Ο πνευματικός επενδύτης

 

 

Η ανθρωπότητα διέρχεται αιώνες τώρα μέσα από διάφορα πνευματικά στάδια τα οποία καθορίζουν, διαμορφώνουν, επηρεάζουν μέχρι και σήμερα και την δική μας εξέλιξη και ταυτότητα. Αυτό που ζούμε την κάθε χρονική στιγμή είναι αυτό το οποίο μπορούμε να έχουμε εκείνη την χρονική στιγμή, διότι η πνευματική μας ευκαίρια και δυνατότητα θετικά ή αρνητικά αυτό δύναται να καταλάβει ώστε να ενεργεί σήμερα. Ενθυμούμεθα τον Κύριο πάνω στο όρος Θαβώρ όπου φανέρωσε στους μαθητές του την δόξα του καθώς ηδύναντο ιδείν. Μέχρι εκεί που εννοούσαν φανέρωσε σε αυτούς τους τρεις μαθητές, οι οποίοι επιλέχθηκαν από τον Θεό και που καταλάβαινε ο Κύριος ότι θα εννοήσουν την αποκάλυψη αυτή της δόξης του, ώστε η αποκάλυψη αυτή να ενεργήσει θετικά σε αυτούς και να τους επιφέρει ανεκλάλητη χαρά. Σίγουρα θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβουμε πόσο σωστό θετικό ή αρνητικό ήταν για εμάς αυτό που ζήσαμε ή ζούμε, όμως είναι αναπόφευκτο και απαραίτητο να υπάρχει στη ζωή μας διότι είναι παραχώρηση Θεού για την ανοικοδόμηση του νέου κατά Θεού ανθρώπου

 

 

 

Ουδείς άνθρωπος δεν δύναται να συλλάβει τον Θεό και την σοφία του αν δεν χαλάσει το βόλεμα που δημιουργείται στον κόσμο αυτόν. Και κανείς δεν προβληματίζεται να ασχοληθεί με το θέλημα του Θεού αν δεν βρεθεί σε αδιέξοδο. Μάλιστα συλλάβαμε ότι θα πρέπει να μεταλλασσόμεθα συνέχεια ώστε να φτάσουμε στο σημείο να εννοούμε το θέλημα του Θεού πριν είναι αργά ώστε να αποφύγουμε δυσάρεστα γεγονότα. Στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν πολλά πνευματικά ερεθίσματα θετικά ή αρνητικά που μας βοηθούν να προχωρήσουμε ή όχι και όλοι μας μιμούμεθα αυτά. Το περιβάλλον μας σίγουρα παίζει και αυτό καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή μας θετικό ή αρνητικό. Αν υπάρχει άνθρωπος του Θεού στο περιβάλλον μας θα μας παροτρύνει στην μετάνοια, η οποία μετάνοια φέρνει την αναγέννηση. Αν όχι τότε το περιβάλλον μας θα μας παροτρύνει στην επιστήμη και στα εντάλματα των ανθρώπων. Ακόμη την διαπαιδαγώγησή μας την συνθέτουν καθημερινά θετικά και αρνητικά γεγονότα. Όταν τα αρνητικά δεν έχουν διέξοδο λόγω της μη πνευματικής ευκαίριας και δυνατότητάς μας να τα ξεπεράσουμε με πνευματική νουθεσία κατά Θεό κάνοντας υπέρβαση, σκανδαλιζόμεθα, με φυσική συνέπεια να περνάμε τη μισή ζωή μας με αρνητικά γεγονότα γιατί έτσι τα αντιλαμβάνεται ο νους μας και την άλλη μισή με το να κρίνουμε αυτά και τους ανθρώπους εκείνους που μέσα από εκούσια ή ακούσια λάθη προκάλεσαν σε εμάς διάφορα γεγονότα. Λίγες είναι οι χαρές στον κόσμο που ζούμε, ειδικά όταν δημιουργείται η οικογένεια όλοι μέσα σ’ αυτή φορτώνονται με περισσότερα προβλήματα διότι τα μικρότερα μέλη συνέχεια παρακολουθούνται από τα μεγαλύτερα με σκοπό να αναπτυχθούν κατά το δυνατόν όσο πιο σωστά γίνεται. Αυτό όμως απαιτεί θυσία. Έτσι ο κόσμος αυτός και τα στελέχη του βρίσκονται πάντα σε μία συνεχόμενη πάλη, σε μια ανελέητη έρημο χωρίς καμία όαση και ο λόγος είναι διότι οι άνθρωποι αρνήθηκαν και γενικότερα όλο το ανθρώπινο γένος αρνήθηκε να εντάξει στη ζωή του το θέλημα του Θεού και την σοφία αυτού.

