Εξυπνότεροι οι υιοί των ανθρώπων από τους υιούς του Θεού.

 

 

Εξυπνότεροι οι υιοί των ανθρώπων από τους υιούς του Θεού.

 

Θα ξεκινήσουμε με ένα γραφικό. Έχουμε ακούσει από τον ίδιο τον Θεό «ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμότεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσι.» (Λουκ. 16:8) και ρωτάμε γιατί. Κοιτούσα μια μέρα ένα ντοκιμαντέρ για τα αεροπλάνα, πώς ξεκίνησαν να πετούν και πώς στην συνέχεια ήθελαν αυτοί που τα κατασκεύασαν να τα κάνουν πιο μεγάλα και να πετάνε με μεγαλύτερη ασφάλεια, μεταφέροντας ανθρώπους και υλικά αγαθά. Στην αρχή τα αεροπλάνα πάθαιναν ζημιές και πολλά έπεφταν. Οι άνθρωποι, αφού κατάλαβαν ότι αυτό το μέσο θα τους έφερνε περισσότερα κέρδη, επέμεναν στο να τα κάνουν καλύτερα. Κάθε φορά λοιπόν που συνέβαινε ένα ατύχημα, οι τεχνικοί το έψαχναν σε λεπτομέρεια κι έλεγαν «γιατί συνέβη αυτό;». Έτσι το κάθε κομμάτι που τους δημιουργούσε πρόβλημα, το έκαναν πιο δυνατό. Με αυτόν τον τρόπο, τα αεροπλάνα εξελίχτηκαν και σήμερα οι άνθρωποι ταξιδεύον με ασφάλεια. Αποτελεί σήμερα το αεροπλάνο το πιο καλό και το πιο ασφαλές μέσο. Το ίδιο έγινε και με τα αυτοκίνητα, με τα τρένα, με τα καράβια, με τους υπολογιστές, με τα ρούχα, με τα τρόφιμα, με τα φάρμακα, και γενικά με όλα όσα αφορούν το υλικό κομμάτι στην ζωή των ανθρώπων. Έγινε ακόμα καλύτερη η θεραπεία, εκατομμύρια εγχειρίσεις γίνονται στους ανθρώπους και κερδίζουν χρόνο, τα φάρμακα έγιναν καλύτερα κλπ. Εδώ βλέπουμε ότι οι υιοί των ανθρώπων είναι εξυπνότεροι, διότι εξελίσσονται σε όλους τους τομείς. Πάμε τώρα στους υιούς του Θεού. Αυτοί, όταν παθαίνουν κάτι, λένε «αυτό ήταν το θέλημα του Θεού» και στο τέλος καταλήγουν στον γιατρό. Οι υιοί του Θεού δεν λένε «κάποιο λάθος έκανα. Τι φταίει;» αλλά λένε «εγώ είμαι καλός, δίκαιος, άνθρωπος του Θεού» και καταλήγουν να λένε στο τέλος «έτσι ήθελε ο Θεός, με δοκιμάζει ο Θεός.». Τώρα ρωτάμε, ο Θεός θέλει την φθορά, την ασθένεια, τον θάνατο του ανθρώπου, τα προβλήματα; Αν πάμε στον Λόγο του Θεού, ο οποίος για μένα είναι το προσπέκτους του ανθρώπου για να αποφεύγει ο άνθρωπος την ασθένεια, την φθορά, τον θάνατο και τα προβλήματα - κάτι που οι άνθρωποι συνέχεια το περιφρονούν-, θα δούμε ότι ο Χριστός κατέβηκε στην γη και έδωσε την ζωή του λύτρον αντί πολλών, και ο λόγος, για να μπορέσουμε να μην έχουμε προβλήματα. Χρειάζεται όμως κι εμείς να σπουδάσουμε την δική του σοφία, τον δικό του Λόγο και στην συνέχεια να ζήσουμε ποιοτικά, ποσοτικά και ευχάριστα. Μάλιστα ο Θεός, δια του Υιού του, μάς χάρισε τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου, τον θεραπευτικό νόμο για να ζήσουμε, αφού ο Λόγος είναι μια πανίσχυρη αντιβίωση, που όταν παίρνεις κάθε μέρα σωστά τις δόσεις, θεραπεύεσαι, ζωοποιείσαι. Ανάλογα με την ασθένεια ή την άγνοια που έχει κάποιος, αν δεν έχει αποτελέσματα με τον αγώνα του, τότε απλά αυξάνει την δόση. Είναι ακίνδυνη η αντιβίωση του Θεού, όσο πιο πολύ την παίρνεις, τόσο καλύτερα θα είσαι. Ο Θεός – Πατέρας, μόνο ένα πρόβλημα επέτρεψε να υπάρξει στην γη και αυτό ήταν η θυσία του γιου του, και ο λόγος, διότι ήθελε να πεθάνει αυτός για να μην πεθάνουμε