ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

 

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΙΑ — ΦΩΝΗ ΘΕΟΥ

(ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς και τα σώματα ημών.

Πατέρα μας Άγιε, σε ευχαριστούμε που θέλησες και σήμερα μέσα από αυτόν τον χώρο Εσύ να μάς ενώσεις με το πνεύμα το δικό σου. Κύριέ μας και Θεέ μας, παρέλαβέ μας όλους και βοήθησέ μας να χτίσουμε μέσα μας αυτόν τον άπειρο, άφθαρτο, αθάνατο, άκτιστο, προαιώνιο κόσμο τον οποίον Εσύ προείδες και διά του οποίου έδωσες την ζωή σου λύτρον αντί πολλών, ώστε αυτή η αγάπη η δική σου να επισκιάσει το μέλλον της ανθρωπότητας, ώστε να γίνει μια ποίμνη με έναν ποιμένα, Εσένα, Κύριέ μας και Θεέ μας. Συγχώρεσέ μας, Κύριε, εκούσια και ακούσια λάθη. Βοήθησέ μας, Κύριε, να βρίσκουμε χρόνο, όρεξη και διάθεση ίνα σπουδάζουμε την δική σου σοφία ώστε αυτή να μεταγγιστεί στον νου τον δικό μας, η δική σου σοφία να εισέλθει στον νου τον δικό μας για να δημιουργήσουμε όλοι τον νου τον δικό σου, αφού αυτός έχει την εξουσία να διασχίζει τους αιώνες και να παραμένει εν πνεύματι, διατηρώντας το σώμα και το πνεύμα, με πληρότητα και αρτιότητα, στους αιώνες των αιώνων. Σε ευχαριστούμε Κύριε και για την σταυρική σου θυσία και για το μέγα έλεός σου. Γένοιτο, αμήν.   

 

~ Έχουμε διαβάσει μέσα στον Λόγο του Θεού μια ρήση του Κυρίου η οποία λέει: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην».

Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πολλές φορές θέλουμε να αρέσουμε σε διάφορους ανθρώπους γιατί αποσκοπούμε είτε σε συμφέροντα, είτε γιατί έτσι ικανοποιούμε κάποια δικά μας πάθη ή ανασφάλειες που έχουμε. Η προσπάθεια όλων μας σήμερα είναι ναι μεν να αρέσουμε στους ανθρώπους, και στους αδελφούς και στους φίλους, αλλά αυτό που μάς ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να αρέσουμε στον Θεό, και όπως ο Πατέρας είπε για τον Υιό του Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην έτσι, αν είναι δυνατόν, να ειπωθεί από τον ίδιο τον Θεό και για όλους εμάς. Η προσπάθειά μας είναι από εδώ και στο εξής στην ζωή μας, αφού καταλαβαίνουμε ότι πρέπει κάποια στιγμή να μάς επισκιάσει το ρήμα του Θεού, να αρέσουμε και στον Θεό ώστε ο Πατέρας να μαρτυρά για εμάς.

Η ευαρέστηση του Θεού ως προς εμάς έρχεται από την απόφασή μας, ώστε με σκληρούς αγώνες μέσα από την αφιέρωση που θα διεξάγουμε στο αγιαστήριο ή στην καθημερινότητά μας με τους συνανθρώπους, να εφαρμόσουμε τις εντολές του Θεού. Όποιος εφαρμόσει, κάνει δηλαδή την σχετική προσπάθεια, γίνεται αγαπητός στον Θεό πρώτα, και κατόπιν γίνεται αγαπητός και στους ανθρώπους. Ο αγαπητός στον Θεό και στους ανθρώπους είναι δίκαιος, είναι ειλικρινής, είναι ένας άνθρωπος που με την σοφία του Θεού φτάνει στο σημείο να μην σκανδαλίζεται ποτέ, υπηρετεί Θεό και άνθρωπο. Είναι αυτός που μεριμνά καθ’ εκάστην ημέραν να ολοκληρώσει την αποστολή του και τις υποχρεώσεις του απέναντι στον Θεό, να τηρήσει τις εντολές του.

Γνωρίζουμε ότι η ζωή μας δεν εξαρτάται μόνο από το φαγητό ή από την διασκέδαση, αλλά εξαρτάται και από το πνεύμα. Όσο πιο πολύ βρίσκεται μέσα μας το πνεύμα του Θεού αυτό έχει την ιδιότητα να μάς ζωοποιεί, έχει την ιδιότητα να μάς ενώνει. Το πνεύμα αυτό μάς γεμίζει με σοφία, μάς διατηρεί ψυχή τε και σώματι αναλλοίωτους. Μπορούμε με το πνεύμα του Θεού όταν αυξάνεται μέσα μας, αφού τα έργα μας ευαρεστούν τον Θεό, να συνταξιδέψουμε με Αυτόν στους αιώνες των αιώνων. Αυτό καλεστήκαμε σήμερα να κάνουμε και μέσα από αυτό το έργο, αυτό προσπαθούμε, να εισέλθουμε στο αγιαστήριο για να αυξηθεί η σοφία του Θεού, ο Λόγος του Θεού μέσα μας. Και όσο πιο πολύ αυξάνεται η σοφία, ο Λόγος του Θεού μέσα μας τόσο πιο πολύ αυξάνεται και ο Θεός μέσα μας. Όταν ο Θεός μεγαλώσει μέσα μας γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλός μας λειτουργεί σε μια άλλη συχνότητα όπου σε αυτή οι βιοχημικές διεργασίες του αλλάζουν και δημιουργούν προϋποθέσεις ώστε να συντονίσουν όλα τα μέλη του σώματος στο να διάγουν εν ειρήνη —ακόμη και την αφθαρσία μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει. Όταν ένα μέλος του σώματος πάσχει ξέρουμε ότι ένα μέρος του εγκεφάλου πάσχει. Γι’ αυτό εμείς πρέπει να φροντίσουμε σε όλον τον εγκέφαλό μας να υπάρχει το πνεύμα του Θεού, το ρήμα του Θεού, η σοφία του Θεού, έτσι στην συνέχεια δεν θα πάσχει και το σώμα μας. Και αυτόν τον σχετικό αγώνα κάνουμε σήμερα και ο καθένας διορθώνει τον εαυτό του. Σκοπός μας είναι να έρθει η ώρα, η στιγμή που θα ακούσουμε την φωνή του Θεού μέσα μας ώστε αυτή να μαρτυρά, ούτος είναι ο υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.      

 

~ Μέσα στον Λόγο του Θεού συναντάμε και μια άλλη ρήση η οποία έχει ως εξής: «Τότε αφίνει αυτόν ο διάβολος, και ιδού, άγγελοι προσήλθον και υπηρέτουν αυτόν».

 

Αυτό συντελέστηκε την στιγμή που ο Χριστός τελείωσε τους πειρασμούς στην έρημο και βγήκε νικητής, αφού αντιμετώπισε και τους τρεις με σοφία και δεν έκανε το θέλημα του Πονηρού. Αφού ο Κύριος κατάφερε να μην τον αγγίξει κατ’ ελάχιστον η διαβολή τότε οι άγγελοι προσήλθον και υπηρέτουν αυτόν.

Οι άγγελοι θα πρέπει να ξέρουμε ότι θα έρθουν να μάς υπηρετήσουν όταν εμείς αποφασίσουμε να εφαρμόσουμε τις εντολές του Θεού. Αρχίζουμε σιγά - σιγά στην καθημερινότητά μας με την βοήθεια του Θεού, ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο, να γκρεμίζουμε το κράτος του Διαβόλου από μέσα μας και έτσι να ανασταίνεται το κράτος του Θεού. Ο Χριστός βρίσκεται μέσα μας, σε άλλον βρίσκεται πέντε τοις εκατό, σε άλλον δέκα τοις εκατό κ.λπ.. Η προσπάθειά μας είναι να αυξηθεί, να μεγαλώσει, ώστε τα έργα μας και τα λόγια μας να είναι με σοφία και ηρτυμένα με άλας. Στην συνέχεια, ο Θεός ενισχύει την προσπάθεια του ανθρώπου που εργάζεται με αλήθεια και η προσπάθεια αυτή δύναται να τον ελευθερώσει.

Το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να έχει ο άνθρωπος στην ζωή του είναι η ελευθερία, όπου είναι το Πνεύμα του Θεού, εκεί ελευθερία (Κορινθίους Β΄ 3:17). Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ζούμε με τον Θεό ενωμένοι, όταν είμαστε ελεύθεροι από πάθη, από αδυναμίες, από μικρότητες. Γι’ αυτό κάνουμε αυτόν τον αγώνα σήμερα, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να ελευθερωθούμε από ό,τι μάς δένει και μάς κάνει γήινους, ώστε να μην υπάρχουν πράγματα τα οποία, πολλές φορές αντί να τα εξουσιάζουμε μάς εξουσιάζουν και να μην έχουμε κανένα εμπόδιο στην ζωή μας ώστε να μπορεί να εναρμονιστεί το πνεύμα μας με το Πνεύμα του Θεού.

Κατόπιν, τον άνθρωπο αυτόν άγγελοι τον υπηρετούν κάθε στιγμή. Έχουμε πολλά παραδείγματα, και με τον Κύριο, και με τον Προφήτη Ηλία στην Παλαιά Διαθήκη, και με τον Μωυσή κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και έπειτα, όπου οι άγγελοι φρουρούσαν, τάιζαν τον λαό, κ.α.. Με πολλούς τρόπους μέσα στην Γραφή βλέπουμε οι άγγελοι να διακονούν τους υιούς και τις θυγατέρες του Θεού. Έτσι, λοιπόν, θα γίνει και με εμάς όταν πάρουμε την απόφαση αυτή και πετάξουμε την διαβολή από την ζωή μας, και δεν μπορούμε εύκολα να το κάνουμε αυτό γιατί, ο Απ. Παύλος έλεγε βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου (Ρωμαίους 7:23). Αυτός ο νόμος είναι ο νόμος της φθοράς, της αμαρτίας τον οποίον δημιουργήσαμε τον καιρό της άγνοιας, αφού μιμηθήκαμε το σύστημα των ανθρώπων. Όταν όμως, στην συνέχεια, λάβουμε το κάλεσμα, πάρουμε το Ευαγγέλιο και ξεκινήσουμε αυτόν τον αγώνα, βλέπουμε ότι σιγά – σιγά φεύγει ο Διάβολος, αυξάνεται ο Θεός, έρχονται και οι άγγελοι και όλοι μαζί δημιουργούν στην ζωή μας μια πανοραμική κατάσταση πνευματική που μάς κάνει να χαιρόμαστε γιατί ο Θεός ζει και μέσα μας και γύρω μας.    

