρει να επιλέγει το καλό. Εάν είναι κάτι
καλό θα το πάρει από μόνος του δεν χρειάζεται εμείς να επιμένουμε να το πάρει.
Γι’ αυτόν τον λόγο και εγώ δεν κηρύττω το Ευαγγέλιο με το ζόρι σε κάποιον
συνάνθρωπό μου. Αφήνω αυτό να το παρουσιάσει και μόνο η σιωπή μου. Αν φτάσω σ’
αυτό το σημείο, αν δεν φτάσω πάει να πει ότι τίποτα δεν έκανα. Φυσικά και μέσα
από τα έργα μου να κηρύττω το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και μέσα από τα λόγια μου
αλλά αυτά θα είναι τελευταία στη ζωή μου. Δεν θα είναι το πρώτο «άγχος» μου να τρέξω
να κηρύξω το Ευαγγέλιο. Μπορώ να το μεταλαμπαδεύσω με έργα αγάπης ή με την
σιωπή.
γ) Να μην θέλω τον άλλον έτσι όπως εγώ τον θέλω
αλλά έτσι όπως ο Θεός τον θέλει. Ο κάθε άνθρωπος έχει την προσωπικότητά του. Να
μην θέλω να αλλάξω κανέναν άνθρωπο αλλά ούτε και κανείς να θελήσει να αλλάξει
εμένα. Θα δω τι θέλει ο αδελφός μου, ποιος είναι ο χαρακτήρας του. Τι θέλει;
Θέλει ένα, δυο, τρία συγκεκριμένα πράγματα και αυτά δεν θα τα πατώ ποτέ. Θα
ελέγξει και αυτός τι θέλω εγώ και θα το σεβαστεί. Έτσι οι σχέσεις των ανθρώπων
διάγουν εν ειρήνη. Γιατί εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε παρέα για 10 ή 20 μέρες
αλλά θέλουμε να κάνουμε αιώνια παρέα, αν είναι δυνατόν.
δ) Τα πάντα να τα στηρίζουμε στην αγάπη. Αυτό
αποτελεί ένα βασικό στοιχείο στον αγώνα μας. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει για
την αγάπη τα εξής, ζητείτε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα και έτι πολύ
υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω. Φανταστείτε, τα καλύτερα λέει να τα ζητείτε
αλλά εγώ σας δείχνω μια υπερέχουσα οδό, μια ανεκλάλητη οδό. Δεν μπορώ λέει, να
σας την πω ούτε με λόγια και αναφέρει τον ύμνο της αγάπης: εάν λαλώ τας
γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ήχων, ή
κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν, και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και
πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω
όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν………… Πιο κάτω στον 10ο στίχο
συνεχίζει, όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή.
Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην
ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου διότι τώρα βλέπομεν δια κατόπτρου
αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Σήμερα δηλαδή η σοφία που
διακατέχει τους ανθρώπους είναι μακριά από την αγάπη και ο απόστολος Παύλος την
παρομοιάζει σαν ένα κάτοπτρο. Σαν να βλέπω κάτι με κάτοπτρο για παράδειγμα στο
απέναντι βουνό και να μην μπορώ να το ξεχωρίσω. Τόσο μακριά είμεθα από την
ουσία. Όταν όμως έρθει η αγάπη τότε οτιδήποτε άλλο που νόμιζα μέχρι χθες για
μένα σοφία, θα καταργηθεί. Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία
ταύτα μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.