 

 

 

Ο Κύριος τους μαθητές του τους παρότρυνε στο να τον ακολουθήσουν. Ακολουθώ σημαίνει ακριβώς τα βήματα του Χριστού, ούτε δεξιά ούτε αριστερά και ο λόγος είναι ώστε οι μαθητές οι δώδεκα και οι νέοι μαθητές όσοι τον ακολουθούν σήμερα ουσιαστικά να μην χάσουν χρόνο περιπλανώμενοι στην άγνοια και στην αμαρτία, η οποία αμαρτία αργά ή γρήγορα θα τους οδηγούσε σε αδιέξοδο. Θέλω να γνωρίζουμε όλοι ότι όταν ο Θεός σε βάλει στο μάτι τότε σε θέλει πολύ κοντά του και ενεργεί ώστε να γνωρίσει ο άνθρωπος αυτός τον τρόπο σωτηρίας και αναγέννησης πολυμορφικώς.

 

 

 

Ο Θεός δημιούργησε αδέλφια μου τον άνθρωπο εξ αρχής θέτοντας μέσα του πρωταρχικά το αγαθό, μετέπειτα παραχώρησε να εισέλθει μέσα του το κακό και μέσω αυτών των δύο στοιχείων ο άνθρωπος διαπαιδαγωγείται. Έτσι ο Θεός διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο αιώνες τώρα, ώστε ο άνθρωπος να γνωρίσει καλό και κακό και να έχει ολοκληρωμένη προσωπικότητα όπως ο Θεός. Η διαπαιδαγώγηση αυτή υπήρχε αιώνες μέχρι την ημέρα όπου ο Θεός ο ίδιος έρχεται στη γη και παίρνει την μορφή του πεσόντα ανθρώπου, ώστε να τον οδηγήσει τον άνθρωπο διά του λόγου του και του άψογου πνευματικού του παραδείγματος στην χαμένη πατρίδα του Πατέρα Θεού. Ο Θεός αδέλφια μου γίνεται άνθρωπος για έναν λόγο, να θεώσει τον άνθρωπο. Όμως εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: ο άνθρωπος δέχεται το έργο του Θεού, συζητά καθημερινά τους γεμάτο σοφία λόγους του, 2000 περίπου χρόνια κατασκευάζει στο όνομα του Χριστού θρησκείες, δόγματα κ.λ.π. όμως δεν εισέρχεται στο βαθύ νόημα του θελήματος του Θεού ειδικότερα σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα να ενσαρκώσει ο καθένας άνθρωπος τον Λόγο του Θεού στη ζωή του και μετέπειτα να μπορέσει να απαλλαγεί της πτώσης του και της ανελέητης διαπαιδαγώγησης. Η οποία διαπαιδαγώγηση του προκαλεί καταστροφή ψυχής και σώματος.

 

 

 