 

~ Πάλι μέσα στον Λόγο του Θεού διαβάζουμε: «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα».

Αυτό μπορούμε να πούμε ότι το λέει και για εμάς. Εμείς είμαστε πιστεύω αυτός ο λαός, και πολλοί άλλοι άνθρωποι ανά τους αιώνες από την Ανάληψη του Κυρίου και μετέπειτα οι οποίοι ακολούθησαν τον Χριστό, όλοι μέσα τους είχαν αυτό το σκοτάδι το οποίο προέρχεται από την ημιμάθεια και την άγνοια, και γνωρίζουμε ότι το σκοτάδι αυτό μάς οδηγεί στον θάνατο. Είναι και γραφικό, τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται (Ματθαίος 15:14). Όταν δεν υπάρχουν στην ζωή μας σκεύη εκλογής να μάς βοηθήσουν, όταν δεν υπάρχει το Πνεύμα το Άγιο, όταν δεν υπάρχει η παρουσία του Θεού, ζούμε μια ζωή πολυτάραχη, με σκάνδαλα, με αντιξοότητες, με μικρότητες και στο τέλος καταλήγουμε να χάνουμε την ίδια μας την ζωή και ό,τι έχουμε δημιουργήσει.

Αυτό το φως του Χριστού επισκίασε πολλούς ανθρώπους που συλλάβανε - εννόησαν τον Κύριο (και αφιέρωσαν τον εαυτό τους), αλλά και όλους εμάς. Το φως είναι η ζωή του Χριστού η οποία θα πρέπει να γίνει και δική μας ζωή. Καθώς, το φως είναι το φως της αγάπη, όταν φυσικά έχουμε μέσα μας την αγάπη αυτή έτσι όπως παρουσιάστηκε ως μια διαφορετική, σύντομη, ανώτερη οδός που μάς οδηγεί πιο γρήγορα στον θρόνο του Θεού. Αυτήν την αγάπη σπουδάζουμε σήμερα ώστε να την βάλουμε στην ζωή μας, η οποία μακροθυμεί, αγαθοποιεί, δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει…… (Κορινθίους Α΄ Κεφ. 13). Προσπαθούμε σήμερα να βγάλουμε αυτό το σκοτάδι με την σοφία του Θεού, η οποία και αυτή πρέπει να αυξάνεται, ειδικότερα στις μέρες μας που βομβαρδίζεται ο άνθρωπος και από το πνεύμα του Θεού και από το πνεύμα του κόσμου ή της επιστήμης των ανθρώπων (γνωρίζουμε ότι σοφία και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών). Πολύ σημαντικό όμως για να φύγει το σκοτάδι είναι η ταπείνωση, η ταπείνωση είναι αρετή των αρετών, χωρίς αυτή όποιο έργο και αν κάνει ένας άνθρωπος, αν υπάρχει εγωισμός, καταλήγει να γίνεται δαιμονισμένο έργο.

Αυτά, λοιπόν, και πολλά άλλα στοιχεία όταν αναπτυχθούν μέσα μας καθορίζουν την άφθαρτη ζωή και μπορούμε μέσω αυτών των στοιχείων - ιδιοτήτων να νικήσουμε την φθορά και τον θάνατο, γιατί και αυτό είναι μια επαγγελία των εσχάτων χρόνων. Ο άνθρωπος συνεχίζει να εξελίσσεται, κάθε μέρα υπάρχουν καινούργιες ειδήσεις, καινούργιες ανακαλύψεις, δεν ξέρουμε λοιπόν που θα φτάσουμε. Βάσει του Λόγου του Θεού, όμως, εμείς γνωρίζουμε ότι όλα, όλη η Δημιουργία ανήκει στο σχέδιο του Θεού. Μπορεί να φαίνεται ότι εξαρτάται από κάποιους ανθρώπους, αλλά όμως και αυτοί οι άνθρωποι εν αγνοία τους, ή άλλοι εν γνώσει τους, το έργο του Κυρίου εργάζονται ώστε η ανθρωπότητα να ολοκληρωθεί πνευματικά και να φτάσει στο να είναι μια ποίμνη με έναν ποιμένα τον Χριστό όπου πάνω σε αυτή θα καθορίζεται και η ζωή και η αγάπη μεταξύ μας. Δεν θα υπάρχουν δηλαδή οι φυλές, τα έθνη, τα δόγματα, οι θρησκείες, αλλά μόνο η αγάπη. Με λίγα λόγια, θα επανέλθουμε στην αρχική μας κοιτίδα, στον κήπο της Εδέμ, κοντά στον Πατέρα. Όλα τα άλλα είναι πατερίτσες μέχρι να φτάσουμε στην αγάπη, όταν ο άνθρωπος θεραπευτεί από ένα πρόβλημα τότε πετάει τις πατερίτσες, δεν του χρειάζονται. Γι’ αυτό και σήμερα δεν μπορούμε να δογματίσουμε τον αγώνα μας, και μεταξύ μας αφήνουμε τον κάθε αδελφό να εξελίσσεται όπως αυτός το αισθάνεται μέσα του —κάποιος μπορεί να χρειάζεται να βοηθηθεί από οποιονδήποτε χώρο (πνευματικό)— το δικό μας πνεύμα δεν είναι ότι πρέπει να «ανήκει» σε εμάς, αλλά να «ανήκει» όπου θέλει και απλώς μεταξύ μας να είμαστε όλοι φίλοι, (να μην μαλώνουμε δηλαδή), και το σημαντικό είναι να μην δογματίζουμε τον δικό μας τρόπο, υπάρχει και άλλος τρόπος, ο Θεός έχει πολλούς τρόπους να βοηθήσει, να αναγεννήσει, να σώσει, να ζωοποιήσει, να θεραπεύσει, να εξελίξει έναν άνθρωπο.

Αυτό το φως θα ανάψει μέσα μας και σιγά – σιγά με την σοφία του Θεού θα γίνει μια πόλη κειμένη επάνω όρους η οποία δεν θα δύναται να κρυφτεί. Η αγάπη, λοιπόν, του Χριστού αδέλφια μου, μάς άνοιξε σήμερα την πόρτα της ζωής, ώστε να φύγει το σκοτάδι στο οποίο ζούσαμε. Μπορούμε να περάσουμε μέσα, απόφαση και ειλικρίνεια χρειάζεται. Για να μπορέσουμε όμως να κάνουμε σύντομα βήματα, θα πρέπει όπως ο Θεός μάς άνοιξε την πόρτα της ζωής έτσι και η αγάπη η δική μας να ανοίξει την πόρτα της ζωής μας, του σπιτιού μας, της αγκαλιάς μας ώστε να μπει ο αδελφός μας στην ζωή μας, αυτός είναι ο όρος. Οι άνθρωποι που ζούσαν στο σκοτάδι σήμερα ζουν στην αγάπη. Αδέλφια μου, αυτοί που ζούσαν στο σκοτάδι της αμαρτίας, σήμερα απολαμβάνουν το φως του Χριστού και το ίδιο εύχομαι και για όλους εμάς, να ανάψει αυτό το φως της ζωής μέσα μας. 

Αδέλφια μου, ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό, αγαπά και την ζωή και αφού ζει στον κόσμο, για να μην τον επηρεάζει ο κόσμος θα πρέπει να ζει σαν τους ερωτευμένους. Δηλαδή, τι κάνουν οι ερωτευμένοι; Οι ερωτευμένοι επικεντρώνονται σε ένα πρόσωπο. Οι ερωτευμένοι γελάνε χωρίς λόγο, βλέπουν σαν τυφλοί, στην ουσία δεν βλέπουν τίποτε γύρω τους, ακούν σαν κουφοί, στην ουσία δεν ακούν. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων, το παράξενο είναι ότι αυτοί ζουν με ενδιαφέρον, έχουν κίνητρο, και μάλιστα καταφέρνουν να ζουν, εκείνη την χρονική περίοδο που δεν βλέπουν λάθη, σαν θεοί. Έτσι, επειδή δεν ακούν και δεν βλέπουν τίποτα πέρα από αυτό που αγαπούν, ζουν τον Θεό κάθε στιγμή. Ερχόμαστε τώρα, σε εμάς, σε όσους είναι ερωτευμένοι με τον Θεό. Έχουμε ακούσει όλοι για τον θείο έρωτα. Αυτοί που έχουν θείο έρωτα δεν ακούν τον κόσμο, ούτε βλέπουν αυτόν, παρά μόνο τον Θεό. Οι άνθρωποι που είναι ερωτευμένοι με τον Θεό γελάνε χωρίς λόγο ή κάποιο ερέθισμα εξωτερικό, διότι ο Θεός συνέχεια τους μιλά και τους διασκεδάζει διά Πνεύματος Αγίου. Γι’ αυτό λοιπόν, και αυτοί που είναι ερωτευμένοι με τον Θεό, ζουν θεϊκά, ζουν σαν θεοί, γίνονται θεοί. Οι ερωτευμένοι με τον Θεό κάθε στιγμή ζουν και απολαμβάνουν τον Θεό. Όποιος τώρα δεν αγαπάει τον Θεό ή τον αδελφό, τότε να ξέρουμε ότι δεν γελάει ποτέ, και αν γελάει είναι ψέμα. Το γέλιο, η χαρά αυτή του κόσμου, όταν δεν είναι αληθινή, όταν δεν προέρχεται από τον Θεό δεν βρίσκει ανταπόκριση στα γονίδια, είναι υποκριτική, είναι ψεύτικη, φυσική συνέπεια να μην αλλάζει η ζωή μας και η χαρά αυτή να μην μάς ωφελεί. Ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον Θεό ξέρουμε —γιατί και εμείς το έχουμε ζήσει— ότι βλέπει τα πάντα που πηγάζουν μέσα από τον κόσμο, φυσική συνέπεια να μην μπορεί να τα διεργαστεί σωστά και να βλέπει πολλά λάθη, κατόπιν να κρίνει μέρα - νύχτα —αφού αυτός ο άνθρωπος ζει μέσα στον κόσμο, δεν έχει γνωρίσει άλλο δρόμο, δεν του έθεσε ο Θεός ακόμη θύρα ανεωγμένη μπροστά του όπως έκανε σε όλους εμάς, που έχουμε επιλογή και ξέρουμε και τον κόσμο και τον Λόγο του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και εμείς πιο παλιά, είναι φυσικό και επόμενο να σκανδαλίζονται συνέχεια. Και ξέρουμε, ουαί εις τον σκανδαλίζοντα ουαί και εις τον σκανδαλιζόμενο, και οι δυο οδηγούνται στην απώλεια γιατί με τα σκάνδαλα, με τις κρίσεις και τις επικρίσεις δημιουργείται θυμός, στενοχώρια, αυτά καθορίζουν τον θάνατο, αφού ο εγκέφαλός μας και το γονίδιό μας δεν πάλλεται σωστά, δεν λειτουργεί σωστά ώστε να αναπαράγει και σωστά. Μάλιστα, αυτοί οι άνθρωποι, που ζουν έτσι, ζουν πυρίκαυστα, νιώθουν τον θάνατο στην δόξα του κάθε μέρα!

