Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Έπειτα από έρευνα χρόνων καταλήξαμε ότι η αποστολή
ημών των ανθρώπων εις όλη τη γη είναι να βιώσουμε τον Χριστό με τα έργα μας και
με τα λόγια μας. Ακόμη να βιώσουμε Χριστό κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες
βρίσκεται ο καθένας από εμάς με ελπίδα σωτηρίας και αναγέννησης
αντιμετωπίζοντας επίγειους εχθρούς και ουράνιους. Χρειάζεται όμως αυταπάρνηση
και αποφασιστικότητα ώστε να πραγματοποιήσουμε τους υπερβατικούς στόχους μας.
Στην αρχή της προσπάθειάς μας θα βιώνουμε Χριστό και με τις παραλήψεις μας,
μετέπειτα θα βιώνουμε Χριστό με την αυταπάρνησή μας και τελευταία θα βιώνουμε
Χριστό με την θετική εγωιστική εμμονή εις τα διδάγματα της Αγίας Γραφής και εις
τας εντολάς του Θεού. Καθώς και ο Κύριος παραγγέλλει, άγιοι γίνεστε
καθώς εγώ ειμί. Πως θα γίνει αυτό; Θα πρέπει να ξέρουμε
πρώτον ότι όλοι οι άνθρωποι εδώ εις την γη και μεταξύ μας ότι έχουμε την
προσωπικότητά μας, την οποία θα πρέπει να σεβόμεθα εις το ακέραιο. Ο
πνευματικός μου πατέρας έλεγε, να σέβομαι την άποψη οποιαδήποτε και αν είναι
καθώς την θρησκευτική συνείδηση και την ελευθερία του άλλου. Ο Κύριος
είπε, όστις θέλει οπίσω μου έλθει απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον
σταυρόν αυτού και ας με ακολουθεί, καθώς μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε, τις
είσαι συ όστις κρίνεις αλλότριον οικέτην εις τον ίδιον Κύριο ίστασαι ή πίπτεις
συ τι; αναπολόγητος είσαι ο κρίνων, εις ότι κρίνεις τον άλλον σε αυτόν
καταδικάζεις. Καθώς έκβαλε την δοκό η οποία βρίσκεται έμπροσθεν σου ίνα
διαβλέψεις να εκβάλεις το αγκάθι του άλλου. Έχουμε ακόμη και τις
περιορισμένες δυνατότητές μας όπως πάθη και αδυναμίες, ώστε το έλεος του Θεού
να επισκιάζει τις πνευματικές και υλικές ενέργειες μεταξύ μας. Όμως πρέπει να
γνωρίζουμε ακόμη ότι δεν είμεθα μόνοι, έχουμε τους κατάλληλους πνευματικούς
οδηγούς, έχουμε και τα πρότυπα πνευματικούς οδηγούς καθώς έχουμε και τα
αυθεντικά όπως οι Απόστολοι, ακόμη έχουμε και τα ακέραια όπως η ζωή του
Χριστού, ο Χριστός. Ώστε ευκολότερα ή δυσκολότερα να ξεκινήσουμε τον πνευματικό
αγώνα ανάλογα βέβαια και πως το βλέπει ο καθένας, έτσι ώστε με τον σχετικό
αγώνα να φτάσουμε εις το ποθητό αποτέλεσμα, το οποίον είναι να γίνουμε τέκνα
Θεού, αδερφοί Χριστού καθώς κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και
συμμέτοχοι της μεγάλης δόξης αυτού του Αγίου Θεού. Παρόλα αυτά όμως οι
προσπάθειές μας πολλές φορές δυστυχώς κατατείνουν εις τούτο. Έχουν προορισμό
ναι μεν τον Θεό, έχουν προορισμό την αρμονική ζωή, έχουν σκοπό την μετά φόβου
Θεού διαβίωση αλλά δεν καταλήγουν εις την αρτιότητα και εις την ιδιαιτέρα χαρά
το να γίνουμε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της μεγάλης
δόξης αυτού του Θεού. Ο λόγος πιστεύω που πολλές φορές δεν μπορούμε να φτάσουμε
στους υπερβατικούς στόχους που καλούμεθα να φέρουμε διά του Ευαγγελίου εις
πέρας τηρώντας τις εντολές, είναι διότι δεν ακολουθούν οι προσπάθειές μας κατά
γράμμα τα πρότυπα όπως του Χριστού ή των Αγίων Αποστόλων ή των Αγίων Πατέρων.