εμείς, πέρασε δύσκολα αυτός για να μην έχουμε προβλήματα εμείς. Ο Χριστός πλήρωσε για μας, ο Χριστός μας εξαγόρασε, ο Χριστός έφερε μέσω του Λόγου του την ζωή και την αφθαρσία. Εδώ με όλα αυτά καταλαβαίνουμε, ότι ο άνθρωπος λόγω της παχυλότητας του υλικού στοιχείου εγκλώβισε τον εαυτό του σε αδιέξοδα πολλά. Αν κάποιος καταλάβει το λάθος, με μια μετάνοια, έρχεται πάλι στην ζωή. Εμείς όμως δεν ψάχνουμε το λάθος στην ζωή μας. Δεν ξέρει σήμερα ο άνθρωπος λόγω της άγνοιας, ποιον δρόμο να ακολουθήσει, ώστε να έχει αποτελέσματα ζωής. Μάλιστα τα παιδιά του Θεού έμαθαν να λένε αλλά και να χρησιμοποιούν την εύκολη λύση. Δηλαδή εμείς, όταν έχουμε προβλήματα, λέμε «έτσι ήθελε ο Θεός» ενώ οι άνθρωποι του κόσμου λένε «γιατί συνέβη αυτό;» και ψάχνουν την λύση. Μια φορά ήμουν στο νοσοκομείο, είχα τον πατέρα μου άρρωστο. Εκεί που καθόμουν, ήταν 11 η ώρα το βράδυ, φέρνουν έναν μοναχό ο οποίος πονούσε στο σώμα του. Αυτός, αν και πονούσε, είχε στο χέρι του ένα κομποσκοίνι και όλη την ώρα έλεγε «Κύριε, ελέησέ με». Στην συνέχεια έλεγε «τι έκανα Θεέ μου;». Του λέω «γιατί λέτε συνέχεια, τι έκανα Θεέ μου;» και αυτός λέει «παιδί μου γνωρίζω τον Θεό, κάτι έκανα και κατέληξα εδώ». Το είχε σαν κάτι πολύ κακό το να μπει κάποιος στο νοσοκομείο. Του λέω «πόσο χρονών είστε;» και μου λέει «102 χρονών». Ήταν η πρώτη φορά που πήγε στο νοσοκομείο. Η εμφάνισή του ήταν σαν να ήταν 60 χρονών, ήταν πολύ γερός. Αυτός ο μοναχός προσευχόταν όλη την νύχτα, έλεγε «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ ελέησον με», και στην συνέχεια έλεγε «τι σου 'κανα Χριστούλη μου ο αμαρτωλός;». Το πρωί ακούω τον γέροντα μοναχό να λέει με χαρά «το βρήκα! Χριστέ μου σ’ ευχαριστώ!» και έφυγαν οι πόνοι. Του κάνουν εξετάσεις και δεν βρήκαν τίποτα. Υπέγραψε ένα χαρτί και έφυγε. Ένας γέροντας 102 χρονών σηκώθηκε, έστρωσε το κρεβάτι του, είπε ευχαριστώ σε όλους και έφυγε. Μάλιστα το βράδυ η νοσοκόμα του είπε να βγάλει το παντελόνι που φορούσε μέσα από το ράσο. Εκείνος τότε της είπε «τι λες παιδάκι μου, δεν γίνεται αυτό, σε παρακαλώ φύγε και έλα το πρωί, θα είμαι καλύτερα». Του πήρε μόνο λίγο αίμα. Αφού το πρωί έγινε καλά, ήθελε να φύγει. Όταν σηκώθηκε από το κρεβάτι, ήταν σαν ένας πολύ δυνατός γίγαντας, δεν υπήρχε καμία καμπούρα και καμία αδυναμία. Βλέπετε; Όπως οι υιοί των ανθρώπων λένε «τι φταίει;» και βρίσκουν την λύση, έτσι και αυτός έλεγε «τι φταίει, τι έκανα και στενοχώρησα τον Θεούλη μου;». Αφού βρήκε την λύση, έφυγε, όλα αποκαταστάθηκαν. Ένα άλλο περιστατικό. Εδώ στο Αγρίνιο είχαμε μια γιαγιά που πέθανε 110 χρονών. Εγώ την ήξερα, είχε ένα μπακάλικο και ψώνιζα σε αυτή. Η γιαγιά αυτή είχε πάει μία φορά στο νοσοκομείο, δεν είχε πάει ποτέ μέχρι τότε στην ζωή της και δεν ήξερε πως ήταν. Εκεί λοιπόν, βλέποντας τους γιατρούς και τις νοσοκόμες ντυμένους στα λευκά, λέει σε μια νοσοκόμα «πού βρίσκομαι;» και της απαντάει «στο νοσοκομείο», και αυτή λέει «τι λες παιδάκι μου! Και εγώ νόμισα ότι είμαι στον παράδεισο, ότι έχω πεθάνει». Μάλιστα πριν ρωτήσει τις νοσοκόμες που βρίσκεται, κοιτάζει το παιδί της δίπλα της και του λέει «ήρθες και εσύ Θεόδωρε στον παράδεισο; Μπράβο