Το κύριο μενού στην ζωή μας θα πρέπει να είναι η σοφία του Θεού, το αγιαστήριο, η επανένταξή μας στην λογική του Θεού, όχι απλώς φιλοσοφικά αλλά πρακτικά, στην καθημερινότητα, να ζούμε έτσι. Ο Κύριος είπε στους μαθητές του, προσέχετε τι ακούετε και τι βλέπετε. Αυτό να κάνουμε όλοι. Να προσέχουμε τι ακούμε και τι βλέπουμε. Όταν βλέπουμε ότι κάτι μάς βλάπτει, ότι αυτό που ακούμε δεν συμβαδίζει με την σοφία του Θεού, με τον Λόγο του Θεού, να κλείνουμε τα αφτιά μας. Υπάρχει διακόπτης και στα αφτιά, ή ακόμη – ακόμη και στα μάτια, ο διακόπτης του νου, ο οποίος κλείνει και ο άνθρωπος δεν βλέπει, αλλά επικεντρώνεται στο πρόσωπο που θέλει, στο πρόσωπο του Θεού. Αυτό να κάνουμε και εμείς, να κλείσουμε τα αφτιά και τα μάτια στον κόσμο αυτόν ο οποίος γεννά την φθορά και τον θάνατο και από σήμερα να ερωτευτούμε την ζωή, τον Θεό, την Δημιουργία και να μάθουμε, καθώς το πνεύμα του Θεού θα αυξάνεται μέσα μας, να μην βλέπουμε λάθη, αλλά ούτε και να ακούμε ό,τι μάς απομακρύνει από την αγάπη του Θεού και μεταξύ μας, γιατί με αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορούμε να απολαμβάνουμε την ζωή κάθε στιγμή.

Το να μαλώσεις με έναν άνθρωπο είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να δημιουργήσεις φίλους. Γι’ αυτό, λοιπόν, όποια πόρτα κι αν μάς έχει ανοίξει ο Θεός εμείς να μην την κλείνουμε. Θα προσπαθούμε να έχουμε όχι μόνο έναν φίλο, έναν αδελφό, αλλά χιλιάδες και εκατομμύρια αδελφούς, με το πνεύμα της ευγενής άμιλλας, με το πνεύμα του Θεού μπορούμε να είμαστε φίλοι, μιμούμενοι τον Χριστό. Όταν ο Θεός βλέπει ότι οι άνθρωποι εργάζονται κάτι καλό, ότι δεν το δογματίζουν, δεν φανατίζονται τότε προσθέτει στην παρέα αυτή άτομα, που και αυτά ελευθερώνονται, και έτσι γίνεται μια πνευματική παγκόσμια οικογένεια η οποία δημιουργεί ευφορία και χαρά. Άλλο είναι να ζεις μόνος σου, στο σπίτι σου, και άλλο είναι να έχεις δεκάδες, εκατοντάδες και χιλιάδες φίλους!    

~ Συνεχίσουμε: «και εις τους καθημένους εν τόπω και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν εις αυτούς».

 

Ξέρουμε ότι όλοι βρισκόμαστε στην σκιά του θανάτου και, πολλές φορές, βλέπουμε τους ανθρώπους να αδιαφορούν τόσο πολύ και να κάνουν όνειρα, σχέδια κ.λπ. ενώ ο Κύριος είπε ότι ο δικός σας καιρός είναι πάντοτε έτοιμος (Ιωάννης 7:6). Ο άνθρωπος που δεν φροντίζει να αναγεννηθεί, που δεν φροντίζει να αναπτύξει την σοφία του Θεού στην ζωή του, που δεν μεριμνά να σπουδάζει τον Λόγο του Θεού σε καθημερινή βάση, δεν μπορεί να έχει μέλλον. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και αυτό το βλέπουμε καθημερινά, μικρά παιδιά και μεγάλοι, έξαφνα, χάνουν την ζωή τους. Αυτή η σκιά του θανάτου, λοιπόν, είναι που μάς εμποδίζει να αλλάξουμε τρόπο ζωής και σκέψης και να ενωθούμε με τον Θεό και αυτή η σκιά πρέπει να φύγει. Όσο κι αν αδιαφορούμε εμείς, γιατί νιώθουμε καλά σήμερα, ή γιατί κάτι συνέβη και έχουμε χαρά, ή γιατί είμαστε νέοι, αυτή παραμένει εκεί και επιμένει και θέλει «ντε και καλά» να μάς οδηγήσει στον θάνατο.   

Η σκιά, λοιπόν, του θανάτου από παιδικής ηλικίας είναι δίπλα μας, όμως, ο Χριστός με το άψογο παράδειγμά του την εξαφανίζει σήμερα από την ζωή μας. Όλοι μας μπορούμε, με την εφαρμογή των εντολών του και την υπακοή εις Αυτόν, να διώξουμε την σκιά του θανάτου άπαξ διά παντός από την ζωή μας. Αξίζει να αφιερώσουμε αυτήν την μικρή ζωή που έχουμε ώστε να την πάρουμε μεγάλη και παντοτινή, αιώνια ζωή.

Η σκιά του θανάτου εξαφανίζεται πρώτον, με το μήνυμα της ζωής, την πίστη πάνω στην ιδέα της ζωής. Η πίστη παίζει καθοριστικό ρόλο και είναι βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων. Διά πίστεως ξέρουμε ότι ευλογήθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Αυτό το μήνυμα της ζωής όλοι εμείς σήμερα το έχουμε αποδεχθεί, όχι γιατί είμαστε εξυπνότεροι από κάποιους άλλους, απλώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, και ο Θεός το ενέπνευσε στην καρδιά πολλών ανθρώπων ώστε ο καθένας να το εργάζεται με τον δικό του τρόπο. Όλοι, και οι επιστήμονες και οι πνευματικοί, καταλήγουν στο ότι ο άνθρωπος πρέπει να έχει ειρήνη, χαρά και είπαμε ότι η αληθινή χαρά δεν δημιουργείται από τον κόσμο, αλλά όταν υπάρχει το πνεύμα του Θεού, η παρουσία του Θεού, αυτή είναι ισχυρό κίνητρο να μεταστοιχειώσει το σώμα ολόκληρο. Θα χρειαστεί, όμως, στην αρχή αγώνας γιατί είμαστε κακομαθημένοι, ερχόμαστε από τον κόσμο και εκδηλώνουμε πολλές μικρότητες όπως ζήλιες, ψέματα, εγωισμούς και δεν είναι εύκολο από την μια μέρα στην άλλη ο άνθρωπος να αρχίσει να λέει αλήθεια, να υπηρετεί την ζωή, να μοιράζεται, κ.λπ.. Όταν, όμως, υπάρχει καλή προαίρεση βλέπει την αξία αυτών των ιδιοτήτων. Εξάλλου, ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί μας είναι σαν ένας τοίχος, ό,τι πετάξεις σ’ αυτόν, ό,τι δώσεις δηλαδή, αυτό θα γυρίσει πάλι σε εσένα. Ας μάθουμε, λοιπόν, να δίνουμε αγάπη, στα μέτρα που μπορούμε, την κάθε χρονική περίοδο, ώστε να μην δημιουργηθεί ασφυξία πνευματική στην ζωή μας, μέχρι να έρθει η μέρα που θα δίνουμε αγάπη χωρίς μέτρο.

Ξέρουμε ότι όλοι αυτοί οι αιώνες που παρήλθαν, λόγω της ημιμάθειας και της άγνοιας του ανθρώπου, καθόρισαν την αμαρτία στην ζωή μας. Αυτή η αμαρτία μάς έφερε τον θάνατο, μάς έβγαλε από την ζωή, τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος (Ρωμαίους 6:23). Η αμαρτία προήλθε από τον νόμο. Σήμερα, όλοι εμείς, ζούμε την Χάρη. Ναι μεν, θα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος, αλλά η Χάρη είναι πιο σημαντική. Γι’ αυτό, λοιπόν, θα ζούμε με την Χάρη, δεν θα δημιουργούμε αυστηρή συνείδηση και τίποτα αυστηρό δεν θα έχουμε πάνω μας, τα πάντα θα τα αντιμετωπίζουμε με χαρά και με Χάρη, αφού ο Θεός μάς ελέησε, και όπως ελέησε εμάς, έτσι και εμείς θα ελεούμε και θα αγκαλιάζουμε τους γύρω μας, (γι’ αυτό είπα παραπάνω ότι ο Θεός μάς άνοιξε μια πόρτα ζωής, αλλά ο όρος είναι να ανοίξουμε και εμείς την πόρτα μας στον αδελφό μας).

Ο πιο σύντομος τρόπος, αν θέλουμε να κερδίσουμε την ζωή, είναι να εισέλθουμε στο αγιαστήριο και να σπουδάσουμε την δική Του σοφία μέχρι αυτή η σοφία —θα επιμείνουμε— να ζήσει μέσα μας. Όπως μιλάμε την ελληνική γλώσσα και για εμάς είναι φυσικό αυτό, γιατί γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, έτσι θα πρέπει να μάθουμε και την γλώσσα του Θεού, η οποία είναι παγκόσμια γλώσσα, είναι η γλώσσα της αγάπης, είναι η γλώσσα της ειρήνης. Αυτά τα στοιχεία, αυτές τις ιδιότητες, όταν ένας άνθρωπος τις έχει μέσα του λάμπει και τις διαχέει και γύρω του, είναι σαν τον ήλιο, οι ακτίνες του δεν ζεσταίνουν μόνο τον ίδιο, αλλά αγκαλιάζουν και πολλούς άλλους. Αφού, λοιπόν, ο Θεός μάς άνοιξε αυτήν την θύρα θα μπορέσουμε και εμείς με τον σχετικό αγώνα, με υπομονή και επιμονή —είναι γραφικό, εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών (Λουκάς 21:19), καθώς, υπομονής γαρ έχετε χρείαν (Εβραίους 10:36)— να τα καταφέρουμε.

 

~ Υπάρχει μια άλλη ρήση μέσα στον Λόγο του Θεού που έχει ως εξής: «Οι δε αφήσαντες ευθύς το πλοίον και τον πατέρα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν».