Δεύτερον, είναι διότι περιφρονούμε τον τρόπο ζωής τους και δεν μας συγκινούν οι
λεπτομέρειες της ζωής των, ούτε μας καταθέλγουν οι ιδιαιτερότητες αυτών και να
σπουδάσουμε ακριβώς τον Άγιο τρόπο που προσέγγισαν και ενώθηκαν με τον Θεό
Πατέρα και τελευταία διότι δεν κάνουμε όλοι μας καλή χρήση της
ελευθερίας που ο Θεός μας έδωσε. Ο λόγος, διότι φορτωνόμεθα με πολλές μέριμνες,
μη έχοντας χρόνο για να μεριμνήσουμε για την σωτηρία μας. Αυτός πιστεύω είναι
και ο λόγος που δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, δυστυχώς αδιαφορούμε. Ακόμη,
σημαντικότατο ρόλο παίζει η πνευματική άγνοια που μας διακατέχει. Δυστυχώς
ξεγελιόμαστε με τις σειρήνες του κόσμου και τις επιδιώξεις αυτού. Ένας άλλος
λόγος είναι διότι πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν θέλει την λεπτομέρεια του αγιασμού,
μάλιστα πολλοί λένε, πίστευε και μη ερεύνα ενώ η εντολή του Θεού είναι
πιστεύετε και ερευνάτε τας γραφάς. Η παραβολή του γάμου αναφέρει και φανερώνει
τους λόγους απομάκρυνσής μας από τον Θεό καθώς τονίζει και τις λανθασμένες
επιλογές μας. Και αποκριθείς ο Ιησούς πάλιν είπε εν παραβολές αυτοίς
λέγων: Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλει, όστις εποίησεν
γάμους τω υιώ αυτού. Και απέστειλεν τους δούλους αυτού καλέσαι τους κεκλημένους
εις τους γάμους και ουκ ήθελον ελθείν. Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους λέγων,
Είπατε τοις κεκλημένοις, Ιδού το άριστόν μου ητοίμακα, οι ταύροι μου και τα
σιτιστά τεθυμένα και πάντα έτοιμα. Δεύτε εις τους γάμους.
Οι δε αμελήσαντες απήλθον, ος μεν εις τον ιδίον αγρόν,
ος δε επί την εμπορίαν αυτού. Οι δε λοιποί κρατήσαντες τους δούλους αυτού
ύβρισαν και απέκτειναν. Ο δε βασιλεύς ωργίσθη και πέμψας τα στρατεύματα αυτού
απώλεσεν τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησεν. Τότε λέγει τοις
δούλοις αυτού, Ο μεν γάμος έτοιμος εστίν, οι δε κεκλημένοι ουκ ήσαν άξιοι.
Γιατί μάλλον απ’ ότι αφήνει να εννοηθεί η παραβολή, ο καθένας από τους
κεκλημένους θεώρησε μωρό το κάλεσμα του Θεού, δεν γνώρισε την αξία του, έτσι
απήλθε, αδιαφόρησε, η πρώτη μερίδα ανθρώπων εις τον ιδίον αγρόν, η
δεύτερη μερίδα εις το εμπόριον. Η δεύτερη και η τρίτη δεν ήθελαν καθόλου να
υπάρχει αγαθή φωνή στον κόσμο, με συνέπεια να εκδηλώσουν εις τους Αγίους έναν
τετραφασικό πόλεμο. Το πρώτο στοιχείο αυτού είναι η αρνητική σκέψη. Μεγάλο
κακό, διότι διά της σκέψεως εξαπολύει ο εγκέφαλος δισεκατομμύρια δηλητηριώδη
αέρια, τα οποία διά των αισθήσεων μεταβιβάζονται και δημιουργούν μεγάλα κακά.
Δεύτερον, ο πόλεμος της εσωτερικής κρίσης. Τρίτον, εξαπέλυσαν προς τους δούλους
του Θεού τον πόλεμο των λόγων και τέταρτον τα όπλα. Η κατάσταση αυτή ανάγκασε
τον βασιλέα να προβεί στην ενέργεια ώστε να δώσει διαταγή τα έξης εις τους
δούλους του: Πορεύεσθε ουν επί τας διεξόδους των οδών και όσους εάν
εύρητε καλέσατε εις τους γάμους.
Αυτοί όλοι διά της πίστεως που ο Θεός καλεί την τρίτη
φορά είμεθα όλοι εμείς πιστεύω, διότι δεν είχαμε ουσιαστική σχέση με τον Θεό
αλλά τυπική. Ο Απόστολος Παύλος τονίζει, βλέπετε την πρόσκλησίν σας
αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου
πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξε ο Θεός διά να καταισχύνη τους
σοφούς και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξε ο Θεός διά να καταισχύνη τα ισχυρά και
τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξε ο Θεός και τα μη όντα διά να
καταργήσει τα όντα.
Και εξελθόντες οι δούλοι εκείνοι εις τας οδούς
συνήγαγαν πάντας ους εύρον, πονηρούς τε και αγαθούς. Και επλήσθη ο γάμος
ανακειμένων. Εισελθών δε ο βασιλεύς θεάσασθαι τους ανακειμένους είδεν εκεί
άνθρωπον ουκ ενδεδυμένον ένδυμα γάμου. Και λέγει αυτώ, Εταίρε, πως εισήλθες ώδε
μη έχων ένδυμα γάμου; Ο δε εφιμώθη.