Προτιμάει ο άνθρωπος σήμερα να δημιουργήσει εκκλησίες, να δημιουργήσει θρησκείες, να δημιουργήσει τύπους, ποιμένες, ποίμνια, κ.λ.π. παρά να φέρει στη ζωή του τον Χριστό. Και όλα αυτά διότι δεν θέλει ο άνθρωπος να εφαρμόσει δύο πράγματα. Το ένα είναι να αγαπήσει Κύριο και Θεό του εξ όλης της ψυχής του, εξ όλης της καρδίας του και εξ όλης της διανοίας του και ο λόγος είναι απλός, διότι ο άνθρωπος χρωστά την παρουσία του και την λογική του να σκέφτεται και να εξελίσσεται στον Θεό. Και δεύτερον διότι δεν θέλει ο άνθρωπος να εφαρμόσει το να αγαπήσει και τον πλησίον του ως σεαυτόν και αυτό δεν το καταλαβαίνει ότι ανήκει στο συμφέρον του διότι πολλοί ενωμένοι άνθρωποι με στοιχεία Θεού κάνουν θαύματα μεγάλα. Αφού ένας άνθρωπος κάνοντας το θέλημα του Θεού έχει αποτελέσματα θετικά μεγάλα μάλιστα η παρουσία του και τα έργα του διαλάμπουν στους αιώνες, πόσο μάλλον όταν οι λαοί το αποφασίσουν να κάνουν το θέλημα του Θεού και να ενωθούν. Εξάλλου είναι ευαγγελική απαίτηση του Χριστού το ίνα εν ώσι.

 

 

 

Εμείς λοιπόν είμεθα διά του Κυρίου λαός του Θεού που θέλουμε να παρακινήσουμε τους αδελφούς στο να γνωρίσουν τον Πατέρα μας Θεό, ώστε όλοι μαζί να επιτεθούμε στον πραγματικό εχθρό που δεν είναι ο αδελφός αλλά είναι ο εωσφόρος και στην στρατιά αυτού, ώστε ο Χριστός να βασιλεύσει σε όλο το λαό του Θεού που είναι διασκορπισμένος παντού και περιμένει το σύνθημα του αγιασμού, του καθαρισμού, της ζωής.

 

Ο πρώτος στόχος μας λοιπόν είναι να βάλουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού στα χέρια των Ελλήνων.

 

Και ο δεύτερος να βάλουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας σε όσους ανθρώπους δυνάμεθα έξω από τον ελλαδικό χώρο διότι αυτό είναι επαγγελία, το θέλει ο Χριστός και το ενέπνευσε διά Πνεύματος Αγίου μέσα μας ώστε να το εργαζόμεθα.

 

 

                                               

Ο πνευματικός επενδύτης που είναι και πιο ισχυρός επενδύτης είναι ο Λόγος του Θεού, είναι η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού η οποία όταν μπει μέσα μας θα νιώθουμε ισχυροί με εξουσίες θετικές στο ρήμα που θα εξέρχεται διά μέσου μας. Ο τρόπος ώστε ο Θεός να έρθει στη ζωή μας είναι αυτός που φανερώνουμε εδώ με το πνεύμα που ο Θεός εναπέθεσε μέσα μας, ώστε να τον αναπτύξουν οι άνθρωποι που είναι εδώ και όσοι δέχονται τον Λόγο του Θεού όχι σαν θρησκεία αλλά σαν έναν νέο τρόπο ζωής, σαν επιστήμη πάνω στη ζωή, πάνω στην αναγέννηση, πάνω στην διαπαιδαγώγηση, πάνω στην εξέλιξη, πάνω γενικότερα στην σοφία του Θεού η οποία εμπεριέχει όλους τους θησαυρούς του ουρανού και της γης και πάνω στην σοφία του κόσμου. Η οποία σοφία του κόσμου εκδηλώνεται καθημερινά μπροστά μας και δεν είναι παρά και αυτή σοφία του Θεού, όμως σήμερα δυστυχώς δεν γίνεται χρήση αγαθή, καλοπροαίρετη.

 

 

Όταν ένας άνθρωπος δεν νουθετείται και δεν αναπτύσσεται κατά Θεό, τότε αναπτύσσεται κατά το σύστημα του κόσμου και αυτός ο τρόπος κάνει τα κύτταρα να φορτώνονται με αρνητικά πνευματικά ερεθίσματα που του προκαλούν φθορά. Όταν όμως ο εγκέφαλος φορτώνεται με σοφία Θεού και πνεύμα Θεού, τότε τι συμβαίνει στον κυτταρικό ιστό και σε όλο το κύτταρο; Είναι σίγουρο ότι τα κύτταρα που αναπτύσσουν το πνεύμα του Θεού χτυπάνε παλαμάκια από χαρά, διότι δεν χάνουν την ισχύ τους και οι λειτουργίες παραμένουν εν δυνάμει στο 100% ώστε να δημιουργείται η ζωή και να είναι αιώνια. Όμως όταν το σύστημα του κόσμου έχει επικρατήσει στο νου μας το μόνο που αποκομίζουμε είναι φθορά. Μόνο η πίστη του φόβου που φέρνει την ασθένεια και η πίστη του θανάτου που μας διακατέχει το κάνουν να ζει μέσα στην θλίψη. Έτσι λοιπόν δημιουργείται ο υποσιτισμός πνεύματος και σώματος, με φυσική συνέπεια να έρθει ο θάνατος.