 

Μεγάλο πράγμα, σε κλάσματα δευτερολέπτου να αφήσεις τον πατέρα σου και την περιουσία σου —το πλοίο ήταν η περιουσία τους— και να ακολουθήσεις! Φανταστείτε, τώρα, την προσωπικότητα του Χριστού, το κάλλος του, αυτό που εξέπεμπε, αυτό που έβγαινε από αυτόν τον άνθρωπο! Χωρίς κουβέντα, να τον ακολουθήσουν; Και εμείς πολλές φορές κηρύττουμε, κηρύττουμε, από το πρωί μέχρι το βράδυ και κανείς δεν μάς ακολουθεί, δεν θέλει να μάς ακούσει. Άλλο είναι να πηγάζει από τον εσωτερικό μας κόσμο η αλήθεια, η σοφία, η αγάπη και άλλο αυτή να είναι σκηνοθετημένη, ή να μιλάς γι’ αυτή σαν να παίζεις θέατρο, σαν να είναι μια θεατρική παράσταση. Άλλο είναι, λοιπόν, να είναι πηγαίο κάτι. Αυτό φαίνεται και ο άνθρωπος το ακολουθεί πιο εύκολα. Γι’ αυτό και εμείς, μέσα σ’ αυτό το έργο που κάνουμε, δεν βγήκαμε ακόμα να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο, γιατί πήραμε αυτήν την εντολή από τον Θεό, να δημιουργήσουμε τον νου του Χριστού ούτως ώστε ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας να είναι εκ του φυσικού μας, να μην είναι μέσα από προσπάθεια, δηλαδή, πραγματικά, να είμαστε αγάπη, να είμαστε αλήθεια, να υπάρχουν στοιχεία Θεού μέσα μας.

Όταν, λοιπόν, αδέλφια μου βασιλέψει η πνευματική ωριμότητα μέσα μας, το παρουσιαστικό μας και μόνο θα εμπνέει εμπιστοσύνη στο να μάς ακολουθήσουν όλοι οι άνθρωποι, διότι τα έργα μας και τα λόγια μας θα κάνουν τους συνανθρώπους μας να αναγνωρίσουν ότι μέσα μας βασιλεύει ο Θεός. Όταν δεν ζήσει ο Χριστός μέσα μας, κανείς δεν θα ακολουθήσει τον Χριστό συνειδητά, αλλά ούτε και όσους τον κηρύττουν. Ο Απ. Πέτρος, αν ενθυμείστε στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ότι με ένα κήρυγμά του έκανε να μετανοήσουν και να βαπτιστούν 3.000 άνθρωποι μέσα σε μια μέρα, και εμείς πολλές φορές χρειάζεται να κάνουμε 3.000 και 10.000 κηρύγματα για να μετανοήσει ένας —το αντίθετο— και ο λόγος, γιατί δεν το εκπέμπουμε. Χρειάζεται, λοιπόν, να το δούμε σοβαρά, να μην προτρέχουμε. Άλλο είναι να συστήνει ο καθένας τον εαυτό του και άλλο είναι να τον συστήνει ο Θεός.

Αδέλφια μου, απεδείχθη ότι το Ευαγγέλιο της βασιλείας, όταν κηρύττεται με την ζωή μας, θεραπεύει την ψυχή και το σώμα μας, θεραπεύει όλους τους ανθρώπους γύρω μας, απ’ όποιο πρόβλημα κι αν έχει ο καθένας. Σήμερα, πολλοί άνθρωποι καθορίζουν διάφορους τρόπους θεραπείας. Όλα καλά είναι. Όμως, ο καλύτερος τρόπος είναι ο κάθε άνθρωπος να εισέλθει στην σιωπή, να εισέλθει στο αγιαστήριο, να πάρει την σοφία του Θεού, τον Λόγο του Θεού, μια υγιαίνουσα διδασκαλία και να «βομβαρδίσει» με αυτή τον εαυτό του, το είναι του ολόκληρο, και να είναι σίγουρος ότι όποιο πρόβλημα κι αν έχει, (ψυχικό, ψυχολογικό ή οτιδήποτε άλλο) θα φύγει, αφού θα θεραπευτεί ο νους. Το ρήμα του Θεού έχει αυτή την ιδιότητα, να θεραπεύει, διότι είναι ζωοποιό. Δεν ξανακούστηκε, σ’ όλη την παγκόσμια ιστορία, από κανέναν άλλον αυτό, μόνο ο Χριστός το είπε. Το πνεύμα εστι το ζωοποιούν, η σαρξ ουκ ωφελεί ουδέν· τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα εστι και ζωή έστιν (Ιωάννης 6:63). Το ρήμα του Θεού έχει ενέργεια, μεγάλη ενέργεια και όλοι μας, λίγο ή πολύ, μέσα από αυτή την προσπάθεια το έχουμε αισθανθεί κάποιες φορές.

Χρειάζεται προσπάθεια, προσοχή και ενδιαφέρον πνευματικό πάνω στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Δεν πρέπει να υποτιμάμε την θυσία του Κυρίου. Το Ευαγγέλιο του Χριστού έχει γραφτεί με το αίμα Του. Εκεί μιλάει ο ίδιος ο Πατέρας. Ο Χριστός είπε, διότι εγώ απ' εμαυτού δεν ελάλησα, αλλ' ο πέμψας με Πατήρ αυτός μοι έδωκεν εντολήν τι να είπω και τι να λαλήσω· ……… Όσα λοιπόν λαλώ εγώ, καθώς μοι είπεν ο Πατήρ, ούτω λαλώ (Ιωάννης 12:49–50). Επομένως, τον Πατέρα ακούμε, και πρέπει την σοφία την δική Του να την έχουμε στον νου μας. Μάλιστα, το Ευαγγέλιο της βασιλείας έχει την εξουσία να γκρεμίσει το μεσότοιχο της όποιας έχθρας έχει αναπτυχθεί με τον Θεό, με τον Διάβολο, μεταξύ μας, με τον εαυτό μας, και έχει την δύναμη να μάς επαναφέρει στην ενότητα, στην ειρήνη, στην χαρά και με τον εαυτό μας, και μεταξύ μας, και με τους εχθρούς μας, και με τον Θεό, και με όλη τη Δημιουργία.

Είναι μεγάλο πράγμα κάθε μέρα ο άνθρωπος να απολαμβάνει την ζωή, να χαίρεται την ζωή, να ζει την ζωή! Αλλά πώς θα μπορέσει να την ζήσει; Απεδείχθη ότι μόνο με το πνεύμα του Θεού, με την παρουσία του Θεού μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ζωή που να έχει ενδιαφέρον, η οποία ζωή καταλήγει να γίνεται άφθαρτη, αφού αυξάνεται το πνεύμα. Μπορεί ο εξωτερικός άνθρωπος να φθείρεται, ο εσωτερικός, όμως, όταν ανανεούται καθ’ εκάστην ημέραν, έρχεται η στιγμή που ο εγκέφαλος κάνει το «κλικ» και αρχίζει να δουλεύει και να παράγει τη ζωή. Η ζωή, το δέντρο της ζωής είναι μέσα μας, η πίστη είναι αυτή που το αλλάζει. Αν έχουμε πίστη στην ζωή και κάνουμε τις σχετικές έρευνες που μάς αυξάνουν την πίστη αυτή —γιατί η πίστη δεν είναι χάπι να το πιεις, αλλά ο άνθρωπος την καλλιεργεί, είναι σαν ένα δέντρο που το ποτίζεις, το σκαλίζεις κ.λπ. και γίνεται πολύ μεγάλο και μετά βλέπεις να σκιάζει τον χώρο που βρίσκεται και το απολαμβάνεις— η ζωή μας μπορεί να γίνει άφθαρτη. Άρα, λοιπόν, πρώτη μέριμνά μας είναι να αυξηθεί το δέντρο της ζωής δια της πίστεως, μέσα από τον αγιασμό, τον καθαρισμό και μέσα από την σοφία του Θεού.   

~ Ακόμη, μέσα στον Λόγο του Θεού διαβάζουμε:

«και ηκολούθησαν αυτόν όχλοι πολλοί».

Ξέρουμε ότι χιλιάδες άνθρωποι πήγαιναν κοντά στον Χριστό αυτά τα τρία  χρόνια που κήρυττε. Μάλιστα σε μια συγκέντρωση αναφέρεται ότι ήταν 5.000 άνδρες εκτός από τα γυναικόπαιδα! Κατά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα τον υποδέχτηκαν σαν βασιλιά και όλοι φώναζαν το «Ωσαννά», σίγουρα δεν ήταν συνειδητό, όμως οι άνθρωποι τον αγάπησαν, άλλο που μετά επηρεάστηκαν, γιατί ο όχλος έχει αυτήν την ιδιότητα, παρουσιάζει πνευματική αστάθεια, δεν μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Χρειάζεται πολλή δουλειά και φροντίδα μέχρι να αναγεννηθεί, αν δεν αναγεννηθεί, κινδυνεύεις από αυτόν. Ας ενθυμηθούμε, επομένως, πώς εφέρθηκαν στον Κύριο. Την μια μέρα έλεγαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» και την άλλη μέρα έλεγαν «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν». Η ημιμάθεια, λοιπόν, η οποία διακατέχει τον λαό είναι χειρότερη της αμάθειας.

Και βλέπουμε ότι μέχρι σήμερα οι άνθρωποι δεν συζητούν για τον Θεό, ποτέ δεν καλούν τον Θεό στις συνεδριάσεις τους ώστε να βάλουν την αγάπη και να λυθούν όλα τα προβλήματα, αλλά πάντα βάζουν την λογική την δική τους η οποία έρχεται μέσα από τα συμφέροντα. Γι’ αυτό βλέπουμε πάντα να υπάρχουν αντιπαλότητες. Πυρίκαυστα ζουν οι άνθρωποι, οι λαοί, τα έθνη και είναι έτοιμα, ανά πάσα στιγμή, να καταστρέψουν τον κόσμο ολόκληρο, αν φυσικά δεν υπήρχε στην Γη ο κωλύων, το Πνεύμα το Άγιο, να μεριμνά για να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της βασιλείας.