παιδί μου!». Το παιδί της νόμισε ότι έπαθε κάποιο εγκεφαλικό. Μετά όμως κατάλαβε, ότι η μάνα του, βλέποντας τις ρόμπες τις λευκές, αφού δεν είχε ξαναπάει στο νοσοκομείο, νόμισε ότι ήταν στον παράδεισο. Ο Χριστός δεν θέλει να έχουμε προβλήματα, θέλει να είμαστε όλοι καλά. Μάλιστα με την αντιβίωση που βρίσκεται στον Λόγο του, μάς βεβαιώνει ότι ακόμα και αν ο διάβολος έχει καταστρέψει κάποια μέλη από το σώμα ή το πνεύμα μας, ο δικός του Λόγος μπορεί να τα αναστήσει και να τα ζωοποιήσει. Ο Λόγος είναι όπως το νερό στα δέντρα. Ο Κύριος δεν ήταν αυτός που είπε σε έναν παράλυτο «ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.» (Ιω. 5:8) και αποκαταστάθηκαν όλα; Το ίδιο λέει και σε σένα σήμερα και σε μένα, «σήκωσε το ανάστημά σου φίλε μου, φύγε από την αμαρτία και με κίνητρο την δική μου Σοφία περπάτα με αυτή.». Ο Κύριος ακόμα για να μας βοηθήσει, είπε «μὴ κρίνετε κατ᾿ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε.» (Ιω. 7:24). Ο Πλάτων έλεγε «οι άνθρωποι γενικά κρίνουν περισσότερο απ΄τα φαινόμενα παρά απ΄την πραγματικότητα, γιατί η όραση ανήκει σε όλους, ενώ η αντίληψη σε λίγους.». Και ο Σωκράτης έλεγε «μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι. Η αληθινή τραγωδία της ζωής όμως, είναι όταν οι ενήλικοι φοβούνται το φως.». Μέσα στον Λόγο του Θεού αναφέρει «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.» (Ματθ. 11:28-30). Σε άλλο σημείο αναφέρει «καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε.» (Ματθ. 21:22) σε άλλο σημείο «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει,» (Ιω. 14:12) Με όλα αυτά και αλλά πολλά, καταλαβαίνω ότι ό,τι παθαίνουμε, το παθαίνουμε, διότι έχουμε αποστατήσει από την Σοφία του Θεού, και παθαίνουμε όλα αυτά που παθαίνουμε, διότι δεν βρίσκουμε που είναι το λάθος και δεν ψάχνουμε να βρούμε λύσεις σε όλα μας τα προβλήματα. Ο Κύριος μάς διαβεβαιώνει ότι «ὅτι ὁ Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ τέρπεται ἐπ᾿ ἀπωλείᾳ ζώντων.» (Σοφ. Σολ. 1:13), όχι μόνο στους δικούς του ανθρώπους αλλά ούτε και στους αμαρτωλούς, πόσο μάλλον σ’ εκείνον τον άνθρώπο που προσπαθεί, είναι γραφικό «ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.» (Ματθ. 5:45). Να έχουμε τον Θεό μας στην αγκαλιά μας συνέχεια. Κάποτε έγινε ένας πόλεμος, όλοι πήραν τα απαραίτητα που είχαν στο σπίτι τους και έφυγαν στα βουνά. Ένας πήρε στην πλάτη του έναν γέροντα που είχε στην ζωή του και την Καινή Διαθήκη και έφυγε και αυτός για τα βουνά. Αυτός ο γέροντας ήταν ο πνευματικός του. Του λέει κάποιος «πού τον πας αυτόν;» και αυτός του απαντάει «αυτά τα δύο είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω στην ζωή μου.». Μακάρι να γίνουν και για μας αυτά, απαραίτητα στην ζωή μας. Στον Λόγο Θεού αναφέρεται, ότι όταν βρεις έναν άνθρωπο του Θεού, να λιώσουν οι σόλες από τα παπούτσια σου στο δρόμο που οδηγεί στο σπίτι του. Πιστεύω απόλυτα ότι όλοι μας έχουμε λάβει κάλεσμα από τον Θεό. Ένα  χρειάζεται να κάνουμε, να το πάρουμε στα σοβαρά και να ψάχνουμε τις λύσεις, όπως κάνουν οι υιοί των ανθρώπων. Να λέμε από σήμερα στην προσευχή μας «γιατί Θεέ μου έγινε αυτό;» και να ψάχνουμε μέσα στον Λόγο του Θεού να βρούμε όλες τις λύσεις. Εξάλλου αυτό σημαίνει άνθρωπος του Θεού, ότι έχει όλες τις λύσεις. Όλοι οι άνθρωποι του κόσμου σε όλα ψάχνουν λύσεις. Όμως οι άνθρωποι του Θεού λένε «έτσι ήθελε ο Θεός», εδώ είναι η παγίδα.  