Το μη ένδυμα γάμου είναι η έλλειψη του καθαρισμού και
του αγιασμού.
Τότε ο βασιλεύς είπεν τοις διακόνοις, Δήσαντες αυτού
πόδας και χείρας εκβάλετε αυτούς εις το σκότος το εξώτερον. Εκεί έσται ο
κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. Πολλοί γαρ εισίν κλητοί ολίγοι δε εκλεκτοί.
Ποιος ο κλητός, ποιος ο εκλεκτός;
Κλητός είναι αυτός που φέρει το όνομα Χριστιανός ή
Ορθόδοξος ή Καθολικός ή Ευαγγελικός κ.λ.π. όμως δεν μελετά, δεν προσεύχεται,
δεν ερευνά τον Λόγο του Θεού, δεν εφαρμόζει τις εντολές του Θεού και αναπαύεται
μόνο σε ξερούς τύπους και σε εντάλματα ανθρώπων, χάνοντας τον χρόνο του σε
κοσμικές επιλογές.
Εκλεκτός είναι αυτός: 1ον) που μελετά,
που προσεύχεται, που κηρύττει, που ελέγχει τον εαυτό του εάν τηρεί τις
ευαγγελικές εντολές του Αγίου Θεού,
2ον) ελέγχει και διορθώνει τον εαυτόν του
στο εάν και κατά πόσο τηρεί τις εντολές του Θεού,
3ον) τηρεί και σέβεται ανθρώπινους και
θείους νόμους, 4ον) δεν κρίνει ουδένα παρά τον έτερο κακό εαυτόν
του, τον οποίον καθημερινά διορθώνει εν Κυρίω ώστε να γίνει σκεύος εκλογής,
σκεύος Θεού,
5ον) ο εκλεκτός δεν αγωνίζεται να γίνει
καλύτερος από κανέναν αλλά προσπαθεί να γίνει καλύτερος από τον χθεσινό κακό
εαυτό του,
6ον) δεν κουράζεται στο να εργάζεται για
την δόξα του Θεού καθώς και για την σωτηρία του κόσμου,
7ον) σέβεται την άποψη οποιαδήποτε και αν
είναι, την θρησκευτική συνείδηση και την ελευθερία του άλλου, 8ον) η
ζωή του είναι ζωή Χριστού,
9ον) δεν αποφεύγει να κάνει το θέλημα του
Θεού το οποίο συλλαμβάνει διά του Ευαγγελίου.
Βγάζουμε λοιπόν το συμπέρασμα ότι δυστυχώς διά
ορισμένους ανθρώπους κλητούς, ορισμένα υλικά συμφέροντα ή γεγονότα της ζωής και
διάφορες καταστάσεις βοηθούν ώστε να διαγράψουν την πρωτογενή αγάπη τους ως
προς τον Χριστό και την πρωτογενή αγάπη τους ως προς το Άγιο Ευαγγέλιο για την
θετική εξέλιξη της ζωής τους, με φυσική συνέπεια να συναναστραφούν οι άνθρωποι
αυτοί αρνητικά και αδιάφορα ως προς τον Θεό και ως προς τον πλησίον τους, είτε
εις την ιδιωτική ζωή τους είτε εις την δημόσια ζωή τους. Με φυσική συνέπεια να
γεμίζουν με πονηρίες και απάτες, τις οποίες αποκαλούν και σοφία Θεού τάχα.
Δυστυχώς πολλοί κλητοί άνθρωποι όταν γίνεται εις αυτούς το κάλεσμα άνωθεν
περιφρονούν αυτό το Άγιο κάλεσμα και δεν εννοούν ότι δι’ αυτού δυνάμεθα να
γίνουμε σκεύη εκλογής, σκεύη Χριστού, όντα υπερβατικά. Όπως οι εκλεκτοί που
είναι τα πρωτότυπα, οι Απόστολοι που θαυμάζουμε ή όπως τα ακέραια, ο Κύριος,
την οποίαν παρουσία του όλοι θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Εμείς όμως όλοι
πρέπει να προσέξουμε την διαβολή που διέπει τους κλητούς μέχρι να φτάσουμε
στους υπερβατικούς στόχους μας. Ποια είναι αυτή η διαβολή που πρέπει να
προσέξουμε; Πρώτον, ίσως να κουραζόμαστε κάνοντας τον αγώνα του καθαρισμού και
της εξάπλωσης καθώς τον αγώνα του αγιασμού, ίσως και να απελπιζόμαστε ή να
χάνουμε το κουράγιο μας. Αν συμβαίνει αυτό χρειάζεται προσοχή, διότι
κινδυνεύουμε να μην ίδωμεν ημέρα Κυρίου ούτε στον παρόντα αιώνα ούτε στον
μέλλοντα. Πρέπει να ξέρουμε ότι καμία προσπάθεια δεν πάει χαμένη. Θα φέρω ένα
παράδειγμα δικό μου το οποίο εμένα μου έδωσε ιδιαιτέρα χαρά όταν το συνέλαβα.