Εμείς, όμως, θα κάνουμε τον αγώνα μας. Μπορεί το κακό να κάνει και αυτό την δουλειά του, μπορεί ο όχλος να υπάρχει, η ημιμάθεια να υπάρχει, αλλά υπάρχει και ο λαός του Θεού. Πρώτο σε πωλήσεις παγκοσμίως έρχεται το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι το πλήρωμα του χρόνου ήρθε, ο κόσμος αλλάζει, και εκατομμύρια άνθρωποι, με πολλούς τρόπους, σπουδάζουν την σοφία του Θεού. Ο Θεός μιλάει ποικιλοτρόπως. Στον επιστήμονα μιλάει μέσα από την επιστήμη του (Ιατρική, Βιολογία, κ.λπ.), στον γεωργό μιλάει μέσα από τον σπόρο του, στον άνθρωπο που ασχολείται με τον Λόγο του Θεού μιλάει μέσα από την Καινή Διαθήκη. Όποιος έχει καλή προαίρεση, σπουδάζει, εξελίσσεται και έρχεται πιο κοντά στον Θεό.       

Χρειάζεται, λοιπόν, να διακρίνουμε ποιος είναι ο όχλος γύρω μας και να προσέχουμε από αυτόν. Και να διακρίνουμε και ποιος είναι ο αδελφός που αγαπά τον Θεό ώστε να συνεργαζόμαστε πνευματικά με σκοπό την σωτηρία ψυχής και σώματος.

~ Πάμε σε μια άλλη ρήση που υπάρχει μέσα στον Λόγο του Θεού. Έχουμε ακούσει: «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών».

Πτωχός στο πνεύμα, για μένα, δεν είναι μόνο αυτός που δεν γνωρίζει γράμματα ή δεν έχει αναπτύξει κάποια επιστήμη, ούτε αυτός που έχει κάποιο πρόβλημα - που πάσχει εγκεφαλικά, ώστε να μην μπορεί να σπουδάσει διάφορες τέχνες, επιστήμες κ.λπ., αλλά είναι αυτός που γνωρίζει πολλά, πέτυχε σε πολλά και αισθάνεται ένα τίποτα μπροστά στην πολυποίκιλη σοφία του Θεού.

Η σοφία του Θεού είναι ο πάρεδρος του Θεού και θα πρέπει να γίνει και δικός μας πάρεδρος, γιατί όταν έχεις την σοφία του Θεού συντροφιά τότε βαδίζεις με ασφάλεια. Θα πρέπει να εννοήσουμε ότι η σοφία των ανθρώπων είναι μια χούφτα άμμου έμπροσθεν της πολυποίκιλης σοφίας του Θεού, γιατί οι άνθρωποι π.χ. για να καθορίσουν μια θεραπεία στο σώμα τους χρειάζεται να μπουν σε διάφορες διαδικασίες, ενέργειες κ.λπ., ο Χριστός, όμως, με ένα του λόγο έφερνε αποκατάσταση. Έκτεινον την χείρα σου. Κοράσιον, σοι λέγω, σηκώθητι. Λάζαρε, δεύρω έξω. Άλλη σοφία αυτή! Με την οποία σοφία, μάς παροτρύνει ο ίδιος ο Κύριος ότι δυνάμεθα να λειτουργήσουμε και εμείς, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει Ιωάννης 14:12). Έχουμε, λοιπόν, πολλά να μάθουμε, να μην κάνουμε τους ξερόλες.

Ακόμη, πτωχό στο πνεύμα δεν εννοεί τον πτωχό ως προς τα υλικά αγαθά, αλλά εννοεί αυτόν που οικειοποιείται όλες τις αρετές, οι οποίες γι’ αυτόν θεωρούνται ότι τα διαταχθέντα πράττει. Μάλιστα οι όποιες αρετές πάντα ελάχιστες φαίνονται στον ταπεινό, φυσική συνέπεια, συνέχεια, να θέλει να αυξάνονται.

Η σοφία του Θεού, σήμερα, είναι παντού γύρω μας και βρίσκεται και μέσα στον Λόγο του Θεού. Μάλιστα, στον κόσμο εκδηλώνεται με πολυποίκιλες επιστήμες οι οποίες όλες, όταν τις αναπτύξουμε, μάς οδηγούν στην θέωση. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι τα ξέρουμε όλα. Ο Θεός, ξαναλέω, δουλεύει ποικιλοτρόπως. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι με τον τάδε τρόπο, ή τον άλλον, θα θεραπευτούν. Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι, απλώς, όταν ο άνθρωπος ζητάει την θεραπεία, αυτή η ίδια η ζήτηση που έχει είναι το κίνητρο, οτιδήποτε και να κάνει δηλαδή, αν ο άνθρωπος θελήσει να ζήσει, το πιο απλό πράγμα, αυτό μπορεί να τον επαναφέρει στην ζωή. Απλώς οι άνθρωποι αρρωσταίνουν γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι ζουν, δεν καταλαβαίνουν την αξία της υγείας και της ζωής που έχουν, και έρχεται συνειδητοποίηση μέσα από κάποιο πρόβλημα, παραχώρηση Θεού, η σοφία του Θεού το παραχωρεί, γιατί θέλει αυτόν τον άνθρωπο να τον ζωοποιήσει, να τον εξελίξει, να τον κάνει σκεύος εκλογής. Η ασθένεια δημιουργεί επίγνωση και εκτίμηση του δώρου της υγείας και της ζωής! Έτσι γίνονται τα σκεύη εκλογής, περνάνε από πολλά, και στο τέλος αποκτούν ωριμότητα πνευματική και υγεία, στην ψυχή και στο σώμα.

~ Έχουμε ακούσει μια άλλη ρήση μέσα από τον Λόγο του Θεού: «μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται».

Δεν εννοεί όποιον έχει χάσει ένα κοντινό του πρόσωπο και πενθεί, αλλά εννοεί αυτόν που γνώρισε τον εαυτό του, είδε τα λάθη του και σήμερα, σπουδάζοντας τον Λόγο του Θεού, πενθεί. Αυτός σύντομα θα παρηγορηθεί διότι είναι ταπεινός και ευάρεστος στον Θεό. Αυτός θα ακούσει τον Θεό σύντομα ο οποίος θα τον παρηγορήσει, ενισχύσει, εξελίξει.

Όσοι γνώρισαν τον Θεό γνώρισαν τον εαυτό τους, φυσική συνέπεια, καθ’ ημέραν να αναβαθμίζουν αυτόν πνευματικά με την αναγέννηση και την σοφία που τους χορηγεί το Ευαγγέλιο του Χριστού, αλλά και το Πνεύμα το Άγιο, αφού αυτά τα δυο τους οδηγούν στην μετάνοια. Τον Θεό δεν το θέλουμε στην ζωή μας για να μάς παινεύει, αλλά για να μάς βοηθήσει να βρούμε τις μικρότητες, τα λάθη, την ημιμάθεια, την άγνοια ώστε αυτά να εκλείψουν και να εμπλουτίσουμε το είναι μας με την δική του σοφία.

Στο τέλος, ξέρουμε ότι θα φύγει το πένθος και θα έρθει η χαρά, η ανεκλάλητη χαρά. Έτσι λέγεται η χαρά του Θεού, ανεκλάλητη, γιατί πηγάζει μέσα από τον άνθρωπο. Δεν ξέρω αν ωφελεί τόσο πολύ τον άνθρωπο ό,τι καλό έρχεται έξω απ’ αυτόν. Αποδίδει όμως πολλούς καρπούς σ’ αυτόν ό,τι καλό γίνεται μέσα του. Και το καλό και το κακό, πολλές φορές, μέσα από τον άνθρωπο βγαίνουν, γι’ αυτό, εμείς όλοι, θα πρέπει να γίνουμε αυτάγαθοι, πηγή αγαθότητας, και ο μόνος τρόπος είναι να συναναστρεφόμαστε με τον Λόγο του Θεού, με την σοφία του Θεού.

Ο Κύριος δεν είναι πεθαμένος, αναστήθηκε. Ο Κύριος είναι δίπλα μας, δεν είναι στον ουρανό όπως λένε πολλοί ότι πήγε στον ουρανό μετά την Ανάληψή του. Η Γη δεν στηρίζεται πουθενά, ουράνιο σώμα είναι. Ο Χριστός είπε, έτι ολίγον και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει, σεις όμως με βλέπετε, διότι εγώ ζω και σεις θέλετε ζη (Ιωάννης 14:19). Χρειάζεται, όμως, να φτάσουμε στο δικό του πνευματικό επίπεδο, γιατί διαφορετικά, δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό καθώς είναι, θα φτιάχνουμε Θεό στα δικά μας μέτρα. Πρέπει, λοιπόν, για  να γνωρίσουμε τον Θεό να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την άγνοια που έχουν καθορίσει μέσα μας τα συμφέροντα, οι πονηρίες, ο Διάβολος γενικότερα.

~ Έχουμε ακούσει το «μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται».

Γιατί αυτοί θα χορτάσουν; Πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη είναι αυτοί που ερευνούν Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Αυτοί που πεινούν και διψούν την δικαιοσύνη θα τα ψάξουν όλα, όχι μόνο τον Λόγο του Θεού, αλλά και ό,τι υπάρχει σήμερα, αφού ο κόσμος μας έχει εξελιχθεί και σήμερα ζούμε ένα μεγαλείο αποκαλύψεων. Το Πνεύμα το Άγιο εκχέεται παντού και όλοι οι άνθρωποι μιλούν για την αποκωδικοποίηση του DNA, για την λογική του ανθρώπου, τον εγκέφαλο του ανθρώπου, για το σώμα του. Ξέρουμε ότι το σώμα μας δεν είναι να το περιφρονούμε. Το σώμα μας είναι ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος. Πεινάει και διψάει και θέλει να χορτάσει, και δεν μπορεί να χορτάσει αν ο εγκέφαλός δεν χορτάσει, γιατί ο εγκέφαλος είναι αυτός που καθορίζει τα πάντα στο σώμα, το πόσο θα ζήσει, το πώς θα ανταποκρίνεται κάθε στιγμή, αυτός καθορίζει τα πάντα.

Χρειάζεται, εμείς που πεινάμε και διψάμε η σοφία του Θεού να μεγαλώσει, να αυξηθεί μέσα μας, συνάμα, να γίνουμε και δίκαιοι. Δίκαιος ανήρ είναι ο ελεών όλη την ημέρα. Ο Πέτρος μια φορά ρώτησε τον Κύριο, Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Και ο Κύριος του απάντησε, Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ' έως εβδομηκοντάκις επτά (Ματθαίος 18:21-22). Η δικαιοσύνη έχει και μια άλλη ιδιότητα. Η δικαιοσύνη των ανθρώπων απαιτεί, του Θεού προσφέρει.