 

 

Ο άνθρωπος ότι σκέφτεται αδέλφια μου δύναται να το πραγματοποιήσει αλλιώς δεν θα το σκέφτονταν. Αφού σε εμάς ο Θεός έβαλε την σκέψη ότι ο Λόγος του Θεού παρέχει τη ζωή, μπορούμε με τον σχετικό αγώνα να την φέρουμε μέσα μας. ʼλλωστε ο άνθρωπος τον κόσμο τον προόδευσε αφού πρώτα σκέφτηκε, αν δεν σκέφτονταν δεν θα μπορούσε να ανακαλύψει. Πολλοί επιπόλαιοι άνθρωποι λένε πως δεν γίνονται αυτά. Αν κοιτάξουν όμως γύρω τους θα δούνε ότι οι παλαιότερες γενιές δεν θα μπορούσαν να εννοήσουν αυτά που ζουν οι σημερινές γενιές και την εξέλιξη που αναπτύχθηκε σήμερα όπως είναι η ιατρική, η τεχνολογία, η μηχανολογία, η πληροφορική, οι τηλεπικοινωνίες κ.λ.π. Οι σημερινοί άνθρωποι έχουν κατ οίκον συσκευές όπου ούτε οι μεγαλύτεροι βασιλιάδες δεν είχαν, ούτε καν είχαν σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να αποκτήσουν. ʼρα, αφού πολλά επιτεύγματα της επιστήμης υπάρχουν σήμερα ενώ παλαιότερα ούτε καν διανοήθηκαν οι άνθρωποι, αφήνει να εννοηθεί ότι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν διά του Κυρίου θεάρεστα έργα και επιτεύγματα, ιδιαίτερα στο θέμα της κατάργησης του θανάτου. Σήμερα ο Θεός ενέπνευσε μέσα μας το να θέλουμε την θεραπεία της ψυχής και του σώματος. Τώρα εμείς αφού όλα αυτά τα εννοούμε δυνάμεθα να προβούμε στις ενέργειες όπου θα μας εξασφαλίσουν Θεό, ζωή, ταπείνωση, αγάπη, χαρά, καρπούς, χαρίσματα, σημεία. Όσοι αδιαφορούν δεν μπορούν να μετέχουν, όσοι τολμούν μπορεί να πετύχουν, όσοι δεν τολμούν ας ζήσουν όπως θέλουν διότι η ζωή αυτή έχει αρχή και τέλος ενώ η ζωή του Χριστού συνιστά και φανερώνει δύο δρόμους που οδηγούν τον άνθρωπο στη σωτηρία, στη ζωή. Ο ένας είναι, ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν. Ποια ζωή μεταβέβηκε; Μεταβέβηκε εις την πρώτη ανάσταση, η οποία θα γίνει διά τους εν Κυρίω κοιμηθέντες, υπό τον όρο κοιμηθέντες και όχι νεκροθέντες διότι ο ψαλμωδός αναφέρει ότι οι νεκροί απεκόπησαν από της χειρός του Κυρίου και δεν ενθυμείται πλέον και ο δεύτερος δρόμος είναι, και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα τον άπαντα. Πιστεύεις τούτο; Αυτό πραγματοποιείται στη ζωή μας με το να ενεργήσουμε ώστε να βρούμε την αιώνια ζωή που χορηγεί ο Θεός σε εμάς, ο οποίος Θεός θέλει να επιστρέψουμε στις αρχές του.