Κάποτε στην Άρτα είχα έρθει σε κούραση πνευματική
βλέποντας τα λάθη των άλλων. Έτσι αναρωτήθηκα γιατί να τα κάνω εγώ όλα αυτά,
ποιος θα μου δώσει συγχαρητήρια, όλο εγώ πρέπει να κάνω αυτό, εκείνο ή το άλλο;
Οι άλλοι γιατί δεν κάνουν θυσίες, γιατί δεν κάνουν τίποτε, ανόητος έλεγα είμαι
εγώ; Σίγουρα όλα τα παιδιά έκαναν αγώνα, αυτό που μπορούσαν, ο διάβολος όμως
μου τα έδειχνε έτσι εμένα. Ο λόγος ήταν διότι ήθελε να με πετάξει έξω από το σχέδιο
σωτηρίας που είχε ο Θεός για μένα. Έτσι, σκέφτηκα να τα παρατήσω διότι ένιωθα
θλίψη. Όμως ο Θεός με επισκέφθη διά Πνεύματος Αγίου και μου είπε: Θωμά ότι
κάνεις για ποιον το κάνεις; Απάντησα, για σένα Κύριε. Τότε ο Κύριος διά
Πνεύματος Αγίου μου είπε, εγώ λοιπόν Θωμά τα αναγνωρίζω όλα και το παραμικρό
και όλα όσα έργα κάνεις για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου
αναγνωρίζονται από εμένα και μάλιστα γράφονται στο βιβλίο της ζωής. Τι σε
νοιάζει λοιπόν τι αναγνωρίζουν οι άλλοι; Εξάλλου και τα δικά μου έργα, του
Ιησού τα έργα, δεν τα αναγνώρισαν όλοι ώστε να τα τιμήσουν ακόμη και μέχρι
σήμερα. Μερικοί όμως τα αναγνώρισαν και με αυτούς εργάσθηκα, μα πάνω από όλα τα
αναγνώρισε ο Πατέρας μου.
Αυτό μου έδωσε δύναμη ώστε να μην με ενδιαφέρει πως ο
άλλος εισπράττει τα καλά έργα που γίνονται, είτε για τον συνάνθρωπο είτε για
οποιονδήποτε. Μάλιστα να είμεθα σίγουροι ότι αν συνεχίσουμε την πρωτογενή
απόφασή μας κάνοντας βεβαία την κλήση ημών και συνεχίζοντας ανιδιοτελώς να
προσφέρουμε αγάπη εις όλους τους τομείς, τότε θα εννοήσουμε ότι δεν υπάρχει
λάθος στα αγαθά έργα, ούτε είμεθα ανόητοι που εργαζόμαστε στο αγαθό, διότι τα
πάντα συνεργούν στο αγαθό, όλα συντελούν στην αναγέννησή μας. Και δεύτερον,
είναι σίγουρο ότι ο Θεός τα αναγνωρίζει, ώστε μια μέρα να αρπαχτούμε στον θρόνο
του Θεού από την άγια προσπάθεια των έργων. Πολλοί λένε, δεν χρειάζονται τα
έργα και όλη την ημέρα ασχολούνται με την ύλη ή τεμπελιάζουν στην τηλεόραση ή
στην καφετέρια ή στα κουτσομπολιά και τις άνευ αξίας κουβέντες. Θα μου πει κάποιος,
γιατί αυτά είναι κακά; Απαντώ, το κακό είναι όταν ασχολείσαι μόνο με αυτά και
ποτέ δεν βρίσκεις χρόνο να ασχοληθείς και με την σωτηρία της ψυχής και του
σώματος. Μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι λένε ότι στον Θεό δεν χρειάζεται να
εργάζεσαι, διότι λένε έχεις χάρη, είναι μεγάλη παγίδα! Θέλω να ξέρετε ότι τα
έργα τα κάνουμε όχι για να σωθούμε αλλά για να διαμορφώσουμε τον χαρακτήρα μας.
Διότι κάνοντας έναν κύκλο ή κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού θα χρειαστεί
να πιεστούμε και να φανερώσουμε αγάπη, θα χρειαστεί να φανερώσουμε υπομονή, θα
αυξήσουμε κηρύττοντας την πίστη μας και χίλια δύο άλλα πνευματικά στοιχεία θα
αντλήσουμε, τα οποία στοιχεία κάποια στιγμή θα δουλέψουν μέσα μας από την
συνεχή προσπάθεια των έργων που θα κάνουμε στο να αγαπήσουμε τον Θεό και τους
συνανθρώπους μας. Έτσι θα έρθει μέσα μας ο Χριστός, ο οποίος χωρίς να το
καταλάβουμε θα μας γεμίσει ζωή, χαρά, πίστη, ενθουσιασμό, αγάπη, δυνάμεις
κ.λ.π. Ο Απ. Παύλος τονίζει, δείξον μου την πίστην σου εκ των έργων σου.