Άρα, λοιπόν, αυτοί που πεινάνε και διψάνε θα βρούνε όλες τις πηγές του Σωτηρίου και δεν θα συμβιβαστούν με το λίγο αλλά με το πολύ, με το ολόκληρο, δεν θα θελήσουν λίγο Θεό. Εκτός κι αν ο άνθρωπος είναι υποκριτής και κάνει ό,τι κάνει για το θεαθήναι. Ο Κύριος όταν ήρθε στην Γη δεν «τα έβαλε» ούτε με τους αμαρτωλούς, ούτε με τους ημιμαθείς, ούτε με αυτούς που είχαν άγνοια. «Τα έβαλε» με τους υποκριτές. Και αυτό είναι που πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, να γίνουμε όσο γίνεται πιο αληθινοί, με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Στην υποκρισία αντιτάσσεται ο ίδιος ο Θεός.

~ Έχουμε διαβάσει μια άλλη ρήση μέσα στον Λόγο του Θεού που λέει: «μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται».

Με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε (Ματθαίος 7:2). Ό,τι θέλεις να σου κάνουν, κάνε και εσύ στους άλλους: Και καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς (Λουκάς 6:31).

Ελεήμονες είναι αυτοί που δεν ενοχλούνται από τα λάθη των άλλων, αλλά κατανοούν εις το απόλυτο την συμπεριφορά τους, δείχνοντας αγάπη ανυπόκριτη, κατανόηση και ενδιαφέρον για την πνευματική και υλική πρόοδο των συνανθρώπων τους. Να μην μάς ξεγελάει η ηλικία ενός ανθρώπου. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα χρονών, όμως, το μυαλό του να δουλεύει σαν δέκα, δεκαπέντε χρονών. Δεν θα βλέπουμε στους ανθρώπους τα άσπρα μαλλιά, αλλά το πνευματικό τους επίπεδο, και αν έχουμε πνεύμα Θεού, θα σκύβουμε - θα πηγαίνουμε δίπλα τους ώστε να τους βοηθήσουμε να έρθουν στο δικό μας επίπεδο, αν εμείς έχουμε, ώστε όλοι μαζί χέρι – χέρι να ταξιδέψουμε για να φτάσουμε στο επίπεδο του Θεού, ο οποίος τα πάντα ανέχεται και μάς δέχεται όπως είμαστε. Όποιος μετρά στην ζωή του τα πάντα, όπως:

Πόσο διάβασε. Δεν έχει δηλαδή λαχτάρα να διαβάσει, μετράει την ώρα.

Πόσα καλά έργα έκανε. Δεν έχει το πνεύμα του Θεού ώστε η φύση του να είναι αυτή, κάθε μέρα να κάνει καλά έργα χωρίς να περιμένει ανταπόδοση, αφού ο ίδιος ο Θεός μάς δίνει το οξυγόνο, το νερό, την τροφή, την ζωή, το σώμα μας, τα πάντα και δεν μάς λέει «αρκετά σάς έδωσα», αλλά συνεχίζει να μάς δίνει, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους (Ματθαίος 5:45).

Πόσα χιλιόμετρα θα ταξιδέψει για να βοηθήσει κάποιον.

Πόσα χρήματα έδωσε, ή πόσα δεν έδωσε.

Πότε θα κοιμηθεί, πότε θα ξυπνήσει. Στερεότυπα πολλά.

Πότε θα πάει ταξίδι. Πρέπει π.χ. να είναι ο καιρός έτσι, και έτσι, και έτσι. Συγκεκριμένα πράγματα.

Πότε θα ανοίξει το σπίτι του και για ποιον λόγο θα το ανοίξει, κ.λπ..

Αυτός δεν ανήκει στους ελεήμονες. Οι άνθρωποι με αυτά τα χαρακτηριστικά —όπως και εμείς, λίγο ή πολύ, έτσι ήμασταν, και έχουμε πολλά από αυτά, και πρέπει να τα βγάλουμε, γιατί όλα αυτά είναι εμπόδιο στο να γίνουμε ελεήμονες— ανήκουν στους έμπορους ψυχών. Οι έμποροι ψυχών δεν έχουν έλεος, σκέφτονται έτσι, «θα κάνω αυτό γιατί αποσκοπώ σε αυτό». Έχουν, δηλαδή, στερεότυπα πολλά οι άνθρωποι που δεν έχουν έλεος, τα οποία τους απαγορεύουν να γίνουν ελεήμονες ώστε να απολαμβάνουν το έλεος του Θεού κάθε στιγμή. Αν θέλουμε να έχουμε το έλεος του Θεού να μάς «καταδιώκει» συνεχώς, να μην μετράμε ό,τι κάνουμε στην ζωή μας, αλλά να ξεχνάμε. Όπως λέει και μια λαϊκή παροιμία: Κάνε το καλό και ρίξ’ το στον γιαλό.  

~ Μια άλλη ρήση μέσα στον Λόγο του Θεού αναφέρει: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται».

Ειρηνοποιοί είναι όλοι αυτοί που ειρηνεύουν με τον Θεό και τους ανθρώπους. Για να το πετύχει, όμως, αυτό ο άνθρωπος, χρειάζεται να σπουδάσει την σοφία του Θεού, είναι μια τέχνη, μια επιστήμη. Γνωρίζεις τα όριά σου, γνωρίζεις πώς να ειρηνεύεις και με τον εαυτό σου και με τους άλλους. Η ειρήνη είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να έρθει στην ζωή μας. Είναι σαν την Άνοιξη για τον γεωργό. Πρέπει, λοιπόν, να διατηρούμε την ειρήνη κάτω από όλες τις συνθήκες. Οι ειρηνοποιοί γνωρίζουν την αποστολή τους και τον προορισμό τους. Φυσικά, δεν μιλάμε για την ειρήνη του κόσμου που στηρίζεται στα όπλα και στα χρήματα —που αν αυτά απουσιάσουν, η ειρήνη των ανθρώπων θα χαθεί— αλλά μιλάμε για την ειρήνη του Θεού η οποία στηρίζεται στην αγάπη, στην σοφία του Θεού, στο μέγα έλεός Του.

Για να δούμε, πολλές φορές, αν έχουμε ειρήνη ο Θεός παραχωρεί – επιτρέπει διωγμό, κατηγορώ στην ζωή μας, και μάλιστα και από τα οικεία πρόσωπα. Ο άνθρωπος, λοιπόν, ο ειρηνοποιός καταφέρνει να ειρηνεύει και τους άλλους και να μην τον πειράζουν οι διωγμοί, ή τα σκάνδαλα, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Είναι μεγάλο πράγμα να διατηρείς την ειρήνη! Φανταστείτε, ο Κύριος, μπροστά στον Πιλάτο, ούτε δικηγόρους φώναξε, ούτε τίποτα, ός λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως (Πέτρου Α΄ 2:23).

Μια φορά είχα πει ένα παράδειγμα. Εμείς οι μεγάλοι, αν έχουμε ένα μικρό παιδί στην ζωή μας, μπορούμε όποια ώρα θέλουμε να το κάνουμε να γελάσει ή να κλάψει. Αν, τώρα, και εμάς, κάποιος μάς κάνει μια να γελάμε και μια να κλαίμε, μια να πονάμε, να στενοχωριόμαστε και μια, πάλι, να γελάμε, αυτό δείχνει ότι το πνευματικό μας επίπεδο είναι μικρού παιδιού. Θα πρέπει, λοιπόν, να μεγαλώσει το πνευματικό μας επίπεδο ώστε κάτω από όλες τις συνθήκες να διατηρούμε την ειρήνη, να είμεθα ειρηνοποιοί.

Η ειρήνη φεύγει από τον θρόνο του Θεού, έρχεται στον άνθρωπο που την διεργάζεται, που την πιστεύει, που την ζητάει, που την θέλει, από τον άνθρωπο αυτόν μεταβιβάζεται στον συνάνθρωπο, στην Δημιουργία, παντού εξαπλώνεται η ειρήνη και φτάνει – επιστρέφει, πάλι, στον θρόνο του Θεού. Όπου υπάρχουν άνθρωποι του Θεού εκεί υπάρχει και ειρήνη, υπάρχει και ζωή.

~ Έχουμε ακούσει μια άλλη ρήση μέσα από τον Λόγο του Θεού: «πορευθέντες ούν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Το πορευθέντες πρέπει να γνωρίζουμε ότι δημιουργεί πνευματική διαπαιδαγώγηση στον άνθρωπο που πορεύεται στα έθνη με στόχο και σκοπό να κηρύξει το θέλημα του Θεού. Η διαπαιδαγώγηση συντελείται διά των ανθρώπων που έρχονται στην ζωή του, αφού κηρύττει το Ευαγγέλιο της βασιλείας, (δι’ αυτών, δηλαδή, που τους φανερώνει τις ευαγγελικές αλήθειες). Με την τριβή που έχει με τους ανθρώπους αυτούς, αφού δεν είναι καθαροί, ο άνθρωπος που θα αντέξει την διαπαιδαγώγηση αυτή, εξασφαλίζει αγιασμό. Είναι γραφικό, και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν (Ιωάννης 17:19). Το είπε ο ίδιος ο Χριστός. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει κάπου, επιάσθης διά των λόγων του στόματός σου, και τώρα πρέπει να εφαρμόσεις αυτά που λες.  

Ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές του ώστε οι μαθητές του να κάνουν το πορευθέντες και ο λόγος, για να συντελεστεί η εξάπλωση. Σήμερα η εξάπλωση έχει ολοκληρωθεί, αφού ο Χριστιανισμός έχει εξαπλωθεί παντού, σε όλον τον κόσμο. Σήμερα, ο Πατέρας Θεός ζητά από όλους εμάς που δεχτήκαμε τον Χριστό, την αφιέρωση. Ο τρόπος καθορίστηκε υπό του Θεού και είναι να εισέλθουμε όλοι οι Χριστιανοί στο προσωπικό μας αγιαστήριο ώστε να δημιουργήσουμε τον νου του Χριστού. Και ο λόγος, για να περάσουμε από τα λόγια στα έργα, ώστε να έρθει πάλι στον κόσμο ο άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα έχει πολλούς καρπούς, σημεία, ιδιότητες, αλλά θα έχει και άφθαρτη ζωή. Δεν μπορούμε να κηρύττουμε τον Χριστό και να έχουμε προβλήματα. Θα πρέπει πρώτα να έχει ζωοποιήσει την δική μας ζωή, για να μπορέσουμε να μεταλαμπαδεύσουμε στην συνέχεια αυτήν την ζωή με ασφάλεια και στους άλλους ανθρώπους. Δεν μπορούμε να πούμε στους άλλους να ακολουθήσουν έναν δρόμο που εμείς οι ίδιοι δεν τον έχουμε υπηρετήσει, δεν τον έχουμε αγαπήσει. Δεν μπορούμε να πούμε στους άλλους να αγαπούν ενώ εμείς δεν αγαπάμε, να έχουν υγεία ενώ εμείς δεν έχουμε, να έχουν ειρήνη ενώ εμείς δεν έχουμε. Στο αγιαστήριο, όμως, μπορούμε να τα αποκτήσουμε, να τα έχουμε. Δεν ξέρω πόσα χρόνια χρειάζεται ο καθένας, αλλά αξίζει τον κόπο, γιατί αυτό που θα πάρει θα είναι πολύ μεγάλο, θα επενδύσει στην ίδια την ζωή! Και δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από την ζωή, να την ανταλλάξεις, ειδικά όταν αυτή η ζωή είναι με τον Θεό.