Και εμείς δεν την
έχουμε αυτή την αγάπη και ο στόχος ο δικός μου είναι αυτός. Μια μέρα ο Θεός να
μας βοηθήσει, να στείλει ανθρώπους σιγά σιγά και όλοι μαζί και εγώ πρώτος να
βοηθάμε αδύναμους ανθρώπους. Έψαξα να βρω νοερά μέσα στον κόσμο έναν φορέα που
να μπορεί ένας άνθρωπος όταν μπει μέσα σε μια παρέα 100 ανθρώπων να φύγει
χαρούμενος δηλαδή απ’ όλες τις πλευρές να φανερώνεται αγάπη. Έψαξα να το δω
πνευματικά αυτό. Μακάρι ο Θεός να μας αξιώσει, σιγά σιγα όλοι μαζί και εγώ να
συμμετέχουμε υλικά και πνευματικά ώστε να ελευθερώνουμε τους ανθρώπους οι
οποίοι έρχονται από τα δεσμά του Άδου. Διότι ο διάβολος κατάφερε να εγκλωβίσει
τον κάθε άνθρωπο. Όλο αυτό πως το φαντάζομαι. Όταν αναγεννηθούν 1000 άνθρωποι
και έρθει ο 1001 να μπορούμε όλοι μαζί να δώσουμε από 20 ευρώ και να
καταφέρουμε να φύγει αυτός ο άνθρωπος χωρίς προβλήματα υλικά. Επιπλέον δίνοντάς
του και 5 βιβλία πνευματικά μαζί με μια αγάπη να τον κάνουμε να πετάξει στον
ουρανό αυτόν και την οικογένειά του. Έτσι ώστε να δει αυτός ο άνθρωπος ότι
πραγματικά εδώ υπάρχει ο Θεός.
Σήμερα αυτό που
διανέμεται δωρεάν είναι το κήρυγμα και αυτό απ’ ότι έχω ερευνήσει είναι μία
τάση του ανθρώπου για προβολή του εγώ του. Δηλαδή το κάνει γιατί θέλει «να το
παίζει» ποιμένας, προφήτης και όχι από πραγματικό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό
του. Γι’ αυτό το λόγο και ο απόστολος Παύλος λέει ότι, η γνώση φυσιοί, η
δε αγάπη οικοδομεί. Θα πρέπει η αγάπη μας επομένως να είναι ολοκληρωμένη.
Ο συνάνθρωπός μας δεν είναι πρόβατο δικό μας ούτε εμείς είμαστε αφεντικά ή
ποιμένες. Όλοι είμαστε συνάνθρωποι και όλοι έχουμε τις ίδιες αξίες. Όλοι
είμαστε το ίδιο απλώς ο ένας θα βοηθάει τον άλλον να αναγεννηθεί, να φτάσει
στον προορισμό του.
Ο
πνευματικός μου πατέρας έλεγε ότι, το Ευαγγέλιο του Χριστού πρέπει να τεθεί εις
χείρας όλων των ανθρώπων και όλων των λαών της γης. Συμφωνούμε, διότι έχει την
δύναμη όταν εφαρμόζεται, έχει την δύναμη το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο να καταργεί
τον πνευματικό και φυσικό θάνατο διότι τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος.
Καθώς έχει την δύναμη να γεμίζει και να πλημμυρίζει τον ανθρώπινο οργανισμό με
θετικά, ελπιδοφόρα, αιώνια, άφθαρτα στοιχεία. Στοιχεία τα οποία ενισχύουν
σκέψεις χαράς, συγχωρητικότητας, ενότητας και σκέψεις που διακρίνονται ότι
είναι υπέρ του εαυτού μας, υπέρ του συνανθρώπου μας, υπέρ του Θεού. Αντίθετα με
ότι συνέβαινε μέχρι σήμερα στη ζωή μας. Ο διάβολος κατόρθωσε να μας καταβάλλει
τόσο πολύ ώστε να μηδενίζει την αξία μας πολλές φορές και να μην δυνάμεθα να
προβούμε σε καμιά ενέργεια ούτε στον υλικό τομέα ούτε στον πνευματικό.