Ενώ στην πραγματικότητα ο Θεός θέλει να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας και ο τρόπος, δια του αγιασμού. Ο Θεός θέλει την αφιέρωση, ο Θεός θέλει να ζω με ειρήνη, με χαρά, με Σοφία Θεού, με ταπεινοφροσύνη, με το να ανακαλύψω όλα αυτά που αυτός θέλει και να τα καλλιεργήσω στην ζωή μου. Τότε και μόνο τότε θα αποφύγουμε τις κακές συνθήκες/συνήθειες στην ζωή μας και τα προβλήματα. Ο Θεός είναι ένας μεγάλος ευεργέτης και ανταποδότης «ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,» (Ιω. 1:12.) Να σκεφτεί ο καθένας «είμαι αποφασισμένος να γίνω ένα με τον Χριστό;». Αν ναι, τότε να βάλουμε στόχους πνευματικούς, ώστε να αποκτήσουμε κίνητρα ζωής, και στην συνέχεια να ιδιωτικοποιήσουμε την χαρά, την αγάπη, την ζώσα πίστη, την ειρήνη και την Σοφία του Θεού. Με λίγα λόγια τους καρπούς, τα χαρίσματα, τα σημεία και τις ιδιότητες του Θεού. Όσο πιο πολύ αυξάνει η Σοφία του Θεού στην ζωή μας, ο Λόγος του Θεού, τόσο πιο πολύ ζει μέσα μας σε όλο μας το σώμα ο Θεός. Και όταν ζει ο Θεός, τότε ζούμε και εμείς. Μάλιστα τα κύτταρά μας με την Σοφία του Θεού, βρίσκονται σε παραθέριση, σαν να πήγαμε μαζί τους στην Καραϊβική, «Ὅπου γάρ βούλεται Θεός, νικᾶται φύσεως τάξις» και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Ιωάννης ο Θεολόγος ξεκινά το δικό του Ευαγγέλιο με το «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.   Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.» (Ιω. 1:1-3). Μάλιστα όσο μεγαλύτερο είναι το εύρος του Θεού μέσα μας, του Λόγου του μέσα μας, της Σοφίας του μέσα μας, τόσο πιο πολύ θωρακιζόμαστε από τους εχθρούς, αφού ο άνθρωπος με την συνδιαλλαγή του με τον Θεό θωρακίζεται, συμμαχεί μαζί του και πάντα νικά με την δύναμη του Θεού. Και να μην λέμε ότι ο Θεός θέλει αυτό ή το άλλο. Η Σοφία του Θεού είναι ο πάρεδρος του Θεού και δεν συγκρίνεται με όλους τους θησαυρούς της γης. Ο Θεός θέλει να ζήσουμε με αγάπη, με χαρά, με Σοφία, και το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να περάσουμε στην ζωή και στην αφθαρσία. Αυτό θέλει ο Θεός. Όλα τα άλλα είναι παραχώρηση Θεού και έρχονται, διότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε. Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε για τον άλφα ή βήτα λόγο, τότε ας πούμε γενηθήτω τὸ θέλημά σου αλλά αν προσπαθήσουμε, πιστεύω ότι θα καταφέρουμε πολλά. Πιο παλιά, στην αρχή της πνευματικής μου ζωής, θύμωνα, έβλεπα λάθη, είχα αυστηρή συνείδηση, εγωισμό στο φουλ αφού ήθελα να με ακούσουν οι άλλοι, όλα λάθος τα έκανα. Μια μέρα ακούω τη φωνή του Θεού να μου λέει «Θωμά να ξέρεις, ότι δεν είσαι μόνος σου, στο σώμα σου έχεις δισεκατομμύρια κύτταρα, γονίδια, DNA, νετρόνια, ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Αυτά Θωμά μου είναι ανθρωπάκια που έχουν συναισθήματα, νιώθουν χαρά ή λύπη ανάλογα με το τι νιώθεις εσύ. Αυτά έχουν δουλειά να κάνουν