Αυτά θα μας φέρουν στον θρόνο του Θεού, ώστε να είμεθα εις τον αιώνα τον άπαντα
μετά του Θεού. Ο λόγος που θα αρπαχτούμε είναι διότι τα έργα μας θα μοιάζουν
του Θεού και θα είναι έργα αγάπης, με συνέπεια να φανερώνεται διά μέσου αυτών
των έργων και η ανώτατη καταγωγή μας ότι Πατέρας μας είναι ο Θεός. Μάλιστα και
οι συνάνθρωποί μας θα καυχώνται για εμάς και όλοι την ώρα θα λένε σε ευχαριστώ
Θεέ μου που έστειλες αυτόν τον άνθρωπο και με ελευθέρωσες διά μέσου του.
Σίγουρα στην αρχή θα κουραζόμεθα να προσφέρουμε έργα αγάπης, όταν όμως συνεχίσουμε
να προσφέρουμε αγάπη αυτό θα γίνει δευτέρα φύση και η κούραση θα μετατραπεί σε
χαρά, σε ευλογία, σε δόξα Θεού. Ιδού λοιπόν σήμερα καιρός ευπρόσδεκτος ιδού νυν
ημέρα σωτηρίας, όχι αύριο, το αύριο οδηγεί εις την χώρα του ποτέ. Πρέπει να
πιστέψουμε ότι ο εναρξάμενος εν ημίν έργον αγαθόν, ο Θεός δηλαδή θα επιτελέσει
αυτό εις ημάς και θα γίνουμε έργο αγαθό. Έργο Θεού όπου τεχνίτης και δημιουργός
θα είναι ο ίδιος ο Θεός. Δεν λέει λοιπόν ψέματα ο Θεός, χρειάζεται σοβαρότητα
και υπευθυνότητα. Δεν θέλει ο Θεός χαλαρές καταστάσεις, θέλει απόφαση ή ταν ή
επί τας έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Καθώς οι μητέρες Σπαρτιάτισσες έλεγαν
στα παιδιά τους όταν καλούνταν να πολεμήσουν τους εχθρούς ή να νικήσεις ή να
μην γυρίσεις, το ίδιο θέλει και ο Θεός. Μπροστά λοιπόν με θάρρος να σηκώσουμε
την δάδα της ζωής, της αγάπης, της ταπείνωσης και του ελέους.
Εγώ όταν ξεκίνησα πνευματική ζωή δεν ήξερα τίποτα,
όμως η αγάπη μου να ενωθώ με τον Θεό με έκανε να πολεμώ τα εμπόδια με πείσμα
στο να αγωνίζομαι να κάνω το θέλημα του Θεού. Αυτό το αγαθό πείσμα στο να κάνω
το θέλημα του Θεού με οδήγησε μπροστά με δύναμη και είμαι σίγουρος ότι θα φτάσω
μια μέρα στον στόχο μου που είναι να γίνω τέκνο Θεού, σκεύος εκλογής ώστε να
χρησιμοποιηθώ άνωθεν για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Μάλιστα
μέχρι σήμερα είδαμε ότι ο Θεός είναι αληθής και ότι υπόσχεται το δίνει. Μάλιστα
σήμερα ο Θεός άνοιξε πολλές πόρτες πνευματικές μπροστά μας και σε μένα και σε
άλλους αδερφούς που αγωνίζονται και είμαι σίγουρος ότι ο Θεός θα ανοίξει και
τις υπόλοιπες που δεν γνωρίζουμε, ώστε να φτάσουμε στους υπερβατικούς στόχους
μας ίνα δι’ αυτών των στόχων που περικλείουν τον αγιασμό να εισέλθουμε με
ένδυμα Χριστού στην Αγία τράπεζα. Ιδού λοιπόν, θάρρος, απόφαση και τόλμη και
είναι σίγουρο ότι ο Κύριος τονίζει και παροτρύνει το ανακύψατε. Όποιες λοιπόν
και αν είναι οι συνθήκες μέσα μας και γύρω μας να τείνουμε να κάνουμε αγόγγυστα
το Άγιο θέλημα του Θεού. Τι χρειάζεται λοιπόν; Πρώτον, να αιτήσουμε. Τι να
αιτήσουμε; Να μας δώσει ο Θεός διάθεση, όρεξη και χρόνο τον οποίον να τον
αφιερώσουμε σε ενέργειες πνευματικές. Δεύτερον, να ζητήσουμε. Τι να ζητήσουμε;
Μήπως υπάρχει τίποτα στο Άγιο Ευαγγέλιο που μας χρειάζεται. Και τρίτον, να
κρούομε, να προσευχηθούμε, είσελθε παροτρύνει ο Κύριος εις το ταμείον
σου, κλείσον την θύρα σου πρόσευξη εν τω πατρί και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω
κρυπτών αποδώσει σι εν τω φανερώ.