Χρειάζεται
λοιπόν η πίστη μας να αυξηθεί, να μεγαλώσει και να βάλουμε καλά στο μυαλό μας
ότι συν Θεό δύναμαι τα πάντα. Εξάλλου ο λόγος του Θεού λέει ότι, τα πάντα
δυνατά εις τον πιστεύσαντα. Τα πάντα δυνατά. Άρα λοιπόν πρέπει να
αλλάξουμε τρόπο σκέψης, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Σε μια μάχη και ο
τελευταίος στρατιώτης όταν πάει να πολεμήσει δεν πάει για να χάσει. Πάει για να
παλέψει και αν θα νικηθεί, δεν πειράζει. Σημασία έχει όμως ότι μέχρι το τέλος
ελπίζει ότι θα νικήσει. Έτσι και εμείς πρέπει να παλεύουμε. Με ποιον όμως; Με
τον έτερο κακό εαυτό μας. Πρέπει να τον νικήσουμε, να τον πετάξουμε κάτω. Να
μην υπάρχει δηλαδή μέσα στο υποσυνείδητό μας ούτε στο συνειδητό μας ούτε στο
ασυνείδητο ούτε στην βιβλιοθήκη του εγκεφάλου μας έννοια που να είναι έξω από
το θέλημα του Θεού. Όταν το καταφέρουμε αυτό σίγουρα θα εξασφαλίσουμε στη ζωή
μας πνευματική επαφή με τον Πατέρα, τον Υιό και το Πνεύμα το Άγιο. Η οποία
επαφή θα μας εξασφαλίσει σοφία, ζωτικότητα, ενεργητικότητα, υγεία,
μακροημέρευση, χαρά πνεύματος και χαρίσματα του Αγίου και Παναγίου Πνεύματος.
Όταν όλα αυτά τα κάνουμε κτήμα μας θα αντανακλούν στην καθημερινή μας ζωή και
θα προβληματίζουν αγαθά τους συνανθρώπους γύρω μας. Έτσι δυνάμεθα να
χρησιμοποιηθούμε προς σωτηρία όλου του ανθρώπινου γένους.
Κατά
αυτόν τον τρόπο γίνεται και η εξάπλωση. Δύο στοιχεία συντελούν, ομολογία και
εφαρμογή. Εξάλλου το αψευδές στόμα του Κυρίου για τους συνειδητά ακολουθούντες
πιστούς φανερώνει, πόλις πάνω όρους ου δύναται να κρυφθή, ουδέ ανάπτουσι
λύχνον και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί τον λυχνοστάτην, δια να
φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία. Σεις είσθε, μας λέει σε άλλο
σημείο της Αγίας Γραφής, το άλας της γης. Με αυτό ο Κύριος εννοούσε
όλους τους μαθητές του ανά τους αιώνες καθώς και εμάς οι οποίοι είμεθα οι νέοι
μαθητές. Η αποστολή μας είναι δια του καθαρισμού και της εξαπλώσεως να
ιδρύσουμε την πολυπόθητη Βασιλεία μας μέσα μας και γύρω μας όπου δυνάμεθα διότι
η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας. Να βάλουμε στη ζωή μας αυτά τα στοιχεία
ώστε ο Χριστός να έρθει και να βρει λαό, να παραλάβει την Βασιλεία του δια την
οποία έδωσε και την ζωή του.
Έξαλλου αυτό είναι
και γραφικό, ο Κύριος δεν θα ξανάρθει στη γη εωσού νικηθούν οι εχθροί του
ανθρώπου, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Εμείς ψάξαμε να δούμε τι
είναι αμαρτία και είδαμε ότι σίγουρα είναι πάρα πολλά πράγματα. Ένα βασικό
είναι, ότι δεν γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία. Πόσα πράγματα κάνουμε στην
καθημερινότητά μας που δεν τα πιστεύουμε; Αμαρτία είναι και οι μικρές αλώπεκες
οι οποίες κατατρώγουν τον αμπελώνα. Αυτές οι μικρές αλώπεκες που δεν τις
θεωρούσαμε αμαρτία μέχρι χθες προκαλούν μεγάλη καταστροφή στο ανθρώπινο γένος.