μέσα σου. Αυτά Θωμά δουλεύουν για σένα, είναι υπηρέτες σου, σου τους χάρισα, ώστε να συνεχίσεις να ζεις. Μην τα στενοχωρείς με τον τρόπο που ζεις. Μάθε την ταπείνωση, έλα στην σιωπή, ζήσε με ειρήνη, σπούδασε την τέχνη της χαράς, διότι αν εσύ συνεχίσεις να ζεις με θύμους, με εγωισμούς, με κρίσεις, κλπ., αυτά δεν θα σε αντέξουν πολύ, θα κάνουν υπομονή μαζί σου, αλλά κάποια στιγμή θα αγανακτήσουν και θα σου επιτεθούν και μετά δεν θα ξέρεις τι να κάνεις. Δεν γίνεται μέσα στο σώμα μας, τα κύτταρά μας, τα γονίδιά μας, όλα μας τα όργανα να κάνουν τόση πολλή δουλειά για σένα και για μένα, και μάλιστα να πεθαίνουν πολλά για να γεννηθούν καινούργια έτσι ώστε να συνεχίσουμε να ζούμε εγώ κι εσύ, και εμείς να τα οδηγούμε συνέχεια με τον λανθασμένο τρόπο ζωής σε αδιέξοδο. Δεν ξέρω αν γνωρίζετε, ότι το DNA ταλαντώνεται. Αν ένας έχει θυμό, πονηρίες, κρίσεις, καταλαλιές ή βλέπει παντού λάθη, αυτά γίνονται άκαμπτα, σκληραίνουν, ενώ όταν ένας γελά, χαίρεται, έχει ειρήνη, έχει Θεό, συνδιαλέγεται με τον Θεό, αυτά γίνονται εύκαμπτα. Η σωστή ταλάντωση γεννά καινούργια υγιή κύτταρα. Δηλαδή το γονίδιο είναι ελικοειδές και κάνει ταλαντώσεις. Έτσι δημιουργεί καινούργια ζωή και κάνει το σώμα μας να λάμπει. Όπως λέω και εγώ, όταν κάποιος έχει χαρά, έχει Θεό, λάμπει ολόκληρος, λάμπει το πρόσωπό του, τα μάτια του είναι σπινθηροβόλα, έχει ενέργεια, Duracell είναι, και ο λόγος, διότι το ρήμα του Θεού τού χορηγεί ταλάντωση, κινητικότητα ηλεκτρονίων -έτσι λέγεται-, και γι’ αυτό λάμπει ολόκληρος. Ο χριστιανός πρέπει να είναι χαρούμενος άνθρωπος. Διαφορετικά, άμα φωνάζει, άμα θυμώνει, άμα κρίνει, κλπ. δεν είναι χριστιανός, είναι άλλο είδος, τι είδος δεν ξέρω. Όταν τα κύτταρα παίρνουν από μας χαρά, τότε λάμπουμε ολόκληροι. Πολλοί σήμερα τρέχουν για botox, για κρέμα ημέρας, νυκτός κλπ. Η καλύτερη κρέμα είναι η Χριστέξ, αυτή να βάλουμε όλοι μας. Αυτή επιδρά στα γονίδια, τα ζωοποιεί. Ο Λόγος του Θεού έχει μεγαλύτερη ενέργεια ακόμα και από τον ήλιο, αφού και αυτός έγινε δια του Λόγου του Θεού, «γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.» (Γεν. 1:3), όπως «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω.» (Ιω. 11:43) καθώς «στήτω ὁ ἥλιος κατὰ Γαβαὼν καὶ ἡ σελήνη κατὰ φάραγγα Αἰλών.» (Ἰησοῦς Ναυῆ 10:12 ) και η μέρα κράτησε 48 ώρες. Την ενέργεια αυτή την παίρνουμε από την Σοφία του Θεού. Όταν ο Μωυσής συνάντησε τον Θεό στο Σινά και μετά κατέβηκε στους εβραίους, έλαμπε ολόκληρος. Γιατί έλαμπε; Μήπως πήρε στο βουνό αλόη βέρα; Μήπως έκανε botox; Μήπως έκανε γιόγκα; Μήπως έβαλε κρέμα ημέρας; Όχι. Απλά συνάντησε τον Θεό, μίλησε με τον Θεό, συνδιαλέχθηκε με τον Θεό. Το ίδιο να κάνουμε και όλοι εμείς. Το DNA, όταν είσαι χαλαρός, ειρηνικός, χαρούμενος κλείνει και ανοίγει σωστά. Με αυτόν τον τρόπο γεννά υγιή κύτταρα. Όταν γίνεσαι σκληρός, σκληραίνει και αυτό. Έτσι από εύκαμπτο, γίνεται άκαμπτο. Στην συνέχεια δεν φέρνει την ζωή αλλά τον θάνατο, αφού δεν γεννά υγιή κύτταρα. Με αυτόν τον τρόπο έρχεται και το γήρας, η ασθένεια και ο θάνατος. Το γήρας δεν είναι φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου, το γήρας είναι ασθένεια πνευματική. Έχουμε ακούσει, ότι πρώτα ασθενεί το πνεύμα και μετά το σώμα. Οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ», οι νέοι Έλληνες κατάλαβαν ότι πρέπει να τρέχουν, κι έτσι το μετέδωσαν και σε όλον τον κόσμο. Όμως δεν λέει αυτό, λέει «νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ». Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο άφθαρτο και στην συνέχεια με την μεταστοιχείωση θα τον κάνει και αθάνατο. Ο Θεός θέλει, ό,τι έχει αυτός, να το έχουμε και εμείς, διότι είμαστε παιδιά του, είμαστε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δικής του δόξης. Ο Απ. Παύλος έλεγε «Διὸ οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλ᾿ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ᾿ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ.» (Β Κορ. 4:16). Αυτό τι σημαίνει; Κάνε τον αγώνα σου και ο Θεός θα εμφανιστεί και στο σώμα σου και στο σώμα μου. Αδέλφια μου, έχει αποδειχθεί, ότι ο άνθρωπος της αγνοίας ζει μεγάλες συγκρούσεις με τον εαυτό του και με τους άλλους γύρω του. Καλό είναι λοιπόν, να συνεργαστεί με το Πνεύμα του Θεού για να σταματήσει η σύγκρουση και να ζήσει εν Κυρίω. Ξέρετε εμείς οι άνθρωποι, όταν έχουμε μια διαμάχη με κάποιον, όταν πεθαίνει ο ένας από τους δύο που μαλώνουν, τότε η διαμάχη μπαίνει στην κατάψυξη. Δεν χρειάζεται να πεθάνουμε αλλά να σταματήσουμε τις διαμάχες και τις συγκρούσεις. Κάπου λέγεται, ότι αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις. Μια φορά είχε έρθει ένας αδελφός στο κτήμα και ό,τι έλεγα εγώ, αυτός έλεγε το αντίθετο. Υπήρχε μια διαμάχη. Το ίδιο έκανα και εγώ. Ό,τι έλεγε αυτός, εγώ έλεγα το αντίθετο. Κάποια στιγμή, όταν έκρινα εγώ τον αδελφό, είδα τον Κύριο να πηγαίνει στον αδελφό και να μένει σε αυτόν όση ώρα εγώ τον έκρινα. Όταν αυτός έκρινε εμένα, ο Θεός ερχόταν σε μένα. Κατάλαβα λοιπόν, ότι για να κρατήσω τον Θεό στην ζωή μου, θα πρέπει σε κάθε λόγο να μην έχω αντίλογο. Από τότε σε όλους λέω "ναι, ό,τι θέλεις να κάνεις". Εγώ λοιπόν θα κάνω αυτό που νιώθω, αυτό που θέλω, και οι άλλοι να κάνουν αυτό που θέλουν. Μια φορά ένας είπε στον Θεό «Θεέ μου, έχω πολλές υποχρεώσεις, όταν είναι να πεθάνω, να με ειδοποιήσεις». Μετά από λίγα χρόνια άρχισε να πονάει στα χέρια, στον αυχένα, στην μέση, στο κεφάλι, και στο σώμα, και ξαφνικά μια μέρα πέθανε. Πάει στον Θεό και του λέει «Θεέ μου δεν σου είπα να με ειδοποιήσεις πριν πεθάνω για να τακτοποιήσω τις υποχρεώσεις μου;» και ο Θεός του είπε «αυτό έκανα με τους πόνους.». Ο άνθρωπος όμως, όπως και όλοι μας, δεν καταλαβαίνει κι έτσι πεθαίνουμε. Το σώμα μας μάς ειδοποιεί για όλα, να το ακούμε και στην συνέχεια να τρέχουμε κοντά στον Θεό για service και για επισκευή, όπως κάνουμε με τα υλικά πράγματα που έχουμε. Διότι είναι κρίμα, ο ίδιος άνθρωπος που έχει κάποια στιγμή μεγάλη δόξα, ο ίδιος να έρχεται κάποια στιγμή και σε αδιέξοδο. Θυμάστε τον άνθρωπο που ρώτησε κάποτε έναν καλόγερο αν ο διάβολος τον πειράζει; Θυμάστε εκείνος τι απάντησε; «Μπα… γέρασε και αυτός τώρα.». Δεν χρειάζεται να γεράσουμε για να ηρεμήσουμε, σήμερα που έχουμε καιρό, να μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Κάποτε