Μόνο έτσι θα διατηρήσουμε τον ζήλο και την αγάπη την
πρώτη την οποίαν είχαμε και την οποίαν πρέπει να έχουμε ως τέκνα Θεού, ως λαός
του Θεού. Άλλωστε γιατί να απελπιζόμαστε ή γιατί να πέσει η χαρά και ο άγιος
ενθουσιασμός; Ο Θεός δεν φροντίζει ώστε όλοι να είμεθα ευχαριστημένοι και
καταϋποχρεωμένοι από αυτόν; Όλα δεν μας τα παρέχει πλουσιοπάροχα υλικά ή
πνευματικά; Πιστεύω ότι πρέπει εν δυνάμει να διατηρήσουμε τον πνευματικό ζήλο
που είχαμε στην αρχή και μάλιστα δι’ αυτού να φανερώνεται ότι μέσα μας είναι ο
Θεός, ώστε το έργο που επιτελούμε να είναι έργο της θείας χάριτος. Το να είμεθα
ζηλωτές Θεού είναι μέγα μυστήριο, όχι (φανατικοί). Προσοχή! Ο ζήλος φανερώνει
μέσα μας την ύπαρξη του Αγίου Πνεύματος. Ο φανατισμός φανερώνει υποκρισία και
δαιμόνια πολλά. Μάλιστα αυτό το Άγιο Πνεύμα αφού δοκιμαστούμε θα έρθει αυτούσια
από μόνο του από κάποια στιγμή και πέρα για όλη μας τη ζωή και θα μας οδηγήσει
στην Άγια χώρα λέγοντας μας, εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα
εστάθης πιστός επί πολλών θέλω σε καταστήσει. Μάλιστα θα ενεργεί μέσα
μας πνευματικά και θα μας πλημμυρίζει με σοφία Θεού, αγάπη ανυπόκριτη, χαρά
ώστε να μας αναπαύουν τα στοιχεία αυτά αιώνια. Μάλιστα τα στοιχεία αυτά θα
αυξάνουν καθημερινά την θέλησή μας στο να αιτούμε, να ζητούμε και να κρούομε
διότι η χαρά μας θα είναι απεριόριστη. Δι’ αυτών λοιπόν των τριών στοιχείων θα
εισέλθουμε στα Άγια των Αγίων. Μόνο έτσι η αγιοπνευματική φωτιά που σήμερα
υπάρχει μέσα μας θα διατηρείται και θα αυξάνει μέσα μας και γύρω μας, διότι το
κήρυγμά μας και το παράδειγμά μας θα παρασύρει και άλλους αδερφούς στην Άγια
αγκαλιά του Θεού. Έτσι ο ενθουσιασμός και η υπευθυνότητα θα μεγαλώνουν, ώστε
δι’ αυτών των στοιχείων να είμεθα πάντα ενεργοί στο αγαθό. Μάλιστα είναι φυσική
συνέπεια να γίνουμε αιτία ώστε ο λαός του Θεού να εμφανίζεται σιγά - σιγά πάλι
στον κόσμο, δημιουργώντας διά του λαού του Θεού αγαθούς χώρους παντού ίνα δι’
αυτών εξασφαλίσουμε την Άγια πορεία μας.
Το ότι το κάλεσμα που λάβαμε είναι του Θεού φαίνεται,
διότι το Άγιο Πνεύμα απλώνει τα δίχτυα του σήμερα και σε εμάς όλους στον χώρο
αυτό και μας επισκιάζει ώστε να εννοούμε την μεγάλη αξία του Θεού και να
επιδιώκουμε στη ζωή μας τα στοιχεία που φανερώνουν τον Θεό Πατέρα μας, όπως
καρπούς, χαρίσματα και σημεία. Μάλιστα δι’ αυτών των υπερβατικών στοιχείων,
κατά κόσμο υπερβατικά στοιχεία και ασύλληπτα για τους ανθρώπους, να
αναζωπυρώνεται αιώνια μέσα μας η φωτιά του Χριστού. Κατόπιν αφού πρώτα
κερδίσουμε τον αγιασμό, την ταπείνωση και την αγάπη να συνεχίσουμε τον αγώνα
ώστε διά της πίστεως, της ζώσης πίστεως όλοι εμείς στον Χριστό να προσπεράσουμε
την παρούσα φθαρτή ύπαρξη που κληρονομήσαμε μετά την πτώση και τον λάθος τρόπο
προσέγγισης του αγαθού, τον οποίον είχαμε μέχρι χτες όπου τηρούσαμε μόνο ξερούς
τύπους. Οι οποίοι ξεροί τύποι δεν ωφελούν όταν δεν υπάρχει η ύπαρξη του
ιδανικού στόχου, όπως η ζωή του Χριστού καθώς και η μεγάλη κληρονομιά της
άφθαρτης ζωής που μας επωμίζει ο Θεός. Για να υιοθετήσουμε, να κληρονομήσουμε
την άφθαρτη ζωή χρειάζεται να εντάξουμε στη ζωή μας τα ιδανικά του γνωστικού
μαθητή του Αγίου Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται και υπό τον όρο ότι είχε
πνευματική ζωή και πολλές φορές μοναχική ζωή. Μόνο έτσι θα φύγουμε από την