Εύχομαι όλοι μας να συλλάβουμε την νέα εντολή η οποία εξαγγέλλεται σήμερα υπό της Φωνής Θεού και να μπούμε στην σοφία του Θεού ώστε να σπουδάσουμε υιοί και θυγατέρες. Ήρθε η ώρα να γίνουμε φως, να γίνουμε το φως του κόσμου. Ξέρουμε ότι ο Χριστός είναι το φως του κόσμου. Όμως ο Χριστός δεν μπορεί να ξανάρθει στην Γη αν δεν υπάρξει ο λαός του Θεού. Εμείς καλεστήκαμε να είμαστε ο λαός του Θεού, ας το πιστέψουμε. Ο Θεός για να ιδρύσει την βασιλεία του δεν χρειάζεται πολλούς, και ένας άνθρωπος, αν είναι του Θεού, είναι κίνητρο ισχυρό να αλλάξει τον κόσμο ολόκληρο. Το έχω ξαναπεί, ο ιερός Χρυσόστομος έλεγε, αρκεί εις άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον, (χώρα, έθνος ολόκληρο, λέω εγώ). Όταν ο Χριστός μπει μέσα μας, όλοι μας μπορούμε να γίνουμε μια πόλις κειμένη επάνω όρους όπου τα έθνη και οι συνάνθρωποί μας θα συρρέουν, όχι σε εμάς, αλλά στον Χριστό, γιατί όλοι από Αυτόν θα αντλούμε δύναμη, όρεξη και διάθεση για ζωή και αναγέννηση.

~ Έχουμε ακούσει μια άλλη ρήση (γραφική) του Κυρίου: Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω, που σημαίνει, να  εφαρμόσω.

Θα πρέπει να εννοήσουμε ότι ο νόμος και οι προφήτες είναι αρκετοί για να μάς βοηθήσουν να φτάσουμε στον θρόνο του Θεού, αρκεί να τους ακούσουμε. Δεν χρειάζεται τώρα, συνέχεια, να φτιάχνουμε καινούργιους προφήτες, καινούργιους απεσταλμένους, καινούργιους ποιμένες και πρόβατα. Αυτά πέρασαν, ήταν για μια άλλη εποχή. Τώρα ήρθε η ώρα όλοι να πάρουμε την θέση που μάς αναλογεί απέναντι στον Θεό. Υιοί και θυγατέρες, παιδιά Θεού είμαστε, και μεταξύ μας ένας τίτλος: Φίλοι. Εξάλλου, ξέρουμε ότι ο Θεός την εκκλησία της Φιλαδέλφειας συστήνει, είναι εκκλησία των εσχάτων χρόνων, μέσα σε αυτήν δεν θα υπάρχουν αρχηγοί, αλλά μόνο φίλοι.

Έτσι, λοιπόν, θα μπορέσουμε να φέρουμε τα λεγόμενά τους στη ζωή μας. Όταν ο Θεός έρθει διά του Λόγου του στην ζωή μας, κατόπιν έρχεται και ο ίδιος. Ο Θεός βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα για να μάς ελκύσει και να μάς αναγεννήσει. Ο ίδιος ο Θεός αναλαμβάνει και καθορίζει το μέλλον μας διά Πνεύματος Αγίου. Ο Χριστός είχε το Πνεύμα χωρίς μέτρο, γι’ αυτό έκανε ό,τι έκανε. Εμείς το έχουμε με μέτρο. Όσο, όμως, αυξάνεται η αλήθεια, ο ζήλος Θεού στην ζωή μας, μπορεί να γίνει και σε εμάς χωρίς μέτρο. Το δώρο που πρέπει όλοι να προσφέρουμε στον Θεό είναι ο αγιασμός. Ούτε ένα αμαρτωλό κουνούπι δεν θα έχει θέση μέσα στην βασιλεία. Οι άγιοι θέλουσι κληρονομήσει το βασίλειον και θέλουσιν συμβασιλεύσει με τους λελυτρωμένους και τον Θεό τον ίδιο.  

Χρειάζεται, λοιπόν, ο αγιασμός του είναι μας, του εσωτερικού μας κόσμου. Ο τρόπος; Με την αφιέρωση. Σήμερα η αφιέρωση είναι διασκέδαση! Όλοι, λίγο πολύ, μέσα στο σπίτι μας έχουμε υπολογιστή, Διαδίκτυο, μπορούμε να ακούμε, μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο μας, να περπατάμε και να ακούμε την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού αφού υπάρχουν τα mp3. Καμιά φορά φαίνεται ότι δεν ακούμε, αλλά να ξέρετε ότι ο εγκέφαλός μας ακούει, βλέπει, σπουδάζει και λειτουργεί διαφορετικά. Εμείς χρειάζεται τον νου μας να τον έχουμε συνδεδεμένο με τον νου του Θεού. Ήρθε σήμερα η ώρα να προσφέρουμε θυσία ζώσα ευάρεστη στον Θεό τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν είναι σωστό να προσφέρουμε θυσία στον Θεό διάφορα δώρα —όπως γίνονταν παλιότερα— τα οποία είναι έξω από μας και μάς απαλλάσσουν από την ευθύνη, δηλαδή πάμε ένα δώρο στον Θεό και λέμε «έκανα την υποχρέωσή μου», όχι.  Το σώμα μας πρέπει να είναι άγιο, αυτή είναι θυσία, αληθινή, ευάρεστη στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συμμετέχουμε στο θέλημα του Θεού, το οποίο σήμερα μάς καλεί να θυσιάσουμε το σώμα ημών ώστε η θυσία μας στον Θεό να γίνει ευάρεστη και αληθινή. Αυτό σημαίνει λογική λατρεία, αυτό μάς καλεί ο Θεός να έχουμε σήμερα.

Ήρθε η ώρα να θυσιάσουμε στο θυσιαστήριο του Χριστού τις επιθυμίες του σώματος ώστε να ζήσουμε τον Χριστό. Ξέρουμε ότι η σάρκα επιθυμεί εναντίον του Πνεύματος (Γαλάτες 5:17). Γι’ αυτό, λοιπόν, εμείς θα φροντίσουμε να υπηρετούμε τα έργα του Θεού, του Πνεύματος. Θα πρέπει αδέλφια μου να θυσιάσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας στο θυσιαστήριο του Χριστού, να θυσιάσουμε τις επιθυμίες μας αφού ο Χριστός πέθανε για όλους εμάς και έγινε λύτρον αντί πολλών. Και μπορούμε, να αφήσουμε εκεί (στο αγιαστήριο) αυτό το ρυπαρό ένδυμα, το οποίο μάς «συντροφεύει» σε όλη μας την ζωή και μάς οδηγεί σε αδιέξοδο, και να πάρουμε την στολή την πρώτη την οποία ο πατέρας έδωσε πάλι στον άσωτο υιό του, μετά την επιστροφή του. Περίμενε, πάντα, ο πατέρας, κοιτώντας στον δρόμο και όταν ο υιός του επέστρεψε, αμέσως του έδωσε την στολή την πρώτη και του φόρεσε το δακτυλίδι το οποίο φανέρωνε ότι ήταν ένας από τους άρχοντες του οίκου. Δεν είναι ο Θεός σαν τους ανθρώπους, να πεισμώνει, να κρατάει μούτρα. Ο Θεός, άμα δει ότι κάνεις ένα βήμα προς αυτόν, αμέσως έρχεται και σε αγκαλιάζει!

Έχουμε διαβάσει μια άλλη ρήση μέσα στον Λόγο του Θεού: «Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως».

 Ο αντίδικος είναι ο έτερος κακός εαυτός μας, ο οποίος εμφανίζεται με την συνείδησή μας, η οποία πρέπει να μάς πληροφορεί ότι τηρούμε τις εντολές του Θεού. Διαφορετικά, τα σκάνδαλα θα πολλαπλασιαστούν μέσα μας. Η συνείδησή μας όταν «μάς βαραίνει», όταν έχουμε ενοχές, όταν «δεν τα έχουμε βρει» με την συνείδησή μας —αφού είναι ο μικρός Θεός— αυτή χωρίς να το καταλαβαίνουμε δουλεύει μέσα μας εις βάρος μας. Θα πρέπει, λοιπόν, η συνείδησή μας να αλλάξει, να έχει το έλεος του Θεού, την αγάπη. Δεν λέω ότι δεν θα κάνουμε λάθη, θα κάνουμε. Εξάλλου, κατ’ εμέ αμαρτία δεν υπάρχει, υπάρχει εμπειρία. Σπουδάζω, μαθαίνω, βλέπω ότι κάτι με νικάει, πέφτω στα γόνατα, υπάρχει η κρυφή προσευχή, ζητώ το έλεος του Θεού, την συγγνώμη των ανθρώπων, σιγά - σιγά δημιουργώ νέο τρόπο ζωής. Άμα δεν το κάνω αυτό τότε τα σκάνδαλα πολλαπλασιάζονται.

Ο σκανδαλισμός οδηγεί ψυχή και σώμα στην απώλεια, γι’ αυτό έρχεται η φθορά. Πολλοί ζουν 80, 90, 100 χρόνια και θεωρείται ότι έχουν μακροημερεύσει. Ο άνθρωπος έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Μέσα στην αιωνιότητα τι είναι τα 100 χρόνια; Είναι σαν να αναβοσβήνεις τον διακόπτη για το φως στο σπίτι σου. Δηλαδή, χάνεται η ζωή χωρίς να το καταλάβεις. Πότε είσαι 10, 20, 50, 100 χρονών και λες «τι έγινε, πότε πέρασαν τα χρόνια;». Ο λόγος που γερνάμε, που φθειρόμαστε, που αρρωσταίνουμε, είναι γιατί δεν σπουδάζουμε, δεν μεριμνούμε να βάλουμε στην ζωή μας τον Θεό. Τώρα ήρθε η ώρα να τον βάλουμε, το πνεύμα το δικό του να βάλουμε στην ζωή μας, με Αυτόν να τα βρούμε και να ξαναφτιάξουμε την σχέση μας μαζί του.