ένας ζωγράφος ήθελε να ζωγραφίσει τον Χριστό. Άρχισε λοιπόν να ψάχνει για να βρει έναν άνθρωπο που να μοιάζει στον Χριστό. Αφού έψαξε πολύ, βρήκε έναν νεαρό που του έμοιαζε και του λέει «μπορώ να σε ζωγραφίσω; Μοιάζεις πολύ με τον Χριστό.». Αυτός του είπε «εντάξει.». Μετά από πολλά χρόνια, ο ίδιος ζωγράφος ήθελε να ζωγραφίσει τον διάβολο. Αφού έψαξε πολύ να βρει έναν άνθρωπο να μοιάζει στον διάβολο, τελικά βρήκε έναν που του έμοιαζε πολύ. Ήταν κάποιος από τις φυλακές, ένας βαρυποινίτης. Του λέει «σε παρακαλώ, μπορώ να σε ζωγραφίσω; Μην με παρεξηγήσεις αλλά μοιάζεις πολύ με τον διάβολο.». Αυτός του είπε «εντάξει.». Εκεί που τον ζωγράφιζε, ο άνθρωπος αυτός άρχισε να κλαίει. Του λέει ο ζωγράφος «γιατί κλαις;» και αυτός του είπε «κλαίω, διότι πριν από 25 χρόνια με ζωγράφισες Χριστό.». Ο ίδιος άνθρωπος που ήταν Χριστός πιο παλιά, τώρα έγινε διάβολος. Να τι συμβαίνει με τον άνθρωπο που αποφεύγει τον Θεό. Θυμάστε τον Κάιν που ο Θεός του έβαλε ένα σημάδι στο πρόσωπο; Αυτό το σημάδι είναι η ασχήμια του προσώπου, και συμβαίνει όταν ο άνθρωπος θυμώνει, όταν έχει εγωισμό, όταν κάνει τον έξυπνο, όταν κρίνει, κλπ. Αν θέλουμε, μπορούμε σήμερα που έχουμε καιρό, να μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό, θησαυρό ζωής, χαράς, Σοφίας, ειρήνης, δικαιοσύνης και αγάπης. Να μην ενεργούμε όπως ο Μωυσής με τον βοσκό. Καταλήγουμε. Να μην λέμε «έτσι ήθελε ο Θεός», ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του ανθρώπου. Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος και έλεγε στους φίλους του, «αν ποτέ χρειαστείτε χρήματα, φαγητό, χαρά, διασκέδαση, Σοφία Θεού, θαλπωρή, ειρήνη, υγεία, σπίτι να μείνεις, στοργή, δουλειά, φάρμακα, άνθρωπο για συντροφιά, αγάπη, γέλιο στην ζωή σου, κλπ. μην με πάρεις τηλέφωνο, δεν έχω τίποτα από όλα αυτά. Είχε μόνο στενοχώρια, φοβίες, ψυχολογικά προβλήματα και ανασφάλειες. Μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ζει με ξυλοκέρατα. Ας γυρίσουμε στο σπίτι του Πατέρα μας, ώστε να τα έχουμε όλα, όπως ο άσωτος, που όταν γύρισε στο σπίτι του πατέρα του, έλαβε τα πάντα από τον πατέρα του. Έτσι και εμείς να κάνουμε, ώστε καθημερινά να γευόμαστε τον μόσχο τον σιτευτό, που είναι ο Χριστός. Θα πω και ένα τελευταίο που και αυτό έχει μεγάλη Σοφία. Μας λέει ο Λόγος του Θεού, «ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.» (Ματθ. 7:2). Σήμερα σου λέει η μάνα σου, η γυναίκα σου, ο φίλος σου, ο πνευματικός αδελφός σου «χρειάζομαι κάτι», π.χ. ένα φάρμακο, 100 ευρώ, ένα ποτήρι νερό, κάτι που εσύ το έχεις και μπορείς να το κάνεις. Σου λέει «σε παρακαλώ βοήθησέ με», και εσύ λες «καλά θα δούμε» και αυτός  περιμένει. Τότε κάνουμε μεγάλο λάθος. Όμως αν έχουμε αισθητήρια γεγυμνασμένα, θα τρέξουμε πρώτοι. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα χρειαστούμε κι εμείς κάτι, τότε θα τρέξουν κι αυτοί για μας. Και αν δεν τρέξουν αυτοί, θα τρέξει ο Θεός για να μας βγάλει από την δύσκολη θέση που βρισκόμαστε. Μην κοιτάμε την δική μας τωρινή κατάσταση, ότι εμείς είμαστε καλά τώρα, διότι θα έρθει η ώρα που θα χρειαστούμε και εμείς κάτι. Αν κρίνουμε σωστά, θα μας κρίνουν σωστά. Θα αναφέρω άλλο ένα περιστατικό με τον πατέρα μου στο νοσοκομείο. Είχα πάει λοιπόν τον πατέρα μου στο νοσοκομείο κι εγώ ήμουν δίπλα του σαν φρουρός. Αυτός κοιτούσε κάτι και εγώ αμέσως έτρεχα να του το φέρω. Ό,τι ήθελε, το έφερνα. Φυσικά και για όλους αυτό θέλω να κάνω και το κάνω, ποτέ δεν περιφρονώ κανέναν. Αυτό που έκανα, για μένα ήταν φυσιολογικό, για κάποιους άλλους ασύλληπτο. Άλλη φορά, πάλι στο νοσοκομείο με τον πατέρα μου, βλέπω όλοι οι γιατροί να τρέχουν σε κάποιο δωμάτιο και μαζί και παρά πολλές νοσοκόμες. Λέω «για να πάνε αυτοί όλοι εκεί τρέχοντας, κάποιος μεγάλος άνθρωπος θα  είναι.». Κι όμως δεν ήταν κάποιος μεγάλος άνθρωπος κατά κόσμο, αλλά ένας μοναχός. Αυτός σε όλη του την ζωή έτρεχε για όλους, δεν είχε συγγενείς, μάνα, πατέρα κλπ. ήταν μόνος αλλά έτρεχε για όλους τους ανθρώπους που είχε γνωρίσει. Εκείνη την ώρα ακούω την φωνή του Θεού να μου λέει «Θωμά, αυτός είναι ο τάδε μοναχός, -δεν θα πω το όνομά του- και είναι δικό μου παιδί. Αυτός παιδί μου έτρεχε για όλους τους ανθρώπους να τους βοηθήσει, ποτέ δεν εγκατέλειπε κανέναν, γι’ αυτό και εγώ είμαι εδώ αλλά και όλοι οι γιατροί μαζί με όλες τις νοσοκόμες.». Αυτό το έχω ζήσει και με άλλους ανθρώπους που ήταν στο νοσοκομείο. Κάποιοι άλλοι μέσα στο νοσοκομείο ήταν μόνοι τους και μάλιστα και απαιτητικοί, ούτε τα παιδιά τους δεν ήθελαν να πάνε. Μάλιστα ο μοναχός αυτός, ένας φτωχούλης άνθρωπος ήταν. Παρ' όλα αυτά, γι’ αυτόν έτρεχαν όλοι. Μάλιστα έρχονταν γιατροί και από άλλα νοσοκομεία. Μετά από λίγες μέρες έφυγε. Όταν έφευγε, είδα τους γιατρούς να είναι δεξιά και αριστερά και να χαίρονται μαζί του και να τον χαιρετούν. Αυτός τους ευχαριστούσε και αυτοί τον ευχαριστούσαν, είχαν όλοι μεγάλη χαρά που τον υπηρέτησαν. Αισθητήρια γεγυμνασμένα σημαίνει, να τρέχω να βοηθήσω τους άλλους όταν με χρειάζονται, χωρίς να μου το ζητήσουν, χωρίς να τους κάνω ζητιάνους, χωρίς να με παρακαλάνε. Στην Παλαιά Διαθήκη, οι άνθρωποι ζητούσαν βοήθεια, στην Καινή, εμείς πρέπει να την δίνουμε χωρίς κόμματα, όπως έκανε ο καλός Σαμαρείτης και όχι όπως ο ιερέας ο οποίος εγκατέλειψε τον άνθρωπο που ήταν τραυματισμένος, ούτε όπως ο λευίτης ο οποίος κοίταξε γύρω του αν τον βλέπει κανένας, κι αφού δεν τον έβλεπε κανένας, αδιαφόρησε. Αλλά όπως ο Σαμαρείτης, ο οποίος όταν είδε τον άνθρωπο κάτω ή σε πτώση, έπεσε πάνω του να τον βοηθήσει, όπως κάνουν οι γιατροί όταν πάμε στα επείγοντα. Όλοι εξαφανίζονται όταν κάποιος πονά, οι γιατροί όμως πέφτουν πάνω του να τον βοηθήσουν. Όταν εμείς σήμερα τρέχουμε για τους γονείς, για τους φίλους, για τους αδελφούς, για τους εχθρούς, σαν το ασθενοφόρο, τότε και για μας θα τρέξουν όλοι, όταν χρειαστούμε βοήθεια, άνθρωποι, άγγελοι, ο Θεός ο ίδιος θα έρθει και θα μας βοηθήσει. Ας γίνουμε όλοι έξυπνοι κατά Θεό. Έξυπνος κατά Θεό, είναι αυτός που έχει αισθητήρια γεγυμνασμένα και καταλαβαίνει γύρω του τι συμβαίνει, αλλά και βοηθά αυτούς που θέλουν να τρακάρουν πριν τρακάρουν. Ο τρόπος; Με την αγάπη, διότι η αγάπη είναι αυτή που βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτήριας. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.