φθαρτή παχυλότητα του υλιστικού στοιχείου και την κοσμική διδασκαλία που σήμερα
δένει και διέπει τα ανθρώπινα όντα καθώς και όλον τον Χριστιανικό κόσμο που
σήμερα και εμείς ανήκουμε. Αυτό μπορούν όλοι να το πετύχουν, άνδρες, γυναίκες
και παιδιά. Χρειάζεται όμως όλοι να υιοθετήσουν στη ζωή τους το ανδρίζεσθε
καθώς την πνευματική μοναχική ζωή, ας ζούμε στον κόσμο και ο Κύριος την είχε
αυτή τη ζωή. Άλλωστε όστις φίλος του κόσμου αναφέρεται στον Λόγο του Θεού
εχθρός του Θεού καθίσταται και όστις φίλος του Θεού εχθρός του κόσμου. Θα μου
πει κάποιος. Πως θα γίνει να έχουμε κοσμική πνευματική ζωή και μοναχική ζωή; Ο
Κύριος όμως έχει απαντήσει, στην Κυριακή προσευχή τόνισε τα εξής: Πατέρα μου
δεν θέλω να τους πάρεις από τον κόσμο αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό. Άρα
λοιπόν με πνευματικές έρευνες είδαμε ότι υπάρχει Άγια κοσμική ζωή, υπάρχει
πνευματική εν Χριστώ ζωή και υπάρχει και μοναχική πνευματική ζωή όπου
πετυχαίνονται και οι τρεις. Όταν όμως το θελήσουμε και ας ζούμε στον κόσμο και
αντλώντας από αυτές τις τρεις ζωές τα αγαθά στοιχεία που τις διέπουν.
Όταν τώρα εννοήσουμε την ερμηνεία του ανδρίζεσθε, την
ισχυρά πίστη στην άφθαρτη ζωή, την κοσμική αγαθή ζωή, την μοναχικότητα της
πνευματικής ζωής και την πνευματική ζωή των κύκλων, είναι απολύτως βέβαιο ότι
θα γλιτώσουμε από χιλιάδες δαιμόνια, τα οποία σήμερα εκφράζονται από όλους μας
με παράπονα, με κρίσεις και επικρίσεις. Με φυσική συνέπεια όλος ο Χριστιανικός
κόσμος να μην μπορεί να έρθει στην Άγια ζωή του Χριστού. Συνέπεια αυτής της
δαιμονισμένης επιλογής, ο Χριστιανικός κόσμος να γεύεται τον διάβολο και την
δόξα αυτού, τον θάνατο. Εδώ τώρα θέλω να προσέξουμε κάτι, ότι όποιος ξεκινήσει
την άγια αναζήτηση στον Λόγο του Θεού και μέσα του κάνοντας τον εσωστρεφισμό,
δεν θα σταματήσει μέχρι που να βρει. Όχι βιασύνη και εύκολα συμπεράσματα, ούτε
θα απελπιστεί, ούτε θα κουραστεί μέχρι να βρει τον Θεό. Η απελπισία άλλωστε
πρέπει να ξέρουμε ότι είναι το μεγαλύτερο σύστημα του εγωισμού καθώς και η
κούραση πνεύματος και σώματος κρύβουν πολλά δαιμόνια. Τα οποία δαιμόνια οδηγούν
τον άνθρωπο σε πνευματική και υλική τεμπελιά, η οποία σιγά - σιγά τον οδηγεί
τον άνθρωπο αυτόν στην απώλεια ψυχής πρώτα διότι μένει ακαλλιέργητη και σώματος
μετέπειτα διότι και τα δύο πρέπει να είναι σε εγρήγορση πνευματική. Όταν τώρα
κάποιος αγωνιστεί με δύναμη να αγαπά τον Θεό και τον πλησίον ως εαυτόν θα βρει
ψάχνοντας μέσα του τον Χριστό. Όταν τον βρει, το τονίζω αυτό, θα ταραχθεί. Ο
λόγος που θα ταραχθεί θα είναι διότι ο Χριστός θα του ανάψει το φως της
αλήθειας και θα του γκρεμίσει ότι αυτός νόμιζε μέχρι χτες ότι είναι φως και
αλήθεια. Αφού ταραχθεί μετά θα θαυμάσει την σοφία του Θεού, η οποία δεν
συγκρίνεται με την σοφία του κόσμου και τότε θα γίνει κυρίαρχος των πάντων. Αν
τώρα δεν κάνουμε πνευματικές έρευνες μέσα μας και στο Άγιο Ευαγγέλιο του
Χριστού τότε θα υιοθετήσουμε διδασκαλίες ότι η βασιλεία του Θεού είναι στον
ουρανό, μάλιστα τα πετεινά του ουρανού θα είναι ανώτερα από αυτόν που πιστεύει
τα ανωτέρω. Άλλη διδασκαλία που θα υιοθετήσουμε είναι ότι η βασιλεία του Θεού
είναι στην θάλασσα ή στην έρημο ή στην γη και τότε να γνωρίζουμε ότι τα ζώα που
κατοικούν σε αυτή θα είναι ανώτερα από αυτόν που τα λέει και τα πιστεύει αυτά.
