Το μυαλό μας, άμα δεν έχει κίνητρα, πλάθει παραμύθια και ψέματα
Το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό όργανο του ανθρώπου, είναι ο εγκέφαλός του, ο οποίος στην αρχή της ζωής του διαμορφώνεται από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Το περιβάλλον του καθενός παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μας. Για πολλά χρόνια, ένας άνθρωπος είναι εγκλωβισμένος στο περιβάλλον του. Μάλιστα πολλοί, είναι εγκλωβισμένοι για όλη τους την ζωή με τα πρέπει και τα μη. Είναι πολλοί που πεθαίνουν στα 20 και θάβονται στα 80 ή στα 90. Ο εγκέφαλος είναι ο καλύτερός φίλος του ανθρώπου μα και ο χειρότερος εχθρός του. Εκεί κατοικεί ο Θεός, εκεί και ο διάβολος. Εκεί βρίσκεται η αλήθεια, εκεί και το ψέμα. Εκεί βρίσκεται η χαρά, εκεί και η θλίψη. Εκεί η αγάπη, εκεί και το μίσος. Εκεί η καλοσύνη, εκεί και η κακία. Εκεί η συγχώρεση και το έλεος, εκεί και η μνησικακία και ο εγωισμός. Εκεί τελικά ο παράδεισος και η κόλαση του καθενός. Έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Ας επιλέξει λοιπόν ο καθένας σήμερα που μεγάλωσε, το πού θέλει να ζει. Το μυαλό μας, άμα δεν έχει κίνητρα, τότε δεν έχει με τι να ασχοληθεί. Άμα δεν έχει με τι να ασχοληθεί, φτιάχνει παραμύθια. Στον κόσμο που ζούμε, τα παραμύθια ποικίλουν. Δηλαδή για τους ανθρώπους του κόσμου, τα παραμύθια δημιουργούνται με τα εντάλματα των ανθρώπων. Στην συνέχεια γίνονται τρόπος ζωής, και στο τέλος πίστη, η οποία τους οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι χρειάζεται να τα ακολουθήσουν για να εξασφαλίσουν στην ζωή τους τον υλικό πλούτο. Εκεί καταλήγουν τα παραμύθια των ανθρώπων. Έτσι όλοι οι άνθρωποι νομίζουν, ότι η μεγάλη συσσώρευση χρημάτων, θα τους εξασφαλίσει ευτυχία και χαρά. Δεν καταλαβαίνουμε όλοι δυστυχώς, ότι η παχυλότητα της ύλης στην ζωή των ανθρώπων, κλείνει τους πόρους του πνεύματος. Αυτό καθιστά τον άνθρωπο ανεγκέφαλο, άφρονα, αφού δεν βλέπει τίποτα καλό για να δοξάσει τον Θεό, για να εκτιμήσει καταστάσεις, για να είναι ευτυχισμένος, για να χαίρεται που ζει, παρά μόνο ότι πρέπει να έχει πολλά χρήματα. Έτσι ο άνθρωπος πέφτει στην παγίδα, να εργάζεται μέρα νύχτα για να μαζεύει συνέχεια χρήματα. Συνέχεια χρειάζεται να τρέχει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, σε σημείο να μην σταματά σχεδόν ποτέ. Όλο κυνηγά κάτι υλικό ο άνθρωπος του κόσμου σήμερα, τάχα για να απολαύσει την ζωή. Μάλιστα, αυτά που μαζεύει κάθε μέρα, νομίζει ότι θα τον ωφελήσουν στο μέλλον. Το μέλλον. Ποιο μέλλον τώρα. Αυτό άλλο μεγάλο θέμα. Και γιατί το λέω. Διότι απλά δεν καταλαβαίνει, ότι δεν έχει μέλλον, αφού έξαφνα έρχεται ο θάνατος και οι κόποι του περνούν σε ξένα χέρια ή στα οικεία πρόσωπα. Το θέμα είναι ότι αυτός μαζεύει αλλά ποτέ δεν απολαμβάνει. Οι φιλάργυροι πέφτουν στην παγίδα, ο πρώτος να φτιάχνει στερούμενος ακόμα και τα απαραίτητα, ο δεύτερος να αυξάνει αυτά που κληρονόμησε από τον πρώτο, και τελευταία ο τρίτος που δεν τα δούλεψε ποτέ, ούτε καταλαβαίνει και τον κόπο των άλλων, να τα τρώει, να τα σπαταλάει, να τα καταστρέφει. Αυτή είναι η σοφία των ανθρώπων σήμερα. Δεν μπόρεσαν οι άνθρωποι ακόμη να καταλάβουν, ότι το υλικό στοιχείο, ναι μεν έχει την ιδιότητα να κρατά μια ισορροπία μεταξύ των ανθρώπων, όμως ο ρόλος του, αν υπήρχε αγάπη, θα συνέβαλε, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να το έχουν, όλοι να μπορούν να ζουν άνετα, διότι η αγάπη επιβάλλει, το περίσσευμα του ενός να πάει στο υστέρημα του άλλου. Ο Κύριος, ερχόμενος στον κόσμο, φανέρωσε ότι «ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ» (Λουκ. 12:15). Ας φύγουμε από όλες τις ανθρώπινες, ειδωλολατρικές συνήθειες, διότι αν δεν φύγουμε, θα ζήσουμε μια ψεύτικη ζωή. Έχει αποδειχθεί, ότι το ψεύτικο κοσμοείδωλο, γεννά ένα ψεύτικο αυτοείδωλο, το οποίο εργάζεται το ατομικό προσωπικό συμφέρον και όχι το γενικό. Καμιά εξουσία δεν θα μας διακατέχει αλλά ούτε και θα επιζητούμε. Όλοι εμείς είμεθα φίλοι και αδελφοί, το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Ο κάθε αδελφός ξέρει τι του περισσεύει, δεν χρειάζονται σχόλια, κρίσεις, επικρίσεις κλπ. Θα έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στον Πατέρα μας, τον Θεό, ο οποίος ξέρει τι χρεία έχουμε. Αμήν.