Μάλιστα έχουμε εντοπίσει ότι μεγάλες ασθένειες δημιουργούνται από την
στενοχώρια. Όμως τώρα λόγω της ύλης, λόγω των παθών ή λόγω των κοινωνικών
συστημάτων που μας έχουν τυλίξει, θα προσέχουμε ώστε να μην αποδεχόμαστε στη
ζωή μας έργα και σκέψεις εκτός του Λόγου του Θεού. Τα οποία προέρχονται εκ του
διαβόλου και είναι η αμαρτία όπως είπαμε η ζήλια, το ψέμα, ο εγωισμός, η κρίση,
η πονηρία, ο φόβος, ο θυμός, η στενοχώρια καθώς και η πνευματική τεμπελιά, η
ανευθυνότητα ως προς το θέλημα του Θεού κ.τ.λ.. Όταν λοιπόν όλα αυτά συμβαίνουν
στη ζωή μας τότε σίγουρα θα εξασφαλίσουμε σ’ αυτή την περιφρόνηση των ανθρώπων
καθώς και την περιφρόνηση του ίδιου του Θεού, με φυσική συνέπεια να μας
επισκιάσουν πολλά δεινά. Οι άνθρωποι δεν έχουν τόσο μεγάλη αγάπη και έλεος όπως
ο Θεός και φεύγουν πιο γρήγορα απ’ τη ζωή μας. Ο Θεός όμως έχει πιο μεγάλη
αγάπη και μένει μέχρι τέλος κοντά στον άνθρωπο. Μένει μέχρι να φύγει η ψυχή
ενός ανθρώπου και περιμένει αυτό το, Κύριε ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.
Κατά την διάρκεια
μιας διαλογικής συζήτησης κάποιος είπε, καλύτερα να μην είχε γεννηθεί ο
άνθρωπος που θα απορρίψει το κάλεσμα του Χριστού παρουσιάζοντας πολλές φορές
σαν δικαιολογία ένα από τα εμπόδια της παραβολής του δείπνου. Σ’ αυτή την
παραβολή ο Κύριος έστειλε δούλους να καλέσουν τους κεκλιμένους στον δείπνο του
αρνίου και όλοι άρχισαν να παραιτούνται χρησιμοποιώντας φτηνές και ανάξιες
δικαιολογίες όπως:
α) Αγρόν ηγόρασα. Δεν εμποδίζει ο αγρός να
πας σε αυτόν και να είσαι με τον Θεό και όμως ο κεκλιμένος το έθεσε σαν
πρόβλημα αυτό.
β) Γυναίκα ενυμφεύθην. Μα δεν πανδρεύεται ο
άνδρας την γυναίκα για να χάσει τις αρχές του, να χάσει δηλαδή το Ευαγγέλιο ή η
γυναίκα δεν πανδρεύεται τον άνδρα για να χάσει την αγάπη, την ειρήνη. Δηλαδή
πρέπει να γίνει εμπόδιο και να τα χάσει όλα αυτά;
γ) Βόδια πήρα και θέλω να τα δοκιμάσω, λέει ο
άλλος κεκλιμένος. Μα και αυτά μπορεί να τα δοκιμάσει, του Θεού είναι όλα.
Δεν υπάρχει κάτι που
ο Θεός το αποκλείει από την ζωή του ανθρώπου ούτε ο Θεός θέλει ο άνθρωπος να
είναι έρμαιο, να είναι φτωχός είτε στην ύλη είτε στο πνεύμα. Όχι, ίσα - ίσα
αφού ο Θεός του δίνει το οτιδήποτε. Και αυτό του το δίνει για να το
χρησιμοποιεί αγαθά για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Αυτό είναι
μεγάλο πράγμα γιατί γίνεται αμέσως αυτός ο άνθρωπος ένα σκεύος εκλογής αν
κινηθεί σωστά. Δεν πρέπει λοιπόν όλες αυτές οι δικαιολογίες να μπαίνουν ως
εμπόδια στο κάλεσμα που μας κάνει ο Θεός. Διότι αν δεν το δεχτούμε αυτό το
κάλεσμα η αναγέννησή μας και οι πνευματικές μας ικανότητες θα είναι ένα μηδέν.
Όταν όμως το δεχτούμε αυτό το μηδέν με την παρουσία του Χριστού θα γίνει 10.
Και αν εμείς γίνουμε και άλλο μηδέν θα γίνει 100 και όσο πιο πολλά μηδέν και
ταπείνωση φανερώσουμε έμπροσθεν στην πολυποίκιλη σοφία του Θεού τόσο πιο
μεγάλος θα είναι ο αριθμός και η αξία μας συν Θεό θα ανέβει. Γένοιτο, Γένοιτο,
Αμην