Πρέπει να εννοήσουμε ότι ο Κύριος τόνισε, ότι η βασιλεία του Θεού εντός
ημών εστί και οι βιαστές αρπάζουν αυτή. Και προς αυτή την κατεύθυνση
θα πρέπει να τείνουμε. Όταν τώρα κάνουμε το γνώθι σαυτόν τότε θα δούμε ότι
είμεθα υιοί Θεού ζώντος και ότι η βασιλεία του Θεού χτίζεται μέσα μας και ότι ο
Θεός είναι μέσα μας. Αν όμως δεν γνωρίσουμε τον εαυτόν μας τότε θα παραμείνουμε
στην φτώχεια της άγνοιας και αυτή η φτώχεια θα μας καταβάλλει μέχρι να μας
απολέσει.
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν τον αγώνα τον καλό, τον Άγιο
αυτόν αγώνα που παρουσιάζει ο Κύριος διά του Ευαγγελίου, κατανοώντας πρώτα όσα
μπορούμε να διακρίνουμε μέσα εις αυτό και μέσα εις ημάς. Ότι τώρα είναι
κρυμμένο, ο Χριστός βλέποντας την καλή προαίρεσή μας θα μας αποκαλύψει όλα τα
μυστήρια εκείνα που δεν εννοούμε μέσα μας ή γύρω μας και όλα εκείνα που
σκεπάζουν τον Θεό. Πρέπει λοιπόν να γεννηθεί μέσα μας διά Πνεύματος Αγίου ο
Άγιος Θεός, ο οποίος ήδη υπάρχει μέσα μας. Αυτός ο Θεός θα μας σώσει. Αν δεν
γνωρίσουμε αυτό που υπάρχει μέσα μας αυτό θα μας θανατώσει. Γραφικά
αποδεικνύεται ως εξής, ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος είναι το σώμα
μας ο φθείρων τον ναόν του Θεού τούτον θέλει φθείρει ο Θεός, μη
γένοιτο!
Τώρα εμείς ας δεχτούμε το κάλεσμα και ας γίνουμε
μέτοχοι της μεγάλης δόξης του Θεού, του Χριστού διότι ο Χριστός ήρθε για να
εξαγοράσει κάποιους, να σώσει άλλους και να λυτρώσει κάποιους άλλους. Εξαγόρασε
εκείνους που ήταν ξένοι ως προς αυτόν και τους έκανε δικούς του. Μάλιστα για
αυτούς έδωσε ως εγγύηση τη ζωή του ώστε να έχουν τον χρόνο να μετανοήσουν.
Πρέπει να ξέρουμε ότι αν δεν μετανοήσουμε δεν θα κληρονομήσουμε και τότε το
σκοτάδι και η ανυπαρξία θα μας διακατέχει πάντα, αιώνια, μη γένοιτο! Όλοι οι
άνθρωποι που γεννιούνται πάνω στην γη από καταβολής κόσμου μέχρι της συντέλειας
του αιώνος έχουν μέσα τους τον Θεό και μπορούν αν θέλουν να τον βρουν και χωρίς
κανένα πρότυπο ή κάποια διδασκαλία, αρκεί να κάνουν τον εσωστρεφισμό και το
γνώθι σαυτόν. Έχουμε Αγίους οι οποίοι αναγεννήθηκαν στην έρημο γνωρίζοντας όλη
την Αγία Γραφή απ’ έξω, όπως η Οσία Αγία Αιγυπτία. Όλα λοιπόν γίνονται και
χωρίς κανένα πνευματικό βοήθημα. Θέληση χρειάζεται. Εμείς σήμερα όμως
βρισκόμεθα σε προνομιακή θέση, έχουμε πολλά βοηθήματα, όπως παραδείγματα
Πατέρων, παραδείγματα Αγίων, Αποστόλων καθώς το Μέγα παράδειγμα του ιδίου του
Θεού, του Αγίου Ιησού. Άρα, δικαιολογία δεν υπάρχει. Απόφαση και ειλικρίνεια
μόνο χρειάζεται, τα οποία στοιχεία ελπίζω και πιστεύω ότι θα μας διακατέχουν
για πάντα. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.