Η ανωτερότητα πνεύματος, όταν υφίσταται στην ζωή μας, μάς εξασφαλίζει το μέγα έλεος. Όταν έχεις αυτό φεύγει η αυστηρή συνείδηση, έχεις έλεος με τον εαυτό σου και με τους αδελφούς. Όταν, λοιπόν,  δίνουμε το έλεος εύκολα, το παίρνουμε και εύκολα και έτσι δεν δημιουργούμε αυστηρή συνείδηση. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τον σκανδαλισμό. Εξάλλου, απαγορεύεται να σκανδαλίζουμε, αλλά και να σκανδαλιζόμαστε. Όταν συμβαίνει αυτό ο Χριστός λείπει από την ζωή μας και η ημιμάθεια είναι αυτή που έχει «υποσιτίσει» την ζωή μας. Ο άνθρωπος δεν υποσιτίζεται μόνο σωματικά, βιολογικά, (του λείπουν δηλαδή κάποιες βιταμίνες, θρεπτικά στοιχεία κ.λπ.), αλλά και πνευματικά. Ο υποσιτισμός του πνεύματος καθορίζει και τον υποσιτισμό του σώματος. Υπάρχουν και υπήρξαν άνθρωποι που δεν είχαν φάει για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά το πνεύμα τούς ζωοποιούσε. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι ένας Προφήτης ήταν στην έρημο και ένας άγγελος του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί και πήρε δύναμη να περπατάει για σαράντα μέρες! Αυτό είναι το μεγαλείο! Να έρθουμε σε επαφή με τον Θεό και μετά όλες οι πηγές του σώματος, όλες αυτές που καθορίζουν την υγεία, γεμίζουν (υπάρχει η ύλη, υπάρχει και η άμορφη ύλη). Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος είπε ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι Θεού (Λουκάς 4:4). Ακόμη γνωρίζουμε ότι ο Κύριος μια μέρα θα καταργήσει την κοιλιά και τα βρώματα. Τα βρώματα τη κοιλία και η κοιλία τοις βρώμασιν· ο δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει (Κορινθίους Α΄ 6:13). Υπάρχουν, λοιπόν, δυο πηγές του Σωτηρίου. Υπάρχει και η υλική τροφή αλλά και το πνεύμα. Θα τρώμε το φαγητό μας, αλλά θα αυξανόμαστε και στο πνεύμα μέχρι το πνεύμα του Θεού να αναλάβει όλον τον εσωτερικό μας κόσμο ώστε να μάς ζωοποιεί.

Το έλεος του Θεού θα μάς «καταδιώκει». Άμα έχουμε αυστηρή συνείδηση τότε δεν θα μπορούμε να έχουμε καλή ζωή, ποιοτική ζωή γιατί στην αυστηρότητα όλα μικραίνουν, όλα στενεύουν, όλα υπολειτουργούν, όλα υποσιτίζονται, ενώ στο έλεος του Θεού η χάρη είναι αυτή η οποία μάς ζωοποιεί.  

~ Ο Κύριος είπε: «Αν σε αγγαρεύση τις μίλιον εν, ύπαγε μετ’ αυτού δύο».

Αυτό είναι στοιχείο ανωτερότητας και ανυπόκριτης αγάπης. Με αυτά τα στοιχεία θα αναγεννήσουμε τους συνανθρώπους μας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το παίζουν Γραφικοί, δηλαδή λένε ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι λέει ο Λόγος του Θεού κατά γράμμα. Άρα, αυτοί που το παίζουν Γραφικοί —αν τηρήσουν την εντολή αυτή κατά γράμμα— πρέπει όποιος τους ζητάει να τον πάνε κάπου να τον πηγαίνουν δυο φορές την απόσταση από εκεί που θέλει να πάει, φυσική συνέπεια να τον ταλαιπωρούν. Δηλαδή, αν σου ζητήσει κάποιος να τον πας στο χωριό του εσύ να τον πας πιο πάνω από το χωριό του, φυσική συνέπεια να μην τον πας ποτέ στο σπίτι του και πρόβλημα να του δημιουργήσεις!

Αυτό το λέω για όσους λένε ότι, τάχα, τηρούν τις εντολές του Θεού κατά γράμμα. Φυσικά, αυτοί το λένε διότι δεν τηρούν τίποτα, απλώς μιλούν γι’ αυτές και θέλουν να τις επιβάλουν στους άλλους ώστε να καυχώνται οι ίδιοι για το πόσους ανθρώπους έχουν στην εξουσία τους. Αν τις τηρούσαν θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι του Θεού σήμερα να είναι φιλάδελφοι. Αν οι άνθρωποι τηρούσαν τις εντολές του Θεού δεν θα υπήρχαν δόγματα, σύνορα, φυλές, έθνη. Αν τηρούνταν οι εντολές του Θεού θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς συμφέροντα, γεμάτος αγάπη, κυρίως στην Ελλάδα και στα Χριστιανικά κράτη θα έπρεπε να βασιλεύει η αγάπη. Αν ήμασταν πραγματικά Χριστιανοί η αγάπη θα έλεγε, ο ένας να στηρίζει τον άλλον —τουλάχιστον στην Ευρώπη που υποτίθεται ότι τα περισσότερα κράτη είναι Χριστιανικά— θα υπήρχε ισοκατανομή στα πάντα, θα ζούσαμε χωρίς συμφέροντα. Άρα, στα λόγια λέμε ότι είμαστε του Θεού, στην πραγματικότητα, απέχουμε! Όπως και ο Κύριος είπε ότι ο υποκριτής καταπίνει την κάμηλο και διυλίζει τον κώνωπα. Και εμείς έχουμε πέσει σε αυτήν την παγίδα και πρέπει να φύγουμε από εκεί, να μπούμε στην ουσία.

Μάλιστα οι άνθρωποι οι οποίοι λένε ότι τηρούν τις εντολές του Θεού πέφτουν συνέχεια στην κρίση, ενώ είναι γραφικό το μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε (Ματθαίος 7:1). Όλοι οι Χριστιανοί κρίνουν ο ένας τον άλλον. Δεν εφαρμόζεται, δηλαδή, αυτή η εντολή του Χριστού. Αν τηρούνταν η εντολή Του θα είχαμε και αγάπη. Αγάπη η οποία τα πάντα ανέχεται, χωρίς όρους.

Όσοι λένε ότι τηρούν - εφαρμόζουν το Ευαγγέλιο του Χριστού θα πρέπει να ξέρουν ότι ο Λόγος του Θεού λέει, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος εις πτωχούς και ακολούθει μοι (Ματθαίος 19:21). Ποιος το κάνει; Κανείς. Ξέρουμε ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι ανεφάρμοστο. Αν ήταν να το εφαρμόσουμε, δεν θα χρειάζονταν η θυσία του Χριστού. Για να το εφαρμόσεις θέλεις 100, 200 ή 300 χρόνια. Δεν θα στηριχτούμε όμως στο να το εφαρμόσουμε, αλλά στην καλή διάθεση, πρόθεση. Θα στηριχτούμε στην θυσία του Κυρίου, στο έλεος και θα μπούμε στο αγιαστήριο και σιγά – σιγά ο Θεός θα επενδύσει πάνω μας. Ο Θεός μεταγγίζει τις ιδιότητές του στον άνθρωπο που έχει καλή προαίρεση και θέλει να χρησιμοποιήσει τις ιδιότητες αυτές για την δόξα του Θεού και την σωτηρία των ανθρώπων. Όπου ο Θεός βλέπει ότι οι άνθρωποι θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν για να το παίξουν προφήτες, δάσκαλοι, απεσταλμένοι, κ.λπ. φεύγει από εκεί η Χάρη του, φεύγει ο Θεός και ο άνθρωπος μένει άδειος. Μπορεί κάποια χρονική περίοδο να νομίζεις ότι είσαι ευλογημένος, αλλά όταν κάνεις κακή διαχείριση των δωρεών του Θεού, τότε, απλώς ο Θεός σε χρησιμοποιεί για να σπουδάσουν κάποιοι άλλοι. Ο Απ. Παύλος έλεγε, δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος (Κορινθίους Α΄ 9:27).    

Θα πω και κάτι, έτσι σαν αστείο, που μου συνέβη πριν χρόνια, όταν ζούσα στην Άρτα όπου κήρυττα το Ευαγγέλιο. Μια κυρία η οποία ήταν πολλή Γραφική και αυστηρή έλεγε ότι πρέπει να κάνουμε εκείνο και εκείνο, ότι πρέπει να τηρούμε τις εντολές του Θεού που υπάρχουν μέσα στον Λόγο Του κατά γράμμα, ενώ εγώ της έλεγα ότι δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά που λέει ο Λόγος του Θεού, αλλά ο καθένας στα μέτρα που μπορεί εργάζεται το αγαθό. Μια μέρα, λοιπόν, μου ζήτησε να την πάω στο χωριό της το οποίο απείχε περίπου 1 – 1, 5 χιλιόμετρο από την πόλη της Άρτας. Μπήκε στο αυτοκίνητο και μόλις έφτασα στο σπίτι της, στο χωριό της, δεν σταμάτησα, αλλά συνέχισα τον δρόμο. Αυτή μου λέει «πού πας Θωμά; Εδώ μένω»! Και της απάντησα, «δεν λέει ο Κύριος ότι αν σε αγγαρεύση ο αδελφός σου μίλιον εν, ύπαγε μετ’ αυτού δύο; Ε, για να εφαρμόσω κατά γράμμα την εντολή του Κυρίου, πρέπει να σε αφήσω πιο πάνω από εδώ που θέλεις και να γυρίσεις με τα πόδια —πλάκα της έκανα». Μετά από αυτό κατάλαβε ότι ο Θεός δεν είναι δογματικός, αλλά ό,τι λέει το λέει με αγάπη προς το συμφέρον μας και ότι, πράγματι, ο Λόγος του Θεού διαβάζεται με αγαθό πνεύμα και όχι με το πνεύμα ότι πρέπει να κάνεις εκείνο ή το άλλο. Κάποιος μπορεί να τα κάνει όλα, ο ληστής δεν έκανε τίποτα κι όμως βρήκε χάρη από τον Θεό. Ο Θεός ξέρει πώς θα ενεργήσει στον κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό εμείς δεν μπαίνουμε στην ζωή του άλλου. Όσο θέλει ο καθένας, αυτό θα εφαρμόσει. Εμείς, απλώς, καλούμαστε σήμερα να έχουμε αγάπη μεταξύ